POV Hailey

Ik stap uit mijn auto en trek een sprintje naar Nate zijn voordeur. Ik haat de herfst, het is vies en koud weer. Geef mij maar de zomer, lekker bakken op het strand en nergens over nadenken. Ik steek de sleutel in het gat en spring haast naar binnen. Het is verdacht stil hier, hij ging toch meteen naar huis?

"Nate?" Roep ik terwijl ik mijn schoenen uittrek. Geen antwoord, ik zucht diep en hang mijn jas aan de kapstok. Dan valt mijn oog op een jas die ik hier nog nooit heb gezien. "Zal vast wel van Mads zijn." Mompel ik in mezelf terwijl ik door loop naar de keuken. Ik pak een appel van de fruitschaal en schenk een glas water in. Daarmee loop ik naar boven. Met mijn elleboog duw ik de deurklink naar beneden van Nate zijn kamerdeur. Nate ligt met een tevreden uitdrukking te slapen met zijn telefoon in zijn hand, waarschijnlijk in slaap gevallen terwijl hij zijn telefoon aan het checken was. Ik zet mijn glas drinken op het nachtkastje en laat mezelf op bed ploffen. "Nate." Ik haal mijn hand door zijn haar, moeizaam opent hij zijn ogen.

"He." Mompelt hij slaperig. Ik glimlach naar hem en pak daarna mijn telefoon uit mijn broekzak. Geconcentreerd kijk ik op Instagram terwijl ik een hap van mijn appel neem. Nate slaat zijn arm om mijn middel en laat zijn hoofd op mijn buik rusten. Zodra ik mijn appel op heb, gooi ik het klokhuis in een soepele beweging in de prullenbak. "Je wordt er nog eens goed in." Grinnikt Nate en ik moet ook even grinniken, dit kunstje is al zo vaak fout gegaan. "Morgen ga ik uit school met Sandy en Rose naar de mall." Deel ik mee zonder van mijn telefoon op te kijken. "Leuk hoor." Zegt hij terwijl hij gaapt. "Wat zei je?" Grinnik ik. "Ik zei leuk hoor." Zegt hij opnieuw, dit keer zonder te gapen. "Ik hoop het ja, Sandy zeurt de laatste tijd telkens dat ze zich het derde wiel voelt." Mompel ik. "Maar heel eerlijk, dat is ze toch ook?" Zegt Nate en ik haal mijn schouders op. "Ik weet het niet." Zeg ik.

Voor de tweede keer vandaag trek ik een sprintje naar de voordeur. Dit keer alleen dan naar mijn eigen voordeur en met Nate op mijn hielen. Eenmaal binnen komt de scherpe geur van veel te chemische schoonmaakmiddel mijn neus naar binnen. Ik open de tussendeur en zie mijn moeder fanatiek dweilen. "Schoenen uit." Mompelt ze zonder van haar werk op te kijken. Gehoorzamend zet ik mijn schoenen in de gang, Nate volgt mijn voorbeeld en ik loop daarna door naar de bank, waar ik me lomp op laat ploffen. "En dan zeg je dat ik lomp ben." Grinnikt Nate, waarop ik mijn tong uitsteek.

Het gesprek wordt abrupt gestoord door de schelle bel. "Dat zal Chase wel zijn." Mijn moeder wilt net opstaan als we Maeve van de trap af horen stormen. "Gaat ze ooit normaal van de trap af kunnen lopen?" Mompel ik en mijn moeder grinnikt. "Heeft ze van Charlie geleerd." Zegt ze ineens sip waarop ik bemoedigend naar haar glimlach.

Ik volg Maeve met mijn blik, die ons zonder te groeten gelijk doorloopt naar de keuken. "Hey." Zegt Chase terwijl hij even in de deuropening blijft staan. "Hee jongen. Hoe gaat het?" Vraagt mijn moeder. "Goed hoor, en met jou?" Hij loopt naar de bank en gaat zitten. "Fijn, met mij gaat het prima." Ze faked een glimlach naar Chase die tevreden is met het antwoord. Uit zijn telefoon komt een geluidje, als teken dat hij een berichtje heeft gekregen. Nieuwsgierig pakt hij zijn telefoon, een kleine glimlach siert zijn lippen zodra hij het berichtje heeft gelezen. Maeve ploft naast hem op de bank en leest stiekem het berichtje mee, vrijwel meteen stopt hij zijn telefoon weg en kijkt Maeve hem aan met een grote grijns op haar gezicht. Ergens voel ik een jaloerse steek in mijn buik, ze vertelt meer aan haar beste vriend dan aan mij, haar bloedeigen tweelingzus.

Ik snij de tomaten terwijl mijn moeder fanatiek al het andere groente snijdt. "Wanneer ga je het bekend maken dat jij en pap gaan scheiden?" Vraag ik voorzichtig terwijl mijn moeders haar schouders ophaalt. "Maeve denkt dat het haar fout is." Mompel ik. "Komt het zo over dan?" Vraagt ze, waarop ik weer mijn schouders ophaal. "Het is wel allemaal anders geworden na de dood van Charlie, maar het is zeker niet haar schuld." Zegt ze. "Dit moet je tegen Maeve zeggen, ik heb hier niets aan." Ik schuif de tomaten van de snijplank af in de pan. "Wil je de tafel even dekken schat?" Vraagt ze en ik knik.

Zodra de tafel is gedekt loop ik terug naar de keuken. "Mag ik een wijntje bij het avondeten?" Vraag ik terwijl ik de koelkast opentrek. "Je bent nog geen eenentwintig." Zegt mijn moeder terwijl ze in de pan roert. "Mam, je weet ook wel dat ik op feestjes gewoon drink." Zeg ik terwijl ik de fles witte wijn pak. "Je doet maar." Zucht ze. "Wil je ook?" Vraag ik terwijl ik doorloop naar de kast om een wijnglas te pakken. "Ja." Zegt ze. "Iemand wijn?" Roep ik naar de woonkamer. "Ja!" Klinkt Maeve haar stem, ik pak drie wijnglazen en loop naar de eetkamer waar ik de glazen neerzet en inschenk. De wijn zet ik terug in de koelkast en daarna loop ik weer terug naar de woonkamer.

POV Maeve

Grinnikend om een verhaal wat Chase verteld stop ik een stukje aardappel in mijn mond. Nate zit naast me en er hangt zoveel spanning tussen ons. "Was je dronken toen?" Vraag ik aan Chase die lachend zijn hoofd schudt. "Laat staan wat je had gedaan als je wel dronken was geweest." Lach ik, ik voel Nate zijn hand over mijn been glijden. Ik bijt op mijn lip en duw zijn hand snel weg. Chase kijkt me vragend aan maar ik schud mijn hoofd, gelukkig snapt hij het en gaat hij verder met zijn verhaal.

Ik zet het laatste bord in de vaatwasser en laat de klep met een klap dichtvallen. "Roken?" Klinkt Chase zijn stem ineens achter me. "Dacht dat je nooit meer zou roken." Ik draai me om en trek een wenkbrauw op terwijl ik hem aankijk. "Zeg nooit nooit he." Grijnst hij en hij loopt de keuken uit. Ik gris mijn jas van de kapstok en loop achter Chase aan die op de lounge set is gaan zitten onder de overkapping. Ik steek mijn sigaret op en neem er een haal van.

"Dus jij en Nate." Hij kijkt me onderzoekend aan en ik sla mijn ogen neer. "Niet hier." Sis ik. "Jezus Maeve, dit kan je echt niet maken." Hij blijft me doordringend aankijken. "Hou je bek nou gewoon." Kap ik hem af. Hij zucht en in de stilte roken we allebei onze sigaret op.

Heeey! Hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het eigenlijk wel heel goed, ik heb nu lekker herfstvakantie 🥰 Wat vinden jullie van The O'Neill Twins tot nu toe? Ik vind het in ieder geval een super leuk boek om te schrijven. Ik ben benieuwd 😊

Vergeet niet te stemmen! 😘