POV Maeve

Ik stop mijn oortjes in mijn oren en zet ze op vol volume terwijl ik weg rij met mijn longboard. Onderweg kijk ik om me heen, iedereen op straat ziet er zo zorgeloos uit en bemoeien ze zich vooral met zichzelf. Een oudere vrouw stoeit met haar overvolle boodschappentassen, iets verder loopt een moeder met twee peuters, die alles doen behalve wat hun moeder hen vraagt te doen. Ik veeg mijn tranen weg en concentreer me weer op de weg.

Zodra ik op de klif ben, ga ik op de rand zitten. Ik kijk naar beneden en slik eventjes, ik was haast vergeten hoe hoog deze verdomde klif is. Geen wonder dat die jongen deze sprong niet heeft overleeft. Ik kijk naar de zee, die woest golft. Ik steek een sigaret aan en rook hem langzaam op, langzaam dwalen mijn gedachtes af naar het ongeluk van Charlie. En ondanks dat ik het niet wil, zie ik alles in detail voor me.

***Tien jaar geleden***

Ik kijk naar buiten en zie dat het aardig waait. Een glimlach verschijnt op mijn lippen als ik denk aan mijn plan. Het is het perfecte weer ervoor. Ik loop naar de keuken om wat drinken te pakken, maar ik blijf in de deuropening staan kijken als ik Charlie zie die een preek krijgt van mijn vader. "Wanneer ga je het ooit begrijpen dat met dat lantefanteren wat je nu doet je geen diploma gaat halen Charlie? Dat je je gekoesterde droom om medicijnen te studeren op Harvard niet mogelijk kan maken? Alleen omdat je het nu belangrijker vindt om dronken te zijn en met zoveel mogelijk verschillende meisjes het bed deelt." Zegt mijn vader boos. Charlie kijkt beschamend naar de grond terwijl hij ongemakkelijk op zijn nagels bijt. Ik glip de keuken in en pak een glas uit de kast die ik vul met aanmaak limonade. Zodra mijn vader mij opmerkt stopt hij het gesprek en volgen zijn ogen mijn bewegingen, wetende dat ik onwijs lomp kan zijn en hij kan voorkomen dat ik het zoveelste glas kapot laat vallen. Maar zorgvuldig vul ik mijn glas met water en neem ik er meteen een slok van. Mijn vader glimlacht naar me zodra ik mijn drinken op heb en ik glimlach terug. "Ik ga eventjes naar buiten." Deel ik mee. "Kijk je uit lieverd?" Hij haalt een hand door mijn lange blonde haren en ik knik.

Ik ren de trap op naar boven, Hailey haar kamerdeur staat op een kier en ik kijk stiekem naar binnen. Geconcentreerd is ze de haren van een pop aan het vlechten, Hailey is zóó kinderachtig, ik bedoel maar, wie speelt er nog met poppen op haar achtste. Ik loop door naar mijn kamer en pak mijn wetsuit uit mijn kast. Ik kleed me uit en trek mijn bikini aan, en daarover mijn wetsuit. Om het te verbergen trek ik een dikke trui aan en een spijkerbroek. Snel ren ik weer naar beneden, glip ik in mijn schoenen en loop ik het trappetje af in de bijkeuken naar de garage. Ik loop naar de surfplanken die netjes aan de muur van de garage hangen, met moeite krijg ik mijn surfplank van de haak. Als ik me om wil draaien met de plank in mijn handen, vergeet ik even dat mijn moeders auto achter mij staat, met nu een hele lelijke kras. "Oeps." Mompel ik, maar ik sta er niet te lang bij stil en ik loop snel de garage uit. Als ze erover vragen doe ik gewoon alsof ik van niets weet, die truc heb ik al vaker gebruikt en elke keer trappen ze er mooi weer in.

De wind speelt met mijn haren als ik op het strand ben. Een zenuwachtige kriebel komt omhoog, dit is de eerste keer dat ik in mijn eentje ga surfen. Wat ik eigenlijk nog helemaal niet mag, maar ik hoorde Charlie ooit een keer tegen een vriend zeggen dat regels er zijn om verbroken te worden, dus volg ik die raad braaf op.

Ik trek mijn trui uit die ik op het strand neerleg, gevolgd door mijn schoenen en broek. Een koude rilling glijdt over mijn ruggengraat zodra ik alleen maar in mijn wetsuit op het strand sta. Met mijn kin omhoog en mijn surfplank onder mijn arm loop ik naar het water. Zodra mijn tenen het water aanraken, begin ik te twijfelen. Het water is onwijs koud en ik kan helemaal nog niet zo goed surfen, en al helemaal niet zonder Charlie zijn hulp. Ik loop verder het koude water in en laat mijn surfplank alvast drijven. Zodra ik niet meer kan staan klim ik op de plank en pedel ik een stukje verder. Met moeite ga ik op de plank staan en probeer ik de golven te overmeesteren. Tevergeefs, na de eerste golf beland ik al in het water en ga ik kopje onder. Happend naar adem kom ik naar boven en wrijf ik in mijn ogen terwijl ik op mijn plank leun. Maar ik ben nog niet van plan om het op te geven dus opnieuw klim ik op mijn surfplank. Dit keer heeft het meer succes en speel ik met de golven.

"Maeve!" Klinkt de ongeruste stem van Charlie die plotseling op het strand staat. Ik merk nu pas hoe ver ik van het strand verwijderd ben, ik ben nog nooit zover geweest. "Charlie kijk wat ik kan!" Roep ik trots naar hem terwijl ik wacht op de volgende golf, die iets hoger uitpakt dan ik had verwacht. Opnieuw beland ik in het water, maar dit keer krijg ik de surfplank met een harde klap tegen mijn gezicht aan. Ik zie zwart voor mijn ogen en voel me zwakker worden terwijl ik uit alle macht boven water probeer te komen.

Ik voel twee sterke en veilige armen die mijn lichaam op de surfplank tilt. Ik hou me met al mijn kracht vast aan de surfplank, die mijn enige houvast is tussen alle grote golven. Opnieuw voel ik me weer wegzakken en sluit ik mijn ogen.

Hoestend word ik wakker, ik probeer rechtop te komen en spuug al het water uit wat omhoog komt. Een onbekend mannengezicht hangt boven me en hij kijkt me onderzoekend aan. Ik kan me niet herinneren waarom ik hier op het strand lig, wat ik wel weet is dat ik onwijze hoofdpijn heb en dat mijn lichaam heel erg zwaar aanvoelt. Een andere man slaat een dikke wollen deken om mijn lichaam heen.

Plots klinken er luide sirenes, ik kijk op en zie een ambulance met piepende banden weg scheuren. Opnieuw kijkt het eerste gezicht mij aan. "Wat is je naam lieverd?" Hij veegt mijn natte haren uit mijn gezicht. "Ik mag mijn naam niet aan vreemden vertellen van mijn mama en papa." Zeg ik terwijl ik ril van de kou. "Dat is heel goed dat je je daar aan houdt, maar ik ben van het ziekenhuis. Je hebt een ongeluk gehad, weet je dat nog?" Vraagt hij, zijn groene ogen kijken mij doordringend aan. Voorzichtig schud ik mijn hoofd. "We gaan nu naar het ziekenhuis, oké?" Vraagt hij en ik knik. Hij tilt me op een brancard en samen met de andere man duwt hij me naar de ambulance.

Ik word wakker en knipper een paar keer tegen het felle licht. Mijn moeder schiet gelijk omhoog. "Ach meisje toch, hoe voel je je?" Ze aait door mijn inmiddels droge haren. Ik haal mijn schouders op terwijl ik om me heen kijk, ik lig in een bed in een saaie, witte, lege kamer en een overheersende ziekenhuislucht dringt mijn neus naar binnen. Plots komen de herinneringen terug omhoog van vanmiddag en meteen rollen de tranen over mijn wangen. Mijn moeder slaat beschermend haar armen om mij heen terwijl ze me heen en weer wiegt. Haar haren kriebelen in mijn neus en ik bevrijdt me daarom weer uit mijn moeders greep. Ik kijk haar onderzoekend aan, mijn moeder ziet er oud en moe uit, alsof ze in deze korte tijd bijna twintig jaar is verouderd. "Hoe gaat het met Charlie?" Vraag ik voorzichtig. "Slecht." Mompelt ze afwezig en ik knik. Een schuldgevoel verspreid zich door mijn lichaam, wat heb ik in godsnaam gedaan?

***Nu***

Ik schrik op uit mijn gedachte als Hailey ineens naast mij komt zitten. Ik veeg mijn tranen weg die ongemerkt zijn ontsnapt. Ze slaat haar armen om me heen en ik verberg mijn gezicht in haar nek terwijl ik mijn tranen de vrije loop laat gaan.