POV Maeve

Het is half drie 's nachts, en Nate zijn feestje is nog steeds in volle gang. Hailey is naar boven gegaan, ze had hoofdpijn en wilde slapen. Nadat ik het bekend had van de abortus hebben we nog een onwijs lang gesprek gehad, over vrijwel alles wat ons dwars zat, en ik ben blij dat alles opgebiecht is. Blij dat ik mijn zus weer terug heb, het zal nog even duren voordat we weer net zo close zijn maar ik heb er alle vertrouwen in.

Ik heb eigenlijk geen idee waarom ik hier nog ben, er zijn nou niet echt leuke mensen aanwezig, de meeste zijn al vertrokken. De enige met wie ik het wel redelijk kan vinden is Ethan, maar die is veel te druk bezig met zijn vriendin en een paar vrienden. Vanuit mijn stoel bekijk ik alles op mijn gemak, tot dat mijn blik, alweer, blijft hangen op Nate. Hij haalt net een hand door zijn donkerblonde krullen, die vrolijk rond zijn gezicht dansen. Ik merk aan hoe hij zich staande houdt, en praat, dat hij al aardig wat alcohol achter zijn kiezen heeft. Zodra hij opmerkt dat ik naar hem kijk, bijt hij eventjes op zijn lip. Ik glimlach zwakjes naar hem en kijk daarna weer verder, naar de overige mensen.

Ik schrik op van mijn telefoon als er ineens een lange jongen op de stoel naast mij ploft. Ik laat snel mijn blik over hem heen glijden, en kom tot de conclusie dat ik hem nog nooit eerder heb gezien. "Hey, kijk ons nou. We lijken al een echt koppel." Begint de onbekende jongen. Ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten door deze slechte openingszin.

"Zie ik eruit alsof ik geïnteresseerd ben in jou?" Zucht ik en ik kijk hem aan. "Ah, je speelt het hard to get, hoe schattig." Zegt hij en ik schiet in de lach. "Dude, stop maar gewoon waar je mee bezig bent. Het gaat niet werken, vetrouw me nou maar gewoon." Ik sta op maar ik word tegen gehouden door een sterke hand om mijn pols, met een ruk trek ik mijn pols los, maar wend ik me terug naar hem. "Wat wil je nou?" Ik rol met mijn ogen. "Alleen je naam." Zegt hij. "Maeve." Mompel ik. "Aangenaam kennis te maken Maeve. Ik ben Landon." Zegt hij met een neppe glimlach op zijn gezicht. "Nou de ballen Landon." Ik loop weg van de stoel. "Je kan me toch niet achter laten zo!" Roept hij me na. Ik draai me om en zie dat er een enorme bobbel in zijn broek is ontstaan. "Dan trek je je toch af, problem solved!" Kaats ik terug terwijl ik weer verder loop.

Ik plof naast Nate op de bank, die even een pauze heeft genomen van het feesten. "Ik ben zo facking dronken, en ik voel me zo kut." Mompelt hij terwijl hij wazig voor zich uit staart en ik grinnik even. "Kom." Opnieuw sta ik op en steek ik mijn hand naar hem uit, hij pakt mijn hand vast en ik help hem overeind. Ik stap over alle lege flessen drank en ander rotzooi naar de keuken waar ik een groot glas water inschenk voor Nate. Als ik het glas aan hem geef, raakt zijn hand de mijne even aan. Allebei voelen we een duidelijke spanning tussen ons, maar allebei willen en kunnen we er niet aan toegeven. Ik ga op het aanrecht zitten en kijk naar Nate die het glas water al bijna op heeft.

"Weet je, Hailey gaat zo boos zijn als ze ziet hoe dronken ik ben." Murmelt hij. "Daarom ga ik ervoor zorgen dat je al half ontnuchtert bent voordat je naar bed gaat." Ik spring van het aanrecht af en leid hem mee naar buiten. "Wat gaan we doen?" Protesteert hij zachtjes. "Buitenlucht gaat daarbij helpen en ik wil graag even roken." Ik haal mijn schouders op en maak de deur open. Hij loopt achter me aan naar buiten, en zwijgend lopen we schouder aan schouder de straat uit terwijl ik langzaam mijn sigaret oprook.

"Waar heb ik het aan verdiend dat je me hier mee helpt?" Vraagt hij zich hardop af. "Dat is wel het minste wat ik terug kon doen nadat jij me had geholpen na dat incident op de toilet." Ik kijk naar mijn schoenen terwijl we nog steeds verder lopen. "Dat was helemaal niets." Gaat hij tegen mij in. "Voor mij was het genoeg op dat moment." Glimlach ik.

"Waarom kreeg Hailey gister nou ineens zo'n steek?" Vraagt hij, ik slik eventjes maar haal daarna mijn schouders op. "Ik voelde me gewoon even niet lekker, misschien daarom. Anders zou ik het ook niet weten." Lieg ik en hij knikt, tevreden met het antwoord. "Zullen we hier even gaan zitten? Ik ben moe. " Vraagt hij terwijl hij naar een bankje wijst in de speeltuin. Ik stem in en loop naar het bankje toe, zodra ik er ben laat ik me er met een plof opvallen. Nate volgt mijn voorbeeld, en een tijdje zitten we zwijgend onder de sterren voor ons uit te staren. Ik peuter ongemakkelijk aan de velletjes rond om mijn nagels en nagelriemen, om de stilte te verbergen en ergens anders mee bezig te zijn dan nadenken over het feit dat ik hier zit met het vriendje van mijn tweelingzus. "Hey, dat moet je niet doen. Je doet jezelf pijn." Hij pakt mijn hand vast, zodat ik niet verder kan gaan. Ik rol met mijn ogen maar accepteer het wel. Ik krijg een koude rilling en merk dan pas hoe koud het is. Mijn adem vormt wolkjes in de lucht, alhoewel het pas begin oktober is, is het al aardig koud. Ondanks het zeeklimaat hier in Californië gaat iedereen er vanuit dat het een erg strenge winter gaat worden en de eerste voorbereidingen worden al gedaan.

"Heb je het koud?" Vraagt Nate en ik haal mijn schouders op. "Een beetje." Mompel ik. Hij geeft me zijn jas aan en in eerste instantie weiger ik hem. "Doe nou maar gewoon." Dringt hij aan en daarna stem ik toch maar in. Ik trek de jas aan en zet de capuchon op, stiekem geniet ik van zijn geur die er in genesteld zit. Ik merk dat hij naar mij kijkt, en als reactie daarop kijk ik hem terug aan. Langzaam komen onze gezichten steeds dichter naar elkaar toe, zonder dat we wegkijken. Ik merk dat hij zwaarder ademt, en zich niet langer kan inhouden. Zijn hand plaatst hij op mijn wang, en dan plaatst hij zijn lippen op de mijne. Voorzichtig gaan onze tongen op onderzoek uit, het is zo slecht maar tegelijkertijd ook zó goed.