POV Hailey

"Hail, wakker worden." Klinkt de schorre ochtendstem van Nate. Ik open moeizaam mijn ogen. "Neehee." Kreun ik. Hij grinnikt even en haalt zijn hand door mijn lange blonde haren. Ik ga nog wat dichter tegen hem aanliggen en verberg mijn gezicht in zijn nek. "Ben je al lang wakker?" Mompel ik. "Een tijdje, maar mijn moeder is bezig met het ontbijt dus vandaar dat ik je wakker maak." Zegt hij. "Je moeder is zo'n schatje." Glimlach ik. "Te goed voor deze wereld." Mompelt hij.

Met moeite sta ik op, pak ik mijn bril van het nachtkastje en loop ik naar Nate zijn kast. "Mijn oma doet dit soepeler." Lacht Nate. "Hou je bek joh." Lach ik. Ik sta op mijn tenen om bij de plank te kunnen waar zijn truien liggen. "Smurf." Zegt Nate terwijl hij van de plank een trui pakt voor zichzelf. Ik geef hem een speelse duw en krijg uiteindelijk een trui van de plank. Ik trek de trui aan en spring op Nate zijn rug.

"Hehe daar zijn ze eindelijk." Zegt Ethan met een grijns op zijn gezicht. Ik glijd van Nate zijn rug, ga op een stoel zitten aan de eetkamertafel en schenk mijn mok in met koffie. "Heb je toevallig melk en suiker op tafel liggen?" Vraag ik. "Oh, nee sorry." Zegt Susan. "Geen probleem." Ik sta snel op en loop naar de keuken waar ik uit een laatje de melk en suiker pak. "Jij bent echt een neppe koffiedrinker." Grinnikt Nate als ik terug op mijn plek zit. "En jij een neppe theedrinker." Kaats ik terug terwijl ik kijk hoe hij twee zakjes suiker in zijn thee mengt. Ik luister naar het gesprek tussen Susan en Madison terwijl ik langzaam mijn broodje opeet.

Ik probeer Nate zijn vingertoppen die over mijn bovenbeen glijden te negeren, maar ik kan me helemaal niet meer concentreren op het gesprek. Zachtjes bijt ik op mijn lip en ik merk aan alles dat hij er van geniet om mij zo te pesten. "Hail?" Vraagt Susan, als ik blijkbaar geen antwoord heb gegeven op haar vraag. "Sorry, wat vroeg je?" Vraag ik, ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Hoe gênant. Ik hoor Nate even grinniken en ik pak zijn hand vast onder de tafel, in de hoop dat hij stopt. "Wil je mee met ons naar Europa met de kerst?" Vraagt ze nogmaals. "Oh dat is wel heel leuk, ik weet alleen niet of mijn ouders het goed vinden dat ik met de kerst dan zo ver weg ben." Zeg ik schouderophalend. "Vraag het maar als je thuis bent, ik zou het heel gezellig vinden." Glimlacht ze.

POV Maeve

Zo snel als ik kan loop ik naar het toilet. Ik leun met mijn handen op de wc-bril en mijn maaginhoud komt vrijwel direct naar boven. Zodra ik klaar ben spoel ik het toilet door. Ik loop door naar mijn wastafel en vul een glas met water. Ik spoel mijn mond en spuug het water uit. Ik veeg een traan weg die is weten te ontsnappen, de twijfels slaan onwijs toe en ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik haal een hand door mijn haren en loop terug naar mijn kamer. Ik plof op mijn bed en pak snel mijn telefoon. Ik type het nummer in van Chase en luister naar de toon van het overgaan. Ik ga op mijn rug liggen en staar naar mijn plafond.

"Hallo?" Klinkt het na een tijdje en ik schrik op uit mijn gedachtes. "Oh, he." Mompel ik. "Wat is er?" Vraagt hij, zelfs zonder dat hij me ziet weet hij het meteen als er iets aan de hand is. Die gast is soort van beangstigend. "Uh, dat wil ik liever gewoon persoonlijk vertellen. Kan je afspreken vandaag?" Vraag ik voorzichtig. "Voor jou altijd, waar en hoe laat?" Vraagt hij. "Ik kan over anderhalf uur bij de Starbucks in de Mall zijn." Zeg ik. "Is goed." Gaat hij akkoord, ik hoor in zijn stem een lichte bezorgdheid. "Tot zo." Zeg ik. "Doeii." En met die woorden hangt hij op. Ik gooi mijn telefoon weg en haal een keer diep adem, wat zou ik moeten doen als het echt zo blijkt te zijn? Ik denk dat echt mijn hele wereld zou gaan instorten.

Met lood in mijn schoenen, mijn handen diep in de zakken van mijn jas en met mijn longboard onder mijn arm loop ik de Mall in, ik kijk eventjes rond en zie allerlei soorten mensen die druk bezig zijn. Van toeristen die op vakantie zijn in Californië tot aan locals zoals mij die een drankje komen doen of aan het werk zijn. Ik meng me in de mensenmassa en loop op mijn automatische piloot door naar de Starbucks. Eenmaal bij het café scan ik de tafeltjes snel en kom ik erachter dat Chase er nog niet is. Ik haal mijn oortjes uit mijn oren en prop ze in mijn jaszak. Daarna sluit ik me aan in de rij voor de kassa.

"Ik zou graag twee Triple Mocha Frappuccino's willen." Bestel ik zodra ik aan de beurt ben. "Komt er aan Maeve." Zegt Sandy met een glimlach op haar gezicht. "Thanks Sandy." Bedank ik haar en ik loop naar redelijk een afgelegen tafeltje vergeleken de rest. Ik zet mijn longboard neer en ga op de stoel zitten. Een beetje zenuwachtig peuter ik rond de velletjes rond mijn nagels, eerst deed dit zo onwijs veel pijn, maar nu voel ik het haast niet meer en is het een soort zenuwtikje geworden.

"Twee Triple Mocha Frappuccino's." Zegt Sandy als ze met de twee drankjes aan komt lopen. "Ja lekker." Zeg ik een beetje ongemakkelijk, ik weet nooit wat ik terug moet zeggen als er zoiets word gezegd. Zouden meer mensen dat hebben of ben ik echt weer zo'n grote kneus die daar de sociale skils niet voor heeft?

"Heb je met Hail afgesproken?" Vraagt Sandy en ik schud mijn hoofd. "Oh oké, dan stuur ik haar zo wel even een berichtje. Wilde het nog ergens over hebben en dat was wel zo makkelijk geweest als ze hier was." Zegt Sandy en ik knik. "Nou ik hoop dat het smaakt." Zegt ze vriendelijk en met die woorden loopt ze weg. Ongeduldig wiebel ik met mijn been, ik dacht dat ik vaak te laat kwam maar Chase is echt de pro in te laat komen.