Donderdag en vrijdag verliepen soepel. Ik huppel in mijn roze korte pyjama de trap af en doe de radio hard aan. Happy! Ik pak mijn haar borstel en spring op de tafel.

Ik zing hard mee.

Ik hoor gekuch en draai me om. Mijn ouders staan lachend in de deur post. Ik ren naar ze toe en omhels ze. Ik draai snel de radio uit en bekijk ze. Mijn moeder in een strakke jurk en mijn vader in een pak.

'Jullie zouden toch volgende week komen?' Ze kijken elkaar aan. 'Verkeerd gezegd.' Glimlacht mijn moeder. 'Demi wil je ontbijt maken?' Ik kijk mijn vader boos aan.

'Mijn naam is Maya.' Zeg ik kalm.

'Jullie noemde me Maya tot ik 13 werd toen zag ik jullie een half jaar niet en jullie noemde me opeens Demi!' Ik tel tot tien om niet in huilen uit te barsten

'Niet zo'n toon tegen je ouders, Demi!' Schreeuwt mijn moeder. 10 9 8 7- laat ook maar.

'Nee!' Schreeuw ik. 'Dan heb je vijf minuten om te pakken en je bent weg!' Ik loop boos naar boven en ik pak allerlei spullen in. Ik heb een grote koffer dus veel past er gelukkig in. Mijn boeken kan ik gewoon in mijn schooltas doen.

'Daag!' Roep ik en ik loop het huis uit in mijn korte roze pyjama.

*

Daar sta ik dan. Voor zijn huis. In mijn pyjama en twee tassen.

Ik bel aan en een vrouw van middelbare leeftijd doet open. 'Ik kom voor Caleb.' Snik ik. De vrouw laat me binnen en kijkt me raar aan. Ja een wildvreemde komt in haar pyjama naar binnen.

'Caleb! Schatje er is iemand voor je' schreeuwt de vrouw bezorgd. Caleb loopt slaperig de trap af. Als hij me ziet kijkt hij verbaasd tot hij mijn rode ogen en mijn kleding ziet dan is zijn blik overgesprongen naar bezorgd.

'Caleb ken je dit mei-,' Caleb onderbreekt de vrouw. 'Maya!' Schreeuwt hij. hij knuffelt me bezorgd.

'Wat doe je hier?' Hij kijkt me doordringend aan. 'M-Mijn ouders hebben me eruit gegooid.' Snik ik. De vrouw kijkt me medelevend aan en verlaat dan de kamer.

'Je kan wel bij mij voor een tijdje logeren.' Ik knik dankbaar. Hij pakt mijn tassen over en we lopen naar zijn kamer. En ja het is een echte jongens kamer! Overal liggen kleren en eten.

Hij schuift wat aan de kant en zet mijn tassen op de grond. 'Ik heb geen matras je moet bij mij in bed.' Hij krabt even achter zijn hoofd. 'Is goed.' Glimlach ik.

'Dus...Wat is er aan de hand?!'

'Ik liep naar beneden en draaide de radio aan,-' ik vertel hem het hele verhaal.

*

Ik huil en Caleb heeft me in een knuffel getrokken. 'Gaat het?' Sust hij me. Ik knik.

'We gaan middag eten!' Schreeuwt de zelfde vrouwelijke stem weer. 'Ik kleed me snel om.' Glimlach ik kort. Ik pak een wit kort spijkerbroekje en een roze slobber shirt. Ja roze is echt mijn lievelingskleur. Niet dat fel roze. Dat zachte zoete roze.

Ik kleed me snel om en loop snel met Caleb naar de tafel. 'Sorry dat ik zo onverwachts kwam ik ben Maya McClain.' Ik schud de vrouws hand. 'Amy George moeder van Caleb, en ik heb het gehoord je kan zo lang blijven als je wilt.' Ik glimlach dankbaar. Ik ga aan tafel zitten en twee meisjes kijken me na.

'Maya, dit zijn Abby en Ally.' Stelt Caleb de meisje voor. 'Abby en Ally dit is Maya.' De twee meisje die wat je duidelijk kan zien tweeling beginnen te grinniken.

'Eindelijk heb je dan een vriendin.' Glimlacht één meisje volgens mij Abby. Ze hebben allebei kastanje bruine ogen en bruine haren ze lijken wel een beetje op Caleb.

'Ze is mijn vriendin niet.' Zegt Caleb. 'Ya sure.' Zegt Ally.

'Maya gaat door een moeilijke tijd nou en ze blijft zo lang als ze wilt.' Zegt Amy tegen de meisjes.

'O wat is er dan gebeurd?' Vragen ze tegelijk. 'Je hoeft het niet te vertellen.' Fluistert Caleb. Ik knik. 'Mijn ouders hebben me het huis uitgezet.' Ik glimlach zwakjes.

'Schat! Kon je me niet roepen?' Een man ongeveer net zo oud als Amy komt de kamer binnen. De man kijkt me verbaasd aan. 'Dus.. Caleb stel je me nog voor aan je vriendinnetje?' Ik begin zachtjes te blozen.

'Dit is niet mijn vriendinnetje, ze heet Maya.' De man bekijkt me van top tot teen. 'Ik ben Herman, mag ik vragen wat je komt doen?' Ik glimlach.

'Mijn ouders hebben me het huis uit gezet en Caleb is mijn enige vriend. Dus kwam ik naar hem.' Glimlach ik. Herman trekt me in een knuffel.

'Je mag hier zolang blijven als je wilt.' Ik knik dankbaar. Wat heeft hij toch een leuke familie, in tegen stelling tot mijn familie.

*

'Wij gaan weer naar boven.' Zegt Caleb. Hij pakt mijn hand vast en een tinteling vindt zich daar plaats. Hij trekt me naar zijn kamer.

'Dus, wat wil je doen?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Wacht.' Hij loopt naar zijn kledingkast en maakt de helft leeg. 'Doe je kleding erin!' Beveelt hij me. Ik doe wat hij zegt en na een poosje hebben we zijn hele kamer opgeruimd. Zijn kast is half roze en half zwart.

'Dank je.' Glimlacht Caleb. 'Waarvoor?' 'Opruimen.' Lacht hij. De deur bel gaat. 'Caleb! Het is voor jou!' Schreeuwt Amy.

West en Daan komen verbaasd de kamer inlopen. 'Maya wat heb je met hem gedaan?' De jongens kijken me quasi boos aan.

'Hé! Ik slaap hier ook.' Ik zet een hand in mijn zij. 'Dus jullie hebben WEL verkering!' Schreeuwt West. We zuchten beide.

'Mijn ouders hebben me uit huis gezet.' Zucht ik. 'O het spijt me.' Zegt West. Ik glimlach gemeend terug.

'Dus Netflix wordt het niet hè?' Vraagt Daan. 'Wow jongens kijken ook Netflix!?' Ze knikken. 'Mag ik meeee kijken?' Vraag ik met een pruillip.

'Als je van horror houd.' Grijnst Daan. 'Jup!' We zitten allemaal op Calebs bed Netflix te kijken. Ja zijn bed is heel erg groot. Voor de zoveelste keer slaak ik een gil en ik kruip dichter tegen Caleb aan.

'Eten!' Schreeuwt Amy. 'Mam! Kunnen we ook boven eten?' Schreeuwt Caleb terug. 'Ja hoor!' Ik sta op en de jongens kijken me verbaasd aan. Ik haal mijn schouders af en loop de trap af.

Amy kijkt me verbaasd aan als ze me ziet. 'Ik help naar boven brengen.' Glimlach ik. Ze overhandigt me 2 pizza's dozen en ik loop achter Amy naar boven.

We overhandigen de jongens de dozen en ik ga weer zitten. De jongens kijken me verbaasd aan. 'Je kan toch wel gewoon helpen?' Ik haal mijn schouders op en neem een hap van mijn pizza.

*

Ik gil voor de laatste keer en dan is de film ook afgelopen. 'Doei jongens tot maandag.' Zwaait Caleb ze uit.

Ik pak mijn pyjama uit de kast en kleed mezelf aan voordat Caleb me kan zien.

Caleb kleed zich uit tot zijn onderbroek en gaat dan in zijn bed liggen. Ik ga naast hem zitten en bekijk zijn sixpack even.

Caleb slaat zijn armen om me heen en zo val ik in slaap.

[A/N]

En de ene dag zing je happy en de andere dag ben je uit huis gezet, volkomen normaal hoor.

XxAnna