Hij staat daar gefrustreerd. De rest kijkt bezorgd naar me. Ik wil praten! Ik wil het! Ik lijk nu niet een zesjarige in een snoepwinkel.

'Weet je Maya! Ik ben de laatste week zo bezorgd om je geweest! En nu stap je leuk uit bed! Wtf-' 'houd je bek.' Het is zacht maar Caleb verstaat me.

'Houd. Je. Bek.' Zeg ik nu een stuk krachtiger. Het doet pijn maar ik negeer het.

Ik ga rechtop in bed zitten voor het effect. Caleb kijkt me in mijn ogen aan. Ik kijk opzij en zie mijn bril liggen. Ik zie tegelijk ook een elastiekje liggen.

Ik doe mijn blonde haren in een staart en ik doe mijn bril op.

'Caleb het gaat goed met me.' Het gaat helemaal niet goed! Ik had beter niks kunnen pakken! Mijn armen! Spiehierpijn!

'Dan gaat het toch goed met je!' De rest loopt de kamer uit.

'Ik ben bezorgd! Oké! Ik wil je niet kwijtraken zoals mijn vader! Ze hebben de begrafenis al gepland! Hij is namelijk dood!' Hij zakt op de grond. Hij huilt.

Krak

Dat was mijn hart, en misschien een bot. Ik stap voorzichtig uit bed en ga rustig naast hem neer zitten. Ik begin hem te troosten.

'Caleb, het gaat goed. Ik meen het.' Hij kijkt me gebroken aan. 'Mijn moeder heeft me afgesloten niet alleen ik nee ook Abby en Ally heeft ze afgesloten.' Snikt hij.

'Hé! En nu ga je je als een man gedragen en laat je je normaal troosten door je verloofde!' Schreeuw ik. Dit heeft hij nodig. Hij moet sterk zijn! Hij kijkt me dankbaar aan.

Ik druk mijn lippen teder op die van hem.

'Caleb?' Ik trek me zachtjes terug. Hij kijkt me aan. 'Ik hou van je, vergeet dat niet.'

*

Het is de dag van de begrafenis. Ik mag nog niet lopen en dat gedoe in het ziekenhuis hielp het ook niet. Dus nu zit ik in een rolstoel.

Ik draai me om in bed en ik kus Caleb wakker. Zijn wallen zijn te zien vanaf hier tot Tokio dus hij heeft me nodig.

'Hmpf.' Zucht hij. Ik druk weer teder mijn lippen op die van hem. 'Hier kan ik wel elke dag mee wakker worden.' Zijn hese ochtendstem bezorgd me kriebels.

'Opstaan.' Glimlach ik. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en ik pak het zwarte jurkje die ik had klaar gelegd.

Caleb helpt me met aankleden en ik glij in de rolstoel. Caleb kleed zich ook snel om en hij rolt me naar de woonkamer.

'Goedemorgen.' Mompelt hij als iedereen al in het zwart in de woonkamer zit.

Ze mompelen wat terug maar ik versta het niet.

*

Het was een mooie begrafenis. Amy wou niet praten. Ze sloot zich echt helemaal af. Abby en Ally waren helemaal ingestort het was zo zielig.

Caleb praatte even met zijn moeder en kwam toen met een lijkbleek gezicht terug. Ik heb geen idee waar dat over ging maar ik ga er niet naar vragen. We zijn terug in het appartement en Caleb is in één streep naar onze kamer gegaan.

We zitten met ze alle op de bank naar de tv te kijken. Het is de Godfather 1 echt een goede film.

Caleb komt na een uur de kamer uitgelopen met twee koffers. Zijn gezicht is nog steeds lijk bleek.

'Maya.' Zegt hij stilletjes. Hij gaat voor de tv staan. 'Het is uit.'

Bang

Bang

Bang

Dat zijn de schoten die Caleb net heeft afgelost op mijn hart, en van de tv, hij loopt met een lijk bleek gezicht het appartement uit.

Je zag het aan hem dat hij het niet wou. Hij wou het niet uitmaken maar deed het wel.

Tranen wandelen over mijn wangen. West en Daan springen op en rennen Caleb achterna.

Even later komen ze met het nieuws dat hij naar Amerika verhuist met zijn moeder Abby en Ally.

[A/N]

Er is meer 😼

XxAnna (Die kat is gewoon Bæ)