Pakiramdam ko kailangan ko tong sabihin hahahaha. Grade 11 po sila Sakura, okieeee? Baka malimutan lang hehe.

***

Chapter 34 - Ghost of the Past

October 16, 2016
11:45 PM

■ Sakura ■

• Dream Land •

"Go, Sara! Go on without me! I can handle this!"

"No! Hindi pwede! Itan, hindi kita pwedeng iwan!"

"You need to be strong, Sara. Ikaw ang Queen. You need to be safe."

Biglang may nagpaputok ng baril patungo sa pwesto namin.

"Fuck that! Hindi ako pwedeng umalis dito. Hindi kita iiwan dito." naiiyak kong sabi. I can't leave him here.

"Listen, Sara." he held my chin, "Ayaw kitang iwan at ayaw kong mahiwalay sayo as much as possible. But right now, we can't defeat her. Babagal lang ang pagtakas mo. Let me handle her. I can slow her down. You taught me how to fight, remember?" he smiled at me. I nodded at his question as I wiped my tears. "Just trust me on this one, okay, Sara?"

"Sorry, Itan. I'm the reason kung bakit tayo andito ngayon. I dragged you in this fucking situation."

"Sshh." mahinahon nyang sabi. "Its fine. Everything will be fine, I promise. Pinili kong mapunta sa ganitong sitwasyon at makielam. I'll see you kapag tapos na ang lahat. I love you, okay?" he smiled at me and it felt like my fears dissolved.

"I love you too, Itan." I smiled. Kapag sinabi nyang okay ang lahat, magiging okay ang lahat.

But I've got a different feeling on this one.

Sinuot ko ang mask ko. I need to be strong for the both of us. Dahil ako ang Queen. I won't let anyone beat me.

Tumakbo ako. Pero napatigil ako dahil may nakita akong babae. Nakatalikod sya. Shit, parang kilala ko sya. Humarap sya sa akin. Fuck, tama ang hinala ko. Si Tita Eliz, ang nanay ni Itan. I can't believe that she did this.

"Ah, Gangster Queen." she smirked, "We meet again."

"What are you saying? Who the hell are you?!" sinira nya ang buong bahay na 'to?! Ang mansion ko! And 'again'?! I don't what she's talking about.

"The one and only..." ngumiti sya ng nakakaloko. Sinuot nya ang mask nya. Then, I realized who she is.

"Mistress." madiin kong sabi. Napakita na sya sa akin ni Okaa-san. Dun sa isa sa mga videos ng laban ni Mom. Sa way ng pagkilos nya habang papalapit sa akin at pagsasalita ngayon, sya yun. Plus, the mask. Ilang beses ko syang nakita sa videos ni Okaa-san na nakamask. Pero di ako makapaniwala na sya si Tita Eliz.

"Good. Kilala mo pa pala ako." She smirked. Unti unti syang lumapit sa akin.

"What do you want?! Sinira mo na ang lahat!" I shouted. Okay lang na sumigaw ako. Hindi naman nya marerecognize ang boses na 'to dahil iniba ko ang boses ko dito sa mask.

"Ako lang ba? Sinira mo din ang lahat! You killed my husband, you freak! Tatanggapin ko kung namatay sya sa laban. Pero hindi. You fucking traitor! Niloko mo ang asawa ko that lead to his death. Pinaniwala mo sya sa mga tanginang salita mo!" galit na galit nyang sabi. "You don't deserve your fucking title. Tangina ka!"

"I didn't kill anyone!"

"Oh, really?" tumingin sya sa akin. Malamig na tingin, "You can't remember him? Ang taong walang awa mong pinatay?! You killed him 10 years ago!"

What the fuck?! 10 years ago?! Putang ina! Di sya updated! -___- Dapat pala binigyan ko sya ng isang truck ng pocket wifi at gadgets. Si Okaa-san ung tinutukoy nyang pumatay. Kingina. And I'm just 9 years old!  Pero di ko sya masisisi. I'm too tall for my height. But I'm not old-looking.

"You can't be serious. I'm just 13 years old! I think it's my Mom you're talking about."

"Wag mo akong niloloko, Queen. Kung totoo man ang sinasabi mo at anak ka ng Queen, pwede na. You're not the Queen..." ngumisi sya, "...but I will still kill you!"

Tumakbo sya papunta sa akin. Hawak hawak nya ang isang baril. Kinuha ko ang katana ko sa floor. Nagkabangga ang katana ko at baril nya. I can see her eyes. Lungkot, sakit at galit ang nakikuita ko sa mga mata nya. Fuck no, Tita. I can't kill you.

Umatras ako, "Itigil mo na 'to. Please." nagmamakaawang sabi ko. Tinapat nya sa akin ang baril. Pinaputok nya ito pero umiwas ako. Tumakbo ako papunta sa kanya. Nasugatan ko sya gamit ang katana ko. I stabbed her legs and arms. Labag man sa loob ko, I'm gonna do this. For everyone's sake. I can't watch any people to be hurt anymore. I-I just can't. Madami na syang pinatay.

Lumayo ako sa kanya dahil hindi ko sya kayang tingnan.

"You killed him and you ruined my family! You'll pay for this, Gangster Queen!"

Parang nagslow motion ang lahat. Tinutok sa akin ni Tita ang baril. She pulled the trigger. Napapikit ako. Hindi gumagalaw ang katawan ko kahit na anong gawin ko.

*baaang!*

• Reality •

"NOOOOOOOOOO! ITAAAAAN!

Napabangon ako.

Fuck, a dream. About Christian, my Itan. He always calls me Sara. I was only 13 years old back then. Kahit ganun, we fell deeply inlove with each other. Namatay si Itan, dahil sakin. Iniligtas nya ako. Kung s-sana nakagalaw ako, b-buhay pa sana s-sya. Kinausap nya ako ng time na yun. Pinatakbo nya ako at sinabing mahal na mahal nya ako.

This is not the first time that I needed to hide for safety. 4 years ago, there was a gangster rebellion na naganap against me. That time, nagalit sila because of many things na hindi ko na masyadong matandaan.

Ang nanguna sa rebellion na yun ay si Tita Eliz, Itan's mother. Nagulat ako pero hindi ko kayang patayin ang nanay ni Itan. I left Itan there, lifeless at naliligo sa sarili nyang dugo. I had no choice but no run and escape because he told me to. Hanggang ngayon ay sinisisi ko pa rin ang sarili ko. I'll admit, sinisisi ko pa rin ang sarili ko sa mga nangyari. Guilty pa rin ako sa nangyari. After that, ilang buwan akong binangungot.

Itan is not a gangster, but he knew that I am one. Alam nya rin na ako ang Queen, kahit na hindi sya involved sa mga kahit na anong gangster things. He never cared kung gangster ako or the fact that I killed so many gangsters.

I know na bata pa kami nun. But he loved me. Minahal nya ako ng higit pa sa inaasahan ko. That is all that matters.

Hindi na ako nahabol ni Tita Eliz pero nakasalubong ko paglabas ang gang nila Red. It turns out, bestfriend nila si Itan. Umiiyak si Iann at masamang nakatitig ang dalawa sa akin. Kinalaban nila ako bago ako tumakbo at umalis ng Philippines.

I can never forget him.

I hugged my legs at napaiyak nalang habang inaalala ang mga alaalang pilit kong kinakalimutan. Mga alaalang akala ko naibaon ko na.

Pagkatapos nyang mabaril, pinatakbo nya ako pero paglabas ko, sumabog ang lugar na yun.

I just can't forget that fucking past. I lost someone I love. And it's all my fault.

"Hime!" biglang bumukas ng marahas ang pintuan ng room ko. I saw Shin.

"Tsuin..." I whispered. (Tsuin - Twin)

He looked shocked, "Why are you crying?! Fuck!" nagmadali syang pumunta sa akin. As soon as he get near me, I hugged him.

"I dreamed about Itan. After all these years, akala ko nakalimutan ko na ang mga nangyari. I was wrong." napahagulgol ako at lalo kong hinigpitan ang yakap ko kay Shin. He hugged me tighter and patted my hair.

"Kuso." I heard him cursed. "Tapos na ang lahat, Hime. Wala kang kasalanan. Wag mong sisihin ang sarili mo sa pagkawala nya. It's not your fault. Kasalanan to ng Mistress na yun."

"B-but.."

"No buts, Hime."

"Hai." We just hugged each other. Then he decided na he'll stay with me for the rest of the night. I silently cried.

I can never forget him. Never.

***

Chapter 35 - Lonely Sakura ———>>>>