EDITED Version (01/11/19)

***

Chapter 2 - They Met

■ Jarred ■

Naglalakad ako ngayon dahil kinuha ni Iann at Ryll ang kotse ko. Tangina talaga ng dalawang yun, mga gago.

I kicked the can infront of me because I'm fucking annoyed. Maglalakad pa ako ng sobrang layo. Wala akong perang dala at sobrang tagal mag green ng light sa pedestrian lane, di ako makatawid. Lumingon ako sa batang nasa gilid ko na may hawak na bola. Mukha syang 6 years old. Nasaan ang magulang nito? Nag d-dribble ito at di sinasadyang tumama sa mukha nya at napunta ang bola sa gitna ng kalsada.

"Are you okay, little kid?" tanong ko sa kanya. Lumuhod ako para maging pantay kami. Hinihimas nya ang mukha nya. Tumingin sya sa akin at tumango.

"Asaan yung bola ko?" sabi nya at naghanap sa paligid nya. Nakita nya ito sa gitna ng kalsada.

"Wag kang tumakbo!" sigaw ko pero huli na dahil nakapunta na sya dun. Dinampot na nya ang bola at pupunta na sana sa akin. Napalingon ako sa kaliwa nya at may nakita akong kotse na tatama na sa kanya. Agad akong tumakbo at niyakap sya. Hinayaan kong tumama ang kotse sa akin na dapat sana ay tatama sa kanya.

Boooooooggsshhh!!

Tangina naman. Ang sakit, putangina.

Agad kong tiningnan ang bata. "Ayos ka lang ba? Nasaktan ka ba?"

Iyak lang ang sinagot nya sakin. Tiningnan ko kung may mga galos ba sya sa katawan nya. Mabuti nalang ay wala.

"Naku, okay lang po ba kayo?" narinig kong sabi ng isang lalaki.

"Are you okay?" rinig ko namang sabi ng isang babae.

Napatingin ako sa babae at ang sinamaan ko sya ng tingin. "What do you think you are doing?!"

"Excuse me? We are asking if you are okay. May mali ba sa sinabi namin?" mataray na sabi ng babae. She is wearing sunglasses and a mask so di ko malaman kung anong itsura talaga nya.

"Di ba kayo tumitingin sa kalsada? Muntikan ng masagasaan yung bata oh!" sigaw ko. Tinayo ko ang bata at pinagpagan ang damit nya. Kinuha ko din ang bola nya at binigay sa kanya. Binuhay ko sya para mapatahan sya.

Kasalanan to nung dalawa, eh. If they didn't fucking left me, edi hindi sana ako damay sa nangyayari dito.

Tinanggal nya ang face mask nya, "We didn't noticed that kid crossing the street. And that is your fault, not ours. Why did you let your son cross the street when it is clearly stated that you shouldn't cross the street!" sigaw nya.

"At ikaw pa ang galit ngayon? Miss, sorry, ah. Di ako dapat papatol sa babae pero tangina mo. Kasalanan nyo yun! Kung nakatingin kayo sa kalsada at maayos ang pag d-drive nyo, hindi sana kami mababangga ng batang 'to. And for your information, he is not my son. I just found him there by mistake." tinakpan ko ang tenga ng bata para di marinig ang mga sinasabi ko.

She rolled her eyes, "So anong gusto mong mangyari? Give you a hundred bucks to compensate what happened? Wait." umalis sya at kinuha ang bag nya sa loob ng kotseng sinasakyan nya. "Here, para matahimik ka." sabi nya at may binatong pera sa akin.

"Hindi namin kailangan ng pera mo, Miss Stupid." malamig kong saad sa kanya.

"Oh, really? Isn't this a bogus to give you money?" sarcastic nyang sabi.

"Miss Sakura, tara na po."

So, her name is Sakura. Japanese, huh?

"I'm probably richer than you, Miss. We don't need your fucking money." sabi ko sakanya. "All we need is your sorry."

"Fine. Sorry." sabi nya habang nakatingin sa batang hawak ko sabay irap.

"Ang arte mo." huling sabi ko at naglakad na papalayo. Narinig ko pa ang usapan nilang dalawa nung matanda.

"Okay ka lang po ba, Miss Sakura?"

"I'm fine, Manong. Pick all that money. Sayo na lahat yan."

"P-Pero, Miss..."

"No buts, Manong. Let's go. May pupuntahan pa ako."

Sana di ko na makita ang babaeng yun. Walang awa. I'm a gangster pero mas may puso pa ako ng konti kesa sa kanya na normal na tao lang.

Tss, bakit ko ba iniintindi yun? Putangina naman. Kasalanan to ng dalawang yun eh!

■ Sakura ■

That guy pissed me off. Para bang kasalanan ko pa ang nangyari dun. It was that boy's fault. I'm glad he's okay but ayoko dun sa tumulong sa kanya. Ang arte, binigyan ko na nga sya ng pera.

I'm at the Mall right now. Naisipan kong dumaan muna dito dahil madami pa akong bibilhin para sa pagpasok ko sa school KO.

Bumili ako ng 'disguise' clothes ko. I bought some glasses na walang grado. Lalagyan ko nalang ng kung ano-ano mamaya para kapag sinuot ng iba ay mukhang may mataas akong grado. Bumili na din ako ng iPhone at iPad. Pati na rin dalawang MacBook. I also bought bags na babagay sa disguise ko.

Yes, I'm rich. Got a problem with that?

Sumakay na ako sa kotse ko at sinabihan si Manong na pumunta na kami sa Mansion ni Shin. Nakakahilong mag ikot sa Mall. I'm pissed because of what happened earlier. PLUS, I have a jetlag.

Imma sleep.

Tokyo, Japan
13:50 PM

■ Third Person ■

Habang nanonood sina Mina at Samuel (Parents ni Sakura at Shin), isang malakas na kalabog ang narinig nila sa pinto. At niluwa ng pinto si Shin. Galit na galit ang mukha nito.

"Where's Hime?!" sigaw nito. Nagulat at nagtaka ang mag asawa.

"We don't know. Why? Is she missing?" nagmamaang-maangan na sabi ni Mina. Lalong nagalit si Shin.

"I SAID WHERE IS SHE?!" muling sigaw nito. Gulat na gulat ang mag asawa. Parang hindi ito ang anak nila.

"In the P-Philippines," sagot ni Samuel. Wala syang magagawa kasi galit ang binata. Pasimpleng hinampas ni Mina ang kanyang asawa dahil sa kadaldalan nito. Hindi dapat malaman ni Shin pero sinabi pa rin nito.

Tumalikod ang binata at kinuha ang mga gamit nya.

"Shin, wait! Don't go! She must do everything alone."

"Stop, Mom. I will go after her. Don't ever stop me. And don't ever tell her that I know." at tuluyan na syang umalis.

Manila, Philippines
16:35 PM

■ Sakura ■

"Achuu!" How many times did I fucking sneezed already?

Kanina pa 'to. Simula nung kumakain ako hanggang ngayon na nanonood ako. Sino ba kasing nakaalala sa akin? Kung sino man yun, bwisit sya.

"Okay lang po ba kayo, Ms. Sakura?" tanong ni Butler Mike. I nodded.

♪ Skies are crying

I am watching

Catching teardrops in my hand

Only silence as it ---- ♪

I picked up my phone.

"Moshi moshi?"

[Musume!]

"Why?"

[A-Ano kasi, si ano. Si ano nagpunta tapos sabi nya ano.]

"What, Mom? Di kita maintindihan. Puro ka 'ano' eh. Speak clearly so that I can understand."

[Ano kasi, musume. —— Don't, Mina. I swear, don't.  —— Pero, Samuel...]

"What is it, Mom? And Dad, anong wag? May tinatago ba kayo sakin?"

Nanahimik sandali.

"Mom? Are you still there?"

[S-Sorry, musume. We just want to say na andito ang mga gangmates mo kanina.]

Boses naman ni Dad ang nagsalita.

"Tell them, I'm busy. Please. Don't tell them that I'm here."

[Fine, then. That's all. Be careful there. Sayonara.]

"Hai!" then I hung up. I yawned. Inaantok nanaman ako. Matutulog na lang ako.

Because shit, there is a fucking class tomorrow.

----

August 11, 2016
07:00 AM

Tok! Tok!

"Ms. Sakura. Your breakfast is ready."

I stood up.

"Hai,"

I fixed myself. I ate then I took a bath. I wore my uniform.

In my school, it is required to wear a uniform. Because if not, some flirty students will wear clothes na kita ung cleavage nila. Eww.

I tied my hair into a half space bun na nasa gitna lang ng hair ko. I curled my hair na natirang nakalugay. I also added noticeable freckles at my face.

Kinuha ko ung folder na nilagyan ng fake data ko. Butler Mike arranged it.

Name: Sakura Fujiwara

Age: 17 years old

Birthdate: Classified

Birthplace: Tokyo, Japan

Likes: Classified

Dislikes: Classified

Sports: Classified

Parents
Mother: Unknown

Father: Unknown

I hid it in my bag. I wore my glasses. Sumakay na ako sa kotse ko.

"Are you ready, Miss Sakura?"

"Yes," I said.

Well, goodluck for me.

***

Chapter 3 - Transferee.... ---->>>