Το δυνατό φώς πέρασε άθελά του από τη μικρή σχισμή των ματιών μου αναγκάζοντας τα βλέφαρα μου να ανοίξουν. Χρειάστηκαν λίγα λεπτά για την προσαρμογή μου και έπειτα κατάλαβα πως βρισκόμουν στο δωμάτιο μου. 

-Ξύπνησες ακούστηκε η φωνή του Άνταμ που μόλις έμπαινε στο δωμάτιο.  Εγνεψα καταφατικά καθώς με βοηθησε να σηκωθώ και έπειτα στάθηκε δίπλα μου.
-Πως ήρθα εδω; τον ρώτησα μπερδεμένη αφου θυμόμουν ακόμα όσα είχαν συμβεί. 

Έμεινε να με κοιτάζει για λίγο και αναστεναζοντας κάθησε απέναντι μου.
-Έστειλα κάποιον να σε βρει και να σε βγάλει από εκεί. Όταν ήσουν πλέον ελεύθερη και με φώναξες δεν μπόρεσα να έρθω και έτσι οταν τα κατάφερα  σε βρήκα λιπόθυμη στην άσφαλτο. 
-Και γιατί δεν ήρθες αμέσως; η ερώτηση βγήκε απότομα από τα χείλη μου αλλά εκείνος δεν έδειχνε να ενοχλείτε. 

Μου γύρισε πλάτη και αμέσως βρέθηκα σε ενα αλλο δωμάτιο.
-Βρισκόμουν εδώ απάντησε και με το δάχτυλο του, μου έδειξε μια πόρτα. Τον κοίταξα και αμέσως προχώρησα προς τα εκει.

Την έσπρωξα σιγανά και μπήκα μέσα. Είδα τρις άνδρες να στέκονται απέναντι από τον Άνταμ. Μπορούσα να πάω κοντά τους χωρίς εκείνοι να μπορούν να με δουν. Αμέσως τα γεγονότα άρχισαν να διαδραματίζονται μπροστά μου και εγώ άναυδη,  έμεινα να κοιτάζω.

FLASHBACK (Άνταμ POV)

Έπιασα αμέσως το χέρι της Ντενιζ και μεταφέρθηκα στο παλάτι.
-Άρθουρ είπα πλησιάζοντας τον και εκείνος σήκωσε το χέρι του απότομα λέγοντας μου να σταματήσω.
-Δεν έπρεπε να την χάσεις από τα μάτια σου. Ξέρεις πως μαζί μας είναι πιο ασφαλής και εσύ άφησες τον Λούθερ να την αρπάξει μέσα από τα χέρια σου.
-Με απειλούσαν τι ήθελες να κάνει; γρυλισε η αδερφή μου και τα μάτια του Άρθουρ καρφωθηκαν επάνω της.

Με αργά βήματα στάθηκε απέναντι της και άγγιξε την παλάμη του στο πρόσωπο της θεραπευοντας την ολοκληρωτικά.
-Έστειλα τον Κοέν να την βοηθήσει μόλις κατάλαβα πως βρισκόταν στο καθαρτήριο.
-Το καλό που σου θέλω αναφώνησε κοιτάζοντας με και εγνεψα καταφατικά πλησιάζοντας την αδερφή μου.

Ένιωσα έναν οξυ πονοκέφαλο και αμέσως ο ψίθυρος της ήχησε στο μυαλό μου.
-Με καλεί ειπα μόλις άκουσα την φωνή της μεσα μου.
-Τρέχα είπε δυνατά εκείνος και έκανα οτι διέταξε.

Βρέθηκα σε ενα ατσαλο έδαφος. Μα καλά τι δουλειά είχε εδω; Κοίταξα γυρω μου μα δεν βρήκα πουθενά την είσοδο του καθαρτηριου.
*Κοέν ολα καλά;* ειπα από μέσα μου προσπαθώντας να επικοινωνήσω μαζί του.
*Καθυστέρησα τον Λούθερ και εκείνη έφυγε* ανταποκρίθηκε εκείνος αρκετά γρήγορα.

Άφησα έναν αναστεναγμό να βγει από τα χείλη μου και άρχισα να την ψάχνω σκαναρωντας το τοπίο γύρω μου. Ένιωσα πως κάποιος βρισκόταν πίσω μου και γυρίζοντας είδα τρις δαίμονες να τρέχουν κατά πάνω μου. Μπήκα στο πρώτο σπίτι που βρηκα μπροστά μου περιμένοντας τους.

Μπήκαν με μανία μέσα με τον έναν να πετάει απευθείας μια μπάλα φωτιάς επάνω μου. Έπεσα γρήγορα προς την άκρη και έκανα το ίδιο πράγμα πετυχαίνοντας τον με επιτυχία στην κοιλιά. Έβγαλα την λεπιδα μου και την καρφωσα στην πλάτη του ενώ εκείνος έπεσε νεκρός κάτω.

Το χέρι του δεύτερου τεντωθηκε στο μέρος μου με αποτέλεσμα να πεταχτώ με δύναμη στον απέναντι τοίχο. Η πόρτα μπροστά μου άνοιξε και ένας άντρας εμφανίστηκε μπροστά μου. Το πρόσωπο του ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα και έτσι δεν μπορούσες να δεις τα χαρακτηριστικά του.

Έκανε νόημα στον άντρα να σταματήσει αφήνοντας με ελεύθερο.
-Που ειναι; είπε με βαριά φωνή. Κατάλαβα αμέσως ποιος βρισκόταν μπροστά μου.
-Άνταμ φύγε φώναξε ο Ντερεκ που μόλις είχε εμφανιστεί και δίχως να χάσω χρόνο σηκώθηκα και έπεσα έξω από το παράθυρο με τα πλέον σπασμένα τζάμια πίσω μου να πέφτουν στο έδαφος.

Άρχισα να τρέχω μακριά θέλοντας με μανία να εντοπίσω την Ελινορ. Είδα ένα πεσμένο σώμα στην άκρη του δρόμου και κατάλαβα πως ήταν εκείνη. Μόλις την πλησίασα πήρα το σώμα της στη αγκαλιά μου και γύρισα σπίτι της. Την τοποθέτησα στο κρεβάτι και ανέβηκα για μια γρήγορη ενημέρωση στον Άρθουρ. Μόλις επέστρεψα ειχε συνέλθει.

END OF FLASHBACK

Γύρισα να δω τον Άνταμ και βρέθηκα ξανά στο δωμάτιο μου.
-Ήταν ενα μικρο εμπόδιο είπε εκείνος προσπαθώντας να γελάσει αν και μου φαινόταν αρκετά μαγκομενος.
-Ναι αλλά ποιος-
-Μη Ελινορ. Μην ρωτήσεις είπε απότομα διακόπτοντας την πρόταση μου.

Κάθησα στο κρεβάτι βαριεστημένα αφήνοντας έναν αναστεναγμό να βγει από τα χείλη μου.
-Γιατί δεν μου λες; ειπα θυμωμένη και εκείνος ήρθε και κάθησε προσεκτικά δίπλα μου.
-Σου υπόσχομαι πως θα μάθεις. Σύντομα πρόσθεσε χαϊδεύοντας το πρόσωπο μου απαλά.

Το πρόσωπο του φωτίστηκε από ένα όμορφο χαμόγελο καθώς άρχισε να απομακρύνεται.
-Καλύτερα να ξεκουραστείς. Αύριο θα είναι μια μεγάλη μέρα. Με τα λόγια του σαστισα μα συνάμα μπερδεύτηκα αρκετά.
-Το σχολείο; ρώτησα κάπως απότομα μόλις θυμήθηκα τον Ντέιβιντ και την Ροουζ.
-Μετά απο αυτο απάντησε και με ένα τελευταίο χαμόγελο εξαφανίστηκε από μπροστά μου.

Άνταμ POV

Πήρα αμέσως την αόρατη μορφή μου και έμεινα να κοιτάζω την μπερδεμένη έκφραση της. Καθόταν στο κρεβάτι της κοιτάζοντας το απόλυτο κενό του παραθύρου της.

Μπορούσα να νιώσω και να διαβάσω τις σκέψεις της. Ένιωθα αναμνήσεις της να περνούν από το μυαλό μου με τους γονείς της να είναι οι κύριοι "ηθοποιοί".

Είδα ένα δάκρυ να κυλάει στο μέτωπο της. Ήθελα να πάω κοντά της, να την πάρω μια μικρή αγκαλιά και να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Να διαγράψω όσα συνέβησαν και να την δω να μεγαλώνει σαν ένα φυσιολογικό κορίτσι της ηλικίας της.

Κοίταξα για άλλη μια φορά το πρόσωπό της, και αφού είδα πως έκλεισε τα μάτια της ξαπλωμένη κάτω από τα ζεστά παπλώματα, ανέβηκα στο παλάτι.

-Άρθουρ; φώναξα μόλις μπήκα στο γραφείο του μα δεν ανέλαβα ποτέ την ανταπόκριση του. Βγήκα έξω και κατευθύνθηκα προς τον τρίτο διάδρομο. Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες, προχωρώντας στην αυλή.

-Άνταμ στάσου είπε μια φωνή πίσω μου.
-Αμέλια απάντησα μόλις εκείνη βγήκε από την αγκαλιά μου.
-Ο Στέφαν είπε μονάχα. Κατάλαβα αμέσως τι ήθελε να πει όπως και το που βρισκόταν ο Βίκτορ. Της έκανα νόημα να φύγει και ξεκίνησα για την αίθουσα συνεδριάσεων.

- ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΈΠΩ ακούστηκε η βροντερή φωνή του Αρθουρ μόλις άνοιξα την πόρτα. Τα μάτια εκείνου και του Βίνσεντ καρφώθηκαν αμέσως επάνω μου.

-Άρθουρ είπα μα εκείνος έκανε μια απότομη κίνηση με το χέρι του κάνοντας με να σωπάσω.
-Εχω βαρεθεί αυτή την κατάσταση δήλωσε οργισμένος και η γροθιά του χτύπησε με δύναμη το τραπέζι.

Κοίταξα τον Βίνσεντ ζητώντας βοήθεια. Εκείνος όπως και ο Λούθερ ήταν κατι σαν το δεξί χέρι των βασιλιάδων. Ο Άρθουρ πάντα τον άκουγε και του είχε τυφλή εμπιστοσύνη.

-Έχει δίκιο ο μικρός, είπε εκείνος και το βλέμμα του Άρθουρ καρφώθηκε αμέσως επάνω του.
-Βίνσεντ συγκεντρώσου. Είναι η τρίτη φορά που αφήνει απροστάτευτο έναν θνητό. Πως το επιτρέπεις; φώναξε για ακόμα μια φορά.

Ο Στέφαν είχε χαμηλώσει το κεφάλι του ενώ ένα δάκρυ είχε κυλήσει από τα καταγάλανα μάτια του.
-Μια τελευταία ευκαιρία και αν τα θαλασσωσει ξανά, τότε πάρε τα μέτρα σου. Η φωνή του Βίνσεντ ήταν ήρεμη αυτή τη φορά.

-Φύγετε είπε ο Άρθουρ με έναν πιο ήπιο τόνο και έτρεξα αμέσως στο μέρος του Στέφαν. Προχωρήσαμε μαζί μέχρι την πόρτα και έπειτα τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου.
-Ευχαριστώ είπε δίνοντάς μου το χέρι του και έπειτα, κατευθύνθηκε στον κοιτώνα του.

Αρκετοί καινούργιοι χαρακτήρες αυτή τη φορά.
Πως σας φάνηκε το επεισόδιο στο παλατι;

Θα τα πούμε στο επόμενο:)

See ya ❤
-Ραφ-