Τα βλέφαρα μου άνοιξαν και το κεφάλι μου αρχισε να γυρίζει αμέσως. Βρισκόμουν σε ενα σκοτεινό δωμάτιο με μοναδικο φως ενα μικρο κερί πάνω στο τραπέζι. Σηκώθηκα απο το πάτωμα και προχώρησα προς τα εκεί. Πήρα στα χέρια μου το κερί και αρχισα να εξερευνω το χώρο.

Ηταν μικρο και οι τοίχοι ηταν στις αποχρώσεις του μαύρου. Έπιπλα δεν υπήρχαν πολλά παρα μονο κάτι ξεχασμένα αντικειμενα.

Στην γωνία του δωματίου υπήρχαν κάτι παλιά και γεμάτα σκόνη βιβλία. Πλησίασα πιάνοντας ενα στο χερι μου, μα μου ηταν αδύνατο να διαβάσω.

Το κερί δεν βοηθούσε καθόλου στην αναγνωση. Μπορουσα να διακρυνω διάφορες λέξεις στα λατινικα μα χρειαζομουν περισσότερο φως.

Προχώρησα προς την πόρτα πριν το σωμα μου κοκαλωσει στη θέα ενός αρκετά μεγάλου σκύλου. Τα ματια του ηταν κολλημένα επανω μου καθώς τα κοφτερά δόντια του έκαναν την εμφάνιση τους.

Με βήματα προς τα πίσω, άρχισα να απομακρυνομαι καθώς εκείνο με αργές κινήσεις αρχισε να ανασηκώνεται. Το σωμα μου βρέθηκε στο πάτωμα καθώς το ποδι μου μπέρδεψε σε ενα περίεργο και μακρί αντικείμενο.

Τα μάτια του σκύλου πήραν ενα κοκκινο χρωμα και έτρεξε κατα πάνω μου. Πήρα οτι βρήκα μπροστα μου έτοιμη να τον χτυπησω μα στάθηκε ξαφνικα απέναντι μου κλαίγοντας.

Εκανα απότομες κινήσεις προς τα πίσω και σηκώθηκα όρθια με το αντικείμενο στραμμένο στο μέρος του.
-Μην είσαι τόσο αγενής ακούστηκε μια φωνή και απο το πουθενά ο Λούθερ εμφανίστηκε μπροστα μου. Με ενα μονο χτύπημα του χεριού του το φως στο δωμάτιο άνοιξε ενω το κερί στα χέρια μου έσβησε απότομα.

Προχώρησε στο μέρος του σκύλου που πλεον μπορουσα να διακρυνω. Ηταν ένας λύκος. Ένας τεράστιος λύκος με πράσινα μάτια.
-Δεν ειναι ένας απλός λύκος είπε απαξιωτικά και τοποθέτησε το χερι του στο κεφάλι του. Ειναι ενα διαολοσκυλο συνέχισε χαμογελώντας.

Τον κοίταζα μπερδεμένη όση ωρα επαιζε με αυτό το πλάσμα.
-Ενα τι; επανελαβα και εκείνος σταμάτησε αποτομα.
-Διαολοσκυλο. Σκυλί της κολάσεως πως το λέτε τέλος πάντων δήλωσε ενοχλημένος και μου έκανε νόημα να τον ακολουθησω.

-Δεν πουλανε τέτοια οπότε δυστυχώς δεν γνωρίζω ειπα ενω άρχισα να γελαω κάνοντας βήματα μακρια του.
-Ολο ειρωνεία απάντησε αμέσως γεμάτος απαξίωση και μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω.
-Περιμένεις να περάσω δίπλα από αυτό το πράγμα; είπα ενώ έκανα αντίθετα κάποια βήματα προς τα πίσω.
-Αν αρνηθείς ακόμα μια φορά, να είσαι σίγουρη πως αυτό το ΠΡΆΓΜΑ θα σε κατασπαράξει αμέσως δήλωσε μόλις βρέθηκε απότομα απέναντι μου.

Η φωνη του ηταν αυστηρή και πιο βραχνή απο αλλες φορες.
-Πάμε Τρέβορ είπε φεύγοντας απο πανω μου. Χτύπησε το γόνατο του τρις φορες και εκείνο τον ακολούθησε σαν ενα φυσιολογικό λυκόσκυλο.

Τον ακολούθησα με αργά και διστακτικά βήματα.
-Δεν δαγκώνει δήλωσε ο Λούθερ και ενα γελακι βγήκε από τα χείλη του.
-Ναι είμαι σίγουρη ψιθυρισα και τοποθέτησα τα χέρια μου στο στέρνο μου.
-Σε άκουσα είπε γρυλιζοντας ενοχλημένα ο Λούθερ και συνέχισε τη διαδρομή του.

Έπειτα απο λιγα λεπτά σταθηκε εξω απο ενα δωμάτιο και με κοίταξε εξεταστικα.
-Μην τολμήσεις να το κουνήσεις είπε αυστηρα και προχώρησε μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Κοίταζα γύρω μου το χώρο για κάποια διέξοδο. Σιγά μην τον άκουγα δεν τρελάθηκα ακόμα. Σίγουρα υπήρχε κάτι και θα το έβρισκα. Κοίταξα μια τελευταία φορά την πόρτα και άρχισα να τρέχω προς ενα άγνωστο δρομάκι.

Το έδαφος είχε κάτι μεγάλες πέτρες που δυσκολευαν κατα πολύ τον δρόμο σου. Είχαν περάσει αρκετά λεπτα ώσπου βρέθηκα μπροστα απο μια μεγάλη πόρτα. Έβαλα όλη μου τη δυναμη θέλοντας να την ανοιξω μα δεν καταφερα τίποτα.
-Άδικα προσπαθείς ακούστηκε η φωνη του Λούθερ πίσω μου.

Γυρισα και τον κοίταξα ενω τρομαγμένη πιεζα την πόρτα περισσότερο. Με πλησίαζε πολύ γρήγορα μέχρι που συγκεντρώνοντας ολόκληρη την δύναμη μου, εκείνη άνοιξε με εναν απότομο γδούπο.

Αρχισα να τρέχω σε μια κατεύθυνση άγνωστη. Αφηνα πίσω μου περίεργα δέντρα και φυτά. Δεν ξέρω πως βρέθηκα στο δάσος μα εκείνο ηταν το λιγότερο πράγμα που με απασχολούσε.

Έτρεχα γρήγορα με τον Λούθερ πίσω μου να πλησιάζει. Τον είδα να τεντώσει το χερι του ενω σε κλάσματα του δευτερολέπτου το σωμα μου κόλλησε στον κορμο ενος ψηλού δέντρου.

Άρχισα να ουρλιαζω μα το γέλιο του κάλυπτε κάθε κραυγή μου.
-Σου είπα πως δεν θα ξεφύγεις. Η φωνη του σταθερή και ο τόνος του έγινε απότομα σοβαρός. Κουνούσα το σωμα μου θέλοντας να ξεφυγω μα ηταν μάταιο.

Αναστεναξα κουρασμένη και άφησα το σωμα μου ελεύθερο. Εκλεισα τα ματια μου παραδομένη μεχρι που σωριάστηκα απότομα στο έδαφος.
-ΤΡΕΧΑ άκουσα μια φωνη και είδα εναν άντρα να παλεύει με τον Λούθερ.

Εκανα αμέσως οτι μου είπε και ετρεξα στην κατεύθυνση που μου έδειξε. Εριχνα ματιές πίσω μου μα είδα πως ήμουν μονη. Κοίταξα στην απέναντι μεριά πάνω απο κάτι βράχια. Σκαρφάλωσα με δυσκολία και δίχως καμια δεύτερη σκέψη, πηδηξα μέσα σε μια περίεργη τρύπα.

Βρέθηκα μπροστα απο ενα σπίτι. Πλέον πίσω μου δεν υπήρχε τίποτα παρα μονο μια τεράστια έρημη έκταση. Κοίταξα ξανά το σπίτι μα δεν έκανα βήμα προς τα εκεί.
-Ανταμ ψιθυρισα σιγανα μα δεν έλαβα κανένα σημάδι.

Άρχισα να προχωράω σε μια άγνωστη κατεύθυνση μέχρι που κατέληξα να κάνω κύκλους γύρω από τον ίδιο τον εαυτό μου.
-Άνταμ σε χρειάζομαι επανέλαβα ξανά μα δεν εμφανίστηκε από πουθενά.

Μπήκα μέσα στο πρώτο σπίτι που βρήκα. Ήταν μεγάλο μα εντελώς άδειο. Φαινόταν εγκαταλελειμμένο εδώ και πολλά χρόνια. Το ξύλινο πάτωμα ετριζε στο πέρασμα μου. Ήμουν σίγουρη πως αν έκανα ακόμα μια φορά την ίδια διαδρομή εκείνο θα έσπαγε και τότε ήταν που δεν θα με έβρισκε κάνεις.

Βγήκα ξανά προσεκτικά έξω. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και εγώ περπατούσα μόνη μου σε μια έρημη γειτονιά. Ένιωσα έναν οξύ πόνο στο κεφάλι και γονάτισα ουρλιάζοντας από πόνο.

Ένιωσα κάποιες φωνές να ηχούν μέσα μου. Σαν κάποιος να τσακώνεται με κάποιον άλλο. Οι φωνές γινόταν ποιο δυνατές σε σημείο που δεν μπορούσα να αντέξω.

Μια μεγάλη σιωπή ακολούθησε. Ένιωσα πως κάποιος φώναξε το όνομα μου. Γύρισα στην αντίθετη κατεύθυνση και έψαχνα για κάποιο στοιχείο μήπως τελικά κάποιος με είχε βρει.

Άκουσα κάποια τζάμια να σπάνε και μια φωνή πόνου σκέπασε την απόλυτη ηρεμία. Είδα μια φιγούρα να με πλησιάζει μα τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν.

Τα ματια μου άρχισαν να γυρίσουν και τα βλέφαρα μου έκλειναν σιγανα. Αρχισα να παραπαταω μέχρι που σωριαστηκα ασταλα στο έδαφος. Το απόλυτο μαυρο τύλιξε το γαλάζιο του ουρανού και αφέθηκα στο σκοτάδι.

Ευχαριστώ για όλη τη στιρηξη σας και τους ψήφους σας :)

Όποιος παρακολουθεί supernatural θα δει πως δανείστηκα μια μικρή τοποθεσία. Κάποιοι μπορεί να το κατάλαβαν από τώρα.

Τα λέμε στο επόμενο
-Ραφ- ❤