Σήμερα ολο το Εστερν ήταν στο πόδι αφού ήταν η παραμονή των σημαντικότερων αγώνων στην ιστορία. Ένας άγγελός απο κάθε ομάδα θα είχε την δυνατότητα να κατακτήσει μια μοναδική θέση στο τάγμα ενός Αρχάγγελου.

Ήταν το όνειρο κάθε ενός στο παλάτι. Ξεκινούσαν την προετοιμασία σε αρκετά μικρή ηλικία καθώς οι αγώνες λάμβαναν χώρα καθε εξήντα χρόνια.

Ήταν μεγάλο το χρονικό διάστημα αναμονής τους όμως τέτοια ανταμοιβή χρειάζεται και την ανάλογη χρόνια προπόνηση.

-Ελινορ με βοηθάς λίγο. Η φωνή της Εμμα ήχησε στα αφτιά μου, κάνοντας με να τρέξω κοντά της. Οι ετοιμασίες της κύριας αυλής ήταν πολλές αφου η έκταση της ηταν τεράστια.

-Περιποίηση χλωρίδας. Τσεκ. Περιποίηση πανίδας. Τσεκ. Περιποίηση εδάφους. Τσεκ. Περ- Α Ελινορ και εσυ εδω αναφώνησε με χαρά ο Έντουαρντ βλέποντας με.
-Ηρθα να δώσω ενα επιπλέον χεράκι, απάντησα με χαρά και εκείνος μου έκλεισε το μάτι αφήνοντας μια ανάσα ανακούφισης.

Μας προσπέρασε συνεχίζοντας τον μονόλογο του ενω ξοπίσω του ακολούθησε ο Άνταμ.
-Δεν αντέχεται γρυλισε και κοντοστάθηκε δίπλα μου. Η Έμμα τον κοίταξε αφήνοντας ενα γελακι και αυτός πήρε μια βαθιά ανασα.

-Ποιός; ρώτησα με τα μάτια του να καρφώνουν αμέσως τα δικα μου.
-Ο Άρθουρ. Μα το Εστερν δεν υπάρχει πιο εκνευριστικός βασιλιάς.
-Τους προβολείς Άνταμ τους προβολείς φώναξε υστερικά ο Άρθουρ περνώντας απο πισω μας.

Άρχισα να γελάω καθώς και οι δύο με κοίταξαν με πρόσωπα κατα κόκκινα απο θυμό.
-Ελινορ. Ελινορ σιωπή τσιριξε ο Άρθουρ, δίνοντας μια βιαστική ματιά στον Άνταμ. Εκείνος αφήνοντας μια ανασα, άνοιξε τα φτερά του και εξαφανίστηκε μονο μιας απο το οπτικό μας πεδίο.

-Ολα καλα; τον ρωτησα προσπαθώντας να συγκρατήσω το γέλιο μου μα η γκριμάτσα του δεν μου άφησε πολλά περιθώρια.
-Χρειάζομαι τσάι είπε τελικά και έτρεξε προς το παλάτι.

Κοίταξα το πρόσωπο της Εμμα που δάκρυα χαράς κυλούσαν στα μάγουλα της και έπειτα γύρισα στην δουλειά μου. Χρειαζόμασταν συγκέντρωση. Δεν είχαμε χρόνο για χαζομάρες.

Είχαν περάσει λίγα λεπτά και είχα ηδη κουραστεί.
-Θα αναλάβω εγω τις κούτες. Ξεκουράσου είπε με ενα χαμόγελο η Εμμα όμως αρνήθηκα και συνέχισα να την βοηθάω.

-Άφησε τα σε εμένα, ακούστηκε μια φωνή και ενα χέρι άγγιξε τον ώμο μου. Τα μάτια του Μπραιαν συνάντησαν τα δικά μου και αμέσως πηρε στα γυμνασμένα χέρια του, όσες κούτες κουβαλούσα.

Η Εμμα με κοίταξε χαμογελώντας και απομακρύνθηκε ελαφρά απο κοντά μας μόλις εκείνος επέστρεψε.
-Ευχαριστώ του είπα τελικά με μια τρεμάμενη φωνή. Δεν του είχα μιλήσει απο τότε που με φίλησε και ενιωθα κάπως περίεργα.

-Την δουλειά μου κανω, απάντησε βιαστικά και έκανε να φύγει πριν το απόλυτο σκοτάδι καλύψει το γαλάζιο του ουρανού μας. Τρομαγμένοι και μπερδεμένοι μείναμε να κοιτάζουμε όλοι το περίεργο αυτό φαινόμενο μα κάνεις δεν τόλμησε να κουνήσει απο τη θέση του.

Αμέσως ένιωσα μια δυνατή ζάλη και ενα περίεργο αίσθημα άρχισε να κυλάει στο σώμα μου. Τα μαύρα σύννεφα εξαφανίστηκαν απο πανω μας επαναφέροντας στα κανονικά επίπεδα την ομορφιά του Εστερν.

Μια μαύρη σκια εμφανίστηκε πολλά μέτρα μακριά καθώς δυο κατάμαυρα φτερά ξεπροβαλαν απο το πουθενά.
-Κάτι αρνητικό.
-Κάτι σκοτεινό αναφώνησαν η Εμμα και ο Μπραιαν.

Άρχισα να τρέχω προς το μέρος της σκιας.
-Πατέρα ψιθύρισα στον άνεμο και αμέσως η μορφή του εμφανίστηκε μπροστά μου.
-Ελινορ απάντησε εκείνος μα μόλις πήγα να σταθώ απέναντι του, απέφυγε το βλέμμα μου.

-Χρειάζομαι τον Άρθουρ είπε τελικά.
-Λουσιφερ απάντησε εκείνος μόλις έφτασε δίπλα μας. Τα μάτια του συνάντησαν τα πρόσωπα μας. Το κόκκινο είχε καταβάλει κάθε κύτταρο των ματιών του.

Μεσα του έβλεπες ενα κενό. Ηταν πιο σκοτεινός απο πότε.
-Λουσιφερ τι συμβαίνει; φώναξε τρομαγμένος ο Άρθουρ.

Ένιωθα πως είχε κάνει κατι κακο. Κάτι για το οποίο είχε μετανιώσει. Κατι που τον είχε καταστρέψει.
-Οι Γκάρντιαν γρυλισε καθώς τα χέρια του σχημάτισαν γροθιές. Το σώμα του άρχισε να τρέμει επικίνδυνα και μόνο μιας δυο δυνατοί κρότοι ηχησαν στον ουρανό.

-Τι οι Γκάρντιαν; Τι συνέβη; φώναξε ο Άρθουρ για ακόμα μια φορά.
-Με κατέστρεψαν Άρθουρ. Οι άνδρες μου υποφέρουν εξαιτίας τους ενώ άλλοι σχηματίζουν ουρές στην λάβα του καθαρτηριου. Στο ορκίζομαι. Μα το Ερενταλ σου ορκίζομαι πως θα τους ισοπεδωσω. Δεν θα μείνει τίποτα απο οτι έχεις δημιουργήσει όρθιο. Θα πεθάνουν μαζί με την γη τους.

Ένιωθες το μίσος του να πετάει σπίθες και να καίει τα πάντα στο πέρασμα του. Δεν είχε κάνει ακόμα τίποτα μα όλοι ξέραμε πως εννοούσε καθε λέξη που ειπε. Ένας ακόμα κρότος ήχησε και μια μικρή πληγή εμφανίστηκε στο πρόσωπο του Άρθουρ.

-Τι είναι αυτο; αναφώνησα και εκείνος με κοίταξε.
-Καθε καταστροφή μου αφήνει και ενα σημάδι. Μια πόλη κοντά στο Παρίσι έχει ήδη τυλιχτεί στις φλόγες. Οι νεκροί; Αμέτρητοι.

Χαμήλωσε το κεφάλι και αμέσως επεξεργάστηκα τα λόγια του. Κάθε κρότος ισούται με μια βροντή. Κάθε σημάδι και μια καταστροφή. Κάθε καταστροφή έχει τον δημιουργό της.
-Πατέρα είπα ηρεμα και εκείνος με κοίταξε.

-Δεν πρόκειται να ακούσω τίποτα Ελινορ. Ολα κρίνονται απο τον Άρθουρ. Είτε θα με ακολουθήσει ή θα περιμένει την δικιά του καταστροφή. Άνοιξε τα φτερά του έτοιμος να φύγει μα μια γρια γυναίκα εμφανίστηκε μπροστά μας.

-Κανε στην άκρη Αμπικειλ. Η φωνή του βαριά και δυνατή. Γεμάτη μίσος και θυμό που ένιωθες να βράζει μεσα του. Τα μάτια της καρφώθηκαν επάνω μου μα έπειτα έστρεψε το βλέμμα της στον Άρθουρ.

-Έρχονται είπε μονάχα και εξαφανίστηκε. Όλοι κοιτάχτηκαν. Ο Άρθουρ έμεινε σκεπτικός για αρκετή ωρα. Με μια κίνηση ολες οι ετοιμασίες τυλίχτηκαν στις φλόγες.
-Οι αγώνες αναβάλλονται είπε τελικά. Δεν βγήκε αχνα απο τα στόματα των υποψηφίων.

Τα μάτια του Άρθουρ πηραν ενα καταγάλανο χρώμα. Τα άσπρα φτερά του άνοιξαν και τα ματια του συναντήθηκαν με εκείνα του Λουσιφερ. Έπειτα εξαφανίστηκαν αφήνοντας μας όλους άφωνους.

Δεν ξέραμε τίποτα. Δεν είχαμε ιδεα για το ποια θα ηταν η συνέχεια. Οι αγώνες είχαν ακυρωθεί. Όλος ο κόπος είχε τυλιχτεί σε δευτερόλεπτα μεσα στις φλόγες.

Δυο ισχυροί βασιλιάδες, δυο αδέρφια που ο ένας μισεί τον άλλον, βρίσκονται τελικά στην ίδια μερια. Σύμμαχοι ενάντια στους Γκάρντιαν. Ο Άρθουρ εχθρός με τα ίδια του τα δημιουργήματα.

Ενα μέλλον άγνωστο για ολους.

Μίσος τρόμος θυμός. Θα θρηνήσουμε θύματα.

Έπειτα απο 20 μερες; Απαράδεκτη.
Καινούργιο Κεφάλαιο. Χίλια συγνωνη για την καθυστέρηση. But I'm back baby 🤘

-ραφ-