Απομάκρυνα το ζεστό πάπλωμα από πάνω μου και έμεινα να κοιτάζω το άσπρο ταβάνι. Μια καινούργια μέρα είχε ξεκινήσει η μάλλον ... μια καινούργια ζωή.

Σηκώθηκα και προχώρησα στο μπάνιο, έπειτα άλλαξα ρούχα και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα στην μικρή ενσωματωμένη κουζίνα που είχε το δικό μου δωμάτιο.

Πήρα τη σοκολάτα στα χέρια μου και κάθισα για λίγο στον καναπέ απέναντι από την τεράστια τζαμαρία. Ήμουν πίσω. Οριστικά. Ή απόφαση μου δεν άλλαζε και ουτε έπρεπε να αλλάξει.

Ήμουν αναγκασμένη να υποστώ όλες τις συνέπειες και να έρθω αντιμέτωπη με όλους αν χρειαζόταν. Θα κάνω ότι έκανα και πίσω. Θα υπερασπιζομουν το καλό και θα ερχόμουν αντιμέτωπη με το κακό εστω και αν αυτό σημαίνει ότι θα βρεθω αντιμέτωπη ακόμα και με φίλους μου.

-Παρακαλώ είπα μόλις χτύπησε η πόρτα.
-Καλημέρα είπε μια φωνή πίσω μου και σιγά σιγά τα βήματα άρχισαν να ηχούν ολο και πιο κοντά μου.
-Καλημέρα αποκρίθηκα διακρίνοντας τον Άνταμ απέναντι μου, και άφησα την κούπα μου επάνω στο μικρό γυάλινο τραπέζι.

-Πως εισαι; ρώτησε κάπως διστακτικά και χαμογέλασα.
-Μια χαρά. Το έχω αποδεχτεί δήλωσα και εκείνος κάρφωσε το βλέμμα του στο πάτωμα.
-Μακάρι να μην γινόταν ετσι ομως-

Έβαλα το δάχτυλο μου στα χείλη και εκείνος σώπασε.
-Δεν χρειάζεται να μου δικαιολογείς. Καταλαβαίνω.
-Εντάξει είπε προσπερνώντας εκείνη την κουβέντα και έπειτα σηκώθηκε προχωρώντας προς την πόρτα.

-Και τελευταίο. Ο Άρθουρ είπε και τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του.
-Το ξέρω δήλωσα απότομα και εκείνος έφυγε δίχως να πει κάποια άλλη κουβέντα.

Έμεινα να κοιτάζω για λίγο ακόμα την όμορφη θέα όμως έπρεπε να φύγω. Έτσι προχώρησα διστακτικά στην πόρτα και αφού βγήκα έξω, άρχισα να προχωράω με προορισμό τον δικό του κοιτώνα.

-Ελινορ είπε χαρούμενα ο Μπραιαν μόλις με είδε.
-Ευτυχώς γύρισες. Την καλ-
-Σωπα Άλμπερτ σωπα. Καλώς ήρθες Ελινορ είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο ο Ντέιβιντ καθώς κοίταζε νευριασμένος τον "χαζο" φίλο του όπως τον αποκαλούσε κάθε φορά.

Τους προσπέρασα θέλοντας να τους αφήσω να συνεχίσουν τη δουλειά τους και συνέχισα τον δρόμο μου.
-Φτάσαμε είπα περνοντας μια μεγάλη ανάσα.
-Κανείς το σωστό Ελινορ, ψιθύρισε ο Έντουαρντ καθώς περνούσε από δίπλα μου και με προσπέρασε χωρίς να με κοιτάξει.

Χτύπησα την πόρτα βιαστικά και κατέβασα το χέρι μου απότομα.
-Πέρασε ακούστηκε η φωνή του από μέσα και η πόρτα ως γνωστόν άνοιξε αυτόματα. Προχώρησα προς τα μέσα κλείνοντας την πίσω μου και κάθισα στον καναπέ δίπλα του.

Απέφυγα να τον κοιτάξω για αρχή όπως και εκείνος. Είχε μείνει να χαζεύει την κούπα του τσαγιού του για αρκετή ώρα ώσπου την άφησε στο τραπέζι και με κοίταξε. Ένιωσα τα μάτια του καρφωμένα επάνω μου και άφησα την ανάσα μου ελεύθερη.

-Καλώς ήρθες είπε διστακτικά μα χαμογέλασε. Του έκανα ένα νεύμα και εκείνος αναστέναξε. Πες μου. Πες μου τα όλα. Πες μου τι σου είπε και απέκτησες τέτοια συμπεριφορά απέναντι μου. Πες μου να το λύσουμε επιτέλους γιατί δεν ξέρω που φταίω είπε απότομα φωνάζοντας και κοπάνησε την γροθιά του στο τραπέζι με αποτέλεσμα να γυρίσει η κούπα και να πέσει στο πάτωμα.

Έμεινα για λίγο μαγκωμενη στη θέση μου.
-Συγνωνη είπε τελικά με έναν πιο ήρεμο τόνο και σηκώθηκε προχωρώντας στό παράθυρο.
-Εγώ συγνώμη. Έχεις δίκιο έπρεπε να το συζητήσω μαζί σου απλά ο εγωισμός μου.

Γύρισε και με κοίταξε χαμογελώντας.
-Απλά πες μου τι έγινε και θα τα βρούμε όλα.
-Δεν έγινε τίποτα απλά ανέφερε εσένα ως αδερφό του και περίμενα κάτι τόσο σημαντικό να μου το έχεις πει από την αρχή. Επίσης έψαξα και βρήκα πως ο Λουσιφερ όπως το όνομα του, αναφέρετε σαν Σατανας; Δηλαδή το αντίθετο του θεου που είσαι εσυ; Και γενικά δεν έχω καταλάβει ακόμα τι γίνεται εδώ. Τον πατέρα μου πως τον λένε, ποιος είναι;

-Ή στιγμή της αλήθειας λοιπον; ρώτησε και έγνεψα αμέσως.
-Είμαστε όντως αδέρφια με τον πατέρα σου. Είναι ένας από τους αρχάγγελος ή μαλλον ήταν γιατί τώρα ειναι αντίπαλος μου. Επέλεξε την κόλαση αντί για τον παραδεισο. Έφτιαξε το δικό του βασίλειο περνοντας μαζί του δικούς μου δημιουργούς. Τους δικούς μου αγγέλους βουτώντας τους στην αμαρτία και στο κακο. Βασανίζοντας τις ψυχές τους. Κάνοντας τους δαίμονες..

..επειτα καταπατησε και τον ιερό μας νόμο. Ποιος είναι αυτος; Η απαγορευση σεξουαλικής επαφής με οποιονδήποτε θνητό. Στην περίπτωση αυτή θα δημιουργούνταν ένα Νεφελιμ. Το οποίο και χρέος μας ήταν να σκοτώσουμε. Μα δεν το κάναμε. Η μητέρα σου σε προστάτευσε καλά μέχρι που ο ίδιος όπως είδες την έκαψε ζωντανή. Γιατι; Για να σε αφήσει μόνη, να μεγαλώσεις, να πέσεις στο κακο και να μπορέσει να σε έχει άνετα με το μέρος του...

...δεν μπορούσα να το επιτρέψω. Έστειλα δύο αγγέλους να σε προστατεύουν. Δεν μπορούσα να σε σκοτώσω. Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες που επέλεξαν να ξεκινήσουν τον πόλεμο στέλνοντας τον Λουκ. Έτσι ξεκίνησαν όλα και τώρα πρέπει να αποφασίσεις με ποιον θα πας. Πρέπει να επιλέξεις μια μεριά. Θες να ανήκεις στο κακο που τόσο καιρό προσπαθούσες να καταστρέψεις ή θες να παραμείνεις στην μεριά που μεγάλωσες από μικρή;

Ένιωθα την αγανάκτησή, το μίσος και τα νεύρα του. Είχα μείνει άφωνη. Δεν ήξερα τι να πω. Ώστε ο πατέρας μου ήταν ο Σατανας;
-Λουσιφερ είναι το όνομα του απάντησε ο Άρθουρ διαβάζοντας τις σκέψεις μου.
-Θα χρειαστώ λίγο χρόνο είπα κάπως απότομα και σηκώθηκα να φύγω.

-Ελινορ φώναξε εκείνος μα είχα ανοίξει ήδη την πόρτα και είχα αρχισει να τρέχω μακριά. Έφτασα στην αυλή.
-ΕΛΙΝΟΡ ΣΤΑΜΑΤΆ φώναξε ο Μπραιαν τρέχοντας πίσω μου. Γύρισα και τον κοίταξα πετώντας του μια μικρή μπάλα πάγου στα πόδια.

Συνέχισα να τρέχω μα εκείνος ακάθεκτος ήταν πίσω μου.
-ΣΥΓΝΩΝΗ γρυλισε και ένα μαχαίρι καρφώθηκε στον ώμο μου. Έπεσα κάτω. Τον κοίταξα που με πλησίασε. Έβγαλα το μαχαίρι ουρλιάζοντας και με δύναμη το πέταξα στο μέρος του πετυχαίνοντας τον ξυστά στο πόδι.

Παραπάτησε και έπεσε. Σηκώθηκα και συνέχισα να τρέχω. Έφτασα στην έξοδο και πήδηξα στο κενό. Σωριάστηκα στο δάσος. Κοίταξα γύρω μου το απόλυτο σκοτάδι.
-Πατερα ψιθύρισα σιγανα μέσα στην νύχτα.
-Ελινορ είπε μια φωνή πίσω μου και ο Νειθαν ήρθε κοντά μου.
-Ελινορ μη γρυλισε ο Μπραιαν που λαχανιασμένος εμφανίστηκε μπροστά μου.

Κοίταζα μια τον ένα και μια τον άλλο.
-Συγγνώμη είπα και έπιασα το χέρι του Νειθαν.
-ΕΛΙΝΟΡ γρυλισε ο Μπραιαν μα ήταν ήδη αργά.

Εμφανίστηκα σε ένα διαφορετικό παλάτι. Πιο σκοτεινό. Είχα βρεθεί εδώ παλιά όταν με ειχε φέρει ο Λούθερ.
-Είσαι σίγουρη για αυτο; ρώτησε ο Νειθαν. Τον κοίταξα μπερδεμένη. Ένιωθα πως ήθελε να μου φωνάξει να φύγω μακριά και να γυρίσω πίσω μα το έπνιξε μέσα σε αυτή του την ερώτηση.

Δεν πρόλαβα να απαντήσω. Δέκα δαίμονες ήρθαν κοντά μου και ήταν όλοι σε θέση μάχης.
-Μακριά φώναξε ο Νειθαν και εκείνοι τον υπάκουσαν εκτός από έναν.
-Δεν είμαστε σκυλιά Νειθαν γρυλισε και αντιθέτως έκανε ένα βήμα στο μέρος μου.

-Αλεξάντερ εξαφανίσου είπε μια δυνατή φωνή και η μορφή του εμφανίστηκε ξανά μπροστά μου. Με έπιασε μια μικρή ταχυπαλμία και ασυναίσθητα έπιασα το χέρι του Νειθαν.
-Ολα θα πάνε καλά ψιθύρισε σιγανά στο αφτί μου και μου έκανε νόημα να προχωρήσω.

-Λουσιφερ είπα ηρεμα καθώς κοίταζα τα γαλαζογκρι μάτια του.
-Ελινορ αναφώνησε και εκείνος και μου έτεινε το χέρι του. Κοίταξα τον Νειθαν και εκείνος έγνεψε. Με μια ανάσα τοποθέτησα την παλάμη μου επάνω στο χέρι του και με αργά βήματα αρχίσαμε να προχωράμε προς το παλάτι.

-Ποιος ο λόγος της επίσκεψης σου; ρώτησε μόλις καθίσαμε στο γραφείο του.
-Ο Άρθουρ μου είπε τα πάντα είπα αφήνοντας μια ανάσα και εκείνος έγνεψε.
-Είπε την αλήθεια;
-Δεν γνωρίζω είπα απότομα και εκείνος γέλασε. Θέλω να μου πεις και εσύ την δικιά σου για να βγάλω εγω τα συμπεράσματα μου.

-Η αλήθεια είναι μόνο μια. Ανήκεις σε εμένα άσχετος τα ψέματα που λέει βγάζοντας τον εαυτό του αγαθό. Σηκώθηκε όρθιος και ήρθε στο μέρος μου. Μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα Ελινορ.

-Δεν ήρθα εδώ επειδή επέλεξα εσένα. Ήρθα γιατί σου δίνω την ευκαιρία να μου μιλήσεις αν δεν θες να τη δεχτείς και επιλέγεις να μου μιλάς για το τι μπορούμε να καταφέρουμε μαζί τότε να φύγω γιατί μου είναι εντελώς αδιάφορο.

Τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν. Τοποθέτησε το χέρι του στο κεφάλι μου και εμφανιστηκαμε στην ακρη ενος τεραστιου γκρεμού.
-Είσαι το καλό και ειμαι το κακό. Ποιό πιστεύεις ότι αξίζει να πέσει; η ερώτηση του περίεργη μα το πάθος στα μάτια του τεράστιο.
-Εσένα είπα απότομα και τον έσπρωξα προς την άκρη μα εκείνος δεν έπεσε μένοντας ακίνητος πάνω από το κενό.

-Κανεις λάθος. Θα πέσουν και οι δύο. Το κακο παίρνει πάντα μαζί του το καλό γιατί το καλό δείχνει πιο εύκολα ανυπακοή. Αντίθετος το κακό θέλει χρόνια ακόμα και αιώνες προσπάθειας να γυρίσει στην κανονική του μορφή.

Έμεινα να τον κοιτάζω άφωνη. Το χέρι του έπιασε τον καρπό μου και με δύναμη με τράβηξε στο μέρος του. Πατούσα πάνω στο κενό στηριζόμενη στο τίποτα.
-Τι κάνεις είπα τρομοκρατημένη και εκεινος γέλασε.

-Και σε ρωτώ συνέχισε αδιάφορα. Εσύ, κόρη του Λουσιφερ, κόρη εκείνου που όλοι μισούν και φοβούνται, βασίλισσα του Ερενταλ και της κόλασης, εσύ Ελινορ, με μια δύναμη περισσότερη από τη δική μου και του Άρθουρ μαζι, με το καλό και αγνό μέσα σου, νομίζεις που θα μείνεις για πάντα ετσι; Είσαι πλασμένη από το κακό, ανήκεις σε αυτό και είσαι το ίδιο. Εισαι το σκότος Ελινορ. Όσο και αν δεν θες να το πιστέψεις, όσο και αν θες να το αποφύγεις κάποια στιγμή θα βρεθείς αντιμέτωπη με αυτο σου τον εαυτό. Οπότε να θυμάσαι ότι κάποια στιγμή θα είσαι σίγουρα με το μέρος μου οποία και αν είναι αυτή η τωρινή σου η απόφαση.

Τα μάτια του έγιναν κατά κόκκινα και πιάνοντας το χέρι μου, ένιωσα μια δύναμη περισσότερη από όση θα μπορούσα να αντέξω, να ρέει μέσα μου. Ένιωσα τι πραγματικά είμαι. Ένιωσα ότι τόσο καιρό προστατεύω την 'ανθρωπότητα' από τον ίδιο μου τον εαυτό. Είχε δίκιο. Αργά ή γρήγορα πρέπει να βρεθώ σύμμαχός στο κακο και στο σκότος και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτο ήταν ο πατέρας μου.

Τα φτερά μας άνοιξαν μονομιας, τα μάτια μου πήραν το χρώμα του κίτρινου καθώς τα δικά του παρέμεναν κόκκινα. Κοιτάχτηκαμε αμέσως και με μια ανάσα, αφεθηκαμε στο κενό.

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΟ ΜΟΥ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΠΑΙΔΙΆ
ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ
ΘΈΛΩ ΓΝΩΩΩΩΩΩΜΕΣ 😍

-Ραφ-