Τον βρήκα να κάθετε χαλαρός σε μια μικρή και παλιά πολυθρόνα.
-Βασιλιά; είπα και στάθηκα λίγα μέτρα πίσω του.
-Άρθουρ Ελινορ. Άρθουρ είπε καθώς σηκώθηκε και μου έκανε νόημα να καθήσω κοντά του. Άφησα ένα απαλό χαμόγελο και έκανα ότι έδειξε. Πως εισαι; με ρώτησε αμέσως μετά και  βολεύτηκε ξανά στη θέση του.

Έμεινα λίγο σιωπηλή. Ήθελα να του πω τόσα πολλά. Να τον ρωτήσω ακόμα περισσότερα μα δεν έβρισκα το κουράγιο.
-Είμαι καλά. Καλά επανέλαβα μόνο και μόνο για εμένα μα εκείνος έδειχνε να καταλαβαίνει.

-Ξέρεις πως μπορείς να μου τα λες όλα. Είναι αδύνατον να κρυφτείς από κάποιον σαν εμένα. Μιλά μου Ελινορ επανέλαβε και με κοίταξε μες τα μάτια.

Πήρα μια βαθιά ανάσα, γεμάτη πλέον από το κουραγιο που μου είχε δώσει.
-Θέλω να εκπαιδευτω. Να δω για τι είμαι ικανή. Να μπορέσω να προστατέψω τον ίδιο μου τον εαυτό ή και κάποιον άλλον ενάντια σε κάτι τόσο δυνατό. Θέλω επίσης να μάθω περισσότερα. Περισσότερα για εμένα, εσάς, την έχθρα μεταξύ Ερενταλ και Εστερν. Θέλω να μάθω για τον πατέρα μου Άρθουρ.

Στην τελευταία μου πρόταση ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια μου. Ποιος ήταν επιτέλους ο πατέρας μου. Τόσο πολύ τον μισούσαν και με ήθελαν νεκρή. Δεν μπορούσα να καταλάβω.
-Ελινορ είπε ηρεμα ο Άρθουρ και ήρθε κοντά μου. Τύλιξε τις παλάμες μου, μέσα στις δικιές του και με κοίταξε στα μάτια.

-Η δύναμη που πηγάζει μέσα σου, είναι περισσότερη και από τη δική μου. Δεν μπορεί κανείς να σου δείξει για το τι είσαι ικανή. Αυτό θα το μάθεις μόνη σου. Θα αρχίζει να εμφανίζεται σιγά σιγά. Μην βιάζεσαι. Η πηγή της δύναμης σου είναι τεράστια και επικίνδυνη.

Τα μάτια του έλαμπαν όση ώρα μου μιλούσε μέχρι που τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν και σφιχτηκε, καθαρίζοντας με μανία τον λαιμό του.
-Όσο για τα υπόλοιπα συνέχισε κάνοντας μια μεγάλη παύση. Όσο για τα υπόλοιπα θα τα μάθεις με την ώρα τους. Εννοώ... θα τα μάθεις όταν πρέπει να τα μάθεις. Πρέπει να περιμένεις λίγο γιατί καλό θα ήταν να μην βιαζόμαστε με αυτά τα θέματα. Οταν πρεπει να ξερεις θα μάθεις. Και αυτό το ότ-

-Άστο Άρθουρ κατάλαβα είπα απότομα διακόπτοντας τον. Σηκώθηκα από τον καναπέ και προχώρησα προς το παράθυρο. Ας ειναι. Τουλάχιστον με τόσες επιθέσεις πιστεύω πως αυτό το οοταν δεν θα αργήσει. Η ειρωνεία στη φωνή μου διακρινόταν, μα περίμενα να δω αν θα τσιμπήσει.

Άκουσα το γέλιο του πίσω μου και αμέσως το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι μου.
-Γαμωτο γρυλισα μέσα από τα δόντια μου. Δεν μπορείς να διαβαζεις οπότε θες τις σκέψεις μου συνέχισα φωνάζοντας ελαφρά ενώ εκείνος έδειχνε να το ευχαριστιέται.

-Ξέρω για τον Νειθαν δεσποινίς απάντησε ειρωνικά. Είναι ένα από τα τσιράκια του Ερενταλ τίποτα σημαντικό απάντησε και ήπιε μια ρουφια από το τσάι του.
-Τίποτα το σημαντικό; Κόντεψε να με σκοτώσει δήλωσα υστερικά και εκείνος γέλασε ξανά.

-Υπερβολές απέμεινε. Το φως στο δωμάτιο άρχισε ξαφνικά να τρεμοπαιζει μέχρι που η λάμπα έσπασε όπως ακριβώς και ότι γυάλινο υπήρχε χώρια των τζαμιών. Αν ήμουν από γυαλί θα είχα πεθάνει είπε έπειτα από λίγα λεπτά ησυχίας και σηκώθηκε προχωρώντας προς την πόρτα.

Με κοίταζε χαμογελώντας μέχρι που κατάλαβα. Αυτό έγινε εξαιτίας του θυμού μου. Η δύναμη μου αρχιζε να ανεβαίνει στην επιφάνεια.
-Ευχαριστώ φώναξα αγκαλιάζοντας τον και έτρεξα με χαρά έξω από το δωμάτιο.

-Προοσεχε ειπε ο Άνταμ μόλις κόλλησα πάνω του μες τη βιασύνη μου, και με κοίταξε μπερδεμένος. Προς τι τέτοια χαρα; ρώτησε μόλις με είδε και με μια κίνηση τον αγκάλιασα και εκείνον.

-Συγνώμη συγγνώμη είπα μετά από το χρόνιο γέλιο του. Έσπασα μια λάμπα, κάποια ποτήρια και κάτι τζάμια από το θυμό μου. Το χαμόγελο κόντευε να φτάσει στα αφτιά μου.
-Και αυτό είναι καλο; ρώτησε ο Άνταμ με μια περίεργη γκριμάτσα φόβου.

-Οι δυνάμεις μου Άνταμ δήλωσα απαξιωτικά και εκείνος έκανε ένα νεύμα.
-Σωστα φώναξε και χτύπησε τα χέρια του μαζί. Οι δυνάμεις σου. Οι δυνάμεις σου; επανέλαβε ερωτηματικά και ξέσπασα σε γέλια.

-Αστο Άνταμ αστο απάντησα πιάνοντας τον αγκαζέ και προχωρήσαμε μαζί προς την αυλή.
-Τώρα κατάλαβα. Αυτό ήταν ένδειξη των δυνάμεων σου. Οπότε σιγά σιγά θα αρχίσεις να τις ξεδιπλώνεις και... συνέχισε να λέει μόλις πλέον κατάλαβε τι είχε συμβεί.

Νειθαν POV

Πέρασα με ευκολία το δάσος του κάστρου και γύρισα στην ώρα μου για τη συνάντηση μου με τον Λούθερ.
-Επιτέλους αναφώνησε μόλις με είδε και έτρεξε κοντά μου.
- Δεν μπόρεσα απάντησα σφιγμένος αν και ήξερα καλά την αντίδραση του.

-ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΆ γρυλισε αγανακτισμένα
-Μια δουλειά που ουτε εσύ ο ίδιος δεν μπόρεσες να κάνεις. Τι περιμένεις απο εμένα λοιπόν; τα λόγια βγήκαν απότομα από τα χείλη μου. Τα μάτια του καρφώθηκαν επάνω μου και με μια άκρως απειλητική ματιά, με άφησε τρέχοντας προς τα μέσα.

Γύρισα στον κοιτώνα μου. Έκανα ένα ζεστό μπάνιο και φόρεσα επιτέλους καθαρά ρούχα.
-Σε ψάχνω ώρες είπε μια φωνή και τρομαγμένος γύρισα να αντικρίσω τον Λουκ πίσω μου.
-Με τρόμαξες φώναξα ελαφρά και εκείνος γέλασε.
-Πάλι μπλεξίματα με τον Λουθερ; ρώτησε και από το βλέμμα μου κατάλαβε τα πάντα.

Ήταν φημισμένος για τις καλές συμπεριφορές του. - Πως και από τα μέρη μας; είπα μόλις τλειωσα με την φράντζα των μαλλιών μου και κάθισα δίπλα του.
-Εχω να δω καιρό το κορίτσι και ήρθα να δω τι συμβαίνει.
-Α δεν τα έμαθες; τον ρωτησα με την περιέργειά εμφανη στο πρόσωπό και τη χροιά μου.

Έγνεψε αρνητικά και ένα γελάκι βγήκε απότομα από τα χείλη μου.
-Την έχουν στο Εστερν. Ο Άρθουρ την έχει πάρει ήδη με το μέρος του δήλωσα με μια δόση απαξίωσης και εκείνος φάνηκε να εκπλήσσεται.
-Ώστε τα κατάφερε ψιθύρισε και σηκώθηκε αδιαφορώντας.

-Ο Άρθουρ; Τον προσβάλλεις απάντησα γελώντας και εκείνος συμφώνησε.
-Αρα είμαι ελεύθερος. Τα λέμε λοιπόν είπε με μια χαρά και χαιρετοντας με, εξαφανίστηκε από μπροστά μου.

Η ώρες είχαν περάσει. Σήμερα κανονικά ήταν οι αγώνες πάλης αλλά δεν μπήκα στον κόπο να παρευρεθώ ήμουν σίγουρος πως ήθελα δεν ήθελα, σε καβγά θα βρισκόμουν μπλεγμένος οπότε επέλεξα να το αποφύγω.

-Νειθαν; άκουσα την φωνή της Κρυσταλ και αμέσως η πόρτα άνοιξε βρίσκοντας με ευτυχώς προετοιμασμένο.
-Καλώς την είπα και ανταπέδωσα στην αγκαλιά της.

Δεν προλάβαμε να πούμε τίποτα και ένας μαύρος πυκνός καπνός κάλυψε ολόκληρο το παλάτι. Κοιτάχτηκαν απότομα με την Κρυσταλ και τρέξαμε αμέσως κάτω.
-Μάρτιν φώναξα μόλις τον είδα να τρέχει πανικόβλητος πάνω κάτω.

-Νειθαν ψιθύρισε η Κρυσταλ στο αφτί μου και μου έδειξε τον κρύο ιδρώτα που είχε λουσει τον Λούθερ.

Μια μαύρη φιγούρα μπήκε μέσα και όλοι αμέσως πάγωσαν στην παρουσία του. Περπατούσε αργά μέχρι που στάθηκε λίγα εκατοστά μακριά μας.
- Δεν θέλω κουβέντα είπε δυνατά με την βραχνια και πολύ δυνατή φωνή του. Έπειτα, επιτάχυνε το βήμα του και με έναν δυνατό γδούπο, η πόρτα του γραφείου του έκλεισε.

Όλοι αμέσως απομακρύνθηκαν και έτρεξαν στις θέσεις που βρισκόταν μέχρι πριν λίγο. Ο Λούθερ στεκόταν μαρμαρωμένος στη θέση του με το σώμα του να τρέμει σαν το ψάρι έξω από τη γυάλα.

-Βοήθησε τον λίγο, είπα στον Μάρτιν προσπαθώντας να συγκρατήσω το γέλιο μου. Εκείνος με κοίταξε θυμωμένος όμως έσπευσε γρήγορα κοντά στον Λούθερ προσπαθώντας να τον ηρεμήσει.

Τον παρακολουθούσες αργά να παίρνει μικρές και σταθερές ανάσες μέχρι που στάθηκε έξω από την πόρτα και με δύο χτυπήματα, μπήκε μέσα.

Περιμέναμε με αγωνία κάποια αντίδραση ή τουλάχιστον κάποια φωνή. Νομίζαμε πως τα είχε καταφέρει μέχρι να δούμε την πόρτα να ανοίγει, και τον Λούθερ να πετάγεται με δύναμη στον τοίχο απέξω.

-Καλύτερα να φύγουμε είπε σιγανά η Κρυσταλ και συμφώνησα. Έριξα μια τελευταία μάτια στο γραφείο του και ανέβηκα τις σκάλες γρήγορα προσπαθώντας να αφοσιωθώ μόνο σε εκείνη.

I'm back
Ξέρω τέλειο Κεφαλαίο σήμερα
(Ούτε καν Ραφαέλα)
Όμως υπόσχομαι το επόμενο θα είναι βουτηγμένο στη δράση 😄
Τα λέμε στο επόμενο

-Ραφ-