Jade en Tobby waren die vrijdag uit de auto gestapt. Zou Jade ooit haar eigen auto krijgen? Dan hoeft ze niet telkens gebracht te worden door haar vader.
'Tot later, zus,' zei Tobby, die rechtstreek het andere gedeelte van het schoolgebouw liep.
'Tot, later.' Voorbij de klapdeur gepasseerd te zijn merkte ze de vier jongens op.
En zo te zien stond er een groep bij ze in de gang. En natuurlijk telde de meiden, die een crush op ze hebben er ook bij. Voor een erg vroege ochtend leek Bradley wel erg enthousiast te zijn.
'Hoi, Jade.' Sam kwam naar haar toe.
'Hey.' Er viel een korte stilte.
Jade leek iets van ongemak in Sam's gezicht af te lezen.
Was hij soms nerveus?
'Niet vergeten. Bij mij thuis om half acht is er een feestje,' kondigde Brad nog aan.
Jade staarde weer naar Brad en paar laatste jaar jongens. Vermoedelijk zaten die jongens ook bij het football team. Bij haar oude school kon ze nog zien welke jongens in het football team zaten. Ze hadden wel eens bepaalde vesten aan, maar hier door alleen de uniforms was het wel lastig.

Door de navy blauw, Berge uniforms en de witte blouses eronder heen leek alles zo gedisciplineerd. Zelf de cheerleaders bij haar oude school hadden pakjes aan in de les of door de gangen.
'Nog gefeliciteerd met jouw verjaardag,' reageerde een meisje die een klas lagen zat dan Jade.
Ze was het bijna vergeten. Brad was vandaag jarig.
Sam staarde haar vriendelijk aan. Er lag nog steeds iets van ongemak op zijn gezicht. 'Ik ga nu naar de les, maar ik hoop jou in ieder geval vanavond te zien.'
Er verscheen een vage glimlach op Jade haar gezicht. 'Ik jou ook.'
Hij passeerde door de gang waar hij heen moest.
Misschien ook nodig tijd om haar schoolboeken voor de les te pakken.
De bel kon elk moment gaan.

Ze parkeerde haar zilveren Ford focus uit 2012 schuin tegenover haar bestemming. De muziek kwam ook precies van de moderne vierkante villa. Het was ook te verwachten. Brad die in een rijke woning woont in een rijke buurt. Waarschijnlijk woonde er nog paar medescholieren in zulke luxe wijken. Jade bekeek zichzelf kort in de achteruitkijkspiegel.
Haar mondhoeken krulde bijna omhoog op het feit dat ze de Ford focus ook nog eens uitprobeerde.
De tweedehandse auto had ze paar uur geleden nog net gekregen. Dat was wanneer haar moeder haar en Tobby van school naar huis toe bracht.
Steve stond met een glimlach op ze te wachten. Jade hart had echt een sprongetje van blijdschap gemaakt, toen ze de Zilverblauwe voertuig zag. Het maakte voor haar niet uit of het een dure tesla of BNW was, dat de meeste rijkelui tieners op haar school hadden. De kleur van de Ford focus paste wel bij haar.
De tien jaar oude auto rook nog steeds als gloednieuw.
Eindelijk. Ze kon eindelijk zelf met de auto naar school gaan.
Ze deed de sleutel van het slot en opende portier van haar Ford focus.
De tijd van haar mobiel vertelde haar dat het al bijna kwart voor acht was.
Dat had Jade al kunnen verwachten.
Wat laat dan het tijdstip, maar Bradley had zelf aangeven om ook wat later te komen.
De elektrische poort van het hek voor Brad huis stond al wagenwijd open. Het harde geluid van de muziek klonk duidelijker.
Ze had niet eens op de bel hoeven drukken. De deur ging al meteen voor haar open. Brad stond met een brede grijns bij de voordeur. 'Daar heb je de beeldschone kunstenares. Leuk dat je kan komen. Kom verder.'

Ze liep langst hem door een grote hal. Jade observeerde de hal om haar heen. De antracieten vloer was glanzend. Er stond in de hal een witte sierlijke kast met een vaas bloemen erop. Het moest vast een duur meubelstuk zijn. Er hing boven de muur nog een sierlijke spiegel boven de witte kast.
De harde muziek bonkte door haar oren. Bij de glazen deur merkt ze de andere gasten van het feest op. Een groep jongeren die met de maat van de muziek meebewogen.
De huiskamer was gigantisch. De massa was grote dan ze verwacht had.
Misschien zal er later in de avond nog meer gasten arriveren.
Buiten uit de gigantische ramen was nog een uitzicht van een tuin met een zwembad.
Er waren buiten blijkbaar ook nog paar gasten. Niet veel zoals in de huiskamer.
Een ander liedje begon te draaien. Ze ging langst de dansende massa richting de tuin toe.
De glazen schuifdeur was al open.
Een avond blies kwam haar tegenmoed.
De meeste gasten buiten hadden een rode beker met drinken in de hand.

Ze wreef kort over haar lichtblauwe spijkerjas.
Bij de hek leek Jade nog vaag iets van een tennisbaan te zien.
'Hey, Creoolse meisje!' Will zwaaide van een afstand naar haar.
Sam stond daar ook.
Ze liep hun kant op. Ze stopte halverwege.
Bij na het inzien kon ze zicht maar beter omdraaien. Net nadat Raff bij die twee jongens toegevoegd had.
Nare mensen waren het ding dat Jade het liefst zo veel mogelijk probeerde te vermijden. Het leek een soort van afweermechanisme te zijn. Een gewoonte dat ze op de middle school geleerd had tijdens de vele pesterijen.
Binnen was het nog gezellig.
'Jade.' Iemand pakte van achter haar arm. 'Waarom kom je niet bij ons staan?' Sam groene ogen fonkelen in de donkerblauwe avondlucht.
'Dat lijk me geen goed idee.'
'Het komt zeker door de drukte van het feest,' zei Sam.
Dat was niet eens het geval geweest.

'Ik heb het ook wel eens. Dit feestje is ook niet echt mijn ding.'
'Waarom ben je dan gekomen?'
'De jongens hadden me overgehaald. Plus ik hoopte jou te zien op het feest.' Hij staarde Jade precies recht in de ogen aan.
Er viel een stilte.
Eén of andere trap beat dreunde buiten.
'Je lijkt best nerveus te zijn,' doorbreek ze de stilte tussen hun twee.
'Ooh, dat ben ik niet echt.' Zijn hoofd zakte weg.
Er kwam wat blosjes op Sam gezicht.
Jade had zich misschien ook kunnen verbeelden dat hij bloosde.
'Oeh, jongens,' reageerde Brad, die gelijke tijd een arm over Sam zijn schouders had gelegd. 'De tortelduifjes gaan hun gang.' Hij wees met zijn andere hand naar de richting waar Raphael en Isabeau schuin voor het hek zaten te zoenen.

Jade wist niet hoelang ze bezig waren met zoenen. Het kleffe gedoe bleef zo te zien nog even door.
'Dit is echt vuur, jongen,' riep Will, die onopgemerkt bij Brad stond.
'Het is eerder ongemakkelijk,' zei Sam, die niet langer naar de zoenende koppel staarde.
Jade had de blik ook meteen van de koppel verwijderd.
'Ik ga even naar het toilet,' zei Sam. Hij verliet de tuin.
'Komen jullie?' vroeg Brad.
Will had een hand op Jade rug gelegd. 'Kom.'
Niet begrijpend waarom Jade met ze mee moet komen.
'Ik ga je iets laten zien,' Zei Brad, die naar binnen liep.
Wat wilde Brad haar precies laten zien?

Jade hart bonsden binnen. Net zo hard als de muziek uit de boxen.
Brad had haar hand vast die haar van de grote groep feestgasten doorheen sleurde. Hij liep richting de hal.
De hal zag er heel anders uit dan de hal waar Jade via de voordeur in ging. Het zag er smaller uit. De vloer zag er anders uit. Het was lichter en niet betegeld. En één van de deuren stond open, waardoor Jade een korte blik van de keuken kon zien.
Brad sleurde haar verder naar een deur.
Wat ze zag was verbluffend.
'Welkom in onze privé bioscoop, Jade.'
'Het is jouw privé bioscoop, Brad,' zei Will
'Ja, wat jij wilt, gozer.'

De ruimte was wel redelijk ruim. Er stonden twee persoons sofa banken die twee aan twee vier rijen maakte. De eerste rij bij het bioscoopscherm stond de sofa's laag. Elk rij ging een brede tree omhoog tot de vierde rij de hoogste punt van de bioscoopzaal.
Bij de hoek van de privé bioscoop stond een popcorn apparaat en een kleine koelbox waar vermoedelijk frisdrank in zaten.
De muziek was nauwelijks te horen.
'Kijk de ruimte maar rond,' zei Brad.
En dat deed Jade. Ze liep elk traptree naar beneden. Ze vroeg zich echt af welke beroepen zijn ouders deden. Of Bradley ouders moesten miljonairs zijn.
'Willen jullie misschien popcorn?'
Ze draaide zich naar Brad om.
Waren ze serieus van plan om een film te gaan kijken op zijn feestje?
'Oké, wat is hier precies de bedoeling?' vroeg Jade.
'Ik wilde je een deel van het huis aan je laten zien. Kom, we gaan terug naar het feest.'
'Gast, ik dacht dat je haar nog iets wilde zien. Tenminste iets wilde zeggen.'
Ze draaide haar blik van Brad naar Will om. 'Wat willen jullie tegen me zeggen?'
'Dat kan een ander keer wel.'
'Alsof ik het niet dacht.' Jade had niet eens gemerkt dat Raff eraan kwam. Zijn rug leunde tegen de rode muur van de prive bioscoop. 'En wat doet zij hier?' Zijn ogen staarde haar zoals altijd vernietigend aan, waardoor ze een negatieve sfeer leek te voelen.
Will hef zijn handen. 'Ik ga kijken waar mijn vriendin is.'
'En gaan jullie mij nog iets vertellen?'
'Nee, je weet volgens mij al genoeg,' reageerde Raff nors.
'Ooit moet ze het te weten komen,' zei Brad.
'Te weten komen over wat?'
'Ik heb hier echt geen zin in,' reageerde Raff geïrriteerd, en Raff verliet de privé bioscoop.
Jade staarde Brad niet begrijpend aan. Niet wetend wat er aan de hand was. Ze deden ineens erg vaag.
'Ik leg het je een ander keer wel uit. In ieder geval ik en mijn maten.'
Ze liepen weer terug richting de huiskamer. 

'Yo, gappertjes waar bleven jullie zo lang?' vroeg Will in de huiskamer, alsof Brad en Jade uren in de bioscoopzaal waren.
Het was ongeveer tien minuten dat Brad het haar liet zien.
Will zat erg comfortabel op de gigantische sofa. Met kimberly bij haar keelzorg die leunend Op Will zij lag.
De volumen van de muziekboxen was wat lager gedempt. De meeste leken buiten in de tuin te zijn.
'Tja, hoe het komt, omdat we de andere kant van de melkstelsel heen moesten om naar mijn huiskamer te gaan.' antwoordde Brad.
Kimberly rolde met haar ogen.
Raff die zijn hand verstrengelde met die van Isabeau gingen ook op de bank zitten.
Jade had tegenover de rest plaats genomen. Ze ging op de passende sofakruk zitten, die erg warm aanvoelde. Vermoedelijk had iemand voor haar er al op gezeten.
'We kunnen een potje doen durf of de waarheid spelen.'
'Ik doe ook wel mee,' zei Harper.
Will staarde haar aan. 'Weet je het zeker, ijskoningin Elsa? Het kan best ongepast zijn.'

'Ik vind alles beter als er niks over seks in het spel zit.'
Sam keek haar strak aan. 'Waarom zou er iets van seks in voorkomen?'
'Voor mij maakt het niet uit. Ik hou er wel van,' zei Brad, terwijl hij begon te grijnzen.
'Dat is tegen de bijbel in om voor het huwelijk te gaan doen,' reageerde Harper gechoqueerd.
'Ja, ja. Ik weet het moeder Theresa. Er zitten voor je neus nog steeds een groep gelovigers in deze ruimte.'
Juist ja. De Greatford Valour school voor batist. Een christelijke privé school dus.
'Oké, wie begint er?'
Een lege colafles stond op de glazen salontafel.
Brad begon met draaien.
Er werd telkens gedraaid.
Meer hadden voor waarheid gekozen dan een doen opdracht.

De fles wees uiteindelijk Jade haar richting.
'Doen durft of de waarheid,' vroeg Kimberly die de fles omgedraaid had.
'Waarheid.'
'Hoeveel jongens heb je al gezoend?'
'Maar één.' En dat was ook de één waar ze sinds vorige school jaar spijt van had.
Haar blauwe ogen keken haar vol spot aan. Ze probeerde haar lach in te houden.
Wat is er mis mee om één persoon gezoend te hebben?
'Is dat soms een probleem?'
'Heb ik gezegd dat het een probleem is?'
Haar houding vertelde haar genoeg. Wilde ze echt de draak met haar spelen?
'Kom, dames het is maar een spel,' zei Brad.
'Draai dan de fles,' Reageerde Raff bits.
'jullie kunnen ook wat aardiger naar haar zijn. Ze is hier pas nieuw in de stad,' zei Sam.
'Het zal wel,' klonk Raff onverschillig.
Sam richtte zijn blik naar haar. Er verscheen een vriendelijke en begripvol blik in zijn gezicht dat haar leek op te warmen.

De fles draaide. Het stopte precies Brad kant op.
'Doen durft of de waarheid.'
'Durf.'
'Wie van de groep durf jij te zoenen?' vroeg Raff.
'Ik had Kimberly willen zeggen. Sorry, Will, maar je vriendin is echt hot.' Hij keek de andere van de groep aan.
'Wie van de meiden durf je te zoenen op Kimberly en mij na dan?' vroeg Isabeau. Haar blauwe ogen staarde hem bijna ongeïnteresseerd aan.
Brad blik stopte bij Jade. Hij boog zich schuin voor haar. Zijn ogen waren naar haar gekruist Zijn mondhoeken waren bijna tot een glimlach omhoog. Hij zou het toch niet doen? Of wel soms?
Zijn gezicht kwam dichterbij.
Jade hapte bijna naar adem, terwijl haar hoofd naar achter ging. Ze kon met haar rug niet naar achter. Een schrok overspoelde haar op het moment dat zijn lippen op de hare drukte.
Zijn tong tikte tegen haar lippen voor toestemming.
Ze deed het zonder na te denken. Zijn tong drong haar mond in.
Haar lichaam verstijfde bijna van de zoen.
Ze lette niet op de reacties van de andere spelers. Haar lichaam nog steeds geschrokt van dit alles.

Ze wist niet echt wat ze moest doen. Kon ze terug zoenen of hem van haar afhouden? Jade hand lag boven zijn borst. Haar vingers klemde bijna zijn schouder.
Hij zoende goed. En wel erg goed. Dit had Brad vaker gedaan met meiden. Dat kon ook niet anders.
Het was Brad die de zoen beëindigde.
'Gefeliciteerd, je hebt de tweede zoen al te pakken,' zei Kimberly met een spottende glimlach.
'Je kan ook een beetje dimmen, Kim,' zei Harper.
'Wat? Ik gun het haar.'
Jade moest nog bijkomen van de zoen. Ze had verwacht dat ze degene was die binnen drie seconde Brad van hem weghield tijdens de zoen, maar het voelde zo aangenaam aan, dat haar hoofd niet echt helder leek.
Brad had allang de fles laten draaien.

Het eindigde Raff kant op.
'Ik kies ook voor durf,' zei Raff voordat Brad de kans had de vraag van het spel te zeggen.
'Ik heb wel een leukere.'
Ondertussen klonk er een harde beat van de muziek.
'Je kent het typische spel zoenen, trouwen en iemand doden. Wie van de drie dames zou jij willen zoenen, trouwen of vermoorden?'
'Ik zou dan met Isabeau trouwen, aangezien ze mijn vriendin is. Met Kimberly zoenen. Sorry Will, maar Brad heeft wel gelijk.' Raff keek de rest van de spelers één voor één aan. Zijn blik rustte op Jade. 'En haar zou ik wel willen doden,' reageerde hij gevoelloos en bot.
'Hoezo?' vroeg Sam.
Raff hield zijn schouders op. 'Omdat ze voor mij helemaal niks voorstelt.'
Zijn woorden klonken als vergif uit zijn mond.
Al het kleur leek van Jade gezicht weg te zijn.
Het geluid en alles om haar heen leek heel ver in de achtergrond te zijn. Ze kreeg het intens koud, terwijl de hele ruimte door de feest massa al warm was.
Ze had al begrepen dat Raff haar niet mocht, maar ook op uit zijn om haar te vermoorden? Zijn vernederende woorden liet haar aan het huiveren. Misschien was Raff voor Jade niks anders dan een gevoelloze en arrogante klootzak. En nog steeds begreep ze niet waarom hij haar zo haatte en wat ze hem ooit had aangedaan.
'Nou jij durft?' Kimberly had zijn blik naar Raff gericht.
'Maar gelukkig dat het een spel is,' zei Will, hij richtte zijn blik op Jade. 'Hij meende het trouwens niet.'
'Oh, jawel, hoor. Maar we gaan weer verder met het spel.'
Sam had zijn gezicht naar Jade omgedraaid. 'Jade, gaat het wel?'
Ze knikte. Ook al vertelde haar gevoel iets anders.

De colafles werd weer omgedraaid.
'Shit!'
'Wat is er?'
Raff boogde zich naar Brad. Liet de tijd van zijn dure zilverenhorloge aan hem zien.
'We moeten er inderdaad ervandoor.'
'Hoezo?' vroeg Isabeau. 'Dit is jouw feestje. Het slaat nergens op dat jij van jouw eigen feestje weg gaat.'
'Er is iets tussen gekomen dat ik met Brad moet doen.'
'Wat is het?' vroeg Jade.
'Niet dat het jou wat aangaat,' snauwde hij.
Jemig, kan die gast niet eens gewoon doen tegen haar?
 'Ik stop, aangezien de deel van de jongens weg gaan,' zei Isabeau.
 'Ik ook,' zei Harper.

Jade voelde iemand hand op haar arm. Haar blik draaide zich naar degene om. Will gezicht staarde haar strak aan. Dat leverde al een jaloerse blik op Kimberly haar gezicht.
'We kunnen ons hier vermaken terwijl ze weg zijn,' zei Will.
'Hey, Jade. Trek jij je maar niks aan van Raff.'
'Gedraagt hij zich altijd zo als een eikel?'
'Bij bepaalde mensen wel, ja. Maar het zit erg gevoelig bij hem door zijn verleden. Maar hij is echt een toffe gast,' antwoordde Will. 'Hij kan aardig en gevoelig zijn.'
Dat had Jade helemaal niks van gemerkt.
Sam knikte.

'Maar wat gaan ze dan doen?'
'Niks, bijzonders. Ze moeten gewoon iets doen,' zei Sam
'Dat kan niet morgen overdag?' vroeg Jade.
Morgen hadden ze tenminste alle tijd wat ze ook moesten doen. Morgen was het ook zaterdag. Geen school. Lekker uitslapen en rust.
'Jep, aangezien het overdag...' Will slikte zijn woorden weg.
'Het is erg complex, maar we kunnen ons verder vermaken op het feest,' stelde Sam voor.
Wat zou er dan zijn dat ze die avond weg gingen?