Jade was niet echt wakker van de zoveelste levendige droom vernacht. Haar hoofd was niet helemaal helder. Nadat ze van het weekend met haar ouders in het centrum waren geweest, had ze ook nog eens gedroomd over die mysterieuze jongen met de donkere capuchon. Degene die ze in French quater gezien had.
Bij elke droom zou vast een verklaring voor zijn. Jade wist alleen niet wat haar dromen haar precies willen uitleggen.
Jade streelde haar Navy blauwe schoolrok die net als de kniekousen niet echt lekker zaten.

'Ongelofelijk, dit kun je me niet menen,' zei Isabeau midden op de gang van de school.
'Wat?' vroeg Jade die naast Isabeau stond. Brad en Sam stonden ook bij Isabeau.
'Wat denk je?' Ze wees met haar vingen richting een koppel. Het was Will die tegen het kluisje aan stond en vol passie Kimberly zat te zoenen. 'Dit is gewoon één en al walgelijk.'
'Vind je?'
'Ja, Brad, want niet iedereen is jou.'
Hij grinnikte kort. 'Zegt degene die wel eens met mijn beste vriend tongzoent.'
Isabeau rolde met haar ogen. 'Het verschil is dat we niet intiem zijn in het openbaar.'
Er verscheen een vage grijns op Brad zijn gezicht.
'Ik denk dat je het beter kan negeren en je niet zo druk moet maken van die twee,' vulde Jade aan.
'Ben je niet goedwijs? Die twee leunde precies tegen mijn kluisje aan, echt fijn,' zuchtte Isabeau. Ze ging met haar hand over haar donkere haren.
'Misschien dat ze wel weggaan als ik voor hun neus met Jade zou zoenen.'
'Je bent krankzinnig als je dat doet. Jongens, Kom op, dit is een school voor academic. Zoiets doe je niet op de schoolgangen,' ging Isabeau verder.
Jade Staarde Brad aan. 'Ik wil je niet beledigen, Brad, maar ik zou eerder met Sam gaan zoenen.'
Sam gezicht kleurde rood. 'Serieus?'
Jade knikte. Ook het feit dat Brad een player was.
'Brad, jouw voorstel zal voor geen meter helpen. Ik verjaagd ze wel van mijn kluisje, echt ongelofelijk.'

Jade aandacht was erg diep in haar studieboek, dat de bel van de school haar uit haar concentratie had weggehaald.
Was het nu al pauze?
Op de bibliotheektafel lagen niet alleen haar schoolboek voor het vak sociologie, ook nog eens twee boeken hier uit de bibliotheek om informatie uit te halen voor haar easy. En natuurlijk haar schetsboek en de benodigdheden voor haar easy.
'Stoor ik?' Brad ogen staarde haar bijna ondeugend aan.
Jade had Brad niet gemerkt. Ze had haar mond opengetrokken om te antwoordde. Dat had ze willen doen.
Een stem onderbrak haar, terwijl één van zijn vrienden ook bij haar aan de bibliotheek tafel kwam staan. Nou staan? Will zat bijna leunend op de tafel. 'Leuk, je weer te zien, creool meisje,' zei Will. 'Hoe is het?'
'Wel goed, ik wilde net...'
Iets viel op de grond.
Jade wilde het oppakken. Will deed het al voor haar.
Ze merkte haar donkerblauwe schetsboek dat open op de grond was gevallen en door Will opgepakt werd.
Ze had beter haar schetsboek in de rugtas kunnen laten. Het donkerblauwe schetsboek was nogal wat persoonlijk die ze niet snel met andere deelt.
 'Nog mooi getekend. Ik denk dat de kunstzinnige uitingen een creoolse ding is.'
 'Hoe bedoel je?'
Er verscheen een mysterieuze glimlach op Will zijn gezicht. 'Jij die aan beeldend kunst doet, ik die de saxofoon speel, ik ken wel een handje creole hier in die buurt die aan...'Will kon zijn zin niet afmaken. 

'Hey, jongens. Ik dacht dat jullie in de kantine gingen.' Sam liep ook de bibliotheek in.
Jade hart leek één slag te stoppen.
Sam blik rustte op Jade. 'Ik hoop dat de jongens je niet lastigvallen? Ze kunnen namelijk...'
'Erg aantrekkelijk zijn,' zei Bradley, terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelen.
Dat was wel te merken.
Raphael was dat ook, alleen jammer voor zijn onaangename persoonlijkheid.
Sam staarde Brad aan. 'Brad, even serieus.' Sam richtte zijn blik weer naar haar. 'Sorry voor mijn vrienden. Ze kunnen nogal...'
'Plagend zijn?' Viel Jade hem lachend in de reden. 'Daar hoef je geen sorry op te zeggen.'
'Maar wat doet zo'n knapperd als jij in de bibliotheek?' vroeg Bradley.
Jade staarde hem aan alsof hij iets vreemds vroeg. 'Ik studeer?'
'Zeker het vak sociologie. Ik herken de tekst en het onderwerp van een afstand,' zei Will zitten op de bibliotheek tafel, die zijn hoofd over de tafel gebogen had.
'En voor de knappe kunstenares wil ik je graag uitnodigen voor mijn feestje.'
Ze staarde Bradley aan.
'Het is zijn achttiende verjaardagfeestje,' vulde Will aan.
'Jep, het is bij mij thuis.'

'Lijkt me top, hoe laat?'
'Alle tijden zijn goed. Het begint bij mij rond half acht.'
Uitgenodigd worden door één van de vier populaire jongens. Dat begon een goeie start te worden. Wat wilde Jade nog meer?
'En waar is jullie vriend?'
'Al pauze gaan houden,' antwoordde Sam. 'We kunnen anders ook richting de kantine lopen,' stelde hij voor.
Jade knikte. Waarom ook niet? De easy en de andere belangrijke schoolwerk kon ze na school nog doen.
Ze stopte haar schoolboeken en haar schetsboek in haar zee blauwe rugtas.
Ze verliet met de jongens de schoolbibliotheek.
Het was al redelijk rustig in de schoolgang. Het net bekende deuntje van de nieuwe app was uit Jade tas te horen. Natuurlijk de NOLA app. Ze had over de app nog wat weetjes ontdekt
Wie de app ook gecreëerd had, op het internet was de maker echt anoniem, maar daar was ze sinds paar dagen al op te hoogde. Dat ene App die door één of ander geheime genootschap gemaakt was. The Secret Golden Society

'Hey, Jade.' Evelyn liep naast haar nadat de vijfde les voorbij was.
Ze had nog twee lessen te gaan. Ze had Evelyn tijdens de pauze in de kantine niet gezien. Daar zal vast een reden voor zijn.
'Hey,' reageerde Jade terug.
'Hoe is het? Nog een fijn weekend gehad?'
'Wel goed, en bij jou?'
'Wel wat hectisch, maar dat krijg je als je ouders professors zijn van een universiteit hier in de buurt.'
'Jouw ouders zijn professors?'
'Ja, geschiedenis professors. Al sinds dat we heel lang in deze stad wonen, lijkt het alsof ze het vaak over de geschiedenis hebben uit de negentiende eeuw. Of beter gezegd de geschiedenis van Louisiana.'
'Klink interessant'
'Is het ook, maar het kan soms wel vervelend zijn,' zei Evelyn. Ze stond stil bij het prikbord dat naast de trap van de trappenhuis richting boven toe leidde.
Jade merkte bij de prikbord nog paar advertenties en aankondiging voor jongeren op. En een paar kranten knipsels van studenten die met wiskunde tot scheikunde wedstrijden meededen.
Het meest wat haar opviel was de grote poster met kleurrijke letters en drie meiden in galajurken.
'Ik zie dat het jaarlijkse Miss New Orleans schoonheidsoptocht dit jaar weer zal beginnen.' Evelyn staarde Jade weer aan. 'Het is hier in de stad nogal een traditie dat meer dan anderhalve eeuw bestaat. Ik had mee willen doen, maar ik ben één jaar te jong daarvoor.' Haar blik was kort naar de poster. 'Maar jij kan jezelf wel opgeven als je wilt. Het is voor meiden van zestien tot en met achttien jaar.'

'Ik denk niet dat een schoonheidswedstrijd iets voor mij is,' zei Jade.
'Geloof me, het is meer dan een schoonheidswedstrijd. Je wilt niet weten wat ernaast dat en de New Orleans tradities meer aangename verassingen er zijn. Denk er nog even over na. De aanmeldingen is tot vandaag.'
'Dat zal ik doen.'
'We kunnen beter al naar het klaslokaal gaan. Je weet sinds vorige week hoe Mevrouw Charles kan zijn.'
En dat klopte. Die donderdag middag nog kwam er iemand te laat. Precies twee minuten te laat. In ieder geval de twee minuten nadat mevrouw Charles de geschiedenis lerares de klas in kwam.
Dat moest vast de vaste geschiedenis lerares zijn. Meer dan een week geleden had Jade haar niet gezien. Een vervanger kwam die Maandag lesgeven. Dat tijdens haar alle eerste schooldag op de Greatford Valour school.
Haar boeken had ze stevig vast, terwijl ze met Evelyn naar het lokaal liepen waar ze heen moest.

Het lokaal stroomde meteen.
Verheugd omdat de vaste leerkracht beter was met uitleggen. De vervanger legde de geschiedenislessen erg langdradig en onhandig uit waardoor het saai leek.
Geschiedenis was wel één van de lessen dat Jade leuk vond.
'Goede middag, klas.' Een getinte vrouw liep het lokaal binnen met een mok koffie in haar hand.
De leraar zag er erg deftig gekleed uit, zoals sommige leraren hier. Dat was misschien te verwachten op een privéschool.
Haar vorige school was dat minder het geval geweest.
De vrouw nam een slok van haar koffie en legde een stapel papier op het bureau.
Vermoedelijk het proefwerk van de vorige keer.
'Ik zie dat jullie het redelijk goed hebben gedaan met de proefwerken. Het is de hoogste tijd om ons meer te verdiepen in de geschiedenis van New Orleans.' Ze staarde de klas aan. 'Ja, Evelyn.'
Jade blik was naar Evelyn die naast haar zat. Ze zakte haar hand naar beneden. 'Mevrouw, hebben we dat vorig jaar niet gehad?'
'Dat klopt. Maar de geschiedenislijn van New Orleans gaan jullie dit school jaar uitgebreid leren. En de geschiedenis van het stichten van New Orleans tot het heden hadden we vorig jaar niet uitgebreid over besproken. De geschiedenis over deze prachtige stad is nog niet gestopt,' mevrouw Charles keek de klas weer één voor een aan. 'Klas, zoals jullie misschien weten gaat elk jaar de elfde klassers een samenwerking werkstuk maken. Jullie kunnen zelf kiezen met welk persoon je samen wilt werken.'

Er was gejuich en enthousiasme te horen van sommige leerlingen.
'Even stil zijn, graag,' riep mevrouw Charles. 'De tijdvakken van de New Orleans geschiedenis hebben jullie zelf niet in de hand. Er zijn loten gemaakt, die jullie tegen het einde van de les krijgen. Op de loot staat het geschiedenis onderwerp waar je met je partner de komende drie en een halve week gaan maken.' Ze ging achter het bureau staan. 'Ik verwacht een verslag van minimaal vijftien pagina's. Verder hebben jullie nog drie bonus keuze opdrachten die jullie krijgen tijdens de samenwerking. Het zal wel een beetje meer werk kosten, maar dat leverde wat extra punten bij. Dat geef ik jullie ook tijdens het uitdelen van de loten.'

Evelyn blik rustte naar Jade. 'Vind je het goed dat wij samen gaan werken met de werkstuk?' vroeg ze.
'Ik vind het goed.'
'Even stil zijn, graag, dan gaan we met de les beginnen,' zei mevrouw Charles. 'Als jullie dan naar pagina drieënzestig gaan bij hoofdstuk drie.' De tweede hoofdstuk had ze vorige week niet echt veel binnengekregen. Misschien zou Jade de schade inhalen, of ze zou het geluk hebben om het niet hoeven te doen.
Jade staarde naar een paar klasgenoten schuin voor haar. Er was één jongen die zo nonchalant en ongeïnteresseerd zat in de les, dat Jade zich afvroeg waarom hij geschiedenis op gevorderde niveau deed. De rest in de klas leek meer gemotiveerd te zijn. De tijd leek een sprong te maken tijdens de uitleg van mevrouw Charles en de geschiedenis opdrachten in de werkboek. En dat nog voordat ze kwam met de loting, en een vel papier met de drie bonus opdrachten tijdens de samenwerking project.
De plaçage. Het beloofde een bijzonder werkstuk te zijn. Ze wist wel paar dingen over de geschiedenis van New Orleans.
Haar ouders hadden Jade en Tobby wel eens historische verhalen verteld over de stad. Ze wist er jammer genoeg niet veel van tot haar vermoedens.
Evelyn had zich naar haar omgedraaid. 'Hey, als je het niet erg vindt wil ik echt snel mogelijk beginnen met het opstel.
De schoolbel weerklonk door het gebouw.
Ze liep met Evelyn door de hal.
De hal werd al overspoeld met leerlingen.
Ze staarde Evelyn aan tijdens het lopen. 'Weet jij misschien meer over de plaçage?'
'Ja, hoezo?'
Jade hield haar schouders op. 'Bij mij op school werd zulke onderwerpen niet echt overgesproken.'

'Ik kan het je een en ander wel uitleggen. En misschien vind je op internet meer over de plaçage.'
'De plaçage?' mengde iemand in het gesprek.
Jade blik was naar Sam gericht. 'We moeten de komende weken een geschiedenis opstel gaan schrijven.'
'Dat is zeker naast de plaçage ook over de quadroon balls. Dan boffen jullie wel. Ik had vorig jaar als onderwerp over orkaan Katrina. De ramp dat jaren geleden plaats vond was niet bepaald mijn ding. Het onderwerp ging een beetje de aardrijkundige kant op.'
'Het klinkt als rampzalige onderwerp orkanen.'

'Dat is het ook. Wees blij dat je in 2005 er nog niet was. Orkaan Katrina is echt een zwarte bladzijde van de geschiedenis.'
Jade keek hem aan. 'Hoe erg was het dan?'
'Best ernstig als je het mij vraagt. Duizenden doden en gewonden door een orkaan dat binnen paar dagen New Orleans aantrof.'
'Ja, hoe je het zegt. Niemand werd er vrolijk van.'
'Ik moet gaan. De training voor de football team begint zo,' zei Sam. Hij liep waar hij heen moest.
Jade staarde hem nog aan.
'Hey, Jade we kunnen bij mij thuis toe gaan om aan het opstel te gaan beginnen.'
'Is goed. Ik app mijn ouders nog even voor het geval dat.'

'Schrik niet van mijn ouders. Ze kunnen enthousiast zijn als het om gasten gaan.'
Oké, dat zal duidelijk zijn. Jade had niet echt verwacht dat Evelyn met het openbare vervoer ging. Aangezien het feit dat ze ook op die Chic school zat. De rit met Evelyn in de [i]Streetcar[/i], was wel een bijzondere ervaring. De tram had ze wel een paar keer in het centrum gezien.
Evelyn deed de deur van het huis in het slot.
De voordeur ging open.
Ze stapte de hal in.
De geur van verse gebakken zoetigheid en kaneel was lichtjes in de hal te ruiken.
'Mijn moeder heeft vast weer iets gemaakt.'
De geur vond Jade in ieder geval heerlijk. Kaneel had ze altijd al lekker vinden ruiken.
Bij de open keuken dat aan de huiskamer sloot kwam een vrouw. De koppelrode haren hingen los over haar schouder.
Jade leek nog een glim op te vangen van een zwarte ovenschaal met koekjes op het houten keukeneiland. De blauwe ogen van de moeder staarde de meiden aan. 'Je moet vast Jade zijn. Ik heet Mylene. Ik ben de moeder van Sam en Evelyn.'
Bij het benoemen van Sam maakte Jade hart een sprongetje. Er drong iets van vreugde bij haar op. Er klopte iets niet. Hoe wist die vrouw haar naam? Haar kinderen hadden het een keer over Jade gehad. Dat kon niet anders.
'Het is leuk kennis met u te maken, mevrouw.' Ze merkte verder dat de vrouw lichte sproeten op haar gezicht had.
'Doe alsof je thuis bent. Er liggen kaneelkoekjes die net afgekoeld zijn. Misschien willen jullie wel iets te drinken.'
'Bedankt, Mam. Maar Jade en ik gaan werken aan onze geschiedenis opstel.'
'Nu al?'
'Het liefst wel.'
Jade keek Evelyn aan. 'We kunnen wel vijf minuten wachten en wat drinken,' stelde Jade voor. 'Ik wil wel een kaneelkoekje proberen.'
Evelyn zuchtte. 'Oké, de vijf minuten kunnen geen kwaad.'
'Waar kunnen we het eerst mee beginnen?' vroeg Jade een tijdje later nadat ze hun kaneelkoekjes en thee op hadden in de open keuken.

De meiden hadden wat langer aan tafel gezeten dan de bedoeling was. Evelyn vader was nadat mevrouw Mylene thee voor ze geschonken had thuis.
De man had zich aan Jade voorgesteld als Pete. Pete was blijkbaar wat eerder thuisgekomen van zijn werk. Meestal was hij er rond vijf uur thuis. De man had puur uit interesse nog paar vragen aan Jade gesteld. Evelyn had bijna met haar ogen gedraaid.
Uiteindelijk verliet Pete de keuken.
'Misschien bij het ontstaan van de plaçage?' stelde Evelyn voor.
'Waarom vragen we geen hulp aan jouw ouders?' Ze hadden ook geschiedenis gestudeerd."
'Ik denk niet dat het een goed idee is. Geloof me, ze kunnen wel uren vertellen over een historisch onderwerp.'
'We hebben een kamer waar een kast vol met historische boeken staan. Daar kunnen we eventueel ook naar gaan kijken.'
En boven was er inderdaad een kamer met een gigantische donkerbruine boekenkast. Tegen over de boekenkast stonden een hele lange bureau waar twee of misschien drie mensen achter konden zitten. Bij de hoek op het bureau stond een lichtbruine wereldbol. Ernaast stond een computer. Boven aan de muur hingen een paar posters van enkele bekende geleerde en een prikbord. Jade keek de studeerkamer goed rond. Bij de deur naast het lange bureau stond nog een klein lichtbruin boekenkastje waar mappen en verslagen netjes geordend stonden.

Evelyn keek Jade strak aan. 'Misschien dat we een tijdlijn kunnen maken nadat we genoeg informatie gevonden hebben.'
Jade knikte. Ze vond alles prima.
Het komende uur waren ze bezig met hun werk. Ze gingen om de beurt achter de computer. Zochten naar boeken voor informatie, en hadden via grote notitieblok met marker stiften een grove tijdlijn kunnen maken.
Na ongeveer een uur merkte Jade dat ze erg nodig naar het toilet moest.
'Weet je misschien waar het toilet is?'
'Ja, de rechte deur af.'
Ze verliet de kamer. Jade hart ging ineens te keer van het zien van Sam die de trap op liep.
'Hoi, Jade.' Sam groene ogen staarde recht in haar gezicht aan.
'Hey,' klonk ze zacht. Ze dacht dat hij langer op school was vanwege zijn football training. Ze trainen toch voor de wedstrijd voor volgende week vrijdag? Was hij dan zo klaar?
'Ik had je bij mijn thuis niet echt verwacht,' zei Sam. 'Maar leuk trouwens om je hier te zien,' voegde hij er snel aan toe.
Er trok een klein glimlacht op Jade haar gezicht. 'Bedankt, we hadden vandaag besloten om hier te gaan werken.'
'Het toilet is trouwens die deur,' zei Sam, alsof hij juist haar gedachte had gelezen. Hij wees recht voor zich langs Jade naar de witte deur.
'Bedankt.'
De komende half uur had Jade nog verder gewerkt met Evelyn, totdat het wel genoeg was voor vandaag. De tijd op haar mobiel gaf aan dat het al half zes was. 'Ik denk dat ik moet gaan,' zei Jade, voordat haar ouders nog ongerust werden.
Evelyn knikte. De studeerkamer hadden ze weer netjes zoals voorheen achtergelaten
Beneden drongen de aangename geur van tomaat, vlees en kruiden.
Mevrouw Mylene had net toen Jade en Evelyn de hal uitliepen een vleesstoofpot uit de overgehaald. De damp zweefde boven het vlees.
'Ik zie dat jullie meiden klaar zijn voor vandaag.' Haar blik staarde Jade aan. 'Wil je hier misschien komen eten?'
'Misschien een ander keer,' zei Jade.
'Ik kan je anders wel naar huis brengen,' zei een bekende stem achter haar.
Ze draaide zich om. Ze staarde naar Sam die ook naar beneden was gekomen. 'Als je dat wilt.'
Ze knikte.