"Παράνοια... πράξεις λέξεις και αισθήματα γεμάτα με το απόλυτο χάος. Το παιχνίδι που φτιάχνεις χαλάει.  Σπάει.  Φθείρεται και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το δίλλημα"

Η δήλωση του έφερε ανάμεικτα συναισθήματα μέσα της. Αν υπέκυπτε στον Λουκ θα το μετάνιωνε και το ήξερε. Αν πάλι ακολουθούσε την πρόταση του καθηγητή της θα  φαινόταν αδύναμη στα μάτια του. Ο προβληματισμός της ήταν αρκετά μεγάλος και η κάψα στο κορμί της μεγάλωνε  . Ένιωθε συνεχώς το μόριο του να την πιέζει και τα χεριά του στη μέση της δεν βοηθούσαν καθόλου.

Το βλέμμα της λάγνο , έβρισκε το δικό του που την κοιτούσε ανέκφραστο. Αναρωτιόταν πως γίνεται να μπορεί να κρύβει τόσο καλά τον πραγματικό του εαυτό πίσω από την μάσκα του καθηγητή και πίσω από τα ψέματα που της είπε λίγα λεπτά πριν. Δεν θα πίστευε ποτέ της πως έχει ξεφύγει από τους Πετροφσκι και πως δεν έχει καμιά σχέση πλέον μαζί τους.

Σήκωσε τα χεριά της και έπιασε την λευκή της ρόμπα. Την άφησε να πέσει απαλά προς τα κάτω, τα μαλλιά της έπεσαν πάνω στα στήθη της κι εκείνη τα τράβηξε στο πλάι χαρίζοντας του την απολυτή εικόνα. Κουνήθηκε.... ολόκληρο το κορμί του αντίδρασε στην κίνηση αυτή άλλα τα μάτια του, αυτά τα μάτια που στόχευαν τα δικά της παρέμεναν ακόμα νεκρά... κενά και παγωμένα σε αντίθεση με το κορμί του που έκαιγε  ολόκληρο.

Ένιωσε την πίεση από τα δάχτυλα του στη γυμνή της μέση και ικανοποιήθηκε.  Έσκυψε προς το μέρος του , πέρασε την γλωσσά της πάνω στα χείλη του και αφήνοντας μικρά απαλά φιλιά κατευθύνθηκε προς το λαιμό του. Δάγκωσε ελαφρά το δέρμα του και αμέσως άρχισε να τον ρουφάει. Ο Λουκ είχε φτάσει στο υπέρτατο σημείο . Το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα μπει μέσα της . Έβλεπε το παντελόνι του σαν εμπόδιο , εκείνη ρουφούσε δυνατά άλλα την άφηνε . Ήξερε πως αφήνει τα σημάδια της πάνω του άλλα δεν τον ενοχλούσε καθόλου. Δεν είχε καμιά γυναικά πλάι του και δεν ήταν από τους άντρες που και να είχε θα έδινε λογαριασμό. Η Κλάρα δεν αποτελούσε ποτέ τίποτα παραπάνω από ωμό καθαρό σεξ. Την έφερε για λίγο στο μυαλό του και επιτόπου έκανε την σύγκριση μέσα στο κεφάλι του. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά . Δεν είχε καμιά σχέση με εκείνη. Η Κλάρα έμοιαζε πάντα τόσο υποταγμένη ,τόσο βαρετή σε σχέση με την Λιλιθ η οποία ήταν τόσο ατίθαση... σαν ένα άγριο θηρίο... σαν μια αγριόγατα που δεν θα δίσταζε να μπήξει μέσα σου τα νυχιά της... του προκαλούσε πληθώρα πρωτόγνωρων συναισθημάτων άλλα είχε καταφέρει να κρατήσει καλά τον έλεγχο.

Το κορμί της άρχισε να κουνιέται σε ρυθμό και αργά αργά τα φιλιά της έφτασαν στο γυμνό του στήθος, οι ρόγες του ανασηκωθήκαν δίνοντας της την ευκαιρία να τις δαγκώσει και να τις γλύψει. Ήθελε τόσο πολύ να την γυρίσει και να την στήσει στα τέσσερα . Να την ακούσει να ουρλιάζει το όνομα του και να μην σταματάει. Κανόνιζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Η Λιλιθ έφτασε στην αρχή από το πρώτο κουμπί του παντελονιού του. Άπλωσε το χέρι της και πέρασε το δάχτυλο της πάνω στο καλοσχηματισμένο του μόριο . Τον κοίταξε όσο πιο πρόστυχα μπορούσε και τότε κατάλαβε... εκείνη τη στιγμή ο Λουκ συνειδητοποιούσε πόσο επικίνδυνη ήταν αυτή η γυναικά...

«Νομίζω πως ...» Άρχισε να λέει και έκανε μια παύση. Του χαμογέλασε και ανέβηκε ξανά προς τα πάνω. Άφησε το στήθος της να κάνει βόλτα πάνω στο δικό του και έφτασε ως τα χείλη του. Νομίζω πως είναι λάθος για μια μαθήτρια να βρίσκεται σε μια τέτοια εκτεθειμένη κατάσταση μπροστά στον καθηγητή της δεν συμφωνείτε κύριε;» Είπε πονηρά κι εκείνος γέλασε. Η μικρή έπαιζε τα παιχνίδια της και του άρεσε. Ίσως παραπάνω από ότι θα έπρεπε.

«Ωωωω δεσποινίς Μάρτιν, νομίζω πως έχετε απόλυτο δίκιο. »Απάντησε και με τα δάχτυλα του σκιαγράφησε την ραχοκοκαλιά της. Έφτασε στο πίσω μέρος του λαιμού της και την τράβηξε με δύναμη κοντά στο πρόσωπο του. Τα χείλη τους ήθελαν λίγο ακόμα για να ενωθούν. Την κοίταξε στα μάτια. Το στραβό του χαμόγελο φανέρωνε κάθε του σκέψη.

«Λιλιθ ... ένα τόσο αρχαίο όνομα με μια τόσο μεγάλη σημασία... θα σου αναθέσω μια εργασία για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα της σύντομα... »Ψέλλισε και δάγκωσε το κάτω χείλος της. «και τώρα,.... Σήκω από πάνω μου μικρέ διάολε...» Αποκρίθηκε και την άρπαξε από τους ώμους. Την πέταξε στο κρεβάτι διπλά του και σηκώθηκε. Γύρισε προς το μέρος της και έφτιαξε το ανασηκωμένο του μόριο μπροστά της. Ήθελε να τον δει... ήθελε να δει όσα ένιωθε πριν ανάμεσα στα ποδιά της. Έβαλε την μπλούζα του όσο εκείνη κοιτούσε απροκάλυπτα κάθε τατουάζ που υπήρχε στο κορμί του.

«Ξέρετε κύριε καθηγητά... δεν χρειάζεται να μου αναθέσετε καμιά εργασία. Η ψυχολογία της εξάλλου δεν έχει καταγράφει σε κανένα βιβλίο και πιστεύω ειλικρινά πως κάνεις ποτέ δεν θα μπορέσει να ψυχολογήσει μαι γυναικά σαν κι εκείνη.  Ήταν Ένα πλάσμα μυθικό και η περιγραφή της οφείλεται σε άπλες, λαϊκές  αναφορές  , δεν θα μπορέσει ποτέ  καμιά από αυτές να αντικατοπτρίσει ακριβώς τον χαρακτήρα της. Εικασίες υπάρχουν πολλές.... » σηκώθηκε από το κρεβάτι και έσκυψε για να πάρει την ρόμπα της. Ποτέ της όμως δεν περίμενε να νιώσει τα χεριά του να τυλίγονται γύρω από τους γοφούς της. Πίστευε πως η αυτοσυγκράτηση του θα ήταν αρκετή για να τον κάνει να σηκωθεί και να φύγει. Χωρίς λόγο και αιτία σκηνές με εκείνον και την Κλάρα να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ορμές και διαθέσεις έκαναν παρέλαση στο μυαλό της . Ίσως ήταν ο τρόπος που την άγγιξε... Ίσως η όλη αυτή αρρωστημένη συμπεριφορά... Δεν ήθελε και πολύ για να εκνευριστεί...

«Λουκ! » Είπε και γύρισε απότομα.

«Χμ... Τώρα είμαι Λουκ;» Απάντησε και την πλησίασε. Είχε έρθει η ώρα για το δικό του μάθημα προς εκείνη. Την πέταξε με φορά στο τοίχο πίσω τους και την φυλάκισε ανάμεσα στα χεριά του.

«Θέλω να σκύψεις... θέλω να σε πάρω σε κάθε στάση.. σε κάθε σημείο αυτού του σπιτιού... »Ακούμπησε το εσώρουχο της και όπως ακριβώς το περίμενε ήταν υγρό... το έκανε στην άκρη και χωρίς προειδοποίηση έβαλε μέσα της το δάχτυλο του . Η ζεστασιά της μεγάλη και η ανάγκη του να την νιώσει ακόμα μεγαλύτερη. Με το άλλο του χέρι έπιασε τον λαιμό της και κοπάνησε το κεφάλι της στην πόρτα. Ο μορφασμος του προσώπου της ανέδειξε τον πόνο από το χτύπημα . Προσπαθήσε να τον απωθήσει αλλά δεν τα καταφερε.  Ο Λουκ στους δκους του κύκλους ήταν  ευρέως γνωστός για τα ψυχολογικά του  σκαμπανεβάσματα . Η Λίλιθ από την άλλη ηταν τολμηρή αλλά η επιπολαιότητα της μερικές φορές την έβαζε σε μπελάδες και ένας από αυτούς ήταν και ο Λουκ.

«Ξέρετε όμως δεσποινίς Μάρτιν πως απαγορεύεται... όποτε ... καλή σας νύχτα.» Συμπλήρωσε και τράβηξε τα χεριά του. Την απελευθέρωσε και την έσπρωξε ελαφρά καθώς άνοιγε την πόρτα του δωματίου. 

«Μαλακα …» μουρμούρισε και τοποθέτησε το χέρι της πάνω στο μέτωπο κανωντας μικρές μαλάξεις  .

«Τι είπες;» Η φωνή του από την άλλη μεριά της πόρτας ακούστηκε άγρια. Η Λίλιθ φόρεσε την ρόμπα της και βγήκε στο σαλόνι. 

«Δεν άκουσες; Και τώρα άδειασε μου την γωνιά!» τον προσπέρασε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Κανωντας δύο μεγάλα βήματα βρέθηκε ξοπίσω της και πριν προλάβει να την ανοίξει την έπιασε από το μπράτσο.  Η μεταξύ τους σχέση θύμιζε τρέλα… και οι δυο έκρυβαν τον εαυτό τους και έπαιζαν παιχνίδια που μόνο κακο μπορούσαν να φέρουν.

«όχι δεν άκουσα δεσποινίς Μάρτιν.  Μπορείτε να επαναλάβετε παρακαλώ;» Ειπε ήρεμος.

«Παρε το βρωμοχερο σου από πάνω μου και κόψε τις μαλακιες . Μια σου και μια μου και τώρα τράβα σπίτι σου αγοράκι μου … Τα ‘Δεσποινίς Μάρτιν ‘ και όλες αυτές τις παπαριες μην τις λες σε μένα  κατάλαβες; Πες τα πρωί πρωί στην άλλη τη μαλακισμενη να σου φύγει και το απωθημένο! » Δεν καταλάβαινε την αλλαγή της . Ίσως για πρώτη του φορά έβλεπε μια πτυχή του αληθινού της χαρακτήρα αλλά και πάλι δεν μπορούσε να συνδέσει τα κομμάτια από το παζλ. Μόνη της είχε αρχίσει το παιχνίδι στο φινάλε. Τράβηξε το χέρι της όσο πιο δυνατά μπορούσε.
«Άφησε με σου είπα!» Ξανά είπε πιο φωναχτά.

«Αγοράκια να κατονομαζεις τους γαμιαδες σου…» Απάντησε εκνευρισμένος και το χαστούκι δεν άργησε να έρθει. Χρησιμοποίησε τόσο άψογα το ελεύθερο χέρι της και για μια ακόμα φορά κατάφερε το ανάλογο χτύπημα. 

«Θα σε σκοτώσω! »Φώναξε και την πέταξε στο πάτωμα. Ανέβηκε πάνω της και εκείνη άρχισε να τον χτυπάει με μανία στο στήθος. 

"Σκότωσε με ρε ! Εμπρός σε προκαλώ! Είσαι ψεύτης και χυδαίος! Καν το γαμωτο σου ! " Η νευρικότητα της μεγάλη και το χρονικό διάστημα μικρό για να μπορέσει να την ψυχολογισει σωστά.  Έψαχνε στα κομμάτια του μυαλού του να βρει την σπίθα που έβαλε μπουρλότο στον ψυχικό της κόσμο αλλά ηταν με την σειρά του εξαγριωμένος με την συμπεριφορά της .  Δεν είχε άλλη επιλογή.... Κράτησε τον λαιμό της στα χέρια του και άρχισε να τον πιέζει...

Σας φιλώ... Μπαίνουμε πάλι σε πρόγραμμα ❤