« Κι αν τυφλωθείς... κι αν χασεις την εμπιστοσύνη... κι αν ολα ηταν ψευτικα... τι θα πιστεψεις; το κοσμο η τα ματια μου που σε κοιτάζουν μαγεμενα; »

Λιγες ωρες αργοτερα και ο καιρος ειχε αγριεψει .Εκεινη ξαπλωνε στο κρεβατι της με ανοιχτα τα ματια. Δεν εκλαψε... δεν ενιωσε... δεν αφησε αυτο τον ηλιθιο να μπει στο κεφαλι της. Αν το ηθελε με μονο ενα τηλεφωνημα ο Αντονι θα τον εκανε σκονη που απλωσε χερι επανω της. Δεν ηταν τετοιος ανθρωπος ομως η Λιλιθ . Εμαθε να λυνει οσο μπορει τα προβληματα μονη της. Το χτυπημα την βρηκε στην κατω πλευρα του ματιου και στα χειλη. Με το μεγαλο του δαχτυλιδι της έσκισε το ανω χειλος αλλα παραλληλα της χαρισε μια ωραιοτατη μελανια κατω απο το ματι. Οσο μεικ απ και να εβαζε την επομενη μερα ηξερε πως δεν θα το καλυπτε με τιποτα. Ετσι αποφασισε να μην παει στο Πανεπιστημιο.

Θα εβρισκε εναν τροπο να τον εκδικηθει για αυτη του την συμπεριφορα αυτο ηταν το μονο σιγουρο. Η ωρα ειχε παει 12 τα μεσανυχτα. Θυμηθηκε τα λογια που της ελεγε ο πατερας της. Δυνατη... σε αυτη τη ζωη μονο οσοι ειχαν τη δυναμη να παραμεινουν ανεπηρέαστοι απο το περιβάλλον θα εβγαιναν στην επιφανεια. Ο βουρκος ηταν αρκετα βαθυς και κανενας δεν θα σου απλωνε το χερι να σε σωσει. Εκλεισε για λιγο τα ματια της και γυρισε πλευρο. Ο πονος απο το χτυπημα την εκανε να βγαλει μια πνιχτη καυγη. Βουρκωσε αλλα δεν θα εκλαιγε ποτε της. Εκλαψε στην κηδεια του πατερα της και απο τοτε ορκιστηκε στον εαυτο της να μην ριξει για κανενα ουτε μια σταγονα.

Η αποτομη αλλαγη στην συμπεριφορα του Κριστιαν την προβληματιζε αρκετα. Ποτε δεν ηταν στα τοσα χρονια βιαιος απεναντι της. Ναι μεν ηταν σκληρος αντρας αλλα ποτε μαζι της. Ο Αλαν κοινός και ως Λουκ ειχε βγει απο το κεφαλακι της αυτες τις ωρες. Δεν ηθελε να επιβαρύνει τον εαυτο της κι αλλο. Δεν την ενοιαζε ουτε το ηλιθιο εκεινο στοιχημα ουτε τιποτα. Ηθελε μονο την ηρεμια της. Ανασηκωθηκε στο κρεβατι και αναστεναξε. Δεν πηγε στην συναντηση με τον Κριστιαν οπως ηταν φυσικο. Σιγουρα την παρακολουθησε αφου κανεις δεν ηξερε το σπιτι της και αυτος ηταν ενας λογος που δεν μπορουσε να κοιμηθει. Ισως αποφασιζε να ερθει σπιτι της κι εκεινη δεν μπορουσε να ρισκαρει. Άνοιξε με το χερι της το συρταρακι που υπηρχε και εβγαλε το 45αρι οπλο. Ηταν το δωρο του Αντονι οταν αποφάσισε να επιστρεψει στη σχολη και να συνεχισει τη ζωη της. Δεν ειχε σκοπο να το χρησιμοποιησει ποτε της αλλα εκεινη η νυχτα προσφερόταν για πολλα.

Το κοιταξε καλα καλα... αναρωτηθηκε πως γινεται μια και μονο σφαιρα αν σε βρει σωστα να σου αφαιρεσει την ζωη.. Το σημαδι της ηταν αρκετα καλο δεν το τελειοποιησε ομως ποτε. Ο πατερας της ειχε αντιρρήσεις για τις μεθοδους του Νονου της. Βεβαια οι αντρες του Αντονι σε καθε ευκαιρία την εκαναν ασσο. Ο καθενας στον τομεα του.

Μια ωρα αργοτερα ειχε αποκοιμηθει με το οπλο στο χερι. Ακομα σε ορθια σταση στο κρεβατι. Το κεφαλι της ειχε γυρει στο πλαι. Η πορτα του δωματιου της ανοιξε σιγανα... ο μαυροφορεμενος αντρας περπατουσε σαν γατος μεσα στο σπιτι. Οταν μπηκε και ειδε τα κλειστα φωτα κατευθύνθηκε αμεσως προς το υπνοδωματιο. Ηταν αρκετα σκοτεινα. Το φως απο το μικρο πορτατιφ ομως του φανερωνε οσα επρεπε να δει . Φωτιζε τοσο ομορφα το χτυπημενο προσωπο της. Η ανασα του κοπηκε οταν εκεινη κουνηθηκε. Παρατηρουσε καθε γραμμη του προσωπου...καθε κοκκινιλα ... Η μελανια ειχε μαυρισει περισσοτερο απο πριν.. Το ανω χειλος της ηταν ελαφρος πρησμενο. Εσφιξε τις γροθιες του. Ωστοσο, οσο κι αν εβλεπε ιχνη απο κακοποιηση στο προσωπο της δεν μπορουσε να καταλαγιασει την καψα του γι αυτο το κοριτσι. Ηθελε απλα να την ξυπνησει σαν να ηταν κατι απολυτα φυσιολογικο και να την ρωτησει ποιος της το εκανε. Σκεφτηκε την στιγμη που θα γυριζε σπιτι αν η ζωη του ηταν αλλιως και θα ειχε μια κοπελα σαν κι εκεινη να ξαπλωνει στο αδειο του κρεβατι. Ενα βημα ακομα πιο κοντα κι εκεινη ανοιξε τα ματια της

Ο τρομος της εφερε στο μυαλο αμεσως τον Κριστιαν. Πανικοβλητη μολις αντιληφθηκε πως κρατουσε το οπλο τον στοχεψε και σηκωθηκε στα γονατα επανω στο κρεβατι.

«Φυγε!!!!!» Φωναξε κι εκεινος παρεμεινε στη θεση του να την κοιταει. Ξυπνια εμοιαζε διαφορετικη. Η καταρράκωση στο προσωπο της ηταν ακομα πιο εντονη. Τα σημαδια πιο δυνατα και η οργη του ακομα μεγαλυτερη.

«Θα πυροβολησω για το θεο!! Πως τολμησες μετα απο οσα εκανες να μπεις σπιτι μου;» Στο μυαλο της κυριαρχουσε μονο η εικονα του. Εκεινος αποφάσισε απλα να συνεχισει για λιγο ακομα. Η ασφαλεια του οπλου ηταν στη θεση της . Οτι και να εκανε δεν θα μπορουσε να πυροβολησει. Εκανε ενα ακομα βημα κι εκεινη ουρλιαξε.

«Φυγε Κριστιαν!! Θα σε σκοτωσω αν απλωσεις ξανα χερι πανω μου στο ορκιζομαι!» Το σοκ για τον Λουκ ηταν τεραστιο. Αναρωτηθηκε πως τολμησε αυτο το γαμημενο γουρουνι να απλωσει χερι επανω της. Δεν μιλησε. Εκανε ενα ακομα βημα κι εκεινη πατησε τη σκανδαλη χωρις αποτελεσμα. Της πηρε αποτομα το οπλο απο τα χερια και το πεταξε στο πατωμα. Επιασε τα χερια της και την ξαπλωσε στο κρεβατι. Οσο και να χτυπιοταν δεν μπορουσε να νικησει την δυναμη του και μονο τοτε καταλαβε πως ο αντρας μπροστα της δεν ηταν ο Κριστιαν. Αντιληφθηκε το αναστημα του και τα κρατηματα. Τα δυνατα και μεγαλα χερια του εκλειναν τα δικα ολοκληρα μεσα τους σε αντιθεση με του αλλου.

«Ποιος εισαι;» Ρωτησε και σταματησε να παλευει. Καποιος την ειχε ανακαλυψει και δεν ειχε ιδεα πως. Δεν ηξερε το γιατι η δεν ηθελε να το παραδεχτει...

ο Λουκ αφησε το ενα της χερι οταν την ειδε πιο ηρεμη. Το σκοταδι την δυσκολεψε να δει αλλα ενα ριγος διαπερασε το κορμι της. Αυτα τα ματια που την κοιτουσαν οργισμενα ειχαν κατι απο το γκρι που λατρευε... Η σκεψη ομως να ειναι ο Αλαν οπως ηρθε εφυγε κι ολας. Ηταν μια τρελα ολο αυτο. Απλωσε το χερι του πανω στις πληγες του προσωπου της. Η καρδια της ηταν ετοιμη να σπασει. Το στηθος αναιβοκατεβαινε νευρικα πανω κατω ενω εκεινος απο την αλλη δεν το αφηνε να φανει.

«Μη μαγγιζεις!!!» Φωναξε δυνατα και τον κλωτσησε στα γεννητικα οργανα.Σηκωθηκε απο πανω της . Αν τον πετυχαινε ενα εκατοστο πιο δεξια θα τον ξαπλωνε αλλα ευτυχως και για τους δυο η κλωτσια δεν βρηκε τον στοχο απολυτα. Την αφησε να πιστεψει το αντιθετο ομως. Συρθηκε και επεσε στο πατωμα για να βρει το οπλο της, το απασφάλισε αλλα οταν γυρισε να σημαδεψει στο δωματιο δεν υπηρχε κανεις....

εμεινε καθισμενη στο πατωμα και στηριξε το κορμι της στο τοιχο. Το οπλο ετρεμε στο χερι της και λαχανιασμενη προσπαθουσε να βρει τον εαυτο της. Ολα ηταν τοσο μπερδεμενα μεσα στο κεφαλι της.

Καπου μεσα στα στενα της πολης εκεινος ηταν το ιδιο μπερδεμενος. Ετρεχε σαν τρελος με την μηχανη. Η αναγκη να την δει ηταν μεγαλη αφου οταν γυρισε στο γραφειο εκεινη ειχε ηδη φυγει. Για ολα κατηγορουσε τον εαυτο του. Πιστευε πως ειχε καταφερει να την κερδισει... προκαλεσε την ζηλια της και αυτο εδειχνε πως κατι ενιωθε η μικρη προς το προσωπο του. Εφτανε κοντα στο να την κανει να τον ερωτευθει... Δεν γινοταν να ηταν ψευτικες οι αντιδρασεις της και το ειδε στα ματια της.. ειδε τον θυμο και την οργη οταν αντικρυσε τον γιακα του. Παραλληλα ομως τον εξίταρε.. η ιδεα να την ριξει στο κρεβατι δεν ηταν ψευτικη... Η Λιλιθ ηταν πανεμορφη κοπελα... ποσο μαλλον γυναικα στα δικα του ματια.

Η Κλαρα ηταν τυχερη που ηταν κορη του αφεντικου του αλλιως θα την ειχε ηδη πεταξει σε καποιο χαντακι. Η σκηνη ζηλοτυπιας που του εκανε στις τουαλετες ηταν αρκετη για να του δωσει το επιχειρημα να τελειωνει μαζι της . Της εξηγησε πως δδεν της πεφτει λογος κι εκεινη εφερε σαν παραδειγμα το γεγονος πως ηταν εκει για την προστασια της και οχι για να σαλιαριζει με αλλες μαθητριες. Ηθελε σαν τρελος να την σκοτωσει αλλα δεν μπορουσε να το κανει. Ηταν υπευθυνος και για εκεινη παραλληλα.

Εκανε ενα επικινδυνο ελιγμο και περασε αναμεσα απο δυο αυτοκινητα χωρις να νοιαζεται. Η εικονα της ηταν χαραγμενη αρκετα καλα στο κεφαλι του. Οταν αποφάσισε να παει σπιτι της ειχε σαν σκοπο απλα να την απειλησει και να παρει τις πληροφοριες που ηθελε αγνοώντας τον Πετροφσκι και τις εντολες του. Υστερα θα εφευγε και απο το πανεπιστημιο και απο εκεινη. Δεν του εκανε καλο αυτη η κατασταση. Σταματησε εξω απο το διαμερισμα του και εβγαλε το κρανος. Αυριο θα ξημερωνε μια καινουρια μερα... Η Κλαρα τον εντοπισε αμεσως. Ειχε κρυφτει και περιμενε να φτασει. Ενιωθε πως τον εχανε και δεν θα αφηνε αυτη τη μικρη να τα χαλασει ολα. Θα του ελεγε για το στοιχημα... θα του ελεγε τα παντα για να την αποφυγει. Πως ολα εκεινα που εκανε ηταν απλα ψευτικα... ενα καλοσχεδιασμενο παιχνιδι για να τον τυλιξει στα διχτυα της.. πως τον θεωρουσε μαλακα και ασχημο... Θα του ελεγε οσα μπορουσε να του πει για να μεινει μακρια της.. Δεν ηταν σιγουρη αν θα την αφηνε να τραβηξει σε βιντεο καποια ερωτικη σκηνη αλλα θα του το ελεγε. Στο μπανιο της ξεκαθαρησε πως δεν υπαρχει τιποτα που να την απασχολει. Πως δεν της πεφτει λογος. Στην πραγματικοτητα ομως εκεινη ηταν τρελη γι αυτον ... Θα τελειωνε το στοιχημα και θα την διεταζε να μεινει μακρια του. Αν δεν το εκανε υπηρχαν πολλοι τροποι να της το περασει.

Τον πλησιασε. Ηταν σκυμμένος με το κεφαλι χαμηλα και ακουμπισμενος με τους αγκωνες πανω στο ντεποζιτο της μηχανης.

«Εχω να σου πω κατι που θα σε ενδιαφερει...» Ειπε κι εκεινος ξαφνιασμενος σηκωσε το κεφαλι του...

Σας φιλω