"Μέλανι....", η φωνή της Τζώρτζια ακούστηκε από πιο κοντά αυτή τη φορά.

"Εδώ είμαι... Τζώρτζ.....είμαι"...,την συνάντησε λίγο πριν ανέβει στη σοφίτα.

"Ω!Θεέ μου Μελ,εδω είσαι?,κόντεψα να ....πάθω συγκοπή",είπε με λαχανιασμένη φωνή,καθώς ανέβηκε δύο δύο τα σκαλιά.

"Καλά είμαι ανέβηκα να πάρω τη μηχανή μου.Είχε πέσει εδώ όταν λιποθύμησα".

Κατέβηκε τις σκάλες με άνεση αφού πρώτα κλείδωσε τη σοφίτα, πίσω της. Η Τζώρτζια την ακολούθησε μην έχοντας κανένα λόγο να μην την πιστέψει.

"Σου αρέσει η φωτογράφιση ε? Ο Τζακ μου είπε για την έκθεση που θέλεις να κάνεις. Πολύ ενδιαφέρον.....".

Ο Τζακ είχε μιλήσει στη καινούργια του φίλη, για εκείνη. Αυτό και μόνο έδειχνε πόσο πολύ την αγαπούσε.
Κούνησε το κεφάλι της,επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενά της.

"Είναι το όνειρο μου",της είπε μόνο.

"Και αυτές οι φωτογραφίες  είναι​ της γιαγιάς σου?"

"Φαντάζομαι πως ναι. Δεν ήξερα, κανείς μας δεν ήξερε πώς της άρεσε η φωτογράφηση. Και για το σπίτι δεν ήξερε κανείς".

"Κοιτούσα τις φωτογραφίες της της προάλλες και μου έκανε εντύπωση ο άντρας ",.... Η Μέλανι τσιτώθηκε,αλλα η Τζώρτζια δεν κατάλαβε και συνέχισε "ήταν συγγενής σας".

"Αλήθεια Τζώρτζια?δεν έχω ιδέα. Για όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό δεν έχω ιδέα".

Η Τζώρτζια την άφησε στο δωμάτιο της και κατέβηκε να μαγειρέψει και να διαβάσει. Αν και προσφέρθηκε η ίδια να μαγειρέψει, η Τζώρτζια είχε άλλες εντολές.
Έκατσε πάλι στο κρεβάτι περιμένοντας να τη φωνάξει  για φαγητο. Αυτό δεν θα το διαπραγματευόταν. Οχι άλλο φαγητό στο κρεβάτι. Ένιωθε αρκετά καλά ώστε να κατέβει κάτω να φάει στο τραπέζι σαν άνθρωπος.

            **********************

Τις επόμενες μέρες η Μέλανι έψαχνε ευκαιρία να ανέβει στη σοφίτα ,όμως η Τζώρτζια ήταν συνεχώς μαζί της.
Την έβδομη μέρα για καλή της τύχη ,έπρεπε να φύγει γιατί έδινε κάποιο μάθημα, οπότε θα έλειπε αρκετές ώρες.
Ήταν πλέον τελείως καλά,ειχε μιλήσει με το Τζακ ο οποίος θα ερχόταν σε δυο μέρες και τον είχε επιβεβαιώσει πως ήταν περδίκη οπότε ίσως έφευγε με τη Τζώρτζια και έμενε μόνη στο σπίτι κάτι που  επιθυμούσε διακαώς.

Μετά από τόσες μέρες άνοιξε το κινητό της και βρήκε δεκάδες μηνύματα απ'τον Ναθανιελ....όπως και κλήσεις.
Είχε ανησυχήσει που δεν την έβρισκε αν και κάποια μηνύματα του έδειχναν οργή.
Σχημάτισε τον αριθμό του δεν ήθελε να τον αφήσει έτσι, άλλωστε ήταν δύο χρόνια μαζί.

"Μπα...Μπα. Αποφάσισε η κυρία να μας δώσει λίγη σημασία?",για πρώτη φορά στη ζωή της τον άκουγε τόσο ειρωνικό απέναντι της.

"Γεια,είδα τις κλήσεις και τα μηνύματα σου...",είπε μα δεν την άφησε να ολοκληρώσει.

"Ναι,είδες....ο μαλακας προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί σου γιατί ανησύχησε".

Τώρα ήταν σειρά της να εκνευριστεί. Ποιός ήταν αυτός ο άντρας τέλος πάντων?

"Ήμουν μία βδομάδα άρρωστη με 40 πυρετό,αν σου λέει κάτι αυτο κα δεν είχα στο νου μου το τηλέφωνο μου μιας κι ο αδερφός μου με βρήκε λιπόθυμη στο πάτωμα.....",τα είπε σχεδόν με μία ανάσα δίνοντας του καμία ευκαιρία για διακοπή.

"Μελ συγνώμη...... Είσαι καλά τώρα?", ακουγόταν πραγματικά μετανοιωμένος και στεναχωρημένος.

Χαλάρωσε κι εκείνη και του μίλησε ποιο ήρεμα αυτή τη φορά.

"Μετά από μία βδομάδα στο κρεβάτι και τη Τζωρτζια να με φροντίζει......"

"Τζώρτζια?καινούργια φίλη?",ρώτησε με περιέργεια.

Είχε ξεχάσει πως ο Ναθανιελ δεν είχε ιδέα ούτε για τη Τζώρτζια, ούτε για το που βρισκόταν .

"Είναι η καινούργια φίλη του Τζακ. Ναθανιελ βρίσκομαι στο Εδιμβούργο απ' την περασμένη βδομάδα".

Έμεινε για λίγο σιωπηλός ,μπορούσε να ακούσει μόνο την ανάσα του αλλα δεν καταλάβαινε πως ένιωθε.

"Μπράβο ο Τζακ δεν έχασε ευκαιρία βλέπω..... κυνηγός,όπου πάει χτυπάει καινούρια γκόμενα. Τι είναι η καινούρια?barwoman,μουσικός....".

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και είχε καταφέρει να κάνει τη Μέλανι τούρμπο από θυμό. Μα τι στο καλό είχε πάθει? Ο χωρισμός τον είχε κάνει τελείως, μαλάκα......

"Δικηγόρος. Αυτή τη φορά ο Τζακ, "χτύπησε", δικηγόρο,μόνο που αυτή ξέρει να ζει.....",του είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα αφήνοντας τον κάγκελο.

Ήταν καιρός να ανέβει στη σοφίτα, η πόρτα όμως άνοιξε ξαφνικά και μία μικρό καμωμένη κυρία γύρω στα 60 έκανε την εμφάνισή της,με την καμπαρντίνα της και  διάφορες σακούλες από ψώνια στο χέρι.
Τρόμαξε όταν ήρθε αντιμέτωπη με τη Μέλανι.

"Ποιά είσαι εσύ?".

"Γεια σας είμαι η Μέλανι κι εσεις?".

" Εισαι η μικρή Μελ?",της είπε σχεδόν ενθουσιασμένη.

"Μικρή?Οχι και τόσο....",της απάντησε παιχνιδιάρικα η Μέλανι.

"Ω! ναι,μεγάλωσες πολύ απ' την τελευταία φορά,για μένα όμως που είμαι....γριά γυναίκα, πάλι μικρή είσαι. Η γιαγιά σου τι κάνει?"

Αυτή η γυναίκα φάνηκε να τη γνωρίζει. Δεν γνώριζε όμως για τη γιαγιά της.

"Κυρία......",

"Μπεθ,καλή μου,"της απάντησε.

"Κυρία Μπεθ..... Η γιαγιά μου δεν είναι πλέον κοντά μας".

"Ω!καημένη Μέλανι. Είχα χρονια να της μιλήσω,έχει καιρό?".

"Οχι,ενάμιση μήνα περίπου,όμως ...Ήταν άρρωστη τα τελευταία χρόνια. Εσείς....",προσπαθούσε να μην χρησιμοποιήσει λέξεις που μπορεί να την προσβάλουν.

"Είμαι.Ήμουν μαζί της πολλά χρόνια. Από όταν πήρε το σπίτι. Έρχομαι κάθε δεύτερη εβδομάδα και το καθαρίζω, μέσα και έξω".

Έτσι εξηγείται η καθαριότητα του σπιτιού. Όμως και πάλι αφού η γιαγιά της δεν είχε επαφή τα τελευταία χρόνια αυτή η γυναίκα πως πληρωνόταν. Από ποιόν?

"Εισαι μέρες εδώ καλη μου?",τι ρώτησε η γυναίκα με ανησυχητικό ύφος αυτή τη φορά.

"Σχεδόν μιάμιση βδομάδα. Αρρώστησα και έμεινα παραπάνω από ότι υπολόγιζα. Κυρία Μπεθ εσείς με έχετε δει εδώ?Φάνηκε να με γνωρίζετε. Ξέρετε,σας ρωτώ γιατί κάνεις μας δεν είχε ιδέα την ύπαρξη αυτού του σπιτιού. Κι εγώ  δυστυχώς δεν θυμάμαι κάτι".

"Ω!χρυσό μου.....Η Μέλανι δεν ήθελε κάνεις απ' τους συγγενείς της να μάθει γι'  αυτό το σπίτι. Και τα κατάφερε μία χαρά μέχρι που την ανακάλυψε ο άντρας της,ο παππούς σου. Από τοτε δεν ξανάρθε.. Εσύ ήρθες εδώ τρεις φορές μονάχα ,όμως ή γιαγιά σου πάντα έλεγε ότι αυτό το σπίτι σου ανήκει."

"Ούτε στον παππού το είχε πει? Συγνώμη αλλά φαίνεται να γνωρίζετε περισσότερα για εκείνη από ότι εμείς...".

"Η γιαγιά σου Μέλανι ήταν πολύ καλή μου φίλη. Ένα όνειρο είχε πάντα να γίνει φωτογράφος. Ο.... παππούς σου όμως , φαίνεται είχε άλλη άποψη. Έτσι,το έκανε κρυφά. Όταν όμως τέθηκε το θέμα της οικογένειας εκείνη δεν είχε άλλη επιλογή απ' το να γυρίσει πίσω. Εσύ με τι ασχολείσαι?".

"Είμαι...φωτογράφος",της είπε ή Μελάνι και την έκανε να χαμογελάσει.

"Κατάφερε να σου φυτέψει το μικρόβιο λοιπόν. "Αυτή θα γίνει φωτογράφος",έλεγε πάντα για εσένα. Ήσουν μικρή αλλά σε έπαιρνε μαζί της στο σκοτεινό θάλαμο και εμφανίζατε μαζί τις φωτογραφίες που τραβούσε. Δεν θυμάσαι τίποτα από όλα αυτά?".

Η Μέλανι κούνησε το κεφάλι. Πόσα λίγα ήξερε για τη γιαγιά της και πόσο κρίμα που δεν θυμόταν κάτι απ' όλα αυτά.

"Ανέβηκες στο σκοτεινό θάλαμο?",τη ρώτησε ξανά με το ίδιο ανησυχητικό ύφος.

"Ναι....είδα τις φωτογραφίες της. Ήταν πολύ καλή...".

"Και στη σοφίτα? Ανέβηκες κι εκεί?".

"Οχι....όχι ακομα",της είπε ψέματα χωρίς να γνωρίζει γιατί!