Ο Τζακ δεν καταλάβαινε τι εννοούσε ο Τζεραλντ, και σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί την αλήθεια .

"Τζακ πρέπει να μιλήσουμε για τον Τζέραλντ, μόνοι",είπε και παίρνοντας τον απ' το χέρι ,τον οδήγησε στο σκοτεινό θάλαμο.

"Ok!φίλε ετοιμάσου για την απόλυτη τρέλα, δεν είναι τίποτα όμως θα συνηθίσεις", η διάθεση της Τζωρτζια ήταν να πειράξει τον Τζέραλντ κάνοντας του πλάκα και τα κατάφερε.

Εκείνος σήκωσε τα φρύδια μην καταλαβαίνοντας τι εννοεί.

"Τι κάνουμε εδώ πάνω ρε Μελ? Να μιλήσουμε θες ή να εμφανίσουμε φωτογραφίες".

"Τζακ υπάρχει λόγος που σε έφερα εδώ, υποσχέσου μου πως θα είσαι, πώς να το πω ανοιχτόμυαλος?"

"Τι συμβαίνει Μέλανι. Τι είναι αυτό που θες να μου πεις και γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν θα μ' αρέσει?".

Όταν χρησιμοποιούσε ολόκληρο το όνομα της τότε ήταν δύσκολα τα πράγματα.

"Θέλω να κοιτάξεις  τις φωτογραφίες της γιαγιάς....",του είπε κι εκείνος απλά υπάκουσε.

"Ναι ok! Η γιαγιά ήταν καλή σ' αυτό ωραίες φωτογραφίες,αλλά  τι σχέση έχουν με όλα αυτά?".

"Κοίτα ποιο προσεκτικά,Τζακ. Μία μία φωτογραφία, προσεκτικά".

Ο Τζακ έκανε ότι του ζήτησε , κοίταξε τις φωτογραφίες μία μία κι ενώ στην αρχή δεν καταλάβαινε τίποτα σιγά σιγά άρχισε να συνηδητοποιεί τι συνέβαινε μπρος στα μάτια του.

"Τι στο καλό? τι είναι αυτό εκεί κάτω?",ρώτησε με γουρλωμένα μάτια.

"Αυτό εκεί κάτω  Τζακ ,με έσωσε απ' τα χέρια του Ναθάνιελ,γι' αυτό μίλα καλύτερα", απάντησε η Μέλανι με νεύρο.

"Μελ δεν καταλαβαίνω?".

"Το ξέρω όμως, δεν είναι τόσο ..... περίπλοκο όσο φαίνεται",του είπε κρατώντας το χέρι του τρυφερά.

"Είναι ο ίδιος άνθρωπος,Τζακ. Η γιαγιά τον είχε γνωρίσει πολύ πριν από μένα. Είναι πως να το πω, σαν να με έστειλε σε εκείνον. Σαν να ήθελε να τον γνωρίσω".

"Είναι φάντασμα?".

"Ωχου Τζακ,τώρα θα βάλω τα γέλια. Τον αγγίζω,τον νιώθω, δεν είναι φάντασμα,είναι πέρα για πέρα αληθινός".

"Και τότε πώς, πού?".

Η Μέλανι τον τράβηξε απ' το χέρι και μαζί ανέβηκαν στη σοφίτα. Εκεί τους περίμεναν η Τζώρτζια με τον Τζέραλντ.

"Εδώ μένεις?",ρώτησε κάπως αμήχανα τον άντρα ο Τζακ.

"Όχι ακριβώς εδώ, περισσότερο θα έλεγα, εκεί", απάντησε ο Τζέραλντ  με αστείο τόνο , δείχνοντας τον καθρέφτη θέλοντας να ελαφρύνει την ήδη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.

"Προσπάθησε να είσαι ανοιχτόμυαλος μωρό μου κι εγώ στην αρχή".

"Το ήξερες όλο αυτό και δεν είπες τίποτα Τζωρτζ?".

"Ναι εντάξει θα το λύσουμε μετά αυτό λοιπόν Τζακ ο Τζέραλντ,ζει εκεί",είπε η Μέλανι παίρνοντας το λόγο.

"Στον καθρέφτη, πώς γίνεται αυτ".

Ο Τζέραλντ με μία δρασκελιά βρέθηκε μέσα στον καθρέφτη,ο Τζακ έβλεπε ξαφνικά κάτι άλλο από ένα απλό γυαλί. Ενα ολόκληρο τοπίο, ένα λιβάδι,στο βάθος μία πόλη, το Εδιμβούργο? Μα πώς?

Δεν μπορούσε να το πιστέψει ,ακόμη κι όταν ο Τζεραλντ βγήκε ξανά από εκεί μέσα δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είδε.
Ένα παράλληλο σύμπαν? Ονειρευόταν?

"Μη φοβάσαι και για μένα στην αρχή ήταν δύσκολο. Η γιαγιά σου βρέθηκε στον κοσμο μου, ξαφνικά μία μέρα. Στην αρχή ήταν δύσκολο,μετά όμως είδα πως δεν θέλει να μου κάνει κακό.".

"Δεν γέρασες καθόλου θελω να πω δεν γερνάς? Δεν πεθαίνεις όπως όλοι οι άνθρωποι?",ρώτησε ο Τζακ.

"Εκεί μέσα όχι εδώ, δεν ξέρω,".

Η Μέλανι για μία ακόμη φορά βρέθηκε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Τη σκληρή πραγματικότητα. Εκείνος θα έμενε πάντα νέος ενώ εκείνη κάποια στιγμή θα γερνούσε,θα πέθαινε.

"Όμως δεν μπορώ να ζήσω αν δεν είμαι εκεί. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να σπάσει ο καθρέφτης. Αν εγκλωβιστώ εδώ,δεν ξέρω πόσο...."

"Κι αν σπάσει ενώ είσαι εκεί?",πετάχτηκε η Μέλανι.

Γύρισε και την κοίταξε με βλέμμα κενό, λυπημένο.

"Αν ποτέ συμβεί αυτό Μέλανι, τότε θα πούμε αντίο για πάντα",της είπε βυθίζοντας τη στη θλίψη.

Αντίο για πάντα,πως μπορούσε να του πει αντίο για πάντα?

Ο Τζακ ένιωσε την καρδιά της να σπάει στο άκουσμα αυτών των λέξεων και δεν το άντεξε.

"Και τότε αφού είναι έτσι τα πράγματα γιατί εμφανίστηκες ,γιατί δεν έμεινες εκεί μέσα..",είπε ο Τζακ ενώ τράβηξε κοντά του τη Μέλανι και την πήρε αγκαλιά.

"Δεν, δεν θέλω να χαθείς...".

Η φωνή της ακουγόταν ελάχιστα,τα χέρια της έτρεμαν, ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της.

Άπλωσε το τρεμάμενο χέρι της κι εκείνος το έπιασε.Αργά την τράβηξε κοντά του μέχρι που έφτασαν σε απόσταση αναπνοής.

"Όσο περνά απ 'το χέρι μου δεν θα σ' αφήσω ποτέ",της είπε εκείνος.

Ο Τζακ έβλεπε πως κάτι πολύ δυνατό συνέδεε αυτούς τους δύο. Αν και ακόμα δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς ήταν ο άγνωστος άντρας,έβλεπε ότι αγαπούσε την αδερφή του και μία ζωή θα του ήταν ευγνώμων που την  έσωσε  απ' τα χέρια του Ναθάνιελ.

Ο Τζακ με τη Τζώρτζια έφυγαν μετά από ώρα και μένοντας πλέον μόνοι τους εκείνη κούρνιασε στην αγκαλιά του,το μόνο μέρος που ήθελε να βρίσκεται τώρα.

"Πες μου Τζέραλντ...",του είπε κοιτάζοντας τον με τα καταπράσινα μάτια της.

"Τι θέλεις να μάθεις",ρώτησε σαν να περίμενε αυτη την ερώτηση από εκείνη.

"Τι μπορώ να κάνω για να σε προστατεύσω".

"Ο κόσμος μόνο όταν το μοιράζεσαι υπάρχει
κι ο κόσμος μου είναι και δικός σου".

Καταλάβαινε πολύ καλά τι ήθελε να πει. Μόνο εκεί θα ήταν ασφαλής εκείνος κι εκείνη θα μπορούσε να μείνει  για πάντα μαζί του.