"Δεν είμαστε ποτέ τόσο χαμένοι,ώστε οι άγγελοι μας να μην μας βρίσκουν"

Πόσο καλά την ήξερε ή γιαγιά της? Ενιωσε πως....όλες τις φορές που της μιλούσε ενώ ήταν κατάκοιτη και δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον,εκείνη την άκουγε.
Μετά αναρωτήθηκε ποτέ έγινε αυτή η διαθήκη.
Όλα έδειχναν πως είχε συνταχθεί τον τελευταίο καιρό,και το σπίτι.....όλα εκεί μέσα ήταν σαν......κάποιος να το φροντίζει.
Με όλες αυτές τις σκέψεις να βασανίζουν το μυαλό της ,την πήρε ο ύπνος.

"Λοιπόν.......που... πάμε?"

Ή Τζωρτζια εκτός από.... πολύ όμορφη ήταν και απίστευτα σέξι. Μία ελεύθερη ψυχή μέσα στην κρύα πόλη του Εδιμβουργου.

Ο Τζακ την έπιασε απ το μπράτσο και την τράβηξε σε ένα στενό δίπλα απ το μπαρ.
Την κόλλησε στον τοίχο και πριν πολιορκήσει κάθε ίντσα του κορμιού της την κοίταξε στα μάτια.

Τα γκρίζα μάτια της έδεναν αρμονικά με το χρώμα των μαλλιών της.
Δάγκωσε τα σαρκώδη χείλη της υπονοώντας τη συνέχεια που εκείνη επιθυμούσε.
Κι ο Τζακ άρπαξε την ευκαιρία,όρμησε στο στόμα της χώνοντας τη γλώσσα του με βία έτσι ώστε να το ανοίξει ακόμη περισσότερο.
Εκείνη γατζώθηκε πάνω του κολλώντας το σώμα της ακόμη πιο πολύ στο δικό του.
Ένιωθε τη στύση του να μεγαλώνει πάνω στην κοιλιά της. Εχωσε το χέρι της αναμεσα τους και τον έπιασε σφιχτά ,χαιδευοντας τον με γρήγορες κινήσεις.
Ένα βογκητο βγήκε απ τα βάθη του λαιμού του. Αυτή η γυναίκα έβαζε φωτιά στις αισθήσεις του.

"Σταμάτα..."...της είπε με κόφτη ανάσα. "Οχι εδώ,οχι μες στο δρόμο".

Εκείνη χαμογέλασε πάνω στα χείλη του.
Τον έπιασε απ το χέρι και τον τράβηξε μαζί της...."πάμε ,στο σπίτι μου,δεν είναι μακρια".

Όντως πέρασαν στον απέναντι δρόμο και σε λίγα μόλις λεπτά βρέθηκαν σε μία παλιά πολυκατοικία. Στο δεύτερο όροφο ένα μικρό διαμέρισμα περιποιημένο και καθαρό ,μία μικρή φωλιά για......εραστές κι ερωτευμένους.

Τα ρούχα βγήκαν σχεδόν ταυτόχρονα και έμοιαζαν να πετάνε έτσι όπως τα πέταγαν στον αέρα. Έμειναν γυμνοί ο ένας απέναντι απ τον αλλο να κοιτάζονται...μόνο για λίγα λεπτά.
Σχεδόν ταυτόχρονα όρμησαν ο ενας στην αγκαλιά του άλλου. Τα φιλιά τους παθιασμένα ,καυτά,χάδια έντονα ακόμη και βίαια κάποιες στιγμές. Εχωσε το δάχτυλο του μέσα της κι άρχισε να το κουνά γρήγορα. Τα βογκητα της γέμιζαν τον αέρα.
Τη γύρισε ανάποδα κολλώντας την στον τοίχο και την εγηρε μπροστά .Μπήκε μέσα της με δύναμη κάνοντας τη να φωνάξει. Έπιασε τα μαλλιά της και τα τράβηξε ώστε το στόμα της να συναντήσει το δικό του.

"Με....τρελένεις....",έλεγε ξανά και ξανά μέσα στο στόμα της.

Τα βογκητα της τώρα πιο έντονα ,ή ανάσα της πιο κοφτή,το κάψιμο χαμηλά στην κοιλιά της μεγάλωνε ,κι εκείνος γινόταν ακόμα πιο μεγάλος μέσα της και λίγο πριν φτάσει στο τέρμα ....." πέρνεις προφυλάξεις ?"

"Ναι.....ναι μη σταματάς .....Οχι τώρα.
Τελείωσαν μαζί ,με τις φωνές τους να χάνονται στον αέρα.

Την πήρε απ τη μέση χωρίς να βγει από μέσα της και έκατσε στον καναπέ.

"Μμμμ.....αυτό...ήταν πολύ καλό".

Ή Τζωρτζια γέλασε φιλώντας και δαγκώνοντας τα χείλη του.

"Κρίμα όμως που αυριο πρέπει να φύγεις".

"Μπορώ....να ξαναρθω αν θες ή μπορείς να έρθεις κι εσύ".

"Δύσκολο.....την άλλη βδομάδα αρχίζει ή εξεταστική,και θα έχω πολύ διάβασμα ".

"Εξεταστική......σπουδάστρια λοιπόν. Και το μπαρ?".

"Κάπως πρέπει να βγάλω το ψωμί μου κι εγώ".

"Και τι σπουδάζεις?".

"Νομική....."

Σχεδόν πνίγηκε. Άρχισε να ξερό βήχει. Μα πως ήταν δυνατό να μπλέξει με δικηγόρο. Και.....τι στο καλό δικηγόρος ήταν αυτη?

"Τι νόμιζες φίλε......" .....του είπε σχεδόν νευριασμένη....."επειδή δουλεύω σε μπαρ κι επειδή γούσταρα και πηδήχτηκα μαζί σου δεν μπορώ να σπουδάζω νομική?".

Έκανε να σηκωθεί απ τα πόδια του μα εκείνος την κράτησε σφιχτά πάνω του.

"Ε!!ήρεμα δεν είπα κάτι τέτοιο. Κατσε να μιλήσουμε και θα σου εξηγήσω".

Όλο το βράδυ της εξηγούσε για την αδερφή του και τον Ναθανιελ και άλλα διάφορα για τη ζωή του. Κοιμήθηκαν μαζί αφού έκαναν ξανά και ξανά έρωτα.

"Δεν θα πιεις λίγο καφέ έστω?".

"Πρέπει αλήθεια να φύγω,η αδερφή μου θα βράζει στο ζουμί της. Όμως .....να είσαι σίγουρη δικηγόρε Τζωρτζια πως δεν θα είναι  η τελευταία φορά αυτή που με βλέπεις".

Φιλήθηκαν με πάθος χωρίς να πουν αντίο. Δεν τέλειωναν όλα εκεί,το ήξεραν κι οι δυο πολύ καλά.

"Επιτέλους ήρθες,αρχισα να πιστεύω πως θα φύγω μόνη μου τελικά".

"Ελα.....κοψ'τη γκρίνια αδερφούλα. Πάμε?"

"Για να σε δω εσένα......μμμμ.... φαίνεται να πέρασες καλά χθες βράδυ. Για πες λοιπόν.....καλή η σερβιτόρα?".

"Χα!εδώ θα σε απογοήτευσω.....".

"Εμενα ,καθόλου. Τελικά.....μάπα το καρπούζι?".

"Οχι σ' αυτό το κομμάτι αδερφούλα.....στο κομμάτι"σερβιτόρα". Μάντεψε,απο σήμερα δεν τα χεις μόνο εσύ με δικηγόρο. Ειναι άραγε κι ο ξενερωτος τόσο καυτός.....Μπα...δεν νομίζω".

"Οχι......πλάκα κάνεις? Δικηγόρος? Και ....το μπαρ?".

"Σπουδάζει ακόμα, το μπαρ.....ξέρεις τώρα για το καλό μεροκάματο. Δεν είχαν όλοι την καλή σου τυχη".

Ή Μελανι στραβομουτσούνιασε ,δεν της άρεσε που δούλευε στό γραφείο του γκομενού της αλλά θα έκανε τα πάντα για την έκθεση φωτογραφίας που πάντα ονειρευόταν.

" Βρήκα αυτό μέσα στο φάκελό".

Ο Τζακ διάβασε το σημείωμα της γιαγιάς.

"Ατσα ή γιαγιά και φιλόσοφος".

"Ω!Τζακ δεν μπορείς να σοβαρευτείς λεπτό έτσι?".

Μπήκαν στο τρένο και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Ο καθένας απορροφημένος στις σκέψεις του. Ο Τζακ να σκέφτεται τη Τζωρτζια κι η  Μελανι το σπίτι,τη γιαγιά......τον Ναθανιελ....