Ένιωσε αφόρητη ζέστη κι άνοιξε τα μάτια. Ο Τζεραλντ ήταν τυλιγμένος σαν κισσός στο σώμα της.
Ήταν τόσο μα τόσο όμορφος.
Φαινόταν να κοιμάται βαριά,έσκυψε απαλά πάνω του και φίλησε τα χείλη του.
Άνοιξε με μιας τα μάτια του τα πιο όμορφα μάτια που είχε δει και την κοίταξε.

"Καλημερα....",του είπε διστακτικά.

"Μη φύγεις".

Γι αυτό ήταν εδώ λοιπόν. Ήξερε πως θα έφευγε.

"Μόνο για λίγο μετά θα ξανάρθω".

Την τράβηξε στην αγκαλιά του και το φιλί του έβαλε φωτιά στο κορμί της.

"Θα σε περιμένω,εδώ, πάντα",της ειπε.

Πέρασε την υπόλοιπη μέρα μαζί του. Αύριο έφευγε και ήλπιζε να γυρίσει γρήγορα κοντά του.

*****************

Ο Τζακ την περίμενε στο σταθμό. Την πήρε αγκαλιά και τη γύριζε γύρω γύρω,όπως όταν ήταν παιδιά.

"Άσε με κάτω,τρελέ, δεν είμαι οχτώ,Τζακ έχω μεγαλώσει".

Η Τζώρτζια πιο πίσω δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε.

"Βλέπεις Τζώρτζη τι τραβάω. Μη γελάς θα 'ρθει κι η σειρά σου".

Η Τζώρτζια γέλασε κουνώντας το δάχτυλο και δίνοντας του αιτία για περισσότερες χαζομάρες.
Έτρεξε να ξεφύγει όμως την έπιασε και της έκανε το ίδιο ακριβώς.

Η Μελάνι κοιτούσε τον αδερφό της,έδειχνε πραγματικά ευτυχισμένος, μετά απο πολύ καιρό.

"Λοιπόν πάμε για φαγητό και μετά σε αφήνουμε σπίτι. Οκ?".

"Και να θέλω μπορώ να σου πω όχι ,Τζακ αφού θα με πάρεις σηκωτή?",του είπε όλο νόημα.

"Μου θύμωσες Μελ? Ελα τώρα αλήθεια τι έπαθες με αυτό το σπίτι .
Δεν είσαι η γιαγιά ρε Μελ,να μένεις σε ένα αγροτόσπιτο σε μία ερημιά στο Εδιμβούργο. Τι στο καλό σε έχει πιάσει? Αυτός ο μαλάκας ο Ναθάνιελ φταίει για όλα"

"Που κολλάει τώρα ο Ναθάνιελ,Τζακ? Αυτός μας τελείωσε τι τον αναφέρεις?"

"Με έχει ζαλίσει ρε sis, έφτασα στο σημείο να τον λυπάμαι".

"Σε έχει ζαλίσει, τι εννοείς?".

"Πέρνει συνέχεια τηλέφωνο,ρωτάει που είσαι,μία μέρα ήταν μεθυσμένος και... απειλητικός . Αλλά του είπα πως θα τον σπάσω στο ξύλο αν με ξανά ενοχλήσει και μάλλον το πιασε".

Ο Ναθάνιελ,τι ήθελε τώρα? Δεν ήθελε να πρέπει να δώσει εξηγήσεις και σε αυτόν.

"Οκ! Θα του μιλήσω εγώ".

"Μελ, πρόσεχε δεν είναι αυτός που ήξερες. Ακουγόταν,επικίνδυνος κάποιες στιγμές".

"Μην ανησυχείς και ξέρω πως να συνέφερω το Ναθάνιελ. Δύο χρόνια ήταν αυτά βλέπεις".

Τα έλεγε χωρίς να τα πιστεύει. Είχε διαπιστώσει κι η ίδια πόσο είχε αλλάξει ο Ναθάνιελ και αλήθεια ήταν πως κι εκείνη τον φοβόταν. Ήθελε μόνο να καθησυχάσει τον αδερφό της.
Ήθελε να τακτοποιηθούν γρήγορα όλα γιατί ήθελε, έπρεπε να γυρίσει πίσω.

Την άφησαν σπίτι και έφυγαν. Ανέβαινοντας πάνω σκεφτόταν ότι θα της έλειπε το μικρό διαμερίσματακι της. Η φωλίτσα της.

Έκανε να ανοίξει την πόρτα και το κλειδί έφερνε σβούρες σαν τρελό στην κλειδαριά.
Έσπρωξε ελαφρά την πόρτα κι εκείνη άνοιξε με τη μία.
Είχε παραβιαστεί.
Το σπίτι ήταν άνω κάτω,πράγματα πεταμένα στο πάτωμα,συρτάρια βγαλμένα, αναποδογυρισμένα έπιπλα.

"Τι στο καλό έγινε εδώ",είπε μονάχα καλώντας απ' το κινητό της χωρίς να χάσει χρόνο την αστυνομία.
Σε λίγο το μικρό διαμέρισμα είχε γεμίσει αστυνομικούς,κι ο αδερφός της είχε επιστρέψει.

"Πρόλαβες να δεις αν πήραν κάτι?"

"Όχι,δηλαδή δεν ξέρω,ίσως να έλειπε κάποιο κόσμημα",δεν  έλειπε τίποτα. Δεν ήθελε να τον ανησυχήσει αλλά το μόνο που έλειπε ήταν κάτι χαρτιά απ' την υπόθεση που είχε αναλάβει το γραφείο του Ναθάνιελ. Φεύγοντας είχε ξεχάσει να του τα επιστρέψει.

"Έλα σήμερα θα κοιμηθείς σε μας",της είπε ο Τζακ.

"Πηγαίνετε εσείς θα έρθω αργότερα πρέπει να δώσω κατάθεση".

Έφυγε, όχι για το αστυνομικό τμήμα, αλλά για το γραφείο του Ναθάνιελ.

Μπήκε μέσα σαν σίφουνας χωρίς να περιμένει τη γραμματέα του να την ανακοινώσει,δεν χτύπησε καν την πόρτα.

"Μελάνι, γύρισες! Είσαι καλά?",φαινόταν έκπληκτος που την έβλεπε εκεί αλλά και χαρούμενος.

"Εσύ θα μου πεις Ναθάνιελ πόσο καλά πρέπει να είμαι?".

"Τι έννοεις?Δεν καταλαβαίνω".

"Κάποιος μπήκε στο διαμέρισμα μου, Ναθάνιελ ,και το έκανε γυαλιά καρφιά, μήπως ξέρεις τι μπορεί να έψαχνε? Πάει κάπου το μυαλό σου Ναθάνιελ?".

Είχε μείνει άφωνος να την κοιτά. Ήταν εμφανές πως δεν ειχε ιδέα γιατί του μίλαγε.

"Κλέφτες σε πείραξαν?".

"Όχι, δεν ήμουν μέσα..".

"Ευτυχώς,αν πάθαινες κάτι",είπε καθώς την έκλεινε στην αγκαλιά του.

Κάποτε ένιωθε ασφάλεια στην αγκαλιά του.
Τώρα όμως, δεν ήθελε καν να την αγγίζει άλλος άντρας έτσι, παρά μόνο εκείνος.
Τον έσπρωξε απαλά και έκανε ένα βήμα πίσω.

"Τόσο πολύ δεν αντέχεις ούτε το άγγιγμα μου Μελάνι?Τι συμβαίνει τελικά. Ποιά είναι  αλήθεια? Υπάρχει άλλος έτσι?".

"Κατάλαβες τίποτα από όσα σου είπα Ναθάνιελ? Κάποιος μπήκε στο σπίτι μου και έψαχνε κάτι συγκεκριμένο. Τα χαρτιά απ' την υπόθεση που ανέλαβε ο πατέρας σου".

"Τι λες τώρα? Ποιά χαρτιά?"

"Τα στοιχεία που είχαμε μαζέψει για την υπεράσπιση του Ροντρίγκες. Πες μου πως δεν κινδυνεύω Ναθάνιελ".

"Δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει,Μελ εγώ σ'αγαπω ακόμα".

"Φρόντισε να μάθουν όλοι ότι έχω φύγει από δω μέσα. Κατάλαβες ? Και κάτι άλλο. Μην ξανά ενοχλήσεις τον αδερφό μου. Ο Τζακ δεν έχει καμία σχέση με μας. Ότι θες μπορείς να μιλήσεις απευθείας μαζί μου".

Δεν έμεινε να δει την αντίδρασή του. Είπε ότι είχε να πει και έφυγε όπως ακριβώς ήρθε. Σαν σίφουνας, ενώ εκείνος έμεινε να αναρωτιέται τι στο καλό μπορεί να σημαίνει αυτή η εισβολή στο σπίτι της και η αρπαγή των συγκεκριμένων εγγράφων.