Αφού μίλησαν λίγο ακόμη η Μπεθ έφυγε αφού δεν είχε κάτι να κάνει εκεί.
Φεύγοντας όμως γύρισε την κοίταξε και της είπε.......

"Μελάνι.......να προσέχεις".

Μία κουβέντα μόνο που δεν ήξερε πού πήγαινε. Να προσέχει τι? Ποιόν.....?

Ανέβηκε γρήγορα στη σοφίτα.....ξεκλειδώσε την πόρτα, μπήκε μεσα και κλείδωσε  πίσω της.

Γυρίζοντας να κοιτάξει...Ήταν εκεί. Σαν να την περίμενε μία ζωή.

"Ήρθες....",της είπε με την ίδια βαριά αντρική φωνη.

"Δεν έφυγα ποτέ....",του απάντησε εκείνη.

"Σε περίμενα.....".

"Κι εγώ εσένα......".

Έκατσαν κάτω στο ξύλινο πάτωμα της σοφίτας ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν μίλαγαν η σιωπή τα έλεγε όλα γι' αυτούς.

"Ποιός είσαι?",του είπε εντέλει η Μέλανι.

"Σου είπα.....",της είπε μόνο.

Για εκείνη όμως ήταν πολύ λίγο όλο αυτο. Ήθελε να μάθει ποιός ήταν,απο πού ερχόταν,δεν φαινόταν να θέλει να της πει όμως.

"Μένεις εδώ?",τον ρώτησε ξανά,ελπίζοντας σε μία καλύτερη απάντηση.

"Μένω εκεί.....",της είπε δείχνοντας τον καθρέφτη με τα μάτια...."κι εδώ", δείχνοντας τη σοφίτα αυτή τη φορά. 

"Όμως ήσουν στις φωτογραφίες της γιαγιάς...".

"Ναι όμως εκεί",της είπε δείχνοντας πάλι τον καθρέφτη.

Εκεί?Μπορούσε να δει τον κόσμο του? Αυτό της έλεγε?

"Αν θες μπορώ να σου δείξω....",σηκώθηκε και της άπλωσε το χέρι.
Ένιωσε ένα κρύο αεράκι να διαπερνά το σώμα της. Φοβήθηκε,ένιωσε την καρδιά της να χτυπά δυνατά.

"Εισαι αληθινός?",του είπε ενώ άπλωσε το χέρι της και έπιασε το δικό του. Η ίδια αίσθηση,ηλεκτρισμός,όπως και την πρώτη φορά .

"Εσυ?θες να είμαι αληθινός?",τη ρώτησε,μα η φωνή της Τζώρτζια τους διέκοψε για άλλη μία φορά.

Σηκώθηκε απότομα απ' το πάτωμα,η Μέλανι ήταν αυτή που τον τράβηξε αυτή τη φορά.

"Έχω κλειδώσει μη φοβάσαι",πως άλλαζε ξαφνικά η όψη του,όταν ένιωθε πως απειλήτε.

Κοίταξε το χέρι της που κρατούσε το δικό του.
Σήκωσε το άλλο του χέρι αγγίζοντας το μάγουλο της, χαϊδεύοντας την με τον αντίχειρα του. Ολόκληρο το κορμί της αντέδρασε στο άγγιγμα του.

"Για σένα φοβάμαι,μόνο για σένα",της είπε και χάθηκε στον καθρέφτη.

Το άγγιγμα του είχε χαραχτεί πάνω της. Ποιός ήταν αυτός ο μυστηριώδης άγνωστος ,τι ήθελε από εκείνη και τι ήταν αυτό που  την έκανε να νιώθει?

Κατέβηκε γρήγορα τη σκάλα ,πριν καταλάβει η Τζώρτζια που κρυβόταν κάθε φορά που εκείνη έλειπε.

"Ήρθες,πως έγραψες?",της είπε δείχνοντας άνετη, όσο  μπορούσε δηλαδή.

"Έγραψα καλά. Έρχεται ο Τζακ....",είπε καθώς κρέμαγε το μπουφάν της στη κρεμαστά της εισόδου."Κάνει πολύ κρύο έξω, βγήκες καθόλου?".

Ο Τζακ ερχόταν,μα πως δεν ειδοποίησε εκείνη ή μήπως προσπάθησε? Είχε αφήσει το τηλέφωνο της στο σαλόνι.

"Δεν βγηκα.....",είπε κοιτώντας το τηλέφωνο. Δέκα αναπάντητες και έξι μυνήματα. Όλα απ' τον αδερφό της......"είχα επισκέψεις",συμπλήρωσε.

"Μπα ποιος? Γείτονας ή κάποιος γνωστός".

"Φτιάχνω καφέ και έρχομαι να σου πω,να πάρω και το Τζακ γιατί.....",έδειξε το τηλέφωνό της.

"Που 'σαι ρε Μελ? Έγινες καλά και ξεπόρτισες? Ανησύχησα γαμώτο..".

"Ελα τώρα Τζακ,όπως πάντα υπερβολικός. Εμφάνιζα κάποιες φωτογραφίες".

"Τι έγινε μ'αυτο τελικά? Έβγαλες συμπέρασμα".

"Ένα μπέρδεμα με την εμφάνιση. Δεν υπάρχουν φαντάσματα τελικά!!!! Πότε φτάνεις?"

"Είμαι στο σταθμό, φεύγει σε μισή ώρα το τρένο. Θα τα πούμε απο κοντά.Μελ,μου 'λειψες ρε sis".

Έφτιαξε καφέ και πήγε στο σαλόνι,η Τζώρτζια την περίμενε καθισμένη στον καναπέ.

"Λοιπόν,ήρθε μία κυρία. Είχε κλειδιά....την είχε προσλάβει η γιαγιά για να περιποιηθεί​ το σπίτι".

"Κάτι σαν οικονόμος δηλαδή?".

"Ναι,φαντάζομαι κάτι τέτοιο. Γνώριζε περισσότερα για τη γιαγιά από ότι όλοι εμείς. Και γνώριζε κι εμένα. Μα πότε στην ευχή είχα έρθει στο Εδιμβούργο και δεν το θυμάμαι?".

"Ίσως ήσουν πολύ μικρή Μελ".

"Ναι αλλά ούτε ο Τζακ θυμάται να έλειψα ποτέ με τη γιαγιά. Εκτός από μία φορά όταν είχε πάει με τους γονείς μου στο Παρίσι".

"Ίσως η  μαμά σου να έχει μία λογική απάντηση γι' αυτό",είπε η Τζώρτζια μη γνωρίζοντας τη σχέση της με τη μητέρα της.

          ***************"******
Μετά από λίγες ώρες ο Τζακ έφτασε στο σπίτι και μπαίνοντας μέσα βρήκε τα κορίτσια ακόμη στον καναπέ.
Η αδερφή του και το κορίτσι του,ειχαν γίνει φίλες.
Αγκάλιασε τη Τζώρτζια πρώτα και έπειτα τη Μέλανι.

"Λοιπόν πότε επιστρέφουμε?".

"Δεν ξέρω ακόμα Τζακ λέω να κάτσω λίγο ακόμα. Εσείς μπορείτε να φύγετε όμως".

Κοίταξε τη Τζωρτζια και σήκωσε τους ώμους.

"Ελα τώρα Τζακ μπορεί να μείνει μόνη  της ,μην κάνεις σαν παιδί?",του είπε εκείνη.

"Οκ! Εμείς θα πάμε Λονδίνο,η Τζώρτζια τελειωσε με τις εξετάσεις και θέλω να δει τα μέρη μου?",την κοίταξε τρυφερά κάνοντας τη Μέλανι να χαμογελάσει. Ήθελε να τον δει επιτέλους κατασταλαγμένο συναισθηματικά.

"Τέλεια να πάτε. Εγώ θα κάτσω καμία βδομάδα ακόμα. Θέλω να τραβήξω μερικές φωτογραφίες".

Όσο και να αγαπούσε τον αδερφό της ανυπομονουσε να μείνει μόνη στο σπίτι......μόνη με εκείνον.

*****Ένας έρωτας γεννιέται...θα έπρεπε να είναι ο τίτλος....Πως σας φαίνεται το ζευγάρι μάς!!!!*****