Οι επόμενες μέρες ήταν ήρεμες ,ο Τζέραλντ είχε συνέλθει και ο Τζακ με τη Τζώρτζια είχαν επιστρέψει στην πόλη.
Κανένα σημείο ζωής απ' τον Ναθάνιελ. Όχι όμως για πολύ.
Ένα πρωί χτύπησε το κινητό της,ο αριθμός ήταν άγνωστος, απάντησε και η φωνή που άκουσε την τάραξε πολύ.

"Τι θέλεις από μένα Ναθάνιελ,δεν σου έφτασε ότι έκανες...?".

"Πρέπει να με βοηθήσεις ακούς?",ο τόνος της φωνής του ήταν βαρύς και απειλητικός.

"Δεν ξέρω τι ψάχνεις όμως δεν το έχω εγώ,αν το είχα και μπορούσα να σε ξεφορτωθώ μία και καλή με αυτό πίστεψε με θα στο έδινα. Τώρα παρατά με ήσυχη και μην με ξανά ενοχλήσεις..".

"Αν το κλείσεις, Μέλανι θα έρθω ξανά εκεί κι αυτή τη φορά θα ολοκληρώσω ότι άφησα στη μέση την προηγούμενη φορά....".

"Μην τολμήσεις με ακούς. Μην τολμήσεις να πατήσεις το πόδι σου ξανά εδώ θα πάρω την αστυνομία", του είπε τελικά μέσα απ' τα δόντια της ήξερε πώς κάτι τέτοιο θα τον εξοργίσει.

"Τότε μπορώ απλά να σπάσω τον καθρέφτη",της είπε αφήνοντας τη άναυδη.
Ήξερε,μα πώς ήταν δυνατό?

"Μην με ξαναπάρεις  τηλέφωνο",του φώναξε και του το κλείσε.

Ο Τζέραλντ ακούγοντας τη φωνή της κατέβηκε να δει τι συμβαίνει.

"Πες μου, πως μπορούμε να γλιτώσουμε από όλο αυτό, πώς?",του είπε πέφτοντας στην αγκαλιά του.

"Τι συμβαίνει Μελ ποιός ήταν στο τηλέφωνο? Ήταν εκείνος, ήταν ο Ναθάνιελ. Τι σου είπε?".

"Φοβάμαι για σένα, μόνο για εσένα".

"Ότι ήταν να κάνει σε μένα το έκανε, δεν θα ξαναγυρίσει για αυτό".

Έκλεισε τα μάτια της ,τα έσφιξε και κούνησε το κεφάλι.

"Θα ξανάρθει, τώρα που ξέρει θα ξανάρθει".

Είδε το σώμα του να τσιτώνεται. Τα φρύδια του να σμίγουν κι η ανάσα του να βγαίνει βαριά απ' το στόμα του.

"Δεν έπρεπε να το μάθει κανείς".

Ένιωσε σαν να της έριξε το φταίξιμο κι αυτό,την πόνεσε πολύ.

"Εγώ φταίω,έχεις δίκιο".

"Άκουσε με καλά Μελ, δεν μπορώ να το ρισκάρω, ο κόσμος μου δεν μπορεί να φανερωθεί".

"Τι λες? Τι μου λες Τζέραλντ ? Φεύγεις,μ'αφήνεις? Αυτό μου λες?"

Γνώριζε την απάντηση και γνώριζε πως αυτό έπρεπε να γίνει,όμως δεν μπορούσε να το δεχτεί.

Κατέβασε το κεφάλι,δεν ήθελε να τσακωθεί μαζί του, όχι τώρα.

Σήκωσε τα μάτια και τον κοίταξε"πες μου τι πρέπει να κάνω?".

"Μόνο να σπάσεις τον καθρέφτη,όταν με δεις να μπαίνω, σπασ' τον Μέλαν δεν αντέχω άλλο. Δεν έπρεπε ποτέ να το μάθει κανείς".

"Μετάνιωσες!",του είπε  πικραμένη.

"Ποτέ, σ' αγαπώ Μέλανι δεν ξέρω πώς θα σ' αφήσω. Δεν φοβάμαι για μένα, ο κόσμος μου όμως δεν πρέπει να κινδυνεύσει εξαιτίας μου κατάλαβε με ,σε παρακαλώ".

Τον καταλάβαινε κι ας μην του το είπε. Έφυγε πικραμένη δεν άντεχε να μείνει μαζί του ξέροντας ότι ο χρόνος τους λιγοστεύει .

Πήγε στην πόλη, σε ένα μπαράκι που  σήμερα θα έπαιζε για πρώτη φορά η μπάντα του Τζακ. Τους ήξερε όλους..Είχε μεγαλώσει μαζί τους. Την αγαπούσαν σαν αδερφή τους.
Έκατσε σε ένα τραπέζι με τη Τζώρτζια,δεν μιλούσε,ζήτησε ένα ποτό και χάζευε την μπάντα που ετοιμαζόταν .

"Όλα, καλά?",τη ρώτησε βλέποντας την κάπως.

Κούνησε μόνο το κεφάλι χωρίς να την κοιτάξει.

"Μίλησες καθόλου με το Τζακ αυτές τις μέρες?".

Γύρισε και την κοίταξε. "όχι έγινε κάτι?",ρώτησε ανήσυχη.

Η Τζώρτζια πήρε μία βαθιά ανάσα και απλά κούνησε το κεφάλι,όμως δεν έπεισε τη Μέλανι που ήταν πλέον σίγουρη πως κάτι είχε συμβεί.

"Τι είναι Τζωρτζ. Τι έγινε? ".

"Άσε, αν είναι θα σου πει εκείνος".

"Ελα τώρα με κάνεις να  ανησυχώ".

"Δεν είναι κάτι κακό",είπε σκύβωντας το κεφάλι.

"Ώχου Τζώρτζια θα μου πεις ή θα με σκάσεις?".

"Οκ! Θα σου πω αλλά δεν το ξέρει κανείς ακόμα γι' αυτό", τα μάγουλά της πήραν ένα ροδαλό χρώμα,δεν συνήθιζε να κοκκινίζει εύκολα  η Τζώρτζια.
"Είμαι έγκυος Μελ".

Η Μέλανι πετάχτηκε όρθια και την πήρε αγκαλιά βγάζοντας μία τσιρίδα και τραβώντας την προσοχή όλων στο μπαρ.
Ο Τζακ που κατάλαβε το λόγο γέλασε σαν ανόητος ενώ  εκείνη έτρεξε και πήδησε πάνω του δίνοντας του ενα φιλί.

"Είναι ότι καλύτερο άκουσα τον τελευταίο καιρό ".

"Χαίρεσαι Μελ,αλήθεια? Δεν νομίζεις πως είναι νωρίς?",ρώτησε η Τζώρτζια.

Νωρίς, μα αυτοί ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο.

"Τζώρτζια τον αγαπάς τον αδερφό μου? Για εκείνον ξέρω,έχω καταλάβει δηλαδή, πως είσαι το άλλο του μισό".

"Τον λατρεύω,δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι για κανένα".

Η Μέλανι της έπιασε το χέρι, "τώρα ξέρω πως ο αδερφός μου είναι σε καλά χέρια και πολύ πολύ  ευτυχισμένος".

"Τι συμβαίνει Μελ. Τι εννοείς?".

Η Τζώρτζια ήταν η μόνη που μπορούσε να εμπιστευτεί. Να της πει τη σκέψη της.

"Θα με βοηθήσεις σε παρακαλώ?"

Ήταν δύσκολο αυτό που θα της ζητούσε, μπορούσε όμως να την καταλάβει. Ήλπιζε να την καταλάβει.
Όταν γύρισε σπίτι το βράδυ, τον βρήκε να κάθεται στο σκοτάδι και να την περιμένει.

"Γύρισες",είπε μονάχα.

"Γύρισα",του είπε πιάνοντας του το χέρι και οδηγώντας τον στην κρεβατοκάμαρα.