Το κουδούνι την έβγαλε άρον άρον απ το μπάνιο, ίσα που πρόλαβε να τυλιχτεί με μία πετσέτα.
Κοίταξε απ την κάμερα και είδε τον Ναθανιελ στην εξώπορτα.

Άνοιξε και έτρεξε να ντυθεί πρόχειρα. Εσώρουχο,φόρμα,φουτερ.

"Μωρό μου....δεν μ'αρεσει να είσαι μακριά μου....".....της είπε φυλακίζοντας την στην αγκαλιά του.

Ή ασφάλεια επέστρεψε στη ζωή της. Έτσι ένιωσε μόλις βρέθηκε στη αγκαλιά του.

"Από αύριο σε θέλω στο γραφείο. Έχουμε μπολικη δουλειά. Αλλά...για πες πως πήγε το ταξίδι?".

"Όλα καλά, θα... χρειαστεί να ξαναπαω ....κάποια στιγμή".

"Μας έβαλε σε μπελάδες ή γιαγιά μου φαίνεται ".

Ή Μελανι στριφογύρισε στον καναπέ. Μπορούσε να ανεχτεί σχόλια του Τζακ για τη γιαγιά, εκείνος ήταν αδερφός της άλλωστε,αλλα όχι κι απ' τον Ναθανιελ.

"Δεν καταλαβαίνω σε τι μπελάδες μπήκες εσύ. Το ζήτημα άλλωστε δεν σε αφορά καθόλου".

"Θύμωσε το μωρό μου....τι κουτό είσαι αφού ξέρεις ότι σε πειράζω".

Μόνο που..... τα πειράγματα του τώρα τελευταία της έδιναν στα νεύρα.

Άρχισε να τη φιλάει και έβαλε το χέρι του μέσα απ το φούτερ της πιάνοντας το στήθος της.
Αντέδρασε στο λεπτό....."Ναθανιελ......οι δύσκολες μέρες μου...."...του είπε με νόημα.
Φυσικά και ήταν ψέμα....αλλά δεν είχε καμία όρεξη για έρωτες μαζί του τώρα. Ασε που είχε κάποια φιλμ για εμφάνιση και έπρεπε με κάποιον τρόπο να τον κάνει να φύγει.

"Περίμενες τώρα περίοδο? Δεν πειράζει μωρό μου ,φτάνει να σε κραταω στην αγκαλιά μου. Μου 'λειψες πολύ"...της είπε και τη φίλησε με πάθος.

Για σήμερα έπρεπε να κάνει πίσω. Τα φιλμ μπορούσαν να περιμένουν μέχρι αύριο.

Έφτιαξε κάτι πρόχειρο να φάνε,ενω ο Ναθανιελ άνοιξε το μπουκάλι κρασί που είχε φέρει όταν ήρθε.

"Λοιπόν....τι δουλειές έχουμε στο γραφείο?"

"Αναλάβαμε μία μεγάλη υπόθεση. Θυμάσαι την ιστορία με την Eurostar?"

"Την υπόθεση.......με......τα...όπλα? Και την  πήρατε? Ναθανιελ....δεν είναι λίγο επικίνδυνο αυτό?"

"Ελα τώρα ρε Μελ,τόσα χρόνια στο γραφείο θα έπρεπε να χεις μάθει......κάποια ..... πράγματα".

Ναι είχε μάθει.... πολλά πράγματα. Είχε μάθει πώς το χρήμα κινεί τα νήματα,κανει τους ανθρώπους αδίστακτους κι ο πατέρας του Ναθανιελ ήταν ένας απ αυτούς τους ανθρώπους. Αδίστακτος,σκληρός, ψυχρός εκτελεστής....... μπλεγμένος.....σε ιστορίες.

"Πάμε για ύπνο...έχει πρωινό ξύπνηαύριο,τέλος οι διακοπές μωρό...",της είπε χτυπώντας τη στον πωπο με το χέρι.

Δύο χρόνια μαζί του,να κοιμάται και να ξυπνά, τις περισσότερες φορές,δίπλα του,δεν ήξερε αν ήταν συνήθεια...... αγάπη...... σιγουριά.
Ήταν ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο,σίγουρα,όμως μαζί της ήταν.....αλλιώς. Την είχε ερωτευτεί σχεδόν από τον πρώτο μήνα της σχέσης τους. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτυ μιας πλούσιας γκόμενας του Τζακ.
Ήταν μαζί της κανα τρίμηνο, κόντρα στα κοινωνικά στερεότυπα . Ή .....Λουιζα , βέβαια δεν είχε καμία σχέση με τα συνηθισμένα πλούσιοκόριτσα. Ηταν άνετη,εξηγημένη.....Ή Μελανι τη συμπάθησε απ την αρχή και έγινε φίλη της....κολλητή...μέχρι και σήμερα.
Αυτό ο Τζακ δεν της το συγχώρεσέ ποτέ. Κολλητή με την πρωην γκομενα του?
Εκείνο το πάρτυ της Λουιζα λοιπόν στάθηκε μοιραίο για τις ζωές του Ναθανιελ και της Μελανι.
Εκείνος τη γούσταρε απ την πρώτη στιγμή. Εκείνη άργησε λιγο,αλλα .....Ή επιμονή του κάποια στιγμή έπιασε τόπο.
Και τώρα ή σχέση τους μετρούσε δύο ολόκληρα χρόνια.
Ο απόλυτος έρωτας για εκείνον,η.....ασφάλεια και σιγουριά για εκείνη.

"Καλημέρα μικρή, πως ήταν το ταξίδι στο Εδιμβουργο?"

"Ήταν....για δουλειά,οποτε τίποτα το ιδιαίτερο, Τζόναθαν...",ο πατέρας του Ναθανιελ πραγματικά της έδινε στα νεύρα. Δεν του μιλούσε ποτέ στον πληθυντικό,και σε καμία περίπτωση δεν θα τον ήθελε για πεθερό της.

Εκείνος έδειχνε να την συμπαθεί ήταν όμως σίγουρη πως θα προτιμούσε μία καλύτερη "περίπτωση" για το μοναχογιό του.
Κυρία Χαμπτον δεν υπήρχε....είχαν χωρίσει πριν  20 χρόνια όταν ο Ναθανιελ ήταν μολις 12 χρόνων,εκείνος επέλεξε να μείνει με τον πατέρα του. Τη μητέρα του τη βλέπει μία φορά το χρόνο, παντρεύτηκε ξανά και ζει μόνιμα στην Αμερικη.

"Πάμε για διάλειμμα Μελ, έλα σήκω"....της είπε ο Ναθανιελ μετά από 8 ώρες δουλειάς. Το γραφείο δεν είχε ωράριο,οταν υπήρχε δουλειά ,δεν έπιναν ούτε νερό!

Το εστιατόριο στο ισόγειο της εταιρείας ήταν μία καλή λύση.

"Ένα φιλέτο για μένα,ξερεις πως το τρώω και....ένα μπουκάλι Sauvignon Blanc του '12. Μωρό μου..."

"Μία σαλάτα μανιταριών με σάλτσα παπάγιας και...... ανθρακούχο νερό".

"Το βράδυ είμαστε καλεσμένοι στα εγκαίνια του νέου κοσμηματοπωλείου της Λορεν....τι ώρα να περάσω να σε πάρω?".

"Είμαστε?..... λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να έρθω Ναθανιελ.....έχω ......έχω κάποια δουλειά".

"Τι δουλειά που δεν μπορεί να .....περιμένει?".

*****Ήταν πάντα τόσο....τοσο.....κτητικός.***
" Αντε τώρα να του πω ότι πρέπει να εμφανίσω κάποιες φωτογραφίες"

"Έχω κανονίσει κάτι με το Τζακ και...Οχι δεν μπορεί να περιμένει,Ναθανιελ"......Ή φωνή της είχε ανέβει μία οκτάβα που έκανε τη διπλανή παρέα να γυρίσει.

"Νόμιζα ότι .....συμπαθούσες τη Λορεν και θα ήθελες να πάμε.....",φαινόταν ότι είχε μετανιώσει για την πρωτοβουλία που είχε πάρει.

"Δεν έχει να κάνει με τη Λορεν ,Ναθανιελ. Δεν μπορείς να αποφασίζεις για μένα χωρίς εμένα. Δεν το καταλαβαίνεις?",του είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε ,και πιάνοντας το χέρι του....."έχω ζωή και πέρα από σένα?".

Φεύγοντας απ το γραφείο της η Μελανι πέρασε απ το δικό του,δεν ήθελε να τον αφήσει με την πίκρα.

Έβαλε πρώτα το κεφάλι και του χαμογέλασε...."να...μπω?",τον ρώτησε κι εκείνος της έκανε νόημα με το χέρι.
Μπήκε και...κλείδωσε την πόρτα πίσω της.

"Μελ.......τι κάνεις εκεί?"

"Ελα τώρα μωρό μου.....απλά .....θέλω να ζητήσω συγνώμη που σε στενοχώρησα .....".

"Ελα τώρα Μελανι,σοβαρέψου...... αργότερα....."

"Λίγος αυθορμητισμός δεν έβλαψε κανένα Ναθανιελ. Τέλος πάντων,φεύγω.....το βράδυ θα κοιμηθώ στου Τζακ....τα λέμε αύριο".

Έφυγε χωρίς καν να τον φιλήσει ενώ του έκοψε την όρεξη για το βράδυ.

Πήγε κατευθείαν σε ένα φίλο που διέθετε σκοτεινό θάλαμο. Εκεί εμφάνιζε τις φωτογραφίες της.

"Ήρθες Μελανι...όλος ο θάλαμος δικός σου.. πρέπει να φύγω έχω αναλάβει μία δουλειά".

"Σ'ευχαριστω Σταν....για ακόμη μία φορά".

Έβγαλε τα φιλμ κι άρχισε την εμφάνισή των φωτογραφιών που είχε τραβήξει στο Εδιμβουργο και στο σπίτι της γιαγιάς.
Όλες ήταν υπέροχες....όλες...εκτός.....Ή φωτογραφία που τράβηξε στον καθρέφτη ήταν ή μόνη που κάηκε.....Μαλλον ....Οχι .....κάτι ξεχώριζε σ' αυτήν μα...δεν ήταν ο αντικατοπρισμός της όπως θα έπρεπε.
Μπορούσε να ξεχωρίσει....αμυδρά ...δέντρα....κάτι σαν.....λίμνη και....έναν άντρα?
Μα τι στην ευχή συνέβαινε? Τι ήταν πάλι αυτό?
Έριξε ένα ειδικό υγρό στο νερό που καθαρίζει τη φωτογραφία. Δεν εκανε πολλά αλλα τώρα....ναι...μπορούσε να πει με σιγουριά πως έβλεπε ένα .....τοπίο και....αυτόν τον....άντρα.

"Τζακ....που είσαι,πρεπει να σου δείξω κατι...οκ! θα περάσω από εκεί".

***Ο Ναθανιελ νομίζει λίγο πως του ανήκει ο κόσμος όλος,ποσο η Μελανι.
Κια τι ήταν αυτό με τη φωτογραφία!???Ανατριχιλα!!!!!
Ακούω εντυπωσεις?😉***