Στη Fanfiction τούτη, που άνετα θεωρείται μυθιστόρημα, αναφέρομαι στη σειρά εποχής -περίπου τέλος πάντων- του BBC «Ρομπέν των Δασών» ήτοι "Robin Hood" που έπαιζε Σαββαταπογευνατινά από το 2006 ως το 2009. Έχει τρεις σεζόν και τριάντα εννέα επεισόδια, ενώ τελείωσε κανονικά, δηλαδή δε διεκόπη βιαίως. Σε αυτή τη σειρά, εξιστορούνται στην Αγγλία του 12ου αιώνα -που ενίοτε μοιάζει τραγελαφικά πολύ με 21ο- οι περιπέτειες -ποιού άλλου;- του πασίγνωστου, θρυλικού ήρωα της Αγγλικής λαογραφίας Ρομπέν των Δασών, ενώ βεβαίως προεξέχουν και τον πλαισιώνουν σχεδόν όλοι οι ήρωες των γνωστών ιστοριών (η Αρχόντισσα Μάριαν, ο Σερίφης του Νότιγχαμ, ο Λιτλ Τζον, ο Άλαν Α'Ντέιλ και πολλοί άλλοι).

Στο εν λόγω βιβλίο, θα πραγματευθώ όλα τα γεγονότα της σειράς από την αρχή ως το τέλος από μια εντελώς αντίθετη άποψη κι οπτική γωνία. Στη σειρά, γενικώς τα πάντα τα βλέπουμε γύρω από τον Ρομπέν. Εδώ, περνώ στην αντίπερα όχθη, αφήνω τους χαριτωμένους, καλοκάγαθους κι αδιανόητα αστείους παράνομους και περνώ στους «κακούς» της υπόθεσης, οι οποίοι φυσικά παρουσιάζουν απίστευτα πολύ ενδιαφέρον.

Προφανέστατα, ο Σερίφης είναι η αρχινέμεσις του Ρομπέν, ως επικεφαλής του Κάστρου του Νότιγχαμ, τοποτηρητής κι υπεύθυνος της είσπραξης των φόρων, λογοδοτώντας μονάχα στον Αντιβασιλέα Πρίγκιπα Ιωάννη -τον οποίο θα δούμε να εμφανίζεται μαζί με όλη τη Βασιλική Οικογένεια και τη λατρευτή μου Ελεονώρα της Ακουιτανίας. Ωστόσο, ο πρωταγωνιστής και μοναδικό σημείο αναφοράς του βιβλίου τούτου είναι το δεξί χέρι του Σερίφη, ο σκοτεινός, μυστηριώδης κι εξαιρετικά αξιόμεμπτος Σερ Γκάι του Γκίζμπορν.

Στην πρωταρχική λαογραφία του Ρομπέν των Δασών, πρόκειται για χαρακτήρα ελάσσονα, που εμφανίζεται ελάχιστα και ολιγόχρονα. Ουσιαστικά, είναι ένας πληρωμένος δολοφόνος από τον Σερίφη ο οποίος κυνηγά τον Ρομπέν, μονομαχούν κι ο Ρομπέν τον αποκεφαλίζει, παίρνοντας τον μανδύα του ως τρόπαιο κι εμφανίζεται στον Σερίφη παριστάνοντάς τον, εισπράττει την αμοιβή και κερδίζει διπλά.

Στη σειρά, δόξα τω Θεώ και το αστέρι που τον ενσαρκώνει, ο εν λόγω χαρακτήρας -εκτός από μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σάρκα κι οστά- αποκτά κι απίστευτη υπόσταση. Ματαιόδοξος, συμπλεγματικός, διψασμένος για εξουσία και διαρκή ανέλιξη, εμμονικός, φιλέκδικος, αθλητικός, ατέρμονα φιλόδοξος, απεριόριστα πιστός κι αφοσιωμένος, κτηνώδης, κομπαστικός είναι ελάχιστοι χαρακτηρισμοί που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για να τον περιγράψει. Εξαιρετικά βίαιος, σαδιστής, θαυμάσιος βασανιστής, ψυχοπαθής και κοινωνιοπαθής, φαινομενικά ανίκανος για στοργικότητα, ευγένεια ή καλοσύνη.

Ωστόσο, τελικά, υπάρχει ένα πρόσωπο μπροστά στο οποίο διαλύεται, λυγίζει, μεταστρέφεται, η σκληρότητα χάνεται ολωσδιόλου, ισοπεδώνεται, γίνεται κυριολεκτικά κουτάβι, αμήχανος έφηβος θαρρείς, χάνει τα λόγια του, διστάζει, δειλιάζει ο ατρόμητος και στυγερός φονιάς.

Δε θα πω άλλα, θα τα πούμε σωστά κι αναλυτικά μέσα στο βιβλίο.

Τώρα, χρονικά και τοπικά. Βρισκόμαστε στο 1192, ο Βασιλιάς Ριχάρδος ο Πρώτος, γνωστός ως Λεοντόκαρδος, διανύει τον τρίτο χρόνο της Βασιλείας του και βρίσκεται στους Αγίους Τόπους, ηγέτης της Τρίτης Σταυροφορίας. Πίσω στην Αγγλία, κυβερνά de facto η θεϊκή μαμά Ελεονώρα της Ακουιτανίας κι ο άχρηστος, νωθρός και γλεντοκόπος Πρίγκιπας Ιωάννης. Μαζί με τον Ριχάρδο στις Σταυροφορίες βρίσκεται ο Ρομπέν, Κόμης του Χάντιγκτον και Άρχοντας του χωριού Λόξλυ που υπάγεται στην περιφέρεια του Νότιγχαμ. Λείπει ήδη μια πενταετία, σταθερά δίπλα στον Βασιλιά του απόλυτα πιστός. Πλέον, ήρθε ο καιρός να επιστρέψει με τιμητική άδεια, διότι τραυματίστηκε υπερασπιζόμενος τον ηγεμόνα του...

Ευλόγως, μετά από πέντε χρόνια απουσίας, θα βρει πάρα πολλά πράγματα αλλαγμένα όχι μόνο στην κομητεία και στο χωριό μα και στο ίδιο του το σπίτι.

Ειλικρινά, δε χρειάζεται να γνωρίζετε τίποτα άλλο. Θα τα πούμε όλα μέσα στο βιβλίο.

Α, όχι, υπάρχει! Ο λόγος για τον οποίο γράφω αυτό το βιβλίο. Διότι, θα αναρωτιέστε, γιατί επέλεξα αυτό το ημιθανές fandom, ενώ θα μπορούσα να έγραφα Game Of Thrones, His Dark Materials, Vikings, DC που έχω διδακτορικό, The 100, Poldark, έστω ένα Black Sails βρε αδελφέ; Ή οποιοδήποτε άλλο από τα δεκάδες fandoms, τα πολύ καλύτερα και ζωντανότερα του;

Κι απαντώ. Η σειρά -μολονότι BBC Original- έχει άπειρες ατέλειες και ανακρίβειες σε σημείο προσβλητικό, ενώ οι ερμηνείες χαρακτηρίζονται βαρετές και μονόπλευρες με εξαίρεση τρεις (οι δυο αργούν πολύ ακόμη, την τρίτη θα τη θίξω ευθύς αμέσως). Η σκηνοθεσία είναι άθλια, το σενάριο εξαιρετικά αδύναμο παρόλο που έχει θαυμάσιο χιούμορ κι εξέλιξη χαρακτήρων, ωστόσο, αυτό που κάνει τον εν λόγω χαρακτήρα, τον εκ πρώτης όψεως πανκάκιστο Γκάι του Γκίζμπορν αξιοθαύμαστο, μοναδικό και μαγευτικό είναι η αριστουργηματική, ανεπανάληπτη κι εύστροφα πολύπλευρη ερμηνεία του θείου δώρου που λέγεται Richard Armitage. Για χάρη δική του λάτρεψα τον Γκάι και τώρα βάλθηκα να τον δικαιώσω μέσα στο εν λόγω βιβλίο. Όχι να τον δικαιολογήσω ή να τον αγιοποιήσω, να τον δικαιώσω μόνο.

Τέλος, θα παρατηρήσατε πιθανόν ότι έχω βάλει στο rating "Mature". Εάν αναρωτιέστε γιατί το έκανα, δηλώνω πως στη συνέχεια θα δείτε Αναλυτικές Περιγραφές Βίας σε ένταση και συχνότητα, βρισιές και μερικές αισθησιακές σκηνές· όλα με μέτρο εκτός της Βίας. Από αυτή, θα έχουμε υπέρ το δέον δοσολογία.

Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Ευχαρίστως θα απαντήσω τυχούσες απορίες σας, βεβαίως βεβαίως!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ μέσα από την καρδιά μου που είστε εδώ και με στηρίζετε στη μεγαλύτερη συγγραφική πρόκληση που αντιμετωπίζω ως τώρα.

Σας εύχομαι καλή ανάγνωση και στο βιβλιαράκι μου να είναι καλοτάξιδο!

Υ.Γ. Για εσάς που διαβάζετε τον «Πόλεμο των Τεσσάρων», σας παραθέτω ένα απόσπασμα εξαιρετικά σχετικό με αυτά που θα επακολουθήσουν. Είναι από το χριστουγεννιάτικο special «Τα Γενέθλια του Απόλλωνα»

«Ποιός;» Ρώτησαν ταυτόχρονα τα αδέλφια του, μολονότι η Άρτεμις συνέχισε μόνη.

«Αυτός που βλέπεις κάθε Σάββατο σε εκείνη την ανεκδιήγητη, παιδαριώδη, γελοία σειρά, όπου τοξεύουν χειρότερα από όσο εσύ όταν ήσουν νεογνό; Εκείνη που μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι όποτε σε θωρώ να την παρακολουθείς αποσβολωμένος;»

«Μόνο απόλυτη αφοσίωση του αρμόζει!» Δήλωσε υπερήφανα κι ολίγον ονειροπόλα ο Απόλλων.