Hazile's POV

"Nasan ang kuya mo Renz?" tanong ko kay Renz dalawang araw ko ng hindi nakikita si Tristan. Simula nung sinabi niyang ihatid ko na siya sa bahay nila hindi ko pa siya nakikita. Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. May kutob talaga akong hindi na siya mag papakita kapag katapos nun pero kahit labag sa loob ko binaba ko parin siya sa bahay nila

"Lumipat po siya sa Havard" malungkot nitong sabi. Bigla akong kinabahan. Anong ginagawa niya don?

"Bakit daw?" malamig kong tanong. Umiling ang bata at tumakbo. Hinabol ko lang ito ng tingin. Tristan is now facing the real danger

"Aihika" agad kong sabi. Pag katapos kong sipain yung pinto

"Its nice that you visit me Hazile" malamig at seryoso niyang sabi habang nakatingin sakin

"The infamous Silent Majesty, Hazile Quin Fortest" napatingin siya sa isa pang malamig na boses

"Young Lady Xy" sabi niya sa pangalan ng 14 y/old na dalaga

"I'm glad that you still remember me" seryoso nitong sabi

"To much for that. So Hazie what brings you here?" pag tatanong ni Aihika at umupo sa swivel chair niya. Hindi na ako umupo dahil aalis rin naman ako agad

"One of the student of Arvisian is being transferred here without my permission" madiing sabi ko

"You mean Tristan?" sabi niya tinignan niya ang isa niyang tauhan. Lumapit saakin iyon at may binigay saaking mga papeles. Mga papeles ni Tristan "He's the one who transfer here" napakunot yung noo ko. Bakit hindi niya sinabi sakin

"You sound worried" malamig na sabi ni Xy

"He is my friend" madiin kong sabi. Ngumiti naman si Xy nakapangilabot

"You doesn't care, right?"
tinignan ko siya ng masama. At tumalikod na

"We did him a favor" dagdag niya pa kaya napatigil ako

"Tss anong pabor ang ginawa niyo? papatayin niyo siya dito" nanlilisik na ang mata ko. Pero ngumisi lang si Xy

"You're being paranoid, Your Majesty" inirapan ko ito at lumabas na

Nag lalakad ako nung mahagip ko ang taong dahilan kung bakit ako nandito

"Tristan" tawag ko dito. Halata ang gulat dito nung makita ako

"Pano ka nakapasok dito?" gulat na tanong niya nung makalapit ako sa kanya

"May inutos sakin" pag dadahilan ko

"Hay nako wag ka nga mashadong mabait. Inaabuso ka nila eh. Pano kung mapahamak ka dito?" sermon niya sakin

"Bakit ka pumasok dito kung alam mong delikado?" seryosong tanong ko dito. Nawala yung ngiti niya at umiling halatang ayaw niyang pag usapan "Bumalik ka na sa Arvisian binubully nila ulit ako" kunwaring malungkot kong sabi

"Sorry I'm not their to protect you" malungkot niyang sabi. And I'm here to protect you Tristan kaya please sabihin mo na na lilipat ka. Pasimple kong hinawi ang buhok ko para makita niya yung sugat ko dahil sa sparing session namin ni dad kahapon

"What happen to your neck?" nagdilim yung mata niya nung sabihin niya yun. Kunwaring natataranta akong takpan iyon

"Wala lang 'to. Sige alis na ako" sabi ko at ngumiti ng pilit hahakbang na sana ako nung hinawakan niya yung wrist ko. At hinila ako kung saan. Huminto kami sa clinic sht

"H-Hindi na kailangan. Maliit lang naman ito" sabi ko dito at nag pilit ng ngiti. Pero kung titignan mo siya ngayon parang hindi siya mag papapigil. Hinawi niya yung buhok ko

"Aray" sabi ko yung dumampi yung bulak kaya ayokong gamutin eh mas lalong masakit. Pinapabayaan ko lang kasing matuyo at mawala yung sugat ko pero ang problema nga lang nun matagal siya bago gumaling

"Sorry" mahina pero seryoso niyang sabi at mas lalong iningatan ang pag dampi ng bulak

"Teka wala ka bang klase?" nag kibit balikat siya

"Siguro alam ng utak ko na pupunta ka dito kaya nag cut ako" biro niya at tumawa pero mahahalata mong peke ang mga tawang yun

"Somethings bothering you" seryoso kong sabi. Ngumiti siya

"Tapos na" sabi niya at nilagyan ng band aid ang sugat ko "Balik ka na sa Arvisian" mahinang sabi niya habang nililigpit yung first aid kit

"Why do you keep on hiding something from me?" biglang lumabas sa bibig ko

"Just go Elizah mapanganib dito" mahina parin ang boses niya. Idiot as if they can beat me

"I should be the one telling you that, Tristan. Mapanganib dito. Why do you choose to stay here? Just comeback to Arvisian" medyo tumaas ang boses ko

"Elizah please" nag titimping sabi niya

"Tell me"

"I can't" sabi niya at umiling. I sigh

"Ok bye" malamig na sabi ko at nilampasan siya. Pero pinigilan niya ako

"Please stop making things hard for me" parang pagod na pagod yung boses nito

"I already said bye. I'm leaving like what you want" naiinis na sabi ko dito. Tinignan ko ito lungkot ang expresion ng mukha niya. Kaya ngumiti ako dito kahit pilit "Let me go, I'm going" hawak niya parin kasi yung arm ko "If you doesn't want to tell me then let go of me" now I know the definition of hurt because slowly he let my arm free. Tinignan ko siya kung seryoso ba siya pero hindi siya makatingin sakin. Hindi na niya kailangan mag salita para malaman ko ang sagot niya. Minsan na nga lang mag kakaibigan palpak pa

"Oh sis nasan na si Tristan?" masayang bungad sakin ni Allen pag kapasok ko sa office ko. Tinignan ko siya mabuti. A happy smile remind me of Tristan. Sumimangot ako sa kanya at buong lakas kong tunuhod ang tyan niya "Fck" rinig kong mura niya nung tumumba siya sa sahig

"Masakit ba Allen?" malamig kong tanong sa kanya at umupo sa swivel chair

"Mahal na mahal mo talaga ako nuh. Dati yung hello mo mura lang ngayon physical na" sabi niya nung nakatayo siya at pinupunasan yung dugong lumabas sa bibig niyang napakaingay

"Masakit ba Allen?" ulit kong tanong na mas lalo ko pang diniinan

"Tinatanong pa ba yan? Ikaw kaya matuhod sa tyan di ka ba masasaktan?" napipikon na sabi niya. Kumunot ang noo ko

"Bakit ako nasasaktan?" wala sa sarili kong sabi. Kasi hindi naman niya ako binugbog pero bakit ang sakit

"Masasaktan ka talaga abs ko yung natamaan mo eh" mayabang na sabi niya. Tinignan ko ulit siya "Teka wag ka ng tumingin. Hindi ko alam kung bakit ka nasasak--"

"He let me go" I said before he could finish the word "He never want a friend like me. Maybe nobody doesn't really like to have a friend like me" seryoso kong sabi. Nakita kong nag dilim ang paningin ni Allen

"Tell me what happen" seryoso nitong sabi at umupo sa table ko paharap sakin. Kiwento ko sa kanya yung nangyari kanina. Yung kaninang seryoso mas naging seryoso ngayon nakalumbaba pa ito at halatang malalim ang inisip

"What are you thinking?" kunot noong tanong

"Tristan has a reason" seryoso nitong sabi

"What reason? Do you know what's going on?" takang tanong ko

"Well base on what you've tell me. He keep on saying that Havard is dangerous for you, go back to Arvisian. Its obvious that he is protecting you from someone. And about staying in Havard I think someone behind this" seryoso nitong sabi sakin

"Xy Kara Zalirous" napatingin siya sa sinabi ko

"Anong kinalaman ng batang Zalirous dito?" takang tanong niya

"She said she did Tristan a favor"

"This is really confusing me. But this is interesting nangielam ang Mafia Zalirous. Maybe there is something about Tristan that they need to have. Or maybe he is one of the Zalirous" pag katapos niyang sabihin yun tinawag ko si Raina

"Investigate about Tristan" mabilis kong sabi at agad naman siyang sumunod. Ayokong isipin na kasali si Tristan sa isang Mafia at lalong hindi ako papayag na may koneksyon siya sa Zalirous. Ang Mafia Zalirous ang pinakabrutal na Mafia sa Mafia World. Sabisabi rin na sila ang may pinakamaraming napatay sa loob ng isang buwan. Mapainosente o traidor basta binangga sila ay papatayin nila. Walang pag dadalawang isip. Hindi ko lubos maisip na papatay si Tristan ng tao, na magiging sunodsunuran siya sa Mafia na yun. Usap usapan din na pumapatay sila ng mga anak ng mga Mafia Boss para mas maging makapangyarihan.

At kung isa siya sa Mafia Zalirous...

... siguradong wala rin siyang puso at maaring palabas lang ang lahat para matay niya ako sa madaling paraan

xoxo

Ano ba talaga si Tristan?
Kasali ba talaga siya sa Mafia Zalerous?

Keep reading

PIA ❤