Hazile's POV

"Kamusta ang pag papatakbo ng school?" Tanong sakin ni Allen. Habang prenteng nakaupo sa couch ko dito sa unit ko

"Just fine" maikli kong sabi sa kanya. and take a sip on my coffee

"I've heard the news that you killed Mr. Reyes" he said smirking

"A traitor deserves it" I said emotionless

"You kill someone too"

"Does Raina really have to tell you everything?" inis na sabi ko

"Of course, That's her use anyway" I just roll my eyes "Where's Raina?" pag tatanong niya

"Oh hindi mo ba nabalitaan? I just kill her yesterday" nakangisi kong sabi

"What? She's been so loyal to us all these years. You're crazy" he said yelling at me

"You're too loud for a guy, Allen. Easy I'm just joking" I said and chuckle

"Hahaha Funny. Mag bihis ka na nga at pumunta ka na sa A.A" inis na sabi niya

"Yeah. Its getting late" I stand up "Bye, Allen" I said while walking from the door.

I put my bag in my car and sit in the driver sit. Well my life is just easy. Kill them or you're going to be killed by them. Low profile lang ako sa school. Silent Empress ang pinangalan sakin. Dahil ako ang pinakatahimik gumawa ng pag paparusa. It just simple as be silent, kill them, and no one will know. Mas maganda kung hindi nila kilala kung sino ang tatapos sa maliligayang araw nila

Pag kababa ko ng Arvisian Academy sinalubong agad ako ni Raina

"Your Majesty, No underground transaction for today. You only have one thing to do. To kill Don Sebastian" napahinto ako sa sinabi niya at tumingin sa kanya na kunot ang noo. That old man is good in business and as far as I know he never dare to betray us

"Because?" I ask

"Because of letting his guards down. Nag paloko po siya sa isa sa mga kaaway natin" I tsk-ed

"Ipagawa mo yan sa iba" naiinis na sabi ko "Yes, Your Majesty" agad niyang sabi

"Is his foe die?"

"Yes, Your Majesty"

"Buti at may nagawa rin siyang tama" I said rolling my eyes

"Raina I'm going. You should be in the parking lot after class" bilin ko dito. Tumango nalang ito bilang tugon

Merong mga tumatakbong estudyan nang makita nila ako ay sinadya nila akong banggain. Napaatras ako ng kaunti. Nagulat ako ng may humawak sa likod ko para di ako tuluyang bumagsak

"You ok miss?" pag tatanong nito. Tumango nalang ako bilang sagot

"Yes Thank you" sabi ko saka ngumiti. Sanay na akong ngumiti ng peke dahil matagal ko narin iyong ginagawa iyon. Nakatingin lang ang lalaki sa sakin

"Mauna ako huh" nakangiting sabi sabi parin at tumalikod na ako at iniwan ang lalaki. Pag dating ako sa classroom agad akong umupo sa dulong bahagi dahil wala naman siyang kaibigan. I doesn't need friends, punishing people is my happiness. Siguro dahil ganon ako lumaki

Hay boring. Sino ba yung nag tatakbuhan kanina tss napangiti tuloy ako ng wala sa oras. Dumating na yung prof. Tss hindi ko pa siya kaklase. Ang saya sigurong pakinggan kung pano siya sumigaw sa sobrang sakit. Natapos ang klase nag silapitan sa kanya ang mga kaklase

"Do our homeworks please, Pretty Elizah" yan ang laging sinasabi nila kagap may binigay na homework ang prof namin. I gladly take their notebooks. Para na rin nilang sinabing "Please punish me, Your Majesty" well yun ang pag kakaintindi ko eh

"Bigay mo nalang samin tomorrow" sabi ng isa. Tumango ako habang nakangiti

"Bye" they said in chorus nung umalis ako sa classroom. Napangisi ako ng malayo na ako sa kanila. Marami rami rin akong masusunog na basura at mapaparusahang mga hampas lupa. Nag lakad ako papuntang office ko

"Hi" nagulat ako nang may mag salita. Napatingin ako dito. Ito yung lalaki kanina. Nakangiti ito

"Hi" sabi ko at ngumiti rin sa kanya

"Tulungan na kita" sabi niya sabay tingin sa mga hawak kong notebooks

"Hindi na" agad kong tanggi

"Bakit ikaw ang nag dadala niyan dapat sa lalaki nila pinapagawa yan e--" grabe lalaki ba 'to bat ang daldal. Dapat mag sama sila ni Allen e

"Pinapagawa nila sakin yung mga assignments nila" putol ko sa sinasabi niya. Nakakainis kasi kung ano anong sinasabi. Nagulat siya sa sinabi ko. Kinuha niya sakin ang mga notebooks at hinila ako. Nakatunog ako sa gusto niyang gawin

"Hey, tumingil ka na. Ayos lang naman sakin" pigil ko sa kanya pero parang wala siyang narinig. Ayoko mawalan ng mapaparusahan. Hindi ko naman 'to mabugbog ang dami kasing mata na nakatingin. Padabog niyang binuksan ang pinto ng classrooom namin. Hinagis niya lahat ng notebook

"Try to do your homeworks on your own. If you can't then quit studying" malamig niyang sabi. Is this for real? Hindi parin ako makapaniwala sa sinabi niya

"Anong gusto mong kainin?" napatingin ako sa kanya. Hila hila pala ako nito papuntang cafeteria

"Pizza and hot choco" wala parin sa sariling sabi ko

"Upo ka lang dyan huh" nakangiting sabi niya at inalalayan akong umupo. Hanggang ngayon kasi di parin ako makapaniwala sa ginawa niya dahil lang naman sa kanya kaya hindi makakatikim sakin yung mga yun tss pakielamero. Dahil sa sobrang inis ko umalis nalang ako wala akong pake kahit binilhan niya ako ng pag kain. Nako wag lang siya magkakamaling ipakita ulit sakin ang mukha niya siguradong hindi niya magugustuhan ang parusa niya

PIA ❤