M A X  E N E

Nabitawan ni Waldrin yung phone niya, buti na lang sa couch yun nahulog. Nakatitig lang siya sakin and I am afraid of what he's thinking right now. Hindi atah nakapasa sa standard niya yung itsura ko ngayon. Gaya nga ng sabi niya yung dress na talaga siguro ang bahala sakin.

*cleared throat* 

Napaiwas ng tingin si Waldrin ng biglang tumikhim yung tailor, maging ako napakislot sa ginawa niya. I glared at her pero ngumisi lang siya sakin. 

"Sige na baka malate kayo." She said. May isang staff naman na nag-abot sakin ng mga gamit ko na nakalagay na sa paper bag. Naglakad ako papalapit kay Waldrin at nakatingin  lang siya sakin. He looks good in his suit with a silver necktie. 

"Ehem! H-Hindi ba maganda?" I asked. He cleared his throat and loosen his tie. Kinuha niya yung phone niya sa couch. 

"Pwede na." He said coldly. Nakahinga naman ako ng maluwag. Nauna na siyang maglakad papunta sa kotse niya sa labas. Ganyan naman talaga siya eh, hindi gentleman. Dahil nakasingle door lang yung sports car niya, sumakay muna ako at nilagay sa likod yung paper bag. 

Hindi ko naman maiwasang idaan yung kamay ko sa gitna namin, I looked at him and my eyes widen dahil ang lapit pala namin sa isa't-isa. Agad akong nag-iwas ng tingin at nag-ayos ng upo. I even cleared my throat dahil feeling ko may bumara sa lalamunan ko. 

"A-Are you okay without your glasses?"  he cleared his throat. 

"Mmm I'm wearing contacts." I said. Ewan ko ba bigla akong kinabahan. "Ang init noh?" I asked at inayos yung pagkakatutok ng aircon. Hindi na kami muling nag-imikan hanggang makarating kami ng school. 

Nagkikislapan ang mga flash ng camera sa labas. May pila din ng mga sasakyan sa entrance ng main hall. Nakita kong lumabas sa isang sasakyan si Christian, umikot siya at pinagbuksan ng pinto si Monique. Lihim na lang akong napangiti. Pagkatapos sumunod naman si Raven na mukhang walang kasama. Binigay niya yung susi ng kotse niya sa isang valet. 

Ilang sasakyan pa ang tumigil bago kami sa harap ng entrance ng main hall. "I'll open the door." Napatingin ako kay Waldrin when he opened the door on his side. 

He fixed his suit pagkalabas niya at nagsimula na siyang lapitan ng mga media buti na lang may barricade sa gilid. He gave his keys to a valet bago siya umikot papunta sa side ko. Huminga ako ng malalim before he opened the door. 

Inalok niya yung kamay niya sakin, my hands are shaking when he hold it. Muntikan pa nga kong matumba pagkalabas ko ng kotse niya buti na lang nakaalalay siya sakin. Humawak ako sa braso niya. Camera flashes are almost blinding my eyes. Naglakad kami papasok sa Main Hall. All eyes on us. Halos hindi na nga ko makahinga. 

This is why I hate gatherings, nakakasuffocate, ayoko ng attention na binibigay ng mga tao sakin. Halos nakayuko lang ako habang naglalakad kami ni Waldrin papunta sa table nila. Agad akong napakapit sa table and breath. 

"M-Maxene! W-Wow!" Monique called me. Napatingin ako sa kanya tapos kina Christian at Raven na mukhang nagulat ng makita ako. 

"This is suffocating." I hissed. Kinuha ko yung water na nakalagay sa wine glass dito sa table namin at inisang lagok yun. 

"Masisira ang make up mo." Monique said and blunted a tissue on my lips. 

"Bakit lumiit ka atah?" I asked her. Ngumuso lang siya sakin. Lagi naman kasi siyang nakaheels kaya mas tumaas na naman ako compared sa kanya. 

"Tara kumuha tayo ng pagkain. Waldrin akin muna date mo ha?" Monique grinned at hinila na ko somewhere. 

"W-Wait... Akala ko ba kukuha tayo ng pagkain?" I asked her. Dinala niya kasi ako sa likod ng stage tsaka tumili. 

"Ang ganda mo talaga! Ikaw na! Sayo na ang korona!" She giggled habang niyuyugyog ako. 

"Talaga?" I bit my lower lip and brush my hands on my dress. Pinagpapawisan na rin kasi yung palad ko sa kaba. 

Lumabas kami ng backstage. Napapatingin pa sa amin lahat ng madadaanan namin. 

"Look, natutulala sila sa kagandahan mo." She grinned. I just rolled my eyes at her. Alam kong maganda ako at masyado lang siyang OA. 

"Excuse me." Natigilan kami ni Monique ng may humarang saming tatlong lalaki. Nagkatinginan pa kami ni Monique. 

"May I know your name, my lady?" The guy in the middle asked at naglahad ng kamay. 

I took his hand, "Maxene--" Agad kong binawi yung kamay ko ng ilapit niya yun sa lips niya. I thought he was asking for a shake hand. 

Ngumisi siya sakin. "Maxene, what a lovely name." Kumunot ang noo ko. Kung hindi lang ako nakasuot ng ganito ko baka nabigwasan ko na ito. 

"Would you like to give us a company?" He grinned. Biglang hinawakan nung isang lalaki si Monique. I was about to push him ng maramdaman kong may mainit na kamay ang pumulupot sa bewang ko. 

"Bitawan mo siya Yrew." Napatingin ako kay Waldrin whose face is just few inches away from me. Nahirapan na naman tuloy akong huminga. 

"Ang lakas ng loob mong manggulo, you knew they are our date." Christian hissed. At kinuha si Monique mula sa kanila. 

Yrew chuckled at tumingin sakin. Umiling na lang siya at tumalikod samin. Napatingin ako kay Monique. 

"Are you hurt? /Are you hurt?" Sabay pa naming tanong ni Christian. Nagkatinginan kami pero agad din siyang nag-iwas ng tingin. 

"Hindi naman." 

"We have to go back to our seats, magsisimula na ang party." Raven said. Nagsimula na nga yung party pagkarating namin sa table namin. Nagsimula ito mula sa introduction kay Madam SC na umakyat naman sa stage na sinundan ng birthday message mula atah sa Daddy ni Waldrin. Kamukha niya kasi. 

Tumuntong si Madam SC sa podium and gave her speech. 

"And dahil birthday ko naman ngayon, I want to inivite my grandson's date here on stage." She said and automatic na tumapat yung spotlight sakin. Agad ko pang iniharang yung kamay ko sa light dahil nasisilaw ako.

Naramdaman ko ang paghawak ni Waldrin sa kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. He's glaring pero hindi siya nakatingin sakin. 

"Don't go." He said. 

I was puzzled. Napatingin ako kay Raven at Christian. Umiling din sila sakin. Napatingin ako kay Monique na mukhang nag-aalala. 

"Maxene..." Madam SC called my name. Tumayo ako sa seat ko. 

"What are you doing?! Sit down!" Waldrin hissed at hinila ako paupo sa tinabi niya.

"It's fine." I said at tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko at tumayo na. Naglakad ako papuntang stage at hindi ako tinantanan nung spotlight kaya kumikinang ngayon ang damit ko. I feel like I'm glowing and I'm sure all eyes are on me now, kung hindi lang ako sanay sa heels ay baka natapilok na ko. Inalalayan ako ng emcee paakyat ng stage at itinabi kay Madam SC. I looked at her coldly. Tahimik lang ang buong hall. 

May binigay na mic sakin yung emcee. 

"Look at you. You're like an ugly duckling turned into a beautiful swan." She smirked. 

"And you look like the witch who gave Snow White a poisoned apple." I said over the mic before I grinned at her. 

Napasinghap ang mga nakarinig. Pero sanay na kami sa ganitong asarahan. I think we grew closer, nakikita ko rin si Lolo sa kanya. 

Tumawa lang siya at bigla akong hinampas sa puwet kaya napasinghap ako. 

"Ang bastos mo po." I gritted my teeth. I didn't use the mic pero alam kong rinig yun sa buong hall dahil malapit lang din sakin yung mic ni Madam SC. Tumawa lang siya at hinawakan ako sa braso. 

"Come on, you play the piano." She said at pinaupo ako sa harap ng isang grand piano na nakaset up dito sa stage. 

"What made you think that I'll play for you?" I asked her. 

"'Cause it's my 67th birthday!" 

"But you look like you're already 77." Sarcastic na sabi ko sa kanya. 

"Hindi ka talaga nauubusan ng angal." She hissed and pinched my cheeks. "Play the piano or ipapagiba ko yung coffee shop ni Monique! You chose!" She burst. 

I glared at her and she glared back. I clenched my fist, I stopped playing piano nung iniwan ako ng ex ko. Yes, nagkaboyfriend din ako when I was 14 pero bigla na lang siyang naglahong parang bula when I was 15.. 

I only play the piano for him, but now mukhang babalik na naman yung sakit na dinulot niya sakin.