PROLOGUE

HANAYOME'S POV

"FINALLY MY HIJA, you will be a wife soon." My father said as he comb my hair using his fingers.

"Are you happy papa?" I asked.

Palagi kong tinatanong kay papa 'yon sa tuwing may nagagawa akong nagpapasaya sa kanya.

Nawala ang ngiting nakaplasta sa labi nito.

Tumayo ito mula sa pagkakaupo sa silya katabi ng upuan ko.

"Finish her make up, i want her to be the most beautiful women in that church okay Imōto?" My father said saka na ito umalis ng hindi sinasagot ang tanong ko.

I sighed, i guess he won't answer that question again.

I'm so stupid, alam ko naman na ang sagot sa tanong na iyon.

"Yome hija, you're so beautiful." Puna nang ni auntie, i smiled at her and mouthed thank you at saka tiningnan ang sarili sa salamin.

I always asked myself, bakit hindi ko kamukha si mama or ang kapatid ko? May mga nagsasabi ring hindi ko talaga sila kamukha.

My phone rangs, kaya naman inabot ko 'yon sa lamesa at tiningnan kong sino ang tumatawag.

Yumeko Calling...

I answered my best friend's call saka binati ito.

"Kon'nichiwa yome-chan! Anata wa anata no kekkonshiki ni tsuite watashi ni iwanakatta, tampo ako." Sabi niya sa lengwaheng hapon, natawa ako sa pagkakasabi niya ng tampo ako medyo slang kasi siya sa tagalog.

Trans: Hello Yome-chan! you didn't tell me about your wedding, tampo ako.

Marunong naman ako magtagalog atsaka sa pilipinas na ako lumaki, pero nanirahan din naman ako sa japan ng ilang taon.

"Yumeko-chan gomen'nasai. Papa mo kekkonshiki o isoide irunode shirimashita. Hontōni gomen'nasai!" Tumigil ako sa pagsasalita nang makaisip nang paraan.

Trans: Sorry yumeko-chan, ngayon ko lang din nalaman since nagmamadali din si papa sa kasal ko, patawad talaga!

"Dekireba kyōkai ni itte kudasai. Watashi wa hitori de dare mo shiranai yōna ki ga shimasu." pagpapatuloy ko.

Trans: Kung makakaabot ka naman puntahan mo nalang ako sa simbahan feeling ko kasi ako lang mag-isa at walang kasamang kakilala.

"E e, daijōbu, watashi wa pan-ya no tame ni kono pesutorī o yaki oetara soko ni ikimasu." Sabi niya.

Trans: yeah, alright, I'll go there when i finished baking this pastries for the bakery.

"Sate, watashi wa kyōkai de anata o matteimasu! Sayonara!" sabi ko.

Trans: okay I'll wait for you at the church! bye!

"Hai! Kyōkai de aimashou! Watashi ga inai toki ni chichi ni kotaenai nodesu ka? Jōdanda! Omedetō! , Sayonara!" Sabi niya.

Trans: Yes! let's just meet at church! don't answer father when I'm not there? just kidding! congratulations! Bye!

Matapos marinig ang sagot niya ay ibinaba ko na ang telephono.

"Aayusan ko nalang ang buhok mo tapos labas na tayo."sabi nang make up artist, tumango ako bilang pagsang-ayon.

Ilang oras din ang ginugol para maayos ang buhok ko saka na niya ako pinatayo at ipinakot para matingnan ng maigi.

"Ang ganda mo talaga Hanayome, hindi halatang haponesa."sabi niya tiningnan ako mula uli hanggang paa.

Ngumiti ako sakanya.

"Mukhang naghihintay na ang papa mo lumabas kana para maaga kayong makarating sa simbahan."sabi niya.

"Dōmo arigatō, obasan." I slightly bow my head to pay respect.

Yes, she's my aunt from my father's side and she's a good make up artist and wedding gown designer.

"Enjoy your day hija, I'll be missing you."sabi niya at niyakap ako.

She slightly tap my cheeks saka ako hinalikan sa noo.

"Kare wa anata o anata no kazoku kara tsurete ikubekide wa nakatta, watashi no saiai no mei o yurushitekudasai." Narinig kong bulong niya na agad ding nagpakunot ng noo ko.

"Obasan?" I asked.

She smiled at me atsaka ako bahagyang itinulak papunta sa pinto.

"Go to your father, he's waiting outside."sabi niya sabay talikod.

Naglakad na lang din ako palabas sa boutique kong saan niya ako binihisan at inayusan.

Naghihintay nga si papa sa kotse nito, magkaiba ang kotse namin sa kotse niya.

"Kanojo o mamori, kyōkainiiku tochū de kanojo o anzen ni shimasu, Keita." Utos ni papa.

Pinapasok na ako sa limousine saka naman ito umandar papunta sa simbahan.

Tahimik lang ang biyahe and since medyo malayo ang simbahan ay kailangan ko pang maghintay.

I always asked myself why did i agree to this in the first place? Alam kong makukuha ang freedom ko sa pagiging single pero gusto ko rin naman pasayahin si papa.

Is he even happy?

Bumuga ako ng hangin at saka nilibang ang sarili habang naghihintay na maka abot sa simbahan.

Ilang minuto pa ang lumipas nang biglang tumigil ang sasakyan.

Kumunot ang noo ko, hindi kaya nasiraan kami? Or something...

Nakarinig ako nang putok ng baril sa labas agad akong napayuko sa inuupuan atsaka gumapang sa sahig.

"What in the world is happening?" I asked.

"Ambush Miss Hanayome, your father's rival are declaring war."sabi nang driver.

"Dito lang po kayo at huwag lalabas." Sabi niya.

Ilang minuto pa ay hindi parin humuhupa ang barilan sa labas, nanginginig na ako sa takot.

This isn't the first I've encountered ambush or stuffs like this, sa tuwing sumasama ako kay papa ay palaging nagkakabarilan.

Biglang tumahimik sa labas at i thought na tapos na sila nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan kong saan ako ngayon.

Sumilip ang ulo ng isang lalaking di pamilyar ang mukha, bigla nitong hinawakan ang kamay ko at hinatak ako papalapit sa kanya.

"S-sino ka!" I shout.

"Help! Help me! Somebody help me!" Sigaw ko parin.

He pointed his gun on my forehead making my mouth shut.

"Are you Hanayome Yamashida?" He asked.

He's face turned cold and dark, i can sense a very very unpleasant aura in him.

"I-i-"

"Just answer my question." He said in a firm tone.

"Y-yes!" Kinakabahang sabi ko.

A smiled formed on it's lips, he grabbed my waist enough for me to get too closer to him he tilt his head as he spoke this words.

"You're perfect to be my bride, You're the Mafia's Bride." He said saka na ako hinila papunta sa isang magarang kotse at pinaharurot ito paalis.

What the hecking hell? Nakidnap ata ako!

I'm dead!

--