Chapter 1
CHAPTER 1
HANAYOME'S POV
"SAAN MO AKO dadalhin?" Tanong ko sa lalaking nagdadrive.
Hindi ako nito sinagot instead inabutan ako nito ng packing tape.
"Aanhin ko to?!" Pagalit na sabi ko.
"Tss.. you're annoying put that thing in your mouth and shut up." Sabi niya.
"Yakunitatanai yūkai-han! Watashi wa jibun no kuchi o tēpu de todomeru yō ni meiji raremashita! Baka!" Mahinang reklamo ko sa lenggwaheng hapon.
"Put.that.thing.in.your.mouth." May pagbabantang sabi niya.
I rolled my eyes.
Anong klaseng kidnapper ba to at ang biktima niya pa ang inutusang lagyan ng tape ang sariling bibig? Assh-le! Itape ko nalang din ang sarili at baka patayin niya ko dito.
Ilang minuto siyang nang drive saka ito huminto sa tapat ng simbahan?
Anong ibig sabihin nito?
Bumaba ito sa kotse at saka pinagbuksan ako ng pinto saka naman kumunot ang noo niya, ngayon ko lang din na pansing naka tuxedo ito.
"Why did you put that thing in your mouth?" He asked.
Pinigilan ko ang sariling suntukin ito, g-go ba siya? Siya nag utos hindi ba?
Kinuha nito ang tape nang walang pagiingat kaya napasigaw ako sa sakit.
"Aray naman! Mag-ingat ka naman!" Reklamo ko.
Hinawakan niya ang kamay ko at ikinawit sa braso niya.
"Tss.. let's go."sabi niya.
A-anong let's go? Ibig sabihin! Sakanya ako magpapakasal?
Naglakad kami sa red carpet na nakalatag sa sahig, i feel a bit tense nung nasa harap na kami.
Ilang beses akong lumunok saka tumingin sa pintoan ng simbahan.
Bumukas na iyon at nakarinig ako nang sigaw mula sa loob.
"Andito na ang Bride at Groom!" Sigaw nang kung sino.
Inikot ko ang paningin at agad na hinanap si papa.
Kumunot ang noo ko, bakit wala si papa? Dapat diba ay siya ang maghahatid sa akin?
Nilingon ko siya.
"S-sino ka ba?" I asked.
I tried to pulled my hands off of his elbow.
"Try to escape and you'll be a dead meat, trust me i kill with no mercy." He said.
Nanlamig ako sa kinatatayuan.
I will be killed if tatakas ako, what the heck?
Aalisin ko na sana ulit ang kamay ko sa braso niya nang bigla nitong tinapik ang pwet ko gamit ang kamay kong saan ako nakahawak.
Akmang susuntikin ko siya nang may nagsimula na siyang maglakad papunta sa harap.
"No! Stop hindi ikaw ang groom ko!" I said tried to be free from his tight grip on my hands.
"You're my bride so... I'm your groom." Sabi niya habang seryoso ang mukha habang nilalagad namin ang aisle papunta sa altar.
"You must be mistaken! Hindi ako ang bride mo dimwit!" I said.
I felt a hard thing that press against my back and since my dress is backless i can feel the coldness of that thing's mouth, he is holding a gun! A freaking gun in the church!
"If you're planning to kill me why not now Mr?" I asked.
Hindi ako nito pinansin.
As we reach the altar i already felt akwardness towards the priest and the man beside him, tantya ko nasa mga late 50's na ata.
"It's good to finally see you hija." He said and he gives me his sweet smile, lumapit sakanya ang nasa mga mid 40's na babae at saka ito bumeso sa akin.
She stop and then whispered on my ear.
"Please forgive my son's attitude towards you, he's just you know, not in the mood." She smiled shyly, tinaguan ko naman siya.
"Mom, the wedding is going to start." Sabi nito sa mababang tono.
His mom smiled and then nag give way na para makapunta na kami sa harap ni father.
Nilubayan ng braso niya ang kamay ko pero inintertwined nito ang kamay naming dalawa.
"What's your name hija?" Father asked.
It took me seconds to speak pero na unahan na ako nang katabi ko.
"Her name is Victoria, father please proceed." Sabi nito sa maawtoridad na tono.
What the? Victoria? Sinong Victoria pinagsasabi nito.
I tried myself not to rolled my eyes infront.
Gosh baka maminus 1 ako sa langit.
Magsasalita sana ako nang humigpit ang pagkakahawak nito sa kamay ko kaya nakagat ko ang labi para hindi makapagreact.
Ngumiti si father sa amin saka na ito nagsimulang magsalita
"Dear friends and family of the Bride and Groom, we welcome and thank you for being part of this important occasion. We are gathered together on this day to witness and celebrate the marriage of Victoria and Roscoe Carter. Every one of us has a deep desire to love and to be loved."
"Your marriage today is a public and legal affirmation of the bonding that you had already begun. Marriage is a commitment to live that will allow you to share your lives together."
"Marriage will stretch you as individuals, deepen your love for one another and bring out the best in each other. So, enjoy your marriage and let it be a time of waking each morning and falling in love with each other all over again."
Madami pang sinabi si Father hanggang sa tinawag na niya kami para sa exchanging vows.
"Bride and Groom you can now exchange your vows to each other."
Para dapat to sa mapapangasawa ko eh, hindi sa mokong na to.
Ako ang nauna dahil sa ako ang bride, i fake a smile and reach the ring to put this in his fingers as i spoke my vow.
Ilang ulit akong lumunok para hindi masamid sa sariling laway.
Humarap ako sa kanya at dahan dahang isinuot iyon sa daliri niya.
"I-i Hana-Victoria take thee, Roscoe to be my wedded husband, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part, according to God's holy ordinance; and thereto I pledge thee my faith." Agad kong nakagat ang labi nang masama ako nitong tiningnan nang magkamali ako sa unang stanza.
"I will love you, my husband, and rejoice in your love for me for all of the years of our lives. Today, surrounded by all of your loved ones, I choose you to be my husband. I am proud to be your wife and to join my life with yours. I vow to support you, inspire you, and i will always love you as long as i live." I stop myself from rolling my eyes infront of him.
Taimtim ako nitong tiningnan saka inabot ang sing-sing at dahan dahang isinuot sa akin.
"Victoria,I now take you to be my wedded wife, to live together after God's ordinance in the holy relationship of marriage. I promise to love and comfort you, honor and keep you, and forsaking all others, I will be yours alone as long as we both shall live,"dahan dahan niyang ipinasok sa daliri ko ang sing sing at pinagpatuloy ang pagsasalita. "I give you this ring as a sign of our love for and commitment to each other. I promise to support you, care for you, and stand alongside you for all of our days." What the nagkasya sa akin ang sing-sing pero paano?
"I will respect you, honor you, and cherish you as long as we both shall live. Today I take you to be my wife and vow to help create for us a life of honesty, fidelity, trust, and love. To love you not as some idea of you, but as you truly are. To grow with you, learn with you, and to live out our days hand in hand." He said as he slightly massage the ring in my ring finger and hold my hand.
"You have declared your consent before the Church."Malakas na sabi ni Father.
"I now pronounce you Husband and Wife, you may now kiss the bride." Father said.
Agad akong nakarinig nang sigawan mula sa mga taong nandito sa simbahan, most of them is chanting about a french kiss like eiw!
"Be ready." He said.
He grabbed me by my waist and tilt his head as he slowly brought his face closer to me until I could feel his soft lips press against my lips, I closed my eyes to feel it and I immediately felt something that I cannot name.
A strange feeling to a strange guy.
How weird.
Mas inilapit niya pa ako sa kanya habang hinahalikan ako.
Pinutol niya agad iyon at hinabol ang hininga.
"Tss..not a good kisser, I'll teach you next time." He said saka ikinawit na ulit ang kamay ko sa braso niya at magkahawak kamay na humarap sa crowd.
"Congrats my man! Binata kana!" Sabi nung lalaking kulay gray ang buhok.
"Shut up Primo, or else I'll kill you." Banta niya.
"Aw man! Still acting like a child throwing tantrums, quit it may asawa kana." Pang iinis pa nito.
Nakatanggap naman ang lalaki nang batok mula sa isang petite na babae.
"Huy! Tumahimik ka dyan, susumbong kita kay dad!" Banta nito saka humarap sa amin.
"Congratulations kuya! Bigyan mo ako nang maraming pamangkin ah?" And gave us her boyish smile.
"Shut your mouth too, Kaena." Banta niya rin.
"We will be heading to the reception ourselves, sumunod nalang kayo." Sabi niya saka na ako hinila papalabas sa simbahan.
"Aray! Dahan-dahan naman!" Reklamo ko.
"Congrats anak," salubong ng mommy niya, nilingon ako nito saka niyakap ng mahigpit.
"Please take care of my son for me, it will be a big help." She said saka na lumayo.
Tinanguan lang kami nang lalaking kasama ng mom niya na sa pagkakaalam ko ay daddy niya.
As we walked our way out, we heard tons of congratulary and compliments from them like.
"You make a good couple, long live!"
Gusto ko na ngang mamatay eh, long live pa kaya?
Umiling ako.
Ano bang nagyayari sa akin at para na akong nababaliw.
Nang makalabas na sa simbahan agad kong nakita ang lampas sampong itim na sasakyan sa labas at mga taong nakatuxedo rin na may hawak na baril.
Lumapit ang isa sa mga lalaki sa kanya.
"The area is clear boss, pwedi na po kayong makaalis." Sabi nito.
"Make sure my family and friends and in good state, or else you know what i mean." Sabi niya saka na ako pinagbuksan ng pinto at pinasakay.
Ngayon ay may driver na at kaming dalawa ang nasa likod.
Agad niya inalis ang kamay ko sa braso niya.
Abat kung kanina ay halos baliin niya ang kamay ko maikawiy lang sa braso niya tapos ngayon? Nevermind.
"Drive now, Prince where heading to the reception." Sabi niya saka nagcross arms at legs, inudjusan niya ang necktie saka ipinikit ang mata.
Inikot ko ang mata, pang ilang beses na ito.
"Bahala ka nga dyan." Bulong ko saka gumilid at tumingin nalang sa tanawin sa labas.
Nakita kong nakasunod ang iilang sasakyan sa amin.
Pano na ako makakatakas nito kong bantay sarado naman ako.
Naipikit ko nalang ang mata sabay sabing.
"Napakamalas mo naman Yome."
--
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top