Last chapter before epilogue!

Chapter 46

Cassidy Pov

"Arghhh!" Napadaing ako sa lakas ng impact nang isandal ako ni Tyson sa dingding at marahas na siniil ang mga labi ko.

Naitungkod ko ang dalawang kamay ko sa dibdib niya at nag-respond sa kanyang mga mararahas na halik. Hindi pa talaga tapos ang wedding program namin sa baba pero inaya na niya ako dito sa taas.

Naungol ko ang kanyang pangalan ng pakawalan niya ang labi ko at sinugod na naman ang magkabilang panga ko. Nilandas niya ang kanyang mabango, basa, at mainit sa dila sa panga ko bago bumaba sa leeg ko.

Napa-apak ako sa kanyang paa at kinawit ang braso ko sa kanyang leeg. My head was thrown back when he licked and nibbled on my neck down to my collarbone and went back to my neck again. His sinful mouth was showering me with his kisses, bites, and licks.

Nang sipsipin ni Tyson ang gitnang bahagi ng leeg ko ay halos maiyak ako habang sinisigaw ang pangalan niya.

"A-ang mga bata, love." saad ko habang kinakalas niya ang laces noong suot ko.

He found my eyes and gulped. "I think aunt Tanya can handle them, love." He huskily said and pulled my top over my head and threw it on the floor.

He cupped my two small plain breasts and the other one started massaging the other one-kneading and pinching. He also sucked the other.

Tyson scooped me up and pinned me on the wall while his mouth was still on my chest. sucking me there like a thirsty baby. I hugged my arms around his head as I threw my head back and called out his name.

Pagkatapos pagsawaan ni Tyson ang mga dibdib ko lumipat na naman ang basa niyang bibig sa leeg ko at paulit-ulit na sumisipsip doon sa gitnang bahagi ng leeg ko. Halik, sipsip, at kagatan palang ang nangyayari pero nararamdaman ko na ang paparating sa pusunan ko. I might just come at any time.

Kanina matapos ang kasal namin doon sa dalampasigan ay nagkaroon pa ng konting photoshoot bago kami pumunta sa isang bahagi ng resort kung saan iyong parang may pavilion at doon ginanap ang wedding program namin. Doon palang nangungulit na si Tyson sa akin. Panay na ang dakmal niya sa pwet ko at pagnakaw ng halik kahit sa maraming tao. Paminsan-minsan pa nga niyang nilalagay ang kamay ko sa humihindig niyang pagkalalaki. Adik din.

Probably, it is one of my favorite day aside noong successful na nailabas ang anak ko sa akin.

Finally, we're already married. Finally, I'm officially him and he's officially mine in the eyes of everyone and the law. We went through a lot. We went through a lot of challenges and suffering. We went through heartaches. We hurt each other-not physically, but emotionally and psychologically. We've wounded our egos and our emotions, yet we're also the healers, the treatment, and the cure for each other's wounds. In each other's arms, we find the cure that we couldn't find anywhere else aside from us. Our love, affection, and passion for each other teach us a lot. It teaches us to forgive. It teaches us to forget our hatred for one another. It teaches us to cherish one another in this lifetime. And our love brings us back to each other. This is where our love brings us: to get married.

Tyson laid me on the bed and hovered over me, shielding me from the light.

"I love you so much, love." He whispered and rain me with his kisses.

Hinihingal niyang nilayo ang mukha sa akin.

"We're finally married, love." saad niya at pinagsiklop ang kamay naming dalawa na may wedding ring namin. Our wedding ring was a very simple one. It was a plain gold ring na may naka bordang 'Maranzano'. Nang tingnan ko iyon kanina halos maiyak ako. Napakababaw ko na siguro pero naiiyak ako sa saya nang makita ko ang singsing naming dalawa. At tingin ko rin gumanda ang kamay ko sa singsing namin.

"Mahal na mahal kita, Tyson."

Hinalikan niya ang kamay ko na may singsing namin habang ang mga mata niya ay nakatitig lang sa akin. Parang sinisigaw ng mga mata niya kung gaano niya ako kamahal.

Tumulo ang butil ng luha mula sa mata ko.

"I found my comfort and my rest in your world, love. You are my heal in everything." Madamdamin niyang turan at pinalis ang butil ng luha ko.

"I'm so damn happy right now, love. You don't know how happy I am."

"I am too, Ty. I am too."

We just stared into each other's eyes. It seemed like our eyes were having their own conversations, aside from our heart, which was beating erratically in sync.

"Can you say it again, love?"

Kumunot ang noo ko sa kanya.

"Say what?" Balik kong tanong sa kanya.

"Your vow."

My lips slowly stretched into a smile. I reached for his face and softly ran my fingers over his jaws.

"Di naman ako nakapaghanda doon. Inambush mo ako nang kasal, e." natatawa kong wika. Actually, kanina kung ano lang 'yong pumasok sa isip ko 'yon na ang sinabi ko.

Tumawa rin naman siya.

"I just can't wait for another day to pass without you getting tied to me, love. So please, I wanna hear your vow again." Pagpapacute niya at sinubo ang dalawang daliri ko na pinadaan ko sa labi niya.

He sucked my fingers while his eyes remained on mine.

"Sige na nga." Huminga ako nang malalim bago magsalita. "You're not a perfect person, Tyson. You're not the kindest. You're not the most honest person I've ever met. You're not the most lovable person. You're not the sweetest, and you're not the showiest type of person. You are rough. You have a rough personality. You are merciless. You didn't like repeating yourself over and over. Your pride was so high. You always get what you want. No one can escape in your hands... except me. That's how I meet you, Tyson." I said, repeating what happened earlier in our wedding, and I cried again. Upon remembering our past. It seems like everything happened so fast. It seems like it happened yesterday. But the anger, the hatred, and the heartache weren't here anymore.

"You kidnapped me. And I've never thought you would spare my life. I hate you. I hate you so much, Ty. Yet I also love you the most. I hate how I loved you. But you are my greatest love, Ty. Love makes us fools, and that's what happened to me before. But do I regret everything? Do I regret meeting you in a bad way? Yes, I may regret it because if we meet in a good way, maybe we do not hurt ourselves. Maybe we don't have to be apart for 6 years. But I am so thankful that God made a way for us to be together again. I thank God for giving me a tough person. I thanked God for giving me such an amazing person. I thank God because you... you didn't give up on me, Tyson. Thank you for not giving up when I hated you and tried to push you away. Thank you for your patience. Thank you for being strong. Thank you for being the father of my children. I love you so much, Tyson, that I'm willing to experience all those things if it means being with you. I'm willing to get kidnapped, I'm willing to get hurt, if it means I can be in your arms again."

I wiped Tyson's tears.

"Today, in front of everybody, I promise to be your lawful and wedded husband. I promise to be a good husband and wife to you, love. I promise to be a strong person for you and for our children. From this day and on, I will cherish and love you. I promise to be with you in the bad and good times; in sickness and in health. I promise to be with you till my last breath. I love you so much, Tyson Greg Maranzano. And only death can tear us apart."

Binaon niya ang kanyang mukha sa leeg ko at doon umiyak. I still can't believe that a Mafia Lord was crying in my arms. Niyakap niya ako at binaon pa lalo ang mukha sa leeg ko saka nagpatuloy sa pag-iyak. I wiped my own tears and hugged him back. Kanina umiyak din siya tapos ngayon na pinaulit niya muli ang vow ko umiyak na naman siya. Parang gusto niya talagang umiyak ngayon.

"I'm such lucky bastard, love. I'm such a lucky bastard for having you in my life right now. Fück!"

Ngumiti ako doon at napatingin sa ceiling ng kwarto.

I took the opportunity to switched our positions. Nahirapan pa ako dahil malaking tao siya at sobrang bigat. Mabuti at nagpaubaya lang siya.

I was now on top of him and I saw how red his eyes were.

Pinunasan ko ang mga luha niya gamit ang bedsheets.

"Ang lakas mo pa lang umiyak, love." untag ko habang hinahabol ang luhang lumabas sa mga mata niya.

"You are the only person who can make me feel like this, love."

Pagkatapos kong punasan ang luha niya ay hinalikan ko ang buong mukha niya. At nang dumapo ang labi ko sa kanya. Napahawak siya sa batok ko saka pinailaliman pa ang halik namin.

The slick and wet sounds of our lips crushing and mouth to mouth kissing filled the room. I groaned when he inserted his tongue inside and started to dominate my mouth. Nag-iispedahan ang mga dila namin. Sipsip kung sipsip at kagatan ng mga labi.

I ground on top of him as I moaned. "U-uhm, ahm, mmm."

Iyong pagkakahawak ko sa panga niya ay dahan-dahan kong binaba. Dahan-dahan kong binaba ang kamay ko pababa sa malapad niyang dibdib, sa abs niya, hanggang sa matunton ko ang pants niya. Hindi ko alam kung papaano ko nakalas ang butones ng n'on pero nang makalas ko iyon agad na kinapa ng kamay ko ang pagkalalaki niya.

"A-ahh, shìt!" Ang mura ni Tyson nang dukmalin ko ang sa pribado niyang parte at sinakal.

Ang laki talaga. Di nagkakasya sa isang kamay ko. Di nagtatagpo ang mga daliri ko.

Napagiling ako sa ibabaw niya habang hinihimas sa loob ng pants niya ang kanyang pagkalalaki na namamasa, mainit, at umiigting. Nalaro ko ang ulo kahabaan niya sa palad ko. Walang sawa kaming naghahalikan samantalang hinahayaan niya akong laruin din siya sa ibaba. Abala rin naman ang isa niyang kamay sa dibdib ko samantalang ang isa ay nakasupurta sa aking mukha. Hinihimas ko ang ulo n'on at pagkuway nilalaro rin ng hinlalaki ko ang maliit na butas ng kahabaan niya na nagbubuga ng mga precum niya.

Tumulo ang laway ko nang maghiwalay ang mga labi namin. Namamaga at namumula ang bibig ni Tyson.

"Love, sit and lean on the bed's headrest, please." utos ko sa kanya.

Kinunutan niya ako sa noo niya.

"What are trying to do, love?" tanong niya habang pinupunasan ang bibig ko.

"I want you, love. I want to put this," I choke his manhood inside his pants. "in my mouth."

Umawang ang labi niya.

"You don't have to this, love."

"But I want to."

He gulped and nodded. Tinanggal ko ang kamay ko sa loob pants niya at hinayaan siyang bumangon para makasandal doon sa headrest.

Napangiti ako nang makita kong naghihintay talaga siya sa susunod kong gagawin. We just make love last night. It was amazing and very satisfying yet I wanna do it again.

"Take off your tops, love, please." Utos ko na naman sa kanya at agad niya naman iyong sinunod. Ako naman ay tinuluyan ko nang binaba ang kanyang pang-ibaba at tinapon ko iyon sa tabi. Nakita kong sumisilip na ang kahabaan ni Tyson sa kanyang brief na kulay puti at bumakat na rin doon ang basa. Ang haba at ang laki talaga.

Lumunok ako bago pinaghiwalay ang kanyang mga mahahabang binti at gumapang tungo doon sa pakay ko.

Before diving into the treasure between his legs. I bent over and sniffed on his thing above his brief. Dios ko! Sambit ko. Pati amoy nakaka-adik.

"W-where the fück did you learn about this, love?" natanong ni Tyson.

Tiningala ko lang siya at nginitian. No one told me. No one taught me. It's just my body acting up like this wherever I'm with him.

Hinawakan ko ang waistband ng brief niya at saka iyon binaba. Agad na sumampal sa pisngi at ilong ko ang kanyang humihindig na pagkalalaki.

"Fùcking shìt!"

Hinawakan ko ang dalawang bola niya at minasahe iyon. Napaungot naman si Tyson at nakita ko sa peripheral vision ko ang kamay niya na napakuyom sa bedsheets. Umuusli ang ugat ng kamay niya.

Nilabas ko ang dila ko saka dinilaan ang namamasang ulo ng kahabaan niya. Klarong-klaro ko ang ugat doon. Binuka ko na ang bibig ko para isubo ang ulo n'on kaso biglang may nagdoorbell.

Awtomatik akong napatigil sa ginagawa at napatingin kay Tyson. Siya rin ay natigilan at kumuyom ang panga. Bitin?

"The fùck!" mura niya.

"Titingnan ko kung sino, Tyson." wika ko at tatayo na sana kaso pinigilan niya ako sa pamamagitan ng paghila sa akin.

"Ano?" ako sa kanya.

"Maybe they're just lost an--"

Di niya natuloy ang sinasabi nang may nagdoorbell ulit at sa pagkakataong iyon ay di na iyon tumigil kakapindot doon at may balak pa yatang sirain.

"Shìt!"

"Titingnan ko na kung sin--"

"Not when you're like this, love." anas niya at pinasadahan ang katawan ko.

Napatingin ako sa sarili na hubad at namumula ang ibang bahagi katawan.

Bumuntong hininga ako at tumayo saka humanap ng masusuot. Ang nakita ko ay iyong damit na hinubad niya kanina kaya iyon na lang ang sinuot ko at inayos ng konti ang sarili.

"Mag-ayos ka rin dyan, love." bilin ko sa kanya dahil mukhang wala siyang plano. Nanatili lang siyang nakasandal doon sa kama at nakabuka ang hita.

"We'll continu--"

"Hindi na, love. Sa tingin ko talaga ang mga bata na iyon. Sinabi ko naman sayo kanina, diba? Saka nagrereklamo ang isang rainbow princess mo sa akin kanina. Dahil wala daw tayo sa tabi nila nang magising sila." kwento ko sa kanya.

Ngumisi siya.

"Yeah," tamad siyang napatango pero nakangiti naman. "Zenver also told me that. He kept on asking me where we slept last night. So, I told him that we were making their little brothers and sisters."

Nanlaki ang mata ko sa kanya at nabato ko sa kanya ang kanyang pants na hinubad ko sa kanya kanina. Sinalo niya lang iyon gamit ang isang kamay niya at tinawanan ako.

"Paano kung maniwala iyon, love?" may inis kong anang.

"So what?" He shrugged his shoulders.

"Anong so what, love? Papaano ka nakakasiguro na magbubuntis ulit ako? Brothers at sisters pa talaga, huh."

"I can guarantee you that, love. Based on my performance last night, I bet there's already a little Maranzanos inside you." Kampante niyang wika at tiningnan ang flat kong tiyan.

Natatawang umiling ako sa kanya. "Tse! Magbihis ka na d'yan." ako saka siya iniwan doon.

Hindi ako nagkamali sa hinala ko. Dahil pagbukas ko sa pintuan ang mukha ng tatlo kong anak at si Auntie Tanya ang bumungad sa akin. Zyrho was hugging his own pillow. Zhuri was smiling at me from ear to ear while Zenver was pouting. Tsk. Halatang naiinip ang rainbow princess ni Tyson, ah.

"Papadad!!!" ang mga anak ko saka yumakap sa binti ko.

"Pasensya na, Cass. Ayaw talaga paawat, e. Nangungulit at nagtatalon sa kama dahil gusto nilang makasama kayo." si Auntie Tanya.

"Naku! Ayos lang auntie."

"Sige baba na rin ako. Goodnight sa inyo." Binalingan ni auntie ang mga anak ko. She bend her waist. "Goodnight mga apo." malambing na saad ni auntie at hinalikan ang mga anak ko. Gustong-gusto naman iyon ng mga bata. How I wish nandidito si tatay Travis. May lolo rin sana sila. Mayroon naman talaga kaso lang... di sila tanggap ng ama ni Tyson. Di sila matanggap ni Senior Enrico.

Nagkanya-kanya na rin silang goodnight kay auntie bago ito umalis.

Pagpasok nila sa loob ay nagtakbuhan agad sila. Nag-race tungo sa nag-iisang room nitong suite.

Nakahinga ako nang maluwag nang pagpasok ko nakadisenteng damit na si Tyson.

"Daddy!!!"

"My angels!" si Tyson naman na nasa kama at binuka niya ang kanyang braso.

Nag-uunahan sa pag-akyat sa kama ang mga bata saka sinunggaban ng yakap ang kanilang ama. Napahiga si Tyson kasama ang mga bata nang sabay itong yumakap sa kanya.

Si Zenver naglakas loob na pumatong sa dibdib ng ama samantalang sina Zhuri at Zyrho ay umunan sa magkabilang bisig ni Tyson.

Uminit ang bawat sulok ng mata ko saka agad na sumunod n'on ang mga luha ko. This is the family that I want. This is my dream family. Sana ganito nalang kami palagi.

"Love?"

Mabilis kong pinalis ang luha sa mga mata ko nang tawagin ako ni Tyson.

"Yes, love."

Pinanliitan niya ako sa kanyang mata. "Come here. Join us."

Ngumiti ako at sinamahan sila sa kama.

Tumabi ako sa kanya.

"Are you okay?" Mahina at malamyos niyang tanong sa akin nang makahiga ako sa tabi niya.

"Masaya lang ako, love. At... salamat. Salamat sa lahat."

Kahit na nakahiga sa bisig niya si Zyrho ay nagawa niya pa ring abutin ang noo ko at hinalikan.

"I love you, Cassidy Maranzano. And no need to thank me. It's my job as your husband to make you the happiest person alive."

---

Makalipas ang halos isang buwan ay lumuwas kami sa Manila. Si Pike lang ang kasama namin ngayon dito. Ang mga bata ay naiwan muna sa Palawan. Doon na namin pinagpatuloy ang kanilang home schooling. Maybe the next school year ay pupwede na namin silang i-enroll sa isang school. Ayaw ko naman kasing para silang kulong sa bahay. Di naman nagrereklamo ang mga bata kaso gusto ko naman maranasan ulit nila iyong pag-aaral talaga sa isang school at makipaghalubilo sa ibang bata.

Ngayon ay lumuwas kami ni Tyson dito sa Manila para tingnan ang kanyang bagong bahay na pinatayo. Two-storey pa rin naman ang bahay kaso itong bahay na bago ay mas malaki kumpara sa dati. Mas marami na ring rooms at may iba't ibang court for basketball, badminton at iba pang sports. Saka sa napakalaking backyard naman ay mayroong soccer field na nakaka-landscape palang dahil di iyon patag. Tama rin siguro na sa susunod na buwan ay matitirhan na ang bahay.

At bago kami bumalik ni Tyson sa Palawan ay gusto kong dalawin ang tatay Travis sa kanyang libingan. Hindi ko na kasi matandaan kung kailan ako huling nakadalaw kay Tatay. Mukha ngang iyong huli kong punta dito ay iyon din ang araw ng libing ni Tatay.

Habang nasa byahe kami ni Tyson ay napahawak ako sa tiyan ko. I am pregnant. Yes. Pregnant again! Tama nga si Tyson may naipunla na naman siya sa akin. I want to surprise him. Kaya di ko pa nasasabi sa kanya.

Alam kong ilang gabi na niya akong kinukulit kong wala pa ba raw'ng laman ang tiyan ko at naf-frustrate na siya dahil di naman daw siya pumipintis e. Pero bakit daw wala pang laman.

Iyong ngiti sa labi ko ay nawala sa biglaang pagpreno ng todo ni Tyson sa sasakyan. At napatungkod ako sa dashboard dahil sa bigla.

Kumabog ang puso ko at bubulyawan ko na sana si Tyson nang nanlaki rin ang mata niyang nakatingin sa harap namin.

Napatingin din ako doon at napakurap ako nang makita kong may itim na BMW ang nakaharang sa harap. Bumukas ang pintuan n'on at nanlamig ang buo kong katawan kasabay ng pamamawis ng palad ko.

Bumaba sa sasakyan si Senior Enrico at bitbit ang isang hand gun.

"L-love." Nanginig ang boses ko.

Tumingin si Tyson sa akin.

Kinuha niya ang kamay ko na nanlalamig at pinisil.

"I'm here, okay? I'm here, love." Niyakap niya ako. "I will talk to him. Dito ka lang. H'wag kang bababa. Got it?"

Para akong nababaliw na umiling at hinawakan ang suot niyang dress shirt.

"N-n-no love. Walang bababa ng sasakyan." Matigas kong turan.

"Hushh! Bababa lang ako. I will talk to him."

"May armas siya, love." Argumento ko.

"And I have too." Napapikit ako ng mariin at tumulo ang luha ko.

"Love." Umiiyak kong untag.

"I will be fine, okay? Just don't... just don't open the windows and don't go out, hmm?"

Napailing ako pero tumango naman rin kalaunan.

Hinalikan niya ako sa labi at noo bago kinuha ang sariling handgun at kinasa iyon bago lumabas.

Sinabi na sa akin ni Tyson nung nasa Palawan kami na nakapag-usap na raw sila ng ama niya. Sabi niya umuwi na raw ito sa Italy pero ano iyo ngayon? Bakit nandidito ang lalaking ito?

Napatingin ako sa kanilang dalawa. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila dahil sarado ang sasakyan pero nakikita kong napapailing si Tyson at tumatawa naman ang ama niya.

Tinakasan ako nang dugo nang makita kong biglang tinutukan ng baril ni Senior Enrico si Tyson pero mabilis din namang tinuon ni Tyson ang kanyang sariling baril sa ama.

I need help! Yes! I need to call Pike.

Kinapa ko kaagad ang telepono ko sa bulsa at pinalis ko ang luha ko nang magdial ako sa number ni Pike. After ng ilang rings ay sinagot niya agad ang tawag ko.

"Cas--"

"Pike tulong. Pike tulungan mo kami. Please, Pike magpadala ng tauhan dito ngayon. A-ang ama ni Tyson, Pike. N-nandidito siya n-ngayon a-at nagtutukan na sila ngayon sa baril nila Pi--"

"Okay, I got it. I will track your location. Pupunta agad kami d'yan."

Tamang-tama na pagbaba ko sa tawag ay may umimpak sa salamin sa harap. Di magkamayaw sa pagkabog ang puso ko at pinagpapawisan ng malamig nang makita ko ang bakas ng tama ng baril sa harapan. Kung hindi lang bulletproof ito ay baka patay na ako ngayon.

Magkahalo ang takot ko at pangamba. Nanginginig ako pero dahil nag-aalala ako kay Tyson bumaba ako sa sasakyan.

"Love!" tawag ko kay Tyson.

Nanlaki ang mata ni Tyson na bumaling sa akin. He muttered some loud curses before withdrawing his eyes away from me and looked at his father.

Lalapit na sana ako kay Tyson nang umusal ang ama ni Tyson.

"Showtime." mahinang ani ni Senior Enrico bago tinuon sa akin ang baril niya.

Natulos ako sa kinatatayuan ko at nakatitig lang doon sa baril na nakatutok sa akin.

Ang pagputok ng baril sa handgun ni Senior Enrico kasabay din n'on ang pagsigaw ni Tyson sa pangalan ko.

Napapikit ako.

Dalawang putok bago ko nagawang buksan ang mga mata ko.

Gusto kong magtanong kung bakit walang masakit sa katawan ko. Gusto kong magtanong kung bakit walang namamanhid sa katawan ko pero nang makita ko si Tyson na dalawang hakbang ang layo sa akin at dumuduwal ng preskong dugo... alam ko na. Alam ko na kung bakit. Sinalo niya ang mga bala na para sa akin. Sa bandang dibdib niya ay bumakas din ang dugo doon.

Papaluhod na si Tyson nang mabilis ko siyang niyakap at sabay kaming napababa sa sementadong daan.

"T-t-yson," nanginig ang boses ko at bumaha ang luha galing sa mga mata ko.

Ngumiti siya sa akin kahit na walang tigil kakalabas ang preskong dugo sa bibig niya.

Inangat niya ang nanghihinang kamay sa akin at halos di na niya ako maabot. Kinuha ko ang kamay niya at dinala iyon sa pisngi ko.

"L-l-love." Napahagulhol ako at pumikit. Di ko kayang tingnan siya saganitong sitwasyon. He was vomiting blood. He was bathing in his own blood. "I don't w-want to see y-you crying, l-love. I don't w-want to to s-see you c-crying o-on my l-last breath, please. Please, love."

Umiling ako kay Tyson saka napatingin sa taong bumaril sa kanya. Senior Enrico was stoned on his feet. Walang kurap siyang nakatingin sa anak niya na nabaril niya. Ibabalik ko na sana ang tingin ko kay Tyson nang mahagip ng mata ko ang baril sa tabi ni Tyson.

Biglang nag-flashback sa akin iyong time na tinuruan ako ni Tyson kung papaano humawak ng baril at kung papaano iyon iputok.

I've never pulled a trigger or considered pulling a trigger for someone. I think I can not do it. I think it might hunt me down, but right now my mind is closed. All I could think about was killing the old man who was nailing his feet to the ground. Without thinking any further, pinulot ko ang baril ni Tyson at bago pa man mai-angat ni Senior Enrico ang sariling baril sa akin. Tinamaan ko na siya sa baril na hawak ko ng tatlong beses. Dalawa sa dibdib niya at isa sa ulo niya.

My hands trembled so badly when I saw Senior Enrico fall down. Napatingin ako sa baril na hawak ko. I did it. I did it! I killed him. I killed someone. I killed Tyson's father.

"Love," ang kinakapos sa hiningang boses ni Tyson ang pumukaw sa akin.

Tinapon ko ang baril saka napatingin kay Tyson. He cupped my face with his bloody and cold hand.

"I killed your father, love." Natatawa ngunit lumuluha kong untag kay Tyson.

Parang proud siyang tumango sa akin kahit na nanghihina na at napapapikit sa gitna ng pagtango niya.

"Love... take care of yourself for me, hmm. Be strong for me. Be strong for our angels. Just always remember... I..." huminga siya ng malalim. "I l-love you so m-much."

"No!" Umiling ako. "Love, buntis ako. Buntis ako, love. Please, naman love h'wag ganito. Diba gusto mo iyon na mabuntis ulit ako? Ito na love buntis na ako. B-buntis ulit ako. Diba gusto mong nandyan sa tabi ko habang nagbubuntis ako? Diba gusto mong nandyan kapag may mga cravings ako? Diba, love? Diba? Diba gusto mong ikaw ang magpangalan sa magiging baby o babies natin? Love naman h'wag ganito. Pakiusap!" Iyak ko.

Ngumiti siya at tumango pero lumuwa na naman ng dugo.

"Thank you, love. Y-you made me the happiest man before l-leaving. And we already talk about the names of our future children, right? I already told you that, love."

Nanginginig ang mga daliri kong tinakpan ang bibig niyang lumuluwa ng dugo. "Husshh, love wag ka nang magsalita. A-ang dami nang d-dugong nawala s-sayo. Please, l-lumaban ka, love. Sa akin. Sa m-mga anak natin, love. Hindi ko na k-kakayanin kapag m-mawala ka, love. Hindi ko na kakayanin. Kaya please, lumaban ka." Iyak ako nang iyak habang sinasabi ko.

"Tulong! Please! Tulungan n'yo po kami! Tulungan n'yo po kami ng asawa ko!!!" sigaw ko habang umiiyak. I know it useless kasi walang mga bahay sa paligid pero gusto ko pa rin subukan.

"TULONG!!! TULONG PO! ANG ASAWA KO!!!" Namaos ako kakasigaw pero sige pa rin ako.

Please, God. Please, h'wag po ang asawa ko! H'wag niyo muna po siyang kunin sa akin at sa mga anak ko.

"Love," hinawakan muli ni Tyson ang pisngi ko. Hinawakan ko rin iyon. Ang lamig ng palad niya! No! No! No! Please. "I'm s-sorry, love." huling winika ni Tyson bago tuluyang pumikit.

"TYSON! TYSON!!! LOVE! Hinddiii!!! Sigaw ko at hamagulhol saka niyakap ang katawan niya.

Dumating si Pike makalipas ng ilang minuto. Nagmamadali kaming tumungo sa pinakamalapit na hospital sa lugar. Naiwan ang ilang tauhan doon sa insidente para linisin ang katawan doon ni Senior Enrico. Pagdating sa hospital ay agad na inasikaso si Tyson at deritso sa emergency room. Bawal ang ibang tao roon pero nagpupulit akong pumasok. May sinabi si Pike doon sa nurse kaya pinayagan akong makapasok.

I saw how they tore my husband's clothes and I saw how the doctor tried his very best to save my husband. The doctor was performing CPR.

Isang tunog ang nagpabaliw lalo sa kabog ng dibdib ko. Tingningnan ko ang monitor. I saw how Tyson's life line went straight. The doctor stopped the CPR and looked at the wall clock.

"Time of death: 4:14 pm." I heard that before everything around me spun and went black.

***
Thank you for reading 'The Mafia Lord's Pet'!