Chapter 11

Maximilian Arthur's POV

I don't know if Seiven senses my foul mood because he is silent all the time, even on our trip back home. I'm thankful enough for his silence dahil baka pati siya ay mapagbuntunan ko ng sama ng loob ko na hindi ko alam kung bakit.

Habang nakamasid ako sa labas ng kotse ay may nakita akong mga stalls ng foods— mga street foods. Matagal na kong hindi nakakatikim no'n at bigla akong nagutom.

To lighten my gloomy mood, I decided to grab and eat some food. Hindi ko na lang pinansin ang mga bodyguards na nakasunod sa akin na parang buntot ko na.

"Sir Arth gumagabi na po." May concern na wika ni Seiven sa akin habang namimili ako ng makakain sa iba't ibang stalls.

"Gutom ako." saad ko kay Seiven nang hindi tumitingin dito.

"Sir baka hinahanap na kayo ni Boss."

Muntik na akong natawa sa sinabi ni Seiven. Hinahanap ng Boss nila? E, busy naman busy naman ang boss nila sa ibang bagay. At anong masama sa pagkain dito sa labas?

Hindi ko inintindi si Seiven sa aking tabi at patuloy lang ako sa paghahanap ng mga makakain ko.

"Ito po, sampu po nito." Turo ko sa inihaw na baboy. "Ito rin po, tagli-lima nito." Tukoy ko naman sa betamax at addidas. Bumili pa ako ng paa ng manok at marami pa.

"Sir baka po hindi na po nakakabuti iyan sa inyo." Alalang anas ni Seiven nang mahain sa harapan ko ang orders ko kanina.

"Hindi naman ito lagi, Seiven." Tiningala ko ito na nakatayo sa tabi ko. "Bumili na lang kayo ng sa inyo doon. Kumain na rin kayo."

"Hindi na, Sir Arth."

Hindi ko na rin ito pinilit at kumain na ako. Habang nginunguya ko ang pagkain sa aking bibig ay hindi ko maiwasan na hindi isipin ang nakita ko kanina sa mall.

Is she Zyrho's girl? Girlfriend? Fiancé? Nililigawan?

Bakit ba apektadong-apektado ako? Bakit parang kinukulamos ang puso ko kapag nakikita ko si Zyrho kasama ang babaeng iyon?

Don't tell me... umiling ako. I'm not! I hate Zyrho and I don't like him. Period!

"Avocado shake, sir." Halad ni Seiven sa akin no'ng avocado shake.

Somehow, my mood lightened a bit.

"Thank you, Seiven."

"U-uwi na tayo, sir."

Tumango ako rito. Busog na rin naman ako.

Pagkarating ko sa bahay ay sinalubong ko ni Sienna at tinulungan si Seiven sa mga bitbit nito sa aking kwarto. Ang  ibang bodyguard kasi ay naiwan na sa labas.

Naglalakad kami ni Seiven tungo sa aking silid nang makasalubong namin ni Zyrho na kuyom ang mga panga at nagsasalubong ang mga kilay. Ang mahahaba niyang hakbang ay naputol nang makita kami ni Seiven. Kami man ni Seiven ay napatigil din.

"Good evening, boss!"

Tila walang narinig si Zyrho from Seiven and he turned to face me, wearing a grim expression. I could clearly see the veins in his temple, indicating a great deal of stress.

"Where the hell did you go?"

"Mall," maikling tugon ko sa kanya at lalagpasan na sana nang muli siyang magsalita.

"Baby, I know, pero sinabi ni Zen na nauna ka ng umuwi kasi nakauwi na si Zen. Ngunit wala ka pa rito sa bahay."

I stared at his face with equal annoyance.

"Masama bang lumabas at magpahangin sa labas?" Tumaas ang boses ko ng hindi inaasahan.

"Rest, Seiven." Dismisa niya kay Seiven at walang imik na umalis.

"I didn't see anything wrong with that, baby. It's just that it's dangerous out there, at hindi ka pa nagpaalam sa akin. You should have told me kung saan ka pupunta. It's clearly written in our contract."

Yeah, the contract.

"Masyado kang praning, Maranzano. Don't worry wala na sa isip ko ang umalis. At saka, anong dangerous-dangerous sinasabi mo? Sandamak-mak na bodyguard na nga ang pinasama mo sa amin ni Zen." Kontra ko sa kanya.

"You don't understand, Arth."

"You don't understand me either!" I shouted and stormed towards my room.

Inis kong pinalis ang luha ko nang lumandas ito sa aking pisngi. Nakakagago na ito! Sumasama lang lalo ang loob ko kay Zyrho, he doesn't understand me!

Hindi ako umiiyak dahil sa mga sinabi niya sa akin. Umiiyak ako dahil sa galit.

Hindi ako nagbihis at basta nalang ako humiga sa kama at nagtulakbong sa kumot.

I'm a choleric person. I get easily irritated, but what's happening now is too much. Maybe it's because I'm pregnant, and I'm more sensitive, which is why I get easily swayed by my emotions. Masyado na akong nagiging emosyonal lately.

Nang tumunog ang pagbukas at sara ng pintuan sa aking silid ay tumalikod ako sa gawi no'n at niyukyok ang sarili.

"Arth," banayad na tawag si Zyrho sa akin ngunit hindi ako gumalaw. Hanggang sa naramdaman ko ang pag-uga ng aking kama.

Bumilis ang aking paghinga nang maramdaman ko si Zyrho sa aking likuran. Parang ganito lang kami nung nakaraang gabi tapos ito na naman.

"I'm sorry. I went too far. I shouldn't have said those things. I'm sorry if I overreacted, baby."

Pinakinggan ko lang siya at pinapakiramdaman.

"Nag-alala lang ako. Sinabi kasi ni Zen na nauna na kayong umuwi ni Seiven pero nang makarating ako rito wala ka. Nag-panic ako."

Inalis ko ang pagkakatukbong ko sa aking kumot at tiningnan ang lalaki. Umupo ako at hinarap ito. 

Masuyo ako nitong tinitingnan at bakas sa mukha nito ang stress. Tsk!

"I'm sorry if lately lagi akong wala dito sa bahay. Don't worry kapag natapos na ako sa ginagawa ko ngayon, ikaw na aasikasuhin ko." Dagdag niya habang nakatingin sa mga mata ko.

"Sino ba inaasikaso mo ngayon? Iyong babae mo?"

Natuptop ko ang aking bibig dahil sa sinabi. Minsan talaga ay pahamak din itong bibig ko.  Huling-huli na upang bawiin ko pa ang sinabi ko ang unti-unti ko nang nakita ang pag-iisang linya ng kilay ni Zyrho.

"Babae ko?"

Kumibot ang bibig ko, may mga salitang gustong kumawala roon pero hindi ko alam kung alin ang uunahin ko. O kung nararapat ba iyon.

"Girlfriend mo! O fiancé!"

Zyhro's face distorted with confusion.

"Girlfriend? Fiancé? I don't have any of those, baby." Natatawa ngunit delikado niyang untag.

"Aba malay ko? How about the girl the other day? Iyong kasama mo sa mall?" Lumapat ang aking palad sa aking bibig. Shit! Shit! Shit!

A sly smile appeared on his lips. He licked his lower lip and grinned at me.

"Baby,"

"Shut up! Matutulog na ako!" bulyaw ko sa kanya sa gitna ng kahihiyan ko. Hihiga na sana ako nang kunin ni Zyrho ang kamay at ipirmi ako.

"You mean Keira?" tanong niya na may nakakalokong ngisi.

That name again! I don't like it!

"Ewan ko sa'yo!" I shouted and tried to pull my hands away from him, but he is much stronger than I am.

"Keira is just a friend and a co-worker, baby." Banayad niyang paliwanag kahit 'di ko naman hiningi.

"Paki ko?"

Ngumisi lang siya.

"I don't have any deep relationship with Keira aside from being friends and co-workers, hmm?"

Inirapan ko lang si Zyrho. But deep within me, parang nawala iyong mabigat na bagay na nakadagan sa aking puso after hearing his explanations. All my worries and questions for the past days evaporated into thin air after what he said.

"Kaya ba hindi maganda ang timpla ng mood mo this past day dahil kay Keira, baby? Tell me, ayaw mo ba sa kanya? If you say so, hindi ko na siya papapuntahin dito. I don't want you to overthink things, baby."

Zyrho is already doing it too much. What he was doing is already out of bounds and beyond our contract, yet I couldn't oppose. I couldn't stop him from doing those things because slowly, I feel accustomed to it.

I like how he talks so sweetly with me while I'm ill-tempered and choleric. I like how he took care of me and catered to all my wants.

Pinalobo ko ang aking bibig. Akala ko ba hindi ko gusto si Zyrho? Akala ko ba galit ako sa kanya? Akala ko ba itong baby lang namin ang nagc-connect sa aming dalawa? God! Why am I feeling this way? Dala pa ba ito ng pagbubuntis? Hormones? Should I blame them that I felt this way?

"L-let's sleep." usal ko na lang ng wala na akong masabi. I don't want to confess in this kind of time and moment. God!

"Hmm, goodnight, baby." he said and kissed my forehead.

I thought I had already built a fortress for my heart. I believed my defense was strong, but I was miserably wrong because Zyrho was able to invade the walls of my fortress and conquer my heart without much effort.

I watched as Zyrho trudged towards the door, and before he could reach it, I called out to him.

"Zyrho," mabilis siyang lumingon sa akin. "G-goodnight and thank you." saad ko.

Kumurap-kurap ang mga mata ko nang maglakad si Zyrho pabalik sa aking kama. Walang sabi itong umakyat sa kama at hinawakan ang aking pisngi.

"Just this one, baby." anito

"Huh?"

"Close your eyes." He airily said, and it was like an enchantment that made my eyes feel heavy, closing on their own accord despite my bewilderment.

Ang mga mata kong nakapikit ay awtomatik na bumukas nang maramdaman ko ang labi ni Zyrho sa akin. Nakapikit si Zyrho habang nakalapat ang aming mga labi. He attacked my lower lip, and our mouths immediately locked onto each other.

I know I'm still sane. I know I still have my rationality, and I'm perfectly fine. However, I let Zyrho claim my lips however he wants. I have the strength to push him away, yet I let him kiss me.

Naipikit ko ang aking mga mata nang maglikot ang bibig ni Zyrho at dila nito. He licked and nudged my mouth open.

Napakapit ako sa kanyang suot at binuka ang bibig.

"Baby," he slurred in between his kisses.

Zyrho tilted his head to get better access and plunged his tongue inside my mouth, leaving behind some sensual moans.

I couldn't kiss him back! I was too astounded! I could see fireworks because of his delicate and sluggish kisses.

Nang hindi makontento si Zyrho gumapang ang isang kamay niya sa aking leeg upang suportahan ako doon sa mga sumunod niyang malalalim na halik. Abala rin ang kanyang isang kamay sa pagmasahe sa aking gilid at palipat-lipat sa aking hita at braso.

My neck inclined backward as his kisses became rough and deep. Zyrho expertly massaged my tongue with his, his tongue moving in and out of my mouth rapidly, as if capturing something.

The wet sounds of our lips and tongues wrestling inside our mouths filled my room.

The next day wasn't normal for me anymore whenever I looked at Zyrho. All I could think of was his lips on me. Para akong teenager na nauuhaw sa halik kay Zyrho kapag nakikita ko ito. Hindi na ako makatingin kay Zyrho nang hindi naalala ang mga halik! Ang timawa parang inosente ang datingan pero hayuk din pala! I wonder kung pang ilan na kaya ang naging flings niya o fuck buddies?

Nevermind! Ang dami kong inaalala ngayon!

Umupo ako sa mahabang sofa ng salas at binuksan ang dala kong herbal oil para maglagay no'n sa aking binti na kumikirot.

Zyrho was just outside the house at sa kasamaang palad ay sinama niya si Seiven sa kanya dahil kailangan niya raw ito! As if naman e ang dami niyang tauhan niya na parang poste.

Hinaplos ko ang oil sa aking binti at bahagya iyong pinipisil. Ngayon ko lang napansin na lumubo na pala ang tiyan ko. Ewan ko ko lang kung normal size pa ba ito. Para kasing medyo malaki siya. Nevermind as long as the baby is okay and I'll deliver my baby safe.

Matapos kong magpahid ng oil, naburyo ako sa loob ng bahay at ayaw ko namang manood ng TV. Kaya naman naisipan kong silipin sila si Zyrho sa labas.

Nagha-hum pa ako tungo sa main door dahil doon ko naisipang dumaan. Kaso naputol din ang pagha-hum ko nang makita ko na naman ang babae, the red heels girl, the one and only Keira!

Napatigil din siya.

Hindi maiwasan ng mata ko ang pasadahan ng tingin ang kanyang suot na pulang fitted dress na may malalim na neckline, revealing her healthy boobies! Pulang-pula rin ang kanyang mga labi at syempre ang heel niya pula rin!

Lumapit ako rito.

"Anong ginagawa mo rito?" tanong ko rito. Ewan ko ba awtomatik na yatang tumaas ang dugo ko sa ulo kapag nakikita ko ang mukha nito.

"I'm here for Zyrho." Matapang niyang sagot sa akin.

"He is busy."

"I'll wait for him." Ngisi nito at tiningnan akong mabuti. "Wait, ikaw si Arthur Lacsamana?"

I don't like the way she blurted out my name. Hindi maganda pakinggan ang name ko kapag siya ang nagsasalita no'n.

"What if I am?" Matapang ko ring sagot dito.

This girl obviously likes Zyrho, and Zyrho only sees her as a friend and a co-worker. I don't have a problem with that, but the audacity of this girl to talk to me as if she's more powerful than me is making my palms itch.

"Oh," amuse nitong saad. "Ikaw pala ang bearer na nabuntis niya." May pa tango-tango pa ito na hindi ko nagustuhan.

"I am."

"Too bad, Zyrho only wants his child, not you."

Nakuyom ko ang aking kamay. Putangina! Gusto kong kalmutin ang mukha niya! Kung ano ang kinaganda ng mukha niya ay siya namang kinasama ng kanyang ugali!

Wala naman akong paki king bata lang ang habol ni Zyrho sa akin. Matatanggap ko naman iyon pero nanggagaling kasi iyon sa bibig ng babaeng ito.

"How could you say that? Are you that close to him para i-share niya ang bagay na iyan sa'yo?" I retorted. My eyes were already blazing with anger.

"Zyrho and I have deep connections and relationships with each other. I share my burden with him, and he also does the same. I bet he wasn't able to share his thoughts and feelings with you because you're not really special to him." She took a small step to reach my face. "I pity you, Maximilian Arthur." Then she patted my cheek.

Winaksi ko ang kamay niya pero nahawakan niya ang palapulsuhan ko. Humigpit iyon at bumaon ang kuko niya sa aking balat, which made me wince.

I'm already tearing up inside, but I cannot show it in front of that person. Nasasaktan na ako sa mga sinasabi niya but I choose not to tear in front of her.

"Let go of me!" Mariin kong wika.

Insulto itong ngumisi sa akin.

"Binuntis ka lang niya pero hindi ka gusto ni Zyrho—"

Hindi nito natuloy ang sinasabi nang makakuha ako ng tiempo upang iwaksi ang kamay niya. Ilang hakbang paatras itong napa-atras hanggang sa nahulog ang matulis na takong ng kanyang heels sa hagdanan ng porch. Gumulonh siya sa apat na baitang na hagdanan at sumigaw.

The wave of nervousness claimed my body, and I trembled in response, watching Keira on the ground, grimacing in pain. She was clutching her foot and crying in pain.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. I didn't do anything wrong. It was an accident.

"Arth!"

Ilang saglit pa ay dumating si Zyrho.

"Arth," said Zyrho beside me.

"Z-Zyrho," I stammered.

"Keira!" si Zyrho at kaagad na dinaluhan si Keira na hindi makatayo.

"H-he pushed me, Zy." Iyak na sumbong ni Keira kay Zyrho.

'Di makapaniwalang tumingin so Zyrho sa akin.

Umiling ako. What the fuck?!

"Arth?"

"Z-Zyrho..."

But Keira meddled.

"Gusto ko lang naman hawakan ang tiyan niya but he pushed me." Arte ni Keira.

Napanganga na lang ako. Gusto ko tuloy'ng ilublob ang mukha doon sa fountain. What the heck was she saying?

"No, Zyrho hindi ko siya tinulak! At anong pinagsasabi mong gusto mong hawakan ang tiyan ko? Bitch! I can stand a bitch and a liar like you! Anong akala mo sa akin? Tatayo lang rito at hahayaan ka sa kasinungalingan mo!" I shouted. How dare she!?

"Arth!" Zyhro roared, and that's when I lose it all.

Hot liquid trickles down my cheeks.

Zyrho was about to stand, but Keira tugged at his sleeves.
Pinalis ko ang sariling luha at tinalikuran silang dalawa! Fuck them all!

***
Thank you for reading, Engels!
꧁A | E꧂

- dont forget to vote and leave your thoughts and reactions in the comment section. ur votes and comments are highly appreciated and will motivate the author to update as soon as possible:)