In war, good guys always become the bad guys – Howard Zinn

JEFFREY RONQUILLO

Nakatingin ako sa mga naka-posas kong kamay. Naririnig ko ang bulong-bulungan ng mga taong nasa likuran ko. Tinapunan ko ng tingin ang isang grupo sa kabilang parte ng korte at kita kong nag-iiyakan ang ilan sa mga iyon. Alam ko kamag-anak ang mga ito ni Laura. Natawa ako. Nag-iiyakan pa sila. Nandito na nga ako at nakaposas. Ano pa ba ang gusto nila?

Sa tabi ko ay nakaupo lang ang abogado kong si Attorney Jaden Elias Suarez. Kilalang Defense attorney. Sabi niya nang huli kaming magka-usap na dalawa, maipapanalo niya ang kaso ko. Naniniwala naman ako. Dahil ilang malalaking kaso na ang nahawakan niya. Mga kilalang mga kriminal ang hinahawakan niya. Drug lords, kidnappers, Gambling lords, alam ko nga pati organized crime hawak din niya.

Kaya nang mahuli ako dahil sa kagagahan ng Laura na iyon, siya talaga ang sinabi kong kukunin kong abogado.

Kung hindi naman kasi sa katangahan ni Laura, hindi ako mapupunta dito.

It was just the usual thing that I do every time I party. I will enjoy the night, I will look for girls who would flirt with me, put ghb in their drinks then I'll bring them home. To fuck of course. Then after I am done with them, I'll throw them on the streets. They won't remember what happened to them. And if they come back to the bar and asked what happened to them, bartenders, bouncers, waiters won't tell a thing.

            Because I own that fucking bar. I own those people who work for me. They knew what I wanted. Thrill and sex that I always find inside my bar. Those women who loves to flirt with strangers were my prey. They loved to flirt with me. They loved to hear validation from men like me. They loved to be showered with affection, and those free drinks. They wanted to party hard but they didn't want to pay.

            And it's fine with me. I got what I want from them anyway.

            Matagal ko na iyong ginagawa. Napakarami nang babae ang dumaan sa akin. Lahat okay naman pagkatapos ng kung ano ang gawin ko sa kanila. Naroon sa kuwarto ko at nakatabi ang mga sex tapes na ginawa ko sa mga babaeng iyon. Dozens of them. Napakaganda kasi nilang tingnan kapag wala na silang malay at nagagawa ko ang lahat ng gusto ko sa kanila. I could fuck them freely. I could use any toys to insert in their holes. Any holes in their body. I could videotape it without asking from their consent. And when they woke up on the side of the road, they can't remember a thing. Who were they going to blame? Me? Even if they check the cctv cameras in my bar, all they could see was me casually sitting at the bar and they were the ones approaching me.

            But that fucking Laura. Damn Laura Marcelino. She was the reason why I am in this trial. Fuck her and fuck her friend. I didn't realize that I was their target that night. Laura was a con artist targeting rich men like me. She introduced herself and I found her pretty and nice and I did the thing that I always does. I put ghb on her drink, told her to get out of that place and get inside my car then she lost consciousness.

            But that was my mistake.

            It never occurred to me that there were people allergic to ghb. Pagdating pa lang bahay ko ay hindi na magising si Laura. Kahit anong gawin ko ay wala siyang malay. Hanggang sa bigla na lang manginig ang buong katawan niya at bumubula ang bibig. I panicked and I drove her away from my house and threw her somewhere down the road.

            Little did I know that someone was filming me.

            Her damn friend was filming everything. Iyon pala ang modus nila. Kapag may nakilalang lalaki, lalandiin, aakitin at kapag kumagat at nakipag-sex, saka nila tatakutin. Sasabihin na ilalabas ang sex video tapos ay magde-demand ng malaking halaga kapalit ng sex video.

            Damn, these amateurs. Hindi ko akalain na ang mga ganitong klase lang ang magpapabagsak sa akin. Laura's friend called the police and when they found Laura, she was not breathing at all. She was dead. And the video that her friend took became the evidence in court even if they didn't see that I roofied the drinks of Laura.

            Autopsy showed that Laura suffered from seizure and heart attack. The ghb that I put in her drink was already untraceable. Hindi nila maibibintang iyon sa akin. Ang tanging sinasabi lang nila kaya ako kinakasuhan ay hindi ko dinala sa ospital si Laura. Pinabayaan ko lang na mamatay sa gilid ng kalsada.

            I was charged with involuntary manslaughter with a possible sentence of eighteen years in prison.

            Fucking eighteen years? Hindi ako papayag na makulong ng ganoon katagal dahil sa kagagahan ng babaeng iyon. She was allergic to drugs; she shouldn't be playing fire inside bars with predators like me. I am no killer. She did that to herself.

            Unfortunately, her family pushed with the case. Filed the case against me and here I am. Wearing these handcuffs and orange jumpsuit inside this court.

            The hearings were tiring. Nakakapagod umarteng inosente sa loob ng korte. Ilang beses din akong sumalang sa witness stand at nag-iiyak sa harap ng judge at mga tao dito para makuha ko ang simpatya nila na natakot lang ako at nataranta kaya ko nagawa iyon. At bukod sa pag-arte, pinagana ko na rin ang pera ko.

            I heard from some people that the judge presiding my case was a corrupt one. Madaling mabayaran. I told Attorney Eli to paid him a visit.

            And today would be the judgment day.

            Attorney Eli Suarez promised me that the odds will be on our side. He seemed so confident that I could get away from jail time.

            "All rise!"

            Iyon ang narinig namin na sabi ng bailiff. Lahat kami ay tumayo at tiningnan ako ni Attorney Eli tapos ay tumingin sa harap.

            Mayamaya lang ay lumalabas na ang judge at naupo na. Sinenyasan kami ng staff ng courtroom na ganoon din ang gawin. Kinuha ng judge ang mga papel na nasa harap niya at ibinibigay ng mga court clerks na naroon. Pinatawag ang mga abogado kaya tumayo si Attorney Eli at lumapit dito. Hindi ko naririnig kung ano ang sinasabi pero nakita kong tumatango lang ang dalawang abogado.

            Nang bumalik sa tabi ko si Attorney ay napahinga lang ito ng malalim at tumatango habang naghihintay ng verdict na ibababa ng judge.

            "Attorney, talaga bang hindi ako makukulong?" Paniniguro ko. Ang ilang linggo kong pananatili sa loob ng kulungan ay para nang penitensiya sa akin. Hindi ko na kayang magtagal pa doon. Ginamit ko nga lang talaga ang pera ko para magkaroon ako ng sariling selda at hindi ako galawin ng ibang mga preso doon. Binubusog ko sila ng pagkain at nagbibigay din ako ng pera sa kanila pati na sa mga jail guards na naroon.

            "You wait for the verdict. But what did I say?" punong-puno ng confidence na sabi ng abogado.

            Hindi na ako nagsalita nang makita kong tinawag ng judge ang court clerk at may ibinigay na folder doon. Mayamaya ay tumayo ito at lumapit sa mic na naroon. Sinabihan akong tumayo at nagsimulang magbasa ang babae.

            Hindi ko naman masyadong iniintindi kung ano ang sinasabi nito. Nag-umpisa sa kung paano ang nangyari sa kaso na ibinibintang sa akin. Ang boring. Alam ko na naman ang nangyari. Habang idini-detalye ulit kung ano ang nangyari at lumalakas lang ang iyakan ng mga kamag-anak ni Laura sa kabilang puwesto ng court room. Napapaikot ang mata ko. Umay na umay na ako sa pag-iyak nila.

            Tingin ko, maging si Attorney Eli ay bored na din dahil nilalaro na lang niya ang mga ballpen na nasa harap niya. Pinapapaikot-ikot iyon sa mesa habang panay ang buntong-hininga. Mayamaya ay huminto sa paglalaro si Attorney nang sinasabi na ang verdict sa kaso ko.

            Pakiramdam ko ay nabibingi ako sa sinasabi ng nagsasalita. Pero ang tanging naintindihan ko ay ang salitang 'NOT GUILTY'.

            Tumingin ako kay Attorney at nakita kong napangiti din siya at tumingin sa akin. Iyong tingin na parang nagsasabing: "I told you so."

            Nagwawala ang kabilang parte ng courtroom. Nagwawala ang mga kamag-anak ni Laura. May nagbato pa ng bote ng tubig sa akin. May nagbato ng sapatos. May sumisigaw na killer daw ako pero agad na pinigilan ng security ang mga ito.    

            Sige sa pagpukpok ng gavel ang judge at pagsasabi ng order in the court. Nilapitan ako ng dalawang security at pinatayo na at pinalabas na doon habang kasunod ko si Attorney Eli. Dinala ako sa isang kuwarto at doon ay tumayo sa harap ko si Attorney.

            "What did I tell you?" Tonong mayabang siya.

            "Hindi talaga ako nagkamali ng pagkuha sa iyo, Attorney. Sulit na sulit ang bayad sa iyo."

            "I suggest even if the court doesn't tell you to pay Laura's family, you give them something."

            "One million would be enough?" Paniniguro ko. Barya lang naman sa akin iyon.

            "Kung galante ka, why not? Para lang makita nila that you have remorse of what happened. That you really didn't mean Laura to die."

            Natawa ako at napatingin sa security na lumapit sa akin at inialis ang pagkakaposas ng mga kamay ko. May ipinatong din na damit sa mesang nasa harap ko at tinanggal ko ang orange jumpsuit kong suot. Naaalibadbaran ako sa kulay na 'to.

            "Bobo kasi ang babaeng iyon. May allergy pala siya sa ghb, lumalandi siya sa mga bars. We all know that roofing drinks in bars is rampant." Tuluyan ko nang hinubad ang jumpsuit at isinuot ang regular na damit na ibinigay sa akin.

            Hindi agad sumagot si Attorney Eli pero narinig ko siyang huminga ng malalim.

            "Did you do it? Roofing drinks?" Ibinulsa pa niya ang mga kamay at lumakad-lakad sa loob ng silid.

            "Of course." Itina-tuck ko pa ang t-shirt sa suot kong pantalon. "Women are nice to fuck if they are not moving on bed." Kumindat pa ako sa kanya. Pumasok ang isang security at nakita kong inilagay sa mesa ang mga personal kong gamit. Wallet, telepono. Kinuha ko agad ang telepono ko at tinawagan ang driver ko. "Sunduin mo ako. Laya na ako. Ngayon na." Sabi ko at ibinulsa ang telepono.

            Ngumiti si Attorney at tumango-tango. "Many women?"

            Lumapit ako kay Attorney at bumulong sa kanya. "Dozens of women. I have sex tapes that I took. If you want to see it, I let you in my private entertainment room." Humalakhak ako ng malakas. Napakasarap sa pakiramdam ng maging malaya. "Attorney, you are worth every penny. Next time I'll have a trouble like this again, I will definitely get your service."

            "Sure." Mahinang sagot niya at tinapik ako sa balikat at lumabas na. Ilang beses pa akong huminga ng malalim hanggang sa maka-receive ako ng text na nandoon na daw ang driver ko. Lumabas ako at inihatid pa ako ng dalawang security. Inilayo na ako sa pamilya ni Laura na naghihintay daw sa akin. Sa likod ako pinadaan hanggang sa makita ko ang kotse ko na nakaparada doon.

            Sinabihan ko ang driver ko na ako na ang mag-da-drive. Na-miss ko ding imaneho itong sasakyan ko. Nang makasakay ako sa loob ay hinawakan ko pa ang manibela na parang first time ko lang mahawakan iyon tapos ay mabilis kong pinaharurot paalis doon ang sasakyan.

            Inihinto ko sa isang club ang kotse ko. 'Tangina, sabik na sabik ako sa babae sa tagal ko sa loob ng kulungan. Nanood ako ng mga babaeng nagsasayaw ng hubad. Rumenta din ako ng babae at dinala ko sa VIP room. Pinabayaan kong paligayahin ako. Magtitiyaga na muna ako sa ganito. Dahil bukas, back to business na naman ako. Pag-uwi ko sa bahay, o-order na uli ako ng ghb para maituloy ko ang mga hobby ko.

            I was drunk, satisfied with the fuck that I got, it was time for me to go home. Pasuray-suray pa akong pumasok sa sasakyan ko at sumandal sa kinauupuan. Hindi ko na muna agad na pinaandar dahil tinatantiya ko pa ang sarili ko. Madami akong nainom. Pero kaya ko pa naman magmaneho.

            Hanggang sa maramdaman kong mayroong biglang sumaklob na plastic sa ulo ko. Ang higpit. Nag-panic ako at hindi ako makahinga. Tapos ay naramdaman kong may kung anong tumusok sa leeg ko. Sunod-sunod na tusok saka inialis ang plastic na nasa ulo ko.

            "Putangi-" hindi ko maituloy ang sasabihin ko dahil pakiramdam ko ay nawalan ng lakas ang buong katawan ko at hindi ako makagalaw. Gusto kong sumigaw. Gusto kong magwala pero hindi ko magawa. Tingin ko ay umiikot din ang paningin ko.

            "Those are GHB's. High dose."

            Para na akong nagha-hallucinate but definitely, that voice was familiar.

            "You got away from your crime, but not from me."

            Bakit ganoon? Bakit nahihirapan akong huminga? Ang bilis ng kabog ng dibdib ko. Nanlalamig ako.

            Pinipilit kong magsalita pero hindi ko talaga magawa. Naghahabol na ako ng hininga at nangininig na ang buong katawan ko. Hanggang sa pakiramdam ko ay nagsasara na ang lalamunan ko at wala ng hangin ang makapasok doon.

            Tuluyan na akong hindi makahinga hanggang sa magdilim na ang buong paligid ko.