AFTER THEIR steamy scene, Ryo asked John to go on the park he used to go with when he wants to unwind or to have a peace of mind.

Magdadala rin sana si John ng kaniyang sariling kotse ngunit hindi na ito pinayagan pa ni Ryo. Gusto ng binata na sa iisang kotse na lamang sila sumakay; sa kotse niya.

Sa loob ng kotse papunta sa Park ay wala man lang nagsasalita sa kanila. Nasa daan ang atensyon ni Ryo. Pinakikiramdaman niya lamang ang bawat galaw ng kaniyang tiyuhin na ang tingin ay sa labas ng bintana; abalang tignan ang kanilang nadaraanan.

“I’m sure you’d love the place like how I love it,” Ryo uttered as he swirls the steering wheel to the right. The road was curvaceous.

Ilang minuto pang pagmamaneho ay narating na nila ang lugar. May parking lot doon. Hiwalay ang parking-ngan ng kotse at motor. Mayroon ding para sa mga tricycle. Ang sino mang hindi sumunod sa lugar kung saan dapat sila mag-parking ay may kaukulang bayad na limang libo.

Nang ma-i-garahe na ni Ryo ang kotse ay kaagad na silang bumaba nang magkasabay.

Ang sariwang hangin ay lumukob sa katawan nilang dalawa. Masarap sa pakiramdam. Nakakakalma.

SIERRA’S NATURE PARK. Thank you for coming. Welcome and enjoy the calming breez of fresh air and the wonderful sight of green environment.

Ilang ulit iyong binasa ni John. Nakasulat sa malaking titik ang pangalan ng lugar na nasa itaas na bahagi ng karatula. Sa baba nito ay ang pambungad na bati.

Nagbayad sila nang tig-isang libo bago tuluyang makapasok sa Park. Sulit naman iyong ibinayad nila sa ganda ng lugar.

Sa gitna nito ay mayroong fountain. That’s the most sought part of the place. Lagi iyon ang unang pinupuntuhan ng mga turista para humiling. Magtatapon ng barya doon saka hihiling.

Nang malaman ni Ryo na kung sino man ang humiling sa fountain na iyon ay nagkakatotoo, kaya naging interesante siya sa lugar. Pinuntahan niya ito kaagad at ang fountain ang kaniyang unang pakay. Humihiling siya doon na siya nga namang nagkakatotoo.

“Let’s go to the fountain, Uncle. We will make a wish.” Ryo held John hand and he intertwines their fingers. Gusto mang umalma ni John ay hindi niya ginawa; gusto niya din naman kasi iyon.

“R-Ryo, maraming tao,” mahinang usal ni John. Ipinalibot niya ang kaniyang tingin. Nakahinga siya nang maluwang nang makitang hindi naman sila pinapansin ng mga ito. Abala rin ang mga ito sa kani-kanilang kasama.

“Tao rin naman tayo. Don’t mind them. Let’s enjoy the place.” Hinigpitan ni Ryo ang pagkakasaklop ng kanilang mga daliri.

May magkasintahan, magbabarkada, at magkakamag-anak ang naroon; masayang nagkukuwentuhan at nag-aasaran. May grupong nagsisipag-awitan. Mayroon ding nagsasayaw ng akrobatiko at nag-z-zumba. Maganda nga naman talaga ang lugar para sa ganoong mga aktibidades.

Nang makalapit sila sa fountain ay kaagad na kumuha ng barya si Ryo sa kaniyang wallet. Isang buong sampung piso. Inihulog niya ito sa fountain saka dahan-dahang ipinikit ang kaniyang mga mata.

Tiningnan lang ni John si Ryo saka siya napangiti. Ang kaniyang puso ay bigla na lamang nagharumentado. Pamilyar na iyon sa kaniya. Lalo na kapag nariyan lang ang binata sa tabi niya. Hindi niya na kaya pang itanggi ang kaniyang nararamdaman para dito. Tunay ngang mahal niya na ang binata.

Habang nakapikit pa si Ryo dahil hindi pa ito tapos humiling ay inilibot ni John ang kaniyang paningin sa buong lugar.

Maraming bench. Ang bawat isa ay may atip na gawa sa semento. Ginawa iyon para kung sakali mang umulan ay may sisilungan ang mga turista pati na rin kapag sobrang mainit na.

May iba’t ibang bulaklak na naroon na ang gagandang pagmasdan lalo na ang magandang pagkaka-mukadkad ng mga ito. Ang halimuyak ng mga ito ay sumasabay sa bawat pagsimoy ng hangin. Ang sarap at nakakakalma. Perpektong-perpekto talaga ang lugar kung gusto mong magkaroon ng peace of mind. Nakakagaan sa pakiramdam. Pati problema ay makalilimutan kapag nasa lugar ka.

Dumako rin ang mga mata ni John sa nagtataasang puno. Ang sarap sa mata. Berdeng-berde ang mga ito.  May mga bench din siyang nakita roon at may mga tao. May mga kumukuha ng kani-kanilang litrato. Ang estilo nang pagkakatanim sa mga puno ay pa-letrang V. Sa gitnan ng mga ito ay mayroong lawa na ang tubig ay malinaw na parang crystal. Ang bughaw na langit at berdeng mga puno ay nag-re-reflect na lalo pang ikinaganda ng lawa. Nakaka-relax tignan iyon. Sulit talaga ang isang libong bayad sa entrance fee. At saka barya lang naman para sa kanila ni Ryo ang isang libo.

Sa parang gitna ng lawa sa tabi nito ay mayroong namumukod tanging bench. Walang taong nakaupo roon. Sa isip ni John ay perpektong-perpekto ang lugar na iyon para sa magkarelasyon.

“I told you, this place is very calming. Did you like it?” dinig niyang ani Ryo. Tapos na pala itong humiling. Sa katunayan ay nakatingin na ito sa kaniya.

“I love it.” Inilibot muli ni John ang kaniyang tingin sa buong lugar para iwasan ang mga mata ng binata na masuyong nakatingin sa kaniya. Ang puso niya’y wala na naman sa normal na pagtibok nito.

“Make a wish, Uncle, like what I did. This fountain will grant any of your wish if it’s came from the bottom of your heart,” Ryo said. John diverted his eyes on Ryo. Ang magandang ngiti at nangingislap na mata ng binata ang bumungad sa kaniya. Ang sarap lang pagmasdan. Lalo siyang nilulunod nang nararamdaman niya para dito.

Hindi na lamang si John nagsalita pa. Dumukot na lamang siya ng barya sa kaniyang bulsa. Limang piso ang nakuha niya. Kaagad niya iyong tinapon sa fountain saka ipinikit ang kaniyang mga mata.

Hope I will have a strength to speak up my feeling; my love for my nephew. Hope God will forgive me for having this feeling for Ryo.

Iyon lamang ang hiniling  niya. Wala naman na kasi siyang ibang hihilingin pa. Marangya ang kaniyang pamumuhay. Gamit ang kaniyang pera ay nakukuha niya lahat nang naisin niya.

He even gave 30% of his money for charity. He also help those out of school youth to study and have their Bachelor’s Degree.

“So... What’s your wish, Love?” tanong ni Ryo.

Love? Bakit ang sarap pakinggan kaysa sa Uncle? Sa isip-isip ni John.

“It’s a secret.” Inilayo ni John ang tingin sa nangungusap na mga mata ng binata.

Ngumuso si Ryo dahil sa tinuran ng kaniyang tiyuhin. Para siyang nalugi.

“I will tell what’s my wish, but tell yours as well,” pangungulit ng binata.

Ang kulit. Ani John sa kaniyang isipan.

“No.” John voice has a sound of finality.

“Okay,” mahinang usal ng binata, “Let’s go near the lake. We will sit on that bench,” dagdag pa ring saad ni Ryo na mahina pa rin habang tinuturo ang bench na kanina lang ay tinitignan niya at nasabing tama sa magkarelasyon.

John just nodded and let Ryo to pull his hand went to that place. Their fingers were still intertwined.

Nang makarating doon ay kaagad silang umupo. Tahimik lamang sila. Tanging ang masarap na simoy ng hangin at ang ingay ng mga turista ang kanilang naririnig.

Binalingan ni John si Ryo. Seryoso itong nakatingin sa lawa. Hindi nakaligtas sa kaniyang paningin ang paggalaw pataas at pababa ng adams apple nito.

Dang! It’s hot. It’s turning me on. John uttered at the back of his head.

“Sige na kasi, Love. Sabihin mo na sa akin kung ano ang hiniling mo. Sasabihin ko rin naman iyong sa akin,” ani Ryo. Nagpapa-awang tumingin ito sa kaniya.

Ang sarap sa pakiramdam na tinawag siya nitong Love at hindi na Uncle. Naninibago siya doon pero mas gusto na niyang iyon ang itawag sa kaniya ng binata.

Ryo pouted his lips. That made John gave in. He can’t resist him.

“Okay, I'll tell you. Just stop what you’re doing. Nakakadiri.” He was lying. Kung ano man ang ginagawa ng binata ay nagdudulot lamang nang mabilis na pagtibok ng kaniyang puso. Ramdam niya din na parang may mga paru-paru na naglalaro sa kaniyang tiyan.

“Good,” Ryo uttered. A smile of victory form at his luscious lips.

John heaved a deep breath and then he speaks, “Ang hiling ko lang naman ay sana magkaroon ako ng lakas ng loob na sa sabihin sa iyo kung ano man itong nararamdaman ko. Sana mapatawad ako ng Diyos dahil sa maling nararamdaman ko para sa iyo. Maling-mali.”

“You mea—”

“Your turn. Mamaya na ang feedback mo sa hiniling ko. Sabihin mo muna kung ano rin ang hiniling mo.” Pamumutol ni John sa nais sabihin ng binata.

“Fine,” naluluging turan ni Ryo, “Dati ang laging hinihiling ko lang roon sa fountain ay sana laging maging malakas si Dad. Huwag hahayaang magkaroon ito nang malubhang karamdaman. At sana ilayo niya kami lagi sa kapahamakan. Pero nang dumating ka ay may nadagdag sa mga hiling ko. Ang huling hiniling ko ay sana hayaan ako ng Panginoon na makasama ka habang-buhay. Na sana hayaan Niya tayo na magsama kahit maling-mali man ito. Sana masabi mo rin na mahal mo ako. Kasi ako, mahal na mahal na kita.”

After Ryo’s speech, he looks at John full of love.

Dahil sa sinabi ng binata ay nanubig ang mga mata ni John. Hindi niya inaasahan ang sinabi nito. Oo nga’t sinabi na ng binata na mahal siya nito pero hindi niya inaasahan na sasabihin ulit ni Ryo ang mga katagang iyon.

“You’re teary-eyed. What did I do? Did I say words that hurt you?” nag-alalang saad ng binata. Umiling lamang si John dito.

“I love you too, Ryo.” Tanging lumabas sa labi ni John.

“Y-You love me too?” John nodded. “Yes! I love you so much, Love. You made me happy. You love me and I love you too that means you own me and I own you.” John chuckled.

“Probably,” John retorted. Ryo smile reached his ear.

Gamit ang kaniyang hinlalaki, pinahid ni Ryo ang mga luha ni John hanggang matuyo iyon.

“I love you, Love,” Ryo uttered, “We’re now officially in  a relationship,” he declared.

John smiled and uttered, “Yeah. We are. I love you too, Love.”

“I love it when you called me, Love. It sounded like you’re really owning me. I’m yours though.” Ryo chuckled.

John just smiled.

Napitlag si John nang hawakan ni Ryo ang pisngi niya. Napapikit siya nang dahan-dahang lumalapit ang mukha ng binata palapit sa kaniya. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata. Naramdaman niya na lamang ang pagdampi nang malambot na labi nito sa kaniyang labi.

Akala niya madali lamang iyon pero hindi pala. Naramdaman niya ang paggalaw ng labi nito kaagad niya namang tinugunan.

UNBEKNOWNST to them, there’s someone who took a pictures of them, sharing a passionate kisses. Someone who was spying at them since they came at the Park.

“These would be a huge scandal,” she uttered as she looks at the photos she captured.

At the back of her head, she was laughing like a witch.