Chapter 16: Mom and Kuya

Mark Point Of View
Agad akong lumabas ng hospital ng tumunog ang cellphone ko. Ayaw ko man iwan si Aesha pero kailangan kong masagot ang tumatawag sa akin.

“Halmeoni?" saad ko sa telepono. Minsan lang sya tumawag kaya nakakapag taka.

(“Sonja... Sonja You have to comeback here at Korea...") My Grandmother said at the phone.

“Waeyo? I have to take care of Grandfather Halmeoni... He's in a critical condition and i'm the one he assign for company..." i said to her. What the reason she called and she want me to comeback at Korea. I have so many problems here.

(“ You're Eumma... She want to see you... She's now recovering from her trauma... And she want to see her Kasashi too..") i don't know what emotion i will have this night. Eumma was now want to see me. Thanks God Eumma was recovering now... And the problem we didn't tell her what happen to the accident...

Then Ji-sama [Grandfather in Japan] was not good right now. As a Grandson i'm the one who have a power to take his position in his company but if Kasashi is here she will be the one to take over Ji-sama's Position.

Because all of the shares, stocks even the wealth of Hanazano was named after her. The wealth of our mother was named after her. She's our princess the only one and precious one of Hanazono Clan.

But for the mean time i will be the one to manage it because we don't know where she is after the accident that cause Appa to die, Eumma to have a trauma and lastly we lost Kasashi the heiress of Hanazono Clan and my princess.

("Sonja... Sonja are you still there. Please think about it... ") Halmeoni said. I realised a heavy sigh before speak at her.

"Arraseo Halmeoni... Sarangheyeo Halmeoni... Annyeong" I said before end the call. What should i do? Stay here and take care of Ji-Sama and the company or go to Korea visit Eumma and tell to her that we lost Kasashi to the accident?

What should i do? I start waking just to calm my self.

Aesha Point Of View
Nagising ako dahil sa isang boses. Imumulat ko na dapat ang aking mga mata ngunit nang marinig ko ang pangalan ko na binanggit nya ay pinikit ko nalang ang mga mata ko at nagpanggap na tulog parin.

“You should know this! Paano kung mapalapit pa sila at malaman nya ang lahat! What will you do Tyron?" iminulat ko ang isang mata ko para makita kong kanino nang gagaling ang boses na iyon.

Mama? Galit syang nakatingin kay kuya. Si kuya naman ay nakayuko lang. Bigla nyang itinaas ang ulo nya nagulat ako ng dumeretso ang tingin nya sa akin kaya pinikit ko ng mabilis ang mga mata ko. Baka mahalata nya na nakikinig ako sa usapan nila ni Mama.

Naka wheel chair si mama may dextrose pa na nakakabit sa kanya. Nagulat talaga ako dahil ngayon lang ko makita si mama na ganyang makatingin at galit kay Kuya.

“Ma please lower you're voice baka magising si Aesha at marinig nya ang pinag uusapan natin" saad ni kuya kahit na hindi ko na kikita ay alam ko na sya ang nag salita nun. Sila lang naman ni mama ang nag uusap.

“Gumawa ka ng paraan" medyo mataas na boses na saad ni mama kay kuya. “I don't want to lose her and alam ko na ayaw mo ring mawala sya sayo... Sa pamilya natin" naging mababa ang boses ni mama ng sabihin nya yun. Tungkol saan ba yung pinag uusapan nila.

“Don't worry ma i will do everything that i can do na mapag hiwalay silang dalawa pag labas ko dito sa hospital babantayan ko sya sa school" saad ni kuya. Sino? Kanino nya ako ilalayo eh wala naman akong kaibigan bukod kay Mark na hanggang ngayon ay ilang parin ako sa kanya.

“Wag ka puro salita Tyron gawin mo" saad ni mama. Unti-unti ko nang iminulat ang mga mata ko at sakto pag mulat ko ng mata ko ay nakatingin na sa akin si mama gayun din si kuya Tyron.

“Good Morning ma ganun rin sayo kuya" saad ko at naupo sa sofa kung saan ako nakatulog. Kailangan ko nang umuwi para maligo babalik nalang ako mamaya.

“Ayos kana ba mama? Bakit nandito ka? Diba dapat po nag papahinga ka para makabawi ka agad ng lakas at makauwi na tayo sa bahay?" saad ko. Kahit naman na nag lalaro sa isipan ko ang mga narinig ko kanina ay pilit kong inaalis iyon para hindi nila mahalata na narinig ko sila.

Syaka sino ba yung tinutukoy nila na kailangan ilayo nila sa akin. Syaka hindi naman ako malalayo sa kanila hindi ko sila iiwan. Sila ang pamilya ko kaya bakit nila nasabi na iiwan ko sila.

“Anak nakikinig ka ba?" napalingon naman ako kay mama ng mag salita sya. Mukhang napalalim ang iniisip ko.

“Kanina pa kasi ako nag sasalita pero natahimik ka dyan at natulala may problema ka ba? Sabihin mo kay mama" saas ni mama pero umiling lang ako. Ayaw ko namang mag sinungaling sa kanila pero may pumipigil sa akin na wag kong sabihin sa kanila na narinig ko ang pag uusap nila.

“Ma... Kuya uuwi nalang po muna ako para maligo babalik din naman po ako. Nakakahiya kasi na hindi pa ko naliligo dito pa ako nakatulog" saad ko kay mama habang inaamoy ang sarili ko kung mabaho na ba ako.

“Sige iha... Tyron tawagan mo si Ace para may makasama si Aesha pauwi sa bahay" saad ni mama at tumingin kay kuya. Hinawakan ko naman agad ang kamay ni mama.

“Hindi na kailangan ma... Ako nalang po uuwi mag isa kaya ko naman po ang sarili ko syaka malaki na ko di ko na po kailangan ng bantay..." nakangiti kong saad kay mama. Ngumiti sya pero kita ko ang pag kakalanganin ng kanyang ngiti.

“Sige pero mag iingat ka... Sige na nang makabalik ka agad" saad ni mana sa akin. Tumayo naman ako at kinuha ang sling bag ko. Pag ka kuha ko ay tuluyan na akong nag paalam kay mama at kuya bago lumabas ng pintuan.

Agad akong nag tungo sa elevator. Nang bumukas ay pumasok na ako at pinindot ang button kung saan may nakalagay na 1. Nag hintay ako ng ilang saglit at bumukas ang elevator. Lumabas ako doon at nag lakad palabas ng hospital.

Nag lakad ako para pumunta sa pilahan ng taxi. Nakita ko kasi yub kagabi habang nag lalakad kami ni Mark pabalik dito sa hospital. Kahit naman na naiilang ako sa kanya ay magaan naman ang loob ko kapag kasama ko sya para bang ligtas ako.

Parang pakiramdam ko matagal ko na syang kilala. Para syang isang piraso ng nakaraan ko na hindi ko ma alala. Kung ganon baka parte sya ng nakaraan ko. Bakit parang nag kakainteres na ako na malaman ang nakaraan ko? Noon wala naman akong pakeelam kung hindi ko na maalala iyon basta kasama ko si kuya at si mama.

“Eumma! I love you" saad ng isang malambing na boses habang tumatakbo palapit sa kanyang ina.

“I love you too baby..." saad nito habang nakayakap sa kanyang anak. Masaya namang nakatingin ang isang lalake sa kanila na may kasama namang batang lalake na mas matanda lang nang isang taon lang ang tanda sa kanya.

“Appa! Ni-sama!" tawag nya sa dalawang lalakeng iyon.

(A/N: Korean and Japan po ang language na ginagamit ko. All of us know that Appa was a korean word for Dad. The Ni-sama was a Japanese word for Brother or older brother.)

Sinalubong naman sya ng   yakap ng dalawa lalo na ang batang lalake na tinawag nyang Ni-Sama.

Napahawak ako sa aking ulo ng biglang sumagi ito sa isip ko. Malabo ang mga imahe na iyon pero isa ang tumatakbo sa isip ko sino sila?

“Ahhhhhh!" i shout ng mas sumakit ang ulo ko dahil dun then everything turn black.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
A/N: I'm so thankful to that reading my story. Kahit na konti lang kayo at hindi masyadong nag vote pero i'm thankful parin. Please vote or comment.

Merry Christmas! 🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄🎄