Some poisonous people come disguised as friends and family.

RUTHLESS SINS SERIES 5 | THE LOST KING

CHAPTER ONE – WHORE HOUSE

AUDREY

            "Wear this."

            Hindi ako tuminag sa kinauupuan ko habang inilapag ni Mommy ang isang white dress sa kama. Maganda iyon. Mukhang mamahalin. Iba sa mga damit na ibinibigay niya sa akin na alam kong mga pinaglumaan lang naman. Sigurado akong may pupuntahan kami ni Mommy. Dahil binibigyan lang niya ako ng mga ganitong kagagandang damit kapag isinasama niya ako sa mga handaan.

            "These shoes. Mahal ang bili ko diyan kaya hindi mo dapat gasgasan," inilapag niya sa tabi ng damit ang isang pares ng sexy na sapatos. "Puwede ko pa 'yang ibenta uli. Pati ang damit kapag isinuot mo, ingatan mo."

            "May pupuntahan tayo, Mommy?" paniniguro ko.

            Ngumiti siya sa akin. "Yes. Tonight, is a special night."

            "Pero may kailangan po akong tapusin na assignment. Magre-review din po ako kasi may exams kami sa Math." Katwiran ko.

            Tingin ko ay nairita siya sa sagot ko.

            "Kapag nagawa mo ang ipapagawa ko sa'yo ngayong gabi, hindi mo na kailangang mag-aral. Hindi mo na kailangang mag-review, mag-exam. You don't need to be educated because you are beautiful and you can use your charm to get your way up."

            Hindi ako sumagot sa sinabi ni mommy. Hindi ko na kailangan mag-aral? Ayaw ko nga. Gusto kong mag-aral. Gusto kong makatapos ng high school at makapag-college. Gusto ko pang maging lawyer. Iyon talaga ang pangarap ko. Iyong magtatanggol ako ng mga mahihirap saka mga naaapi.

            "Magbihis ka na. Bilisan mo na at aalis na tayo mayamaya," sabi pa ni Mommy at lumabas na ng kuwarto ko.

            Tiningnan ko lang ang damit at sapatos. Hindi ako tumayo sa kinauupuan ko. Katabi ko doon ang mga libro ko at notebook. Mas iyon ang pinagtuunan ko ng pansin. Naalala ko sabi ng teacher ko, malaki daw ang chance na maging valedictorian ako sa upcoming graduation. Magtatapos na ako ng high school. Nai-excite talaga ako. Kapag nakatapos ako sabi ng teacher ko, dahil gusto kong maging lawyer, kumuha daw ako ng kurso na pasok doon. Pre-law daw ang tawag. Sabi ni Teacher, puwede daw ang Psychology. Study of the human mind and behavior. Economics puwede din daw o kaya Political Science. Parang gusto ko 'yong Psychology na course. Tutal mahilig naman akong ma-observe ng mga tao.

            Pero ang tanong, tutustusan pa kaya ng mommy ko ang pag-aaral ko? Ito ngang pag-aaral ko sa high school hirap na hirap na akong ihingi sa kanya. Lagi na lang akong delayed sa bayad monthly sa school. Lagi akong nakapila sa registrar office para sa promissory note. Lagi na nga nakasimangot ang bantay doon kasi alam nang late na naman ang payment ko. Si mommy kasi kung ano-ano ang inuunang pagkagastusan. Mas inuubos niya ang pera sa pagbili ng mga damit, sapatos, bag at make-up niya tapos aalis siya ng gabi.

            Kahit may idea na ako kung ano ang trabaho ni mommy, hindi naman ako nagtatanong sa kanya. Basta alam ko, aalis siya ng gabi at umaga na siya uuwi. Tapos iba-iba ang sumusundo sa kanya at iba-iba rin ang naghahatid. Iba-ibang sasakyan ang nakikita ko. Usap-usapan sa mga kapitbahay namin sa tuwing lalabas ako, pokpok daw ang mommy ko. Kanina lang nang dumaan ako sa tapat ng tindahan at naghihintay ako ng tricycle narinig ko ang usapan ng mga nakaumpok na mga babae doon.

            "Maganda ang anak ni Suzanne 'no? Halatang may lahi ang tatay."

            "Oo. Maganda din naman kasi si Suzanne. 'Di ba kasi frustrated actress iyon?" sabi ng isa.

            "Sigurado naman paglaki niyang si Audrey, magiging katulad din 'yan ng nanay niya. Pokpok din. Tingnan mo nga ang nanay, iba-ibang lalaki ang sumusundo. Iba-iba din ang naghahatid pauwi."

            "Kailangan naman ni Suzanne ang magpaka-pokpok para may makain silang mag-ina. Sa tingin mo ba kaya nilang mamuhay ng ganyan kung hindi mag-pokpok 'yon? Pero sa tingin n'yo, sino kaya ang tatay ni Audrey? Siguro porenger 'no?"

            Ayaw ko nang marinig ang pinag-uusapan nila kaya umalis na ako doon kahit wala pang dumadaan na tricycle. Doon na lang ako kabilang kanto nag-abang. Lagi namang ganoon ang kuwentuhan nila. Pokpok si Mommy. Nanghuhula kung sino ang tatay ko. Lumaki na nga ako ng ganito, hindi ko man lang nakita ang aninon n'on. Sabi ni mommy, may ibang pamilya daw at huwag na daw akong umasa na makikilala ko pa. Nang umuwi ako, sa kabilang kanto din ako dumaan para hindi na ako makadaan doon sa may tindahan. Nang dumating ako dito tulog pa si Mommy. Pagkagising, nagkape lang tapos ay umalis. Ngayong dumating, may damit nga na ibinigay sa akin.

            Inayos ko ang mga libro at notebooks ko doon. Bumukas ang pinto at bihis na bihis na si mommy. Nanlaki pa ang mata nang makita akong hindi pa nakaayos.

            "Punyeta kang bata ka! Bakit hindi ka pa naka-ayos?"

            "M-may exam kasi kami bukas mommy. Kailangan ko talagang-" hindi ko naituloy ang sasabihin dahil pabigla akong sinabunutan ni mommy. "Aray! Mommy!"

            "Kapag sinabi ko sa iyo na mag-ayos ka, mag-ayos ka." Hila-hila niya ang buhok ko at dinala niya ako sa banyo. "Maligo ka at kuskusin mong maigi ang katawan mo. Hindi iyong amoy araw ka. Ito na nga lang ang magiging silbi mo sa akin hindi mo pa magawa." Itinulak ako ni mommy sa loob. "Maligo ka! Bilisan mo!"

            Napapitlag pa ako nang malakas niyang isara ang pinto ng banyo. Hindi ko na napigil ang mapaiyak nang buksan ko ang shower. Tumapat ako doon at sumabay ang agos ng tubig sa agos ng luha ko. Umiiyak pa ako? Hindi pa ba ako nasanay sa mga ginagawa ni mommy sa akin? Nagkuskos ako ng katawan at sinunod ang sinabi ni mommy na maglinis akong mabuti. Nang matapos ako ay nagtapi ako ng tuwalya at lumabas ng banyo. Naroon si mommy at naghihintay sa akin. Ang sama pa rin ng tingin. Hinila ako at hinablot ang tuwalya na nakabalot sa katawan ko. Siya ang nagtuyo ng buhok ko at katawan. Walang pakialam na hubad ako sa katawan niya. Sige lang siya ng painis na pagkuskos sa akin. Nang matapos ay itinapon sa kung saan ang tuwalya at ibinigay ang damit sa akin.

            "Isuot mo." Utos niya.

            Taka akong napatingin sa kanya. "Mommy, panty ko po saka bra."

            "Hindi mo na kailangan ang mga iyon. Isuot mo na 'yan," halos ingudngod niya sa akin ang damit.

            "M-mommy? Hindi ako magpa-panty?" takang-taka ako.

            "Hindi mo na kailangang mag-panty para sa gagawin mo ngayong gabi. Bilisan mo nang isuot iyan at ayokong mahuli tayo sa party." Tumalikod siya at humarap sa dresser na naroon. Nakahilera ang mga make-up.

            Isinuot ko ang damit. Kahit maganda ang yari noon, hindi ako kumportable dahil wala akong bra at panty. Bakit ganito ang gusto ni mommy? Bakit hindi niya ako pagsusuotin n'on? Sabi sa school, itinuturo ng teacher ko sa health na importante and panty at bra dahil proteksyon iyon ng maselang bahagi ng katawan ko.

            Nang makita ako ni mommy na nakasuot na ng damit ay sinenyasan niyang maupo ako sa harap ng dresser. Kahit labag sa loob ko ay sumunod ako. Pag-upo ko ay halos sabunutan ako ni mommy habang bino-blowdry ang buhok ko. Nang matuyo iyon ay inayos-ayos niya at itinaas. Magulo ang pagkakaayos pero maganda naman. Tapos ay nilagyan niya ng make-up ang mukha ko.

            "Ayan. Bagay na bagay sa iyo. Tandaan mo. Pagdating natin sa pupuntahan natin, kapag may nagtanong ng edad mo, sasabihin mo, nineteen ka. Huwag mong sasabihin na sixteen ka lang." Sabi ni mommy at niligpit na ang mga ginamit na make-up.

            "Bakit ako magsisinungaling, mommy? Masama 'yon 'di ba?"

            Mariing hinawakan ni mommy ang pisngi ko. "Tumigil ka sa katangahan mo, Audrey. Walang kahihinatnan ang buhay mo kung ganyan ang katwiran mo. Hindi totoo ang mga napag-aaralan mo sa eskuwelahan. Kaya lang kita ipinasok doon ay para matuto kang bumasa at sumulat dahil iyon ang importante. Pero ang mga itinuturong kagandahang-asal kuno ay hindi magagamit sa totoong buhay. Ang tapat, mabait at tatanga-tanga ay sinasamantala ng mga tao. Sa panahon ngayon, dapat maging wise. Dapat matuto kang manggamit ng tao dahil iyon ang makakatulong sa iyo para maka-survive sa malupit na mundo."

            Napapikit-pikit lang ako habang nakatingin kay mommy. Kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya tapos ay binitiwan ang mukha ko.

            "Isuot mo na ang sapatos. Aalis na tayo."

            Narinig kong tumunog ang telepono niya at may kinausap. Sinisenyasan niya akong kumilos ng mabilis kaya ganoon na ang ginawa ko. Ayaw kong masaktan na naman ako ni mommy. May kausap pa rin siya nang hawakan na niya ako sa braso at halos kaladkarin palabas ng apartment namin. May naghihintay nang kotse doon at pinauna akong makapasok at sumunod siya.

            "Papunta na kami. Marami na bang bisita?"

            Iyon ang narinig kong tanong ni mommy sa kausap niya sa telepono. Tumatango-tango siya at tumingin sa gawi ko.

            "Oo. Kasama ko. Marami bang bagong babae si Madam Ayena?" Umangat ang kilay ni mommy. "Magaganda? Bata?" natawa si mommy. "Talaga? Hintayin nila ang kasama ko. Kakabugin silang lahat. Hindi sila papansin ng anak ni Aleksander." Lalong natawa si mommy na ngayon ay tingin ko kalmado na. Hindi na mainit ang ulo. "Aba siyempre, 'yong panganay. Mas iyon ang importante at siguradong iyon ang magiging kapalit ni Aleksander na leader ng Red Odessa. Alam na nito ang gagawin. Naturuan ko na. Maghanap ka na ng prospect diyan para hindi naman tayo nakatunganga ngayong gabi. Hindi tayo papakabog sa mga bata diyan. Siguradong maganda ang bigayan diyan."

            Marami pang sinasabi si Mommy sa kausap niya at maya-maya ay tumigil na rin ito at inilagay sa bag ang telepono. Tumingin sa gawi ko at inayos-ayos pa ang buhok ko.

            "Kapag dumating tayo sa pupuntahan natin, huwag kang makikipag-usap sa kahit na kaninong lalaki kung hindi Botkov ang apelyido. Tandaan mong mabuti, ha? Botkov. Head ng Red Odessa. Tatanungin mo agad kung Botkov ang apelyido. Huwag kang tatanga-tanga pagdating doon. Umakto kang smart. Mag-ingles-ingles ka." Binuksan ni Mommy ang bag niya at may kinuhang pressed powder doon at nilagyan ang mukha niya. Tumingin sa akin at nilagyan din ng powder ang ilong ko.

            "Kapag nakausap mo na ang anak ni Aleksander," saglit na nag-isip si Mommy. "Ano nga ba ang pangalan ng batang 'yon?" sige isip si mommy tapos ay napamura. "Basta. Botkov. Kapag nakausap mo na siya, ibaba mo pa 'yang damit mo at ilabas mo ang cleavage ng boobs. Akitin mo. Ayain mong mag-sex kayo."

            Nanlaki ang mata ko. "Mommy!" Gulat na gulat ako sa sinabi niya.

            Tumingin si Mommy sa gawi ng driver pero tingin ko ay wala naman itong pakialam sa amin.

            "Basta iyon ang gagawin mo. Ang pakikipag-sex mo sa lalaking iyon ang magiging daan para magkaroon ka ng maginhawang buhay. Kailangang maging Botkov ang apelyido mo. Hindi mo na kakailanganing mag-aral pa. Yayaman ka."

            Naiiyak ako. "Mommy, sixteen lang po ako. A-ano po ang alam ko diyan?"

            "Sixteen?" napaikot ang mata ni mommy. "Ako nga thirteen lang nang ibenta ng nanay ko. Okay naman ako hanggang ngayon. Huwag ka ng umarte at iyan talaga ang tadhana mo. Ang nanay ko pokpok. Ako, pokpok. Kaya ikaw magiging pokpok ka din. Kaya nga itong ginagawa ko sa iyo ngayon, para na rin 'to sa kinabukasan mo. Para sa iisang lalaki ka lang magpapaka-pokpok." Inayos-ayos pa ni mommy ang buhok niya at napatingin sa labas nang huminto sa isang villa ang sinasakyan naming kotse.

            Nag-abot si mommy ng bayad sa driver at bumaba na. Sinenyasan niya akong bumaba din at halos malula ako sa laki ng villa na nasa harap ko. Ang daming mamahaling mga sasakyan ang nakaparada sa labas. May mga taong may mga dalang baril. Mga guards yata ito na walang mga uniform. Nakakatakot nga at nakatingin pa sa akin. Lumapit si mommy sa isa at may ipinakitang papel tapos ay sinenyasan kaming makapasok.

            Nalulula ako sa laki ng lugar. May swimming pool pa. Ang daming mga tao na hitsurang mayayaman talaga. Gumagala ang mata ko sa mga magagandang babae. Ang mga lalaki naman ay mga naka-amerikana. Parang sa mga pelikula at magazine ko lang nakikita ang mga ganitong hitsura. Maraming mga hitsurang foreigners.

            "Huwag kang tatanga-tanga," sita sa akin ni mommy at kinurot pa ako sa tagiliran. May dumaang waiter sa harap namin na may mga baso sa hawak na tray. May laman na kung ano. Mukhang hindi naman juice. "Kumuha ka ng isa." Utos ni mommy.

            Sumunod naman ako at ganoon din ang ginawa niya. Agad na uminom doon si mommy. Inubos ng isang inuman lang ang laman ng baso. Ako ay hinawakan ko lang. Panay ang kaway ni mommy sa mga nakikita niya. Tingin ko nga ay hindi naman niya mga kilala ang mga iyon. Muli siyang kumuha ng isang baso sa isang dumaan na waiter tapos ay hinila ako sa isang sulok.

            "Tandaan mo ang mga sinabi ko sa iyo. Ano lang nga pangalan ng taong kakausapin mo?"

            Saglit akong nag-isip. "Botkov."

            "Tama. Tapos aayain mo agad siyang makipag-sex, ha? Hindi ka papayag na hindi kayo magsi-sex ngayong gabi." Binuksan ni mommy ang bag niya at may mga ibinigay sa akin. Ano 'to? Condom? Nanlalaki ang matang tumingin ako sa kanya. Itinuro ito sa amin sa Health subject. Ginagamit daw ito ng mga lalaki at inilalagay sa mga ano nila. "Huwag mong kakalimutan na pagamitin ang lalaki nito. Kasi siguradong mag-iingat ang mga iyon at para maisip na sanay ka na at handa ka. Pero malalaman mo naman kapag lalabasan na ang lalaki. Bumibilis ang pagbayo tapos naninigas ang katawan. Gawan mo ng paraan na matanggal ang condom. Para mabuntis ka. Para may hold ka na, na maging Botkov ka. Naiintindihan mo?"

            "Mommy, ayoko po. Natatakot po ako. Hindi ko pa kaya 'to," naiiyak na sabi ko.

            "Huwag kang gaga." Mariing sabi niya. "Matututunan mo din 'yan." Tumingin sa paligid si mommy at pilit na ngumiti nang may lalaking dumaan sa tabi namin. Nang makalampas ay muling bumaling sa akin. "Kailangan mong gawin ito. Para ito sa kinabukasan mo. Inumin mo na 'yang hawak mo para mawala ang kaba mo. Iiwan na kita at kailangan ko naman magtrabaho. Tawagan mo na lang ako kung ano ang mangyayari."

            Hindi na pinakinggan ni mommy ang pagtawag ko sa kanya at basta na lang niya ako iniwan doon. Nakaramdam ako ng kaba habang tumitingin sa paligid. Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga. Para akong masusuka sa nerbiyos. Dali-dali akong umalis doon at pilit na sumiksik sa makapal na tao para makalabas. Hanggang sa makarating ako sa parang veranda at doon lang ako nakahinga ng maluwag. Hindi na maingay. Wala ng tao.

            Ilang beses akong napahinga ng malalim at napatingin ako sa hawak kong baso tapos muli sa paligid. Gusto ko nang kumaripas ng takbo paalis dito pero hindi ko naman alam paano ako uuwi. Bakit ito ginagawa sa akin ni mommy? Basta na lang niya akong ipapamigay sa kung sinong lalaki. Sino naman ang Botkov na sinasabi niya? Paano ko malalaman na iyon 'yon?

            Muli ay tiningnan ko ang hawak kong baso at inamoy ang laman noon. Napangiwi ako. Ano bang klaseng inumin 'to? Sinubukan kong inumin pero naibuga ko din. Ang sama ng lasa.

            Napatingin ako sa gawi ng isang lalaking tumatawa. Ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko dahil siguradong ako ang pinagtatawanan nito. Inis kong inirapan at ibinaling sa iba ang tingin ko. Nakaramdam ako ng kaba nang maramdaman kong lumapit sa akin ang lalaki.

"Didn't like the wine?" Narinig kong sabi niya.

Tinapunan ko lang ng tingin ang lalaki pero agad din na binawi ang tingin ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Ang guwapo. Siguro bisita ito dito. Pero inaalala ko ang sinasabi ni mommy. Hindi ako puwedeng makipag-usap sa kahit na sino basta hindi daw Botkov ang pangalan. Hindi ako sumagot sa sinabi niya.

"How about white wine? It's more subtle. The Cabarnet Sauvignon must be too strong for you."

Ano ba ang pinagsasasabi nito? Hindi ko nga iyon alam. Nakita ko siyang sumenyas sa isang waiter pero pinigilan ko.

"I-I am okay." Pilit akong ngumiti sa kanya. Pakiramdam ko ay nanginginig ang tuhod ko. Sabi ni mommy hindi ako dapat magmukhang tatanga-tanga. Pinilit kong maging normal kahit parang pinipilipit na sa kaba ang sikmura ko. Nakita ko na may hawak siyang baso. "H-how about that? What is that?"

Tiningnan ng lalaki ang hawak. "This? Scotch. On the rocks."

            Kakaiba din ang tawag pero mas mukhang safe inumin kaysa sa pinapainom ni mommy.

"Can I have a taste of that instead?" Pati dila ko ay rumorolyo na din dahil sa pilit kong pag-i-ingles.

Halatang nagulat siya sa sinabi ko. "Are you sure?" Lumayo sa akin ang lalaki at tiningnan ako mula ulo hanggang paa. "How old are you first? If you are under eighteen, I am not going to allow you to have a taste of this or any liquor in this party."

Naku. Alam yata niya na sixteen lang ako. Lagot ako kay mommy. Pero pinilit kong magpaka-normal kahit nakakanginig ng tuhod ang paraan ng pagtingin ng lalaki sa akin.

"I-I'm nineteen." Kabadong sagot ko.

Lumapad ang ngiti ng lalaki. Ang ganda ng ngipin. Mas guwapo pa siya sa crush ko na heartthrob sa school namin na si Seth. Hindi. Walang binatbat si Seth. Pati ang boses nito, boses guwapo din. Ang tangkad pa. Saka ang ganda ng kulay ng mata ng lalaki. Green. Hindi naman mukhang fake. Talagang kulay iyon ng mata niya.

"All right, here." Ibinigay niya sa akin ang hawak na baso at ibinigay ko naman sa kanya ang hawak kong baso na kinuha naman niya. "But let me tell you that it is stronger than-"

Hindi ko na pinakinggan ang sinasabi niya at dere-deretso kong ininom ang laman ng basong ibinigay niya. Mapait. Sobra. Pero sige ako ng inom hanggang sa maubos ko iyon. Nang maubos ko ang laman, pakiramdam ko ay kakapusin ako ng paghinga. Hindi ako makakilos. Para akong masusuka sa init noon sa lalamunan at pakiramdam ko, napuno ang tiyan ko.

"W-wait. Wait. Are you going to puke?" Kita ko ang pag-aalala sa mukha niya.

Tumingin lang ako sa kanya at para akong mapapaduwal. Masusuka na yata ako. Hindi ko na mapigil ang sarili ko. Pero hindi naman suka ang lumabas sa bibig ko kundi isang malakas na dighay. Dighay na parang gawa ng isang lalaking taga-kanto. 

Nahihiya akong tumingin sa kanya at napatakip sa bibig ko. "S-sorry."

Natawa lang siya sa akin at uminom sa hawak niya. Tinitingnan ko siya. Nararamdaman ko rin na nag-iiba ang pakiramdam ko. Ang mga pisngi ko ramdam ko ang pangangapal. Ang tingin ko sa paligid parang nag-uulap. Pero naaalala ko pa ang mga bilin ni mommy.

"Are you a Botkov? The head of Red Odessa." Iyon ang lumabas sa bibig ko. Bakit ganoon ang dila ko? Para akong nabubulol.

"Yep," tumatangong sabi niya. "How about you? Whose plus one are you?

            "Oh," natuwa ako sa narinig ko. Matutuwa si mommy kapag nalaman niyang nakausap ko na ang Botkov na sinasabi niya. Bakit natatawa ako kahit walang nakakatawa? "I-I am... I... with..." saka bakit hindi ako makapagsalita ng maayos?

            "Is this your first time to drink?" Natatawang tanong niya.

            Nakakainis. Bakit niya ako pinagtatawanan? Pero nagtataka ako bakit ako humahalakhak din. Ang gaang-gaang ng pakiramdam ko. Para akong nasa ulap. Tapos ang lakas-lakas ng loob ko. Hindi na ako nahihiya kahit sige ako salita ng ingles. Marunong naman ako magsalita. Ang taas kaya ng grades ko sa English subject. "Yes! I-I feel... it's like..." sige ako sa tawa at tumingin sa kanya. "Audrey. My name is Audrey."

            "And you are drunk, Audrey." Natatawa pa ring tanong niya.

            "I... I am... And..." hindi ko puwedeng kalimutan ang bilin ni Mommy. "Let's go fuck."

            Nakita kong naibuga niya ang iniinom sa baso niya.

--------------

Advance chapter updates available on PATREON and FB VIP. Daily update too of on-going exclusive stories. You can message HELENE MENDOZA'S STORIES FB PAGE to know how to join.