CHANDRIA'S POV:

Nandito ako ngayon sa apartment ko nagpapahinga. Inixcuse kasi ako ni prince Nathan upang hindi ko maoverexert iyong sarili ko. Wala akong magawa dito. Wala din naman akong gustong gawin. Hays.

Ang boring dito. Ano bang magandang gawin? Masaya kung pupunta ako sa park, malay mo, may makitang saya ako doon.

Madami na subjects ang dapat kung abutin, huling huli na ako sa classes ko. On the other hand, I did study but not enough para umabot ako sa current discussion ng mga guro ko. I'll probably finish studying later on.

Truth be told, people consider me as a ‘Genius’ which I greatly refused to believe. The fact that I can almost know everything, learn faster than an average person, and memorize things on a single reading does not really make me a genius. Maybe smart, but not a genius. I don't think I've contributed much to be called a ‘Genius’.

Being smart has its advantages too, I get accepted from school easily and I can even join academic activities such as Quiz Bee and Quiz Bowl.

I snapped away from my thought when I realized that I have to do something to relieve this boredom. And just like I suggested, maybe the park or somewhere will entertain me.

Pumusok ako sa bihisanan ko at nagbihis, it did not take me long since sa park lang din naman ata ang punta ko. Nakasuot ako ng pulang t-shirt at hindi gaanong maikling shorts, yung sakto lang. Syempre, hindi mawawala ang asawa ng mga mata, ang nag-iisang glasses ko.

Lumabas na ako sa apartment ko at sinigiradong ni-lock ang pintuan para walang makapasok dito maliban sa akin. Lakad lang ako ng lakad hanggang malayo na ako sa apartment ko at tumungo sa park.

Ang sarap talaga ng feeling ang fresh na hangin. Minsan lang ako makakaramdam ng malinis na hangin sa may apartment ko, malapit kasi sa factory ey.

Nakaupo lang ako sa isang wooden bench nang may naramdaman akong presensya na nagsasabing iba ito sa normal, it almost feel weird and creepy. Though, the presence is not too noticeable by an average person but this certain someone does exude an unusual presence which made it appear noticeable for me.

Without much thought to my actions, I looked at the direction of the unknown man hiding just right behind a huge tree. The park is actually near a forest which made it prone to be the home of creepy people.

Tinignan ko lamang ang mukha niya. Though, hindi ko gaanong maaninag ang mukha niya dahil sa black hood na suot niya, nakatitig pa rin ako sa kanya hanggang sa maramdaman ko ang  sarili ko na tumindig ang aking mga balahibo.

Did I just saw him smirking?

Creep.

"Chandria?"

"Satan's shit!" Sigaw ko nang may biglang humawak sa balikat ko. Tinignan ko ang gawi ng humawak sa akin at tinaasan ito ng kilay, sinamaan ko na din ng tingin. “Ano ba?" Naiinis kong sigaw ko. Letcheng lalaki, manggugulat ba naman kasi.

"Do I seriously look like Satan's shit?" Tanong nito at tumayo ng maayos sa harap ko. Nang Maobserbahan ko kung sinong nilalang ang nasa harap ko, doon ko napagtantong si Kezron pala yung nanggulat sa akin. Muli ko naman siyang tinaasan ng kilay ng nginisian ako nito.

"Tingin mo?" Tanong ko habang nagtitimpi na hindi ito sigawan dahil sa inis ko sa kumag nato. I don't really know him much, pero kung manggulat parang ang close namin.

"Ito naman, ang init ng ulo." Sabi niya at kinamot ang batok nito at mas lumapit pa sa gawi ko.

"Bakit kaba kasi nanggugulat? At Bakit ka nandito?" Tanong ko at krinoss ang mga kamay ko. "I was planning on asking you out. Not the date, date. You can call it a friendly date, besides I'm literally bored. It's almost sucking out my life force." Sabi niya at winagayway pa ang kamay niya sa harap ko. Defensive, pre?

"At bakit? I won't risk my first date to someone like you, and if it does, bro, I'd rather die.” react ko sa sinabi niya. “And who do you think you are na aayain mo ko sa isang friendly date e hindi naman tayo friends? At mukha ba akong boredom reliever para ayain mo lang para mawala yang boredom mo?” Naiinis kong dugtong sa sinabi ko at tsaka sinamaan ito ng tingin. Like, gawin ba akong boredom reliever?!

"Ang harsh mo naman sakin. Samahan mo na kasi. Minsan lang ako ganito tas gaganyanin mo ako? Please?” pagpupumilit niya. Natahimik ako. I begun contemplating on what I should do. Like should I come? Once in a lifetime lang ata akong yayain lumabas. Tutal siya naman nag-aya, ibig sabihin libre niya at wala din naman akong gawa aside sa magmukmok. Hmm, I see a good opportunity to waste someone else's money. Haha, joke.

Tumayo ako at nginitian siya. "Okay, bored din naman ako. Susulitin ko na to." Nagsimula na akong naglakad at napatawa nang marinig ko ang sinabi niya.

"Oh yeah! Cool!" Sigaw ni Kezron sa akin at muli na naman akong napangiti. "Did I just saw you smiling?" Di makapaniwala niyang tanong sa akin at agad naman inalis ang mga ngiti sa labi ko.

"Bakit? Bawal ba akong magsmile?" Tanong ko sakaniya at tinaasan siya ng kilay. “So?” tanong nito. Tumingin ako sa gawi niya. “So what?”

"Friends?" Tanong niya sa akin sabay nilahad ang kamay. Tinignan ko muna ang kamay niya ng mahigit dalawang minuto bago ko ito tinanggap at tumango.

"Sure, friends." nakangiti kong sabi ko. Una akong kumalas sa handshake na iyon at napangisi si Kezron. “Salamat. Maaari bang tawagin kita sa pangalan mong Chandria?” tanong nito at awkward na ngumiti. Napatawa ako at marahang tumango. “Ayos lang, Kezron.” with that, nakita kong lumapad ang ngiti niya.

Nagsimula na kaming maglakad. Though, just the usual, maraming nakatingin sa akin or more like kay Kezron. I got used to be stared at in contempt but this time, I could feel the gaze of adoration from females that seriously pierced through me towards Kezron. Kezron has the look of a bad boy. Plain handsome, perfect features and you can tell he's strong. Nawala ako sa pag-iisip ko nang tinapik ako ni Kezron at don ko lang naramdaman ang masamang titig ng mga babae.

"Kain tayo?" Pagyaya ni Kezron sa akin. Ngumiti lang ako at tumango bilang sagot sa tanong niya.

KEZRON'S POV:

Naglalakad lang kami ni Chandria patungo sa pinakamalapit na restaurant sa lugar na ito. Ramdam ko ang distant na presensya ni Chandria habang kasama akong naglalakad. It must be because all of those weird and creepy females lurking everywhere just to get a glimpse of this handsome young man.

I mean, I can't blame them. They just love adoring me. Heh. I'm Kezron Lucas Rosch, an Elemental Guardian possessing the power of the oh-so-divine Water Element.

Di kalaunan nakarating kami sa isang Chowbee Restaurant. Tinignan ko si Chandria at napangiti nang makita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. Maybe I should call her, Dria. Chandria's too long and too girly for someone like her who acts boyish most of the time.

Pagkapasok namin sa restaurant bumungad sa amin ang amoy ng mga pagkain. Dumiretso agad kami sa isang vacant table na kami lang dalawa ang kasya. Naghintay pa kami ng mahigit limang minuto bago  may lumapit na waitress sa amin na halatang nagpapacute. Hay naku naman.

"What's your order, ma'am? Sir?" Sabi ng babae at talagang hindi inalis ang tingin sa akin na parang ang presensya ni Dria hindi importante, tsk.

Tinignan ko si Dria at nakita kong napairap siya sa babae na nasa harap namin. Napalaki ang mga mata ko. Oh shit, may gusto ata si Dria sa akin eh, nagseselos eh. Why is being handsome ain't a crime? Hays. If it is a crime and I'd be sentenced to a lifetime imprisonment. I can't even describe how handsome I am. Words are not enough to describe me.

I ignored the waitress at tinignan ang gawi ni Dria. Ngumiti ako, "Anong kakainin mo?" I asked, expecting I would here a long list of foods coming out from her mouth. Nakita ko pang nagisip ito at sinabi din naman agad ang order niya.

"I would like Beef Steak with rice. Also, I would like cold water for my drink and Coke float for my dessert." Sabi niya, obviously, I am unsatisfied with her order. Like, what the hell? She's so thin! Is she depriving herself of food? Or is she just being shy because I'll have to pay for her?

“You sure that's it?” I asked. “Yep, madali lang naman akong mabusog.” Sabi nito at nginitian ako. Tumango na lang ako dahil alam kong di ko mapipilit tong babae nato.

"Well, I would Spanish Style Fried Fish with extra rice. Large coke for the drinks. Halo-Halo and Chocolate Eclairs for the dessert. Please do include a large portion of French Fries." Sabi ko. I had to reduce what I eat or I'll get fat. I barely ordered half of what I would normally order. Like my abs is at risk here.

Muli akong tumingin kay Dria. “Are you sure you don't want more?”

“Nope, mine is enough. Hindi ako patay gutom kagaya mo na kulang nalang bilhin lahat ang nasa menu. At tsaka ateng waitress,” Sabi ni Dria at tumingin sa gawi ng Waitress. “Ateng waitress, aalis ka or aalis ka? Gutom na kami. Mamaya nayang pagpapacute mo. Sayong sayo natong kupal na to." Sabi ni Dria sabay pa turo sa akin. Lumapad naman ang ngiti ng waitress. I literally cringed. I could even see Dria feel disgusted as well. What's up with your teeth, mah men?!

"But mo naman ako pinamigay, babe? Hindi mo na ba ako mahal?" Tanong ko at umaktong nasasaktan. Nag-iba naman ang tingin ni Dria sa akin. Parang tingin na
what's-with-the-disgusting-endearment-look? Kaya nagpeace sigh nalang ako. At gulat naman ang waitress. Sorry mataas standard ko. Di ka umabot ni katiting, haha.

Umalis na ang waitress na luhaan. OA, super. Pero seriously, ikaw ba naman bustiden ng isang gwapong tulad ko?

"Anata no omae wa?" (あなたのお前わ?, What the hell are you doing?) What? Anong language yung sabi niya? Chinese? Japanese? Ano?!

"Ha?" Nagtataka kung tanong. Completely clueless to what she actually said.

"Hakuchi baka buso, Hontou ni Baka yarou!! (泊地バカぶそ本当にバカやろう, Ritard, stupid, bitch, Really, really stupid)" Sabi niya. Anak siya ng nanay niya! Anong language yan? Is she cursing or what? The fudge with the language?

Nagulat nalang ako ng bigla siyang humaglpak ng tawa. “I-if yo-you could s-see your f-face!” she said in between her laughter. Like, is she mocking me?

•••••∆∆∆∆•••••°°°°°•••••∆∆∆∆•••••

Hope you like this chapter!

VOTES AND COMMENTS!

Lovelots!! 😍😍😘😘💗💞💖💕❤