"H-het s-spijt me m-meester. I-ik w-weet h-het niet." Zegt ze weer met een dierlijke stem.
Wat is er met haar aan de hand?

POV Sandro

Mex, Tim en Jazlin kijken verbaast naar Layenna.
'Weet je nog hoe je heet?' Vraag ik haar. "Prowler, meester."  Zegt ze zacht.
(Prowler is Latijn voor Sluiper)
Ik schud mijn hoofd en zucht.
Ze kijkt me gelijk angstig aan.
"H-heb ik i-iets v-verkeerds g-gezegt meester?" Stotterd ze. Ik schud snel mijn hoofd. 'Er is niks aan de hand. En wees maar niet zo bang. Ik doe je niks. Kom.' Zeg ik rustig tegen haar. Ik begin naar mijn hut te lopen. Ze staat op en volgt me. Maar ze blijft wel achter me. "Het lijkt wel alsof ze denk dat ik haar meester ben, alsof ze lager staat dan mij. Dit is niet Mijn Layenna." Denk ik. Mex en Jazlin zijn ook naar hun hut. Ik hoorde Mex nog iets tegen haar fluisteren over Matingsproces en toen begon Jazlin als een gek te blozen. Rare weerwolven.
We lopen mijn hut in. 'Kan je veranderen?' Vraag ik aan haar. Ze kijkt me vragent aan met haar bruine kijkers. "Waar zijn haar groene ogen? De ogen die me altijd een warm gevoel gaven? De ogen die me altijd liefdevol aankeken? Waar zijn ze?" Denk ik droevig bij mezelf.
"........ meester." Eindigt ze. Ik kom weer uit mijn gedachten. 'Sorry, ik was een beetje in gedachten verzonken. 'Wat zei je?' Vraag ik haar lief. "Het spijt me maar ik weet niet waar u het over heeft meester."  Zegt ze en kijkt weer onderdanig naar beneden en begint te trillen van angst. Bang dat als ze iets fout zegt ik boos wordt. Ik hurk voor haar neer. Ik duw met mijn vinger haar hoofdje omhoog. 'Hey, rustig maar. Zoals ik al zei, ik doe je echt niks. En hou alsjeblieft op met me meester noemen. Oke?' Zeg ik lief. Ik zie de angst een beetje uit haar ogen gaan. "Z-zijn we dan v-vrienden?"  Vraagt ze. Oeh, dat doet pijn. Ze weet nieteens meer wat we waren. Maar toch knik ik. 'Ja, we zijn vrienden.' Zeg ik en lach. Alle angst vloeit weg uit haar ogen en wordt vervangen door vreugde en ongelovigheid, maar vooral door vreugde. Ik geef haar een aai over haar kop. Ze begint zachtjes te spinnen. Maar stopt al snel. Ze kijkt me een beetje aan. Ik zie weer angst, alsof ze iets verkeerd gedaan heb. Ik lach naar haar en aai haar weer. Ze begint toch weer te spinnen en mijn glimlach wordt breder. Ze begint me te vertrouwen.

Het is al weer avond. Ik maak het eten klaar terwijl Layenna of Prowler met een bolletje wol aan het spelen is. Het is echt schattig. Net een kitten.
Als het eten klaar is roep ik haar.
'La-Prowler, het eten is klaar!' Roep ik. Ik zet mijn bord op het lage tafeltje en die van Prowler ernaast. Ik noem haar vanaf nu maar Prowler. Mijn Layenna is er nu even niet.....
Ze komt voorzichtig naar het eten toe lopen. Ik heb voor haar wat kip klaar gemaakt en in stukjes op haar bordje gelegt. Ze kijkt me vragent aan. 'Dat is voor jou, ga je gang.' Zeg ik en ze begint voorzichtig te eten. Al snel merkt ze dat het erg lekker is en begint gulziger te eten. Snel daarna is het op. Ze likt haar mond af zoals katten doen. 'Wil je nog een beetje?' Vraag ik haar. Ze kijkt me aan met een dankbare twinkeling in haar ogen. Ik pak haar bordje en schep nog een beetje kip op. Als ik terug kom zie ik dat mijn kip weg is. Ik zie Prowler ook nergens. 'Prowler? Waar ben je? En waar is mijn kip?' Roep/vraag ik. Ze komt voorzichtig achter de bank vandaag. "H-he-het s-spijt m-me m-mee-meester. I-ik ko-kon h-het niet w-weerstaan." Zegt ze bang. Ik zucht. Ik hurk naar haar neer. Ze maakt zich gelijk klein. 'Ssssh, het is oke. Het geeft niet. Ik heb nog kip zat. De volgende keer gewoon wachten tot ik terug ben met jou bordje. Oke?' Zeg ik sussend. Ze knikt. Ik aai haar over haar kopje. Ze schrikt duidelijk en rend gelijk weg. Ze verstopt zich onder mijn bed.
'Wat is er Prowler?' Vraag ik. "A-alstublieft. S-sla me n-niet."  Zegt ze bijna doodsbang. Het doet me pijn haar zo bang en verdrietig te zien.
'Ik ga je helemaal niet slaan. Hoe kom je daar nou bij?' Vraag ik haar. "B-bent u-u niet z-zoals m-mijn v-vorige m-meester?" Vraagt ze. 'Wie was je vorige meester?' Vraag ik haar. "Z-zijn naam w-was M-Meneer Conner. H-hij wo-woont in e-een dorp v-verder op." Zegt ze duidelijk bang voor hem. 'Wil je me vertellen wat hij gedaan heb? Zonder te stotteren? Ik doe je echt niks.' Vraag ik zachtjes. Ze knikt en komt voorzichtig onder het bed vandaan.
"M-Meneer C-conner is de baas van het andere dorp. H-hij vond me en verzorgde me.
Alleen na een tijdje veranderde hij. Hij werd agresief. Elke keer als ik iets deed wat volgens hem niet goed was, werd ik gestraft. En dat was meestal fysiek. Toch waren de mentalen de ergste. Hij maakte me bang. Ik sliep soms weken niet, bang dat hij me zou grijpen als ik sliep. Hij mishandelde me. Uiteindelijk viel ik in slaap. Een diepe donkere lange slaap. En toen ik wakker werd, was ik hier. En ik nam aan dat u mijn nieuwe meester was of bent. E-en ik ben bang d-dat als ik i-iets fout doe, d-dat u me s-straft." Vertelt ze. Ik knik. 'Ik ga je niet slaan. Hoelang heb je nu al niet meer geslapen?' Vraag ik.
"Voor die ene slaap, als bijna 7 weken niet." Zucht ze. Ik zie dat ze haar gaap inhoud. Ik pak een doos en een stapel kussentjes. Ik leg de kussentjes erin en pak een oud shirt. De doos is nog best groot(ongeveer media). 'Ga maar liggen. Ik hoop dat het zacht genoeg is.' Zeg ik en wijs naar de doos. Ze kijkt nieuwschierig. Ze stapt langzaam in de doos. Ze rekt zich uit en strekt haar nagels nog even. Daarna gaat ze opgekrult in de doos liggen. In leg mijn oude shirt als een dekentje over haar heen. Al snel valt ze in slaap. Ik geef haar een aai en loop naar buiten. Ik ga op de stoel voor mijn hut zitten. Tim komt ook op een stoel zitten. 'Hoe gaat het met haar?' Vraagt hij. Ik zucht. 'Dit is Layenna niet meer. Ik ben bang een ze is overgenomen door een geest. Alleen weet de geest zelf dat niet. Ze denkt dat ik haar nieuwe meester ben. Ik weet niet hoe ik Prowler moet vertellen dat ze eigenlijk al dood is. Zie hoe schattig ze is. Bijna nog een kitten. Je kan toch niet tegen een kleine kat vertellen van:
Hey, eh, je zit in het lichaam van mijn vriendin. Eigenlijk ben je al lang dood. Maar je weet het zelf alleen niet.' Zeg ik. 'Mischien kunnen we haar een ander lichaam geven? Of als we haar oude lichaam vinden? Mischien kan ze die terug nemen.' Stelt Tim voor. 'Zou kunnen. Maar toen ze vertelde wie haar vorige meester was, en wat hij deed, brak mijn hart.' Zeg ik zacht. 'Wie wat haar vorige meester?' Vraagt hij. 'Conner.' Grom ik. Binnen een paar seconden staat Prowler naast me. "Wat is er meester? U gromde? Wat kan ik voor u doen?" Vraagt ze snel maar netjes. Als ze Tim zich buigt ze onderdanig haar kop. "Het spijt me dat ik u aankeek meneer." Zegt ze zacht en bang. 'Het geeft niet. Je mag me gewoon aankijken hoor.' Zegt Tim aardig. Ze schud haar kop. "N-nee meneer. I-ik mag u-u niet a-aankijken. D-dat is o-onbeleeft. U-u staat h-hoger. Ik m-moet r-respect hebben." Smeekt ze bijna. Ik pak haar op en zet haar op mijn schoot. 'Rustig maar. Je oude meester is hier niet. Je woont nu hier. Je kunt gewoon iedereen aankijken. Niemand is hier hoger dan elkaar. We zijn allemaal gelijk. Niemand zal je straffen. En als iemand dat doet, straf ik diegene.' Zeg ik troostend. Ze kijkt me met grote waterige oogjes aan. "Bedankt." Zegt ze en geeft me een kopje. Ze springt van mijn schoot en loopt terug naar haar bedje. Al snel hoor ik haar weer slapen. 'Dat bedoel ik dus.' Zucht ik. 'Ze is zo bang om dingen fout te doen. Ze is al gebroken. Ik wil het niet erger maken.' Ik zucht. Tim knikt begrijpent. 'Ik snap je gast. Ze is inderdaad erg bang. We moeten haar een beetje tijd geven. Haar weer vreugde brengen. Als we denken dat ze er klaar voor is, vertellen we het haar.' Zegt hij. Ik knik. 'Weltrusten.' Zeg ik. 'Weltrusten.' Zegt hij terug. Ik loop naar binnen en trek mijn pjama aan. Ik kruip mijn bed in. 'Weltrusten.' Mompel ik nog. "Good night Sandro." Zegt ze met de stem van Layenna. En we vallen ik slaap.

Ach, arme Prowler.
Like? Commend? Follow?
Love you all♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_