Als ik het dorp binnen stap zie ik gelijk iets wat ik liever niet had willen zien.

POV Layenna

Midden op het plein. Daar staan ze. Mex en Jazline. Aan elkaar geplakt. Iedereen kan het zien hoe ze elkaar bijna opeten. Mijn laatste kans op ware liefde verwijnt als ik Mex dát ene woord tegen haar hoort grommen. 'Mate.' Waaraan heb ik deze sh¡t ooit verdient? Ik ben altijd een goede leeuwin geweest. Oke, ik jaagde wel is op vogels en muizen. Maar als ze een gezin hadden deed ik ze geen pijn. Hoezo moet mij dit nu weer overkomen?!
Ik grom gefrustreerd. Ik zie Jazlin geschrokken opkijken. Mex kijkt ook op. Ik kijk ze kwaad aan en loop door naar mijn hut. Ik verander en trek snel simpele kleding aan. Het is een los wit shirtje en een lichtblauw spijkerbroekje. Ik laat me op het bed vallen met mijn hoofd in mijn kussen. Blijkbaar hebben mijn tranen zich weer bijgevuld want mijn kussen is al weer nat.
Ik hoor iemand binnen komen, maar het boeit me niks. Ik voel mijn moeders zachte hand op mijn schouder. 'Het spijt me zo dat je dit moest zien. Gelukkig heb je Sandro nog.' Zegt ze met een zwakke glimlach. Ik schud mijn hoofd. 'Hmpfhmpfhfmp.' Zeg ik in het kussen. 'Ik kan je zo echt niet verstaan lieverd.' Zegt ze. 'Hij is met een Serval.' Zeg ik en duik mijn kussen weer in. Ik hoor mijn moeder geschrokken inademen. 'Maar dat is onmogelijk. Als 2 leeuwen gekoppelt worden, kunnen ze niet meer met een ander.' Zegt ze. 'Blijkbaar wel.' Zucht ik. 'Wat moet ik doen.' Vraag ik als ik haar aankijk. 'Je moet proberen je leven voor te zetten.' Zucht ze. Ze geeft me nog een knuffel en loopt de hut uit. Ik zucht. Ik loop mijn hut uit en zie Mex en Jezlin weer aan elkaar geplakt staan. Ik grom van binnen. "Ik ben het zat om pijn gedaan te worden.
Ik weet wat ik ga doen. Ik zet al mijn emoties uit." Denk ik. En dat doe ik. Ik loop naar de hut van mijn vader. De leider. 'Vader, ik stel me kandidaat als wacht bij de poort.' Zeg ik serieus. Hij knikt. 'Ik vertrouw op je.' Ik knik terug en loop naar de wachters hut.
Ik pak de verf en maak strepen op mijn gezicht. Ik maar 3 banden op mijn linker bovenarm. Ik doe de speciale oorbellen in en de ketting om. Deze staan als teken voor vrouwelijke wachter. Ik maak ook nog een paar stippen op mijn schouder en ik ben er klaar voor. Dit is speciale verf die blijft zitten als je verandert. Ik kleed me uit in een speciaal hokje en verander. Nu ben ik er klaar voor.
Ik kijk in de spiegel. Ik ben er klaar voor.
(Media, maar dan witte leeuwin)
Ik loop de hut uit en loop richting de poort van het dorp. Ik ga voor de poort net buiten het dorp zitten. Laat mijn wacht maar beginnen.

Het is eind van de middag. Het gaat zo schemeren. Ik hoor iemand aankomen. Aan de geur te ruiken is het Mex. Ik grom van binnen, maar blijf recht vooruit kijken en stil zitten.
'Layenna? Kunnen we praten?' Vraagt hij. Ik blijf op mijn omgeving letten en negeer hem. Hij gaat voor me staan.
'Layenna? Alsjeblieft. Kunnen we praten?' Ik zucht van binnen. Maar laat niks merken. Ik kijk hem met een emotieloos gezicht aan. "Meneer, ik vraag u vriendelijk om het dorp weer in te gaan. Het gaat zo schemeren en dan is het verboden voor bewoners het dorp te verlaten voor uw eigen veiligheid." Zegt ik serieus en let weer op mijn omgeving. 'Layenna.' Zucht hij. "Ik wens u nog een fijne avond meneer." Zeg ik en negeer hem verder. Hij zucht weer en loopt weg.
Het is al donker. In de verte zie ik Hyena's aankomen. Ik zucht. Daar gaan we. "Zo zo, een nieuwe wacht?" Vraagt de 1. "Zo te zien wel." Lacht de ander. "Ik vraag jullie beleeft om nu weg te gaan. Ze beginnen te lachen. Ik grom. "Zo zo, het leeuwtje kan grommen." Lacht de 1 weer. "Ik vraag het nog 1x. Vertrek nu of er zullen gevolgen komen?" Grom ik half. Ze beginnen weer te lachen. "Tijd voor Mijn plezier." Zeg ik duister en spring gromment op ze af. Ze zagen het niet aankomen en rennen weg. Maar 1 is niet snel genoeg. De leider. Ik pak hem bij zijn nek. "Alsjeblieft, laat me los. Ik ga al." Smeekt hij. "Neh, ik vermoord je liever." Zeg ik en bijt zijn nek door. Ik gooi het leveloze lichaam zo ver als ik kan met al mijn frustratie erin. Ik zucht en loop weer naar mijn plek.
Dit gaat nog een lange nacht worden...

*5 dagen later*

Ik zit hier nog. Al 5 dagen lang. Mijn maag knort en mijn mond is uitgedroogt, maar ik negeer het knagende gevoel. Ik heb al 5 dagen niet geslapen maar het boeit me niet. Ik Moet me aan mijn wacht houden. Dit is toch het enige nuttige in mijn leven... Stil zitten en niets en niemand, behalve mijn ouders, lief hebben. Het is al weer donker. Ik hoor weer iemand aankomen. Maar ik herken diegene pas als ze begint te praten. Tja, mijn zintuigen gaan ook langzaam achteruit.
'Layenna? Je moet echt iets eten. Je verhongert je zelf. Je bent vreselijk dun. Je zit hier nu al 5 dagen. Komt op, laat me je helpen...' Smeekt de stem van Jazlin. Ik zeg niks en blijf op mijn omgeving letten. 'Mevrouw, ik waardeer het dat u bezorgt ben om mij, maar alles gaat goed met mij. Ik wens u een goede nacht." Ik hoor haar mompelent weglopen.

Ik kijk om me heen. En daar zijn ze weer. De Hyena's. Gaan we weer....
"Dus ons leeuwtje zit er nog? Je ziet er wel wat slecht uit hoor?" Lachen ze. Ik grom. "Ga. Weg." Grom ik kwaad. Ik had mischien mijn emoties wel uitgezet. Maar mijn woede blijft.
Ze komen dichterbij en sluiten me in. Ik ben de 1e die in de aanval gaat. Maar omdat ik verzwakt ben, zijn mijn reflexen minder. De Hyena's hebben het door en maken er gebruik van. Ze vallen me met meedere aan.

Het gevecht duurde lang, maar toch zijn ze gevlucht. Van de 14 heb ik er 2 vermoord en 8 verwond. Ik ben er zelf ook niet helemaal goed vanaf gekomen. Mijn linker schouder ligt open en mijn flanken zitten onder krab/bijt wonden. En er is een hap uit mijn rechter oor. Ik hinkel terug naar mijn plek en gaat weer voor de ingang zitten. Ik zak bijna door mijn poten heen. "Ik mag nu niet breken, ik moet me sterk houden. Alleen zo ben ik nutting. Pijn is maar en gevoel, zet het uit." Denk ik zacht bij mezelf. Mijn ogen vallen bijna dicht. Maar ik moet wakker blijven.

*volgende ochtent*

'Layenna?' Hoor ik achter me. Ik schrik wakker en gaat gelijk weer in de houding zitten. "Sh¡t. Ik heb geslapen. Niet goed! Niet goed!" Denk ik bij mezelf. 'Layenna?' Hoor ik weer de bezorgde stem van mijn vader. Ik draai me langzaam om voor mijn poot. "Vader." Zeg ik en buig mijn kop. 'Layenna, je verwaarloost jezelf. Neem wat rust. Eet en drink wat. Laat je wonden verzorgen.' Zegt hij bezorgt. Ik schud mijn kop. "Het gaat goed vader. Ik kan dit." Zeg ik nogsteeds met gebogen kop. 'Nee Layenna. Het is een bevel.' Zegt hij nu wat strenger. Ik knik en loop met gebogen kop naar mijn hut. Ik verander en trek de simpele kleding aan. Ik loop door naar de dokter.

'Het is goed dat u niet later bent gekomen. Dezen wonden zullen nu over 2 dagen al geheeld zijn, maar als u iets later was gekomen zou het al gouw een week kunnen duren.'
Ik bedank de dokter en loop waar naar mijn hut. Dat worden 2 dagen pure verveling...

Ach, arme Layenna... Ik heb het wel te doen met haar hoor...
Like? Commend? Follow?
Bye people ♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_