Als het zand een beetje is gaan liggen zie ik tot mijn verbazing wie het is..... Mijn leeuw had helaas gelijk...

POV Layenna

Ik kijk recht in de bloedrode ogen van de zwarte leeuw nog geen 7 meter tegenover me. Mijn bezorgtheid neemt me over en ik loop op hem af.
"Sandro? Sandro, ben je oke? Gaat alles goed? Hebben ze je iets aangedaan?" Vraag ik bezorgt. Ik geef hem een leeuwen knuffel. Hij gromt laag. "Blijf. Van. Me. Af." Gromt hij. Ik kijk hem verbaast aan. Zijn ogen gloeien. "Ga bij hem weg!" Roept mijn leeuw en ik ren gelijk terug naar de andere kant. "Laat mij dit doen." Zegt ze. Ik sluit kort mijn ogen. Als ik ze open doe, zie ik mezelf in 3e persoon. Ik zie hoe de ogen van mijn leeuw blauw gloeien. Ze gromt kwaad naar hem.

POV Layenna's leeuwin

Ik grom kwaad naar Sandro, of wat er van de echte hem over is. We cirkelen om elkaar heen. Ik moet nu al mijn menselijke kanten verwijderen. Tijdelijk. De gevoelens van Layenna buitensluiten. Ik moet nu mijn originele zelf worden. Een pure leeuwin. Ik moet vechten voor mijn leven. Letterlijk.
Sandro is de gene die als 1e uithaald. Ik ontwijk hem nog net. Ik laat me overgeven aan mijn innerlijke leeuw.
Mijn ogen beginnen lichtblauw te gloeien. Mijn grom wordt harder en zwaarder. Nu haal ik uit. Hij ontwijkt me met gemak. Hij springt bovenop me. Ik probeer hem van me af te duwen. Hij zet zijn klauwen in mijn schouders. Ik grom pijnlijk. Ik zie Sandro grijzen. Toch zie ik een lichte glinster van enige emotie in zijn ogen. Het is spijt, maar ook een vorm van lust die me niet bekend voorkomt. Opeens schiet een plan mijn hoofd in. Ik kan proberen om hem te veleiden. Zo is hij afgeleid en dan kan ik hem tackelen. Ik weet het, het is niet het beste plan. Maar het is tenminste iets.
Ik zet mijn meest verleidelijke blik op. Voor zover dat kan als leeuwin. De rare lust twinkel wordt groter. Hij stapt van me af en gromt dominant en hebberig. Ik sta langzaam en zo 'sexy' mogelijk op. Ik begin heupwiegent rond te lopen. De twinkel blijft maar groeien en zijn dominante/hebberige grom wordt steeds harder. Zijn blik blijft me volgen. Ik begin voor het extra effect speels te spinnen. Hij begint langzaam op me af te lopen. Ik wrijf mijn kop langs de zijne en bijt speels in zijn oor. Ik loop nog een klein rondje en loop weer langs hem. Dit keer wrijf ik met mijn hele lichaam langs hem, en eindig met mijn staart. Dit blijk het laatste zetje te zijn. Hij springt op me af. Ik ontwijk hem snel en zorg dar ik boven hem kom. 'Sorry.' Zeg ik zacht. Ik sla hem knock out. Ik geef Layenna weer toestemming.

POV Layenna

Ik krijg de leiding weer. De mensen op de banken beginnen allemaal: 'booooeeeehhhh.' Te roepen. Maar veel vrouwen beginnen te juigen. Blij dat de vrouw gewonnen heeft door haar charmen als zwakte tegen de man te gebruiken. 'Nee! Nee! Nee!' Roept Dr Frrib. 'Zo moest het helemaal niet lopen! Er moesten doden vallen! Jij nog wel!' Roept hij kwaad terwijl hij naar mij wijst. Ik grom kwaad naar hem. 'Jij wilde ons tegen elkaar op zetten! Wij zijn de enige die onze soort kan redden, en dat weet jij maar al te goed. Je maakt hem nu normaal, of er gebeuren nare dingen.' Grom ik. Dr Frrib begint te lachen en grinniken. 'Wat voor 'nare' dingen dan precies?' Grinnikt hij. Ik grom kwaad en neem een aanloop. Ik spring te tribunes op. De mensen rennen voor hun leven. Alleen is 1 meisje rond 15 te traag. Ik pak haar kraag met mijn mond, en trek haar de arena weer in. Maar ik zorg wel dat ze geen pijn heeft. Ik maak een speciale link aan zodat ik met alleen haar kan praten. 'Maak je geen zorgen. Ik doe je geen kwaad. Ik wil niemand kwaad doen. Ik wil alleen hier weg. Wil je mee spelen? Dr Frrib moet geloven dat ik je vermoord als ik niet vrij kom. Maar doe je niks. Dat beloof ik.' 'Snap ik. Ik speel mee.' Zegt ze terug. 'Hoe kan je terug praten?' Vraag ik verbaast. 'Later. Niet nu.' Zegt ze en ik knik. Ik ben nu wel nieuwschierig naar haar verhaal.
Het meisje begint te gillen als ik haar 'bijt' ik haar been. 'Oom! Help me!' Roept ze. Wow, ze is zijn nicht!? En een goede actrice. 'Laat haar gaan! Nu! Jij mislukt experiment!' Roept Dr Frrib kwaad. Ik grom kwaad terug. 'Je laat ons nu gaan! Of ze gaat eraan!' Grom ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ga je gang. Ze liep toch alleen maar in de weg.' Zegt hij en grijnst. Oke, dit had ik dus niet verwacht. Het meisje kijkt hem gebroken aan. 'Meen je dit? Liep ik echt alleen maar in de weg? Vind je het niet erg, als ik, je nichtje en enigste familie die je nog heb, vermoord wordt?!' Roept ze gebroken naar hem. Hij grijnst alleen maar. 'Ik heb je toch niet meer nodig.' Grinnikt hij. Oke, nu word ik kwaad. 'Gestoorde psychopaat!' Roept ze kwaad. En voor ik het weet staat er serval naast me. Grommend naar Dr Frrib. Serval:

Dr Frrib begint te lachen. 'Het is me gelukt! Ik heb nu bijna elke katachtige mensen! Ik ben een genie!' Roept hij blij uit. Ik kijk de Serval aan. Ze weet wat het betekent en knikt. Oke, 1, 2, "3!" Roepen we en we springen met onze nagels uit op Dr Frrib af. Maar dan gebeurt er iets wat we nooit verwacht hadden. Hij verandert in een andere vorm. Hij heeft zwart haar, gifgroene ogen en een asgrijze huid en vleugels. We staan verbaast toe te kijken hoe hij kwaadaardig lachent weg vliegt. 'MOEHAHAHAHA! JULLIE ZIJN NOG NIET VAN ME AF!' Roept hij en hij is weg.
Na nog een tijdje ongelovig gestaart te hebben rennen we naar binnen. Op naar Sandro!

Heeeeeeey people♡☆♡☆♡
I'am back!!!!! Hopelijk vonden jullie dit een leuk hoofdstuk. Love you all!!!
Bye people ♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_