'Layenna, wat ga je doen?' Vraagt Sandro bezorgt. "Ik ga rennen, ik wil even alleen zijn." Zucht ik. En ik ren weg...

POV Sandro

"Ik zie Layenna wegrennen. Ik vind het vreselijk om haar zo te zien. Ze wordt letterlijk gek van die druk die ze hebt. En haar vader helpt haar ook niet echt. Ik heb alles gezien. Ik zag hoe Mex haar zoende, en zij tegen hem tekeer ging. Niet dat ik een engert ben die Layenna overal volgt. Maar ik maak vaak een wandeling in de nacht. Gewoon om van de rust te genieten. Toen ik richting het dorp liep, zag ik iemand uit het dorp komen. Maar omdat het niet echt gewoon is dat je in de nacht het dorp uit gaat, verstopte ik me snel. Maar toen zag ik dat het Layenna was. Ik wilde naar haar toelopen maar toen kwam die Mex al aan. Dus verstopte ik me snel weer. En daarom zag ik alles. En nu is ze weg. Mex was gewoon erg bot tegen haar. Dat hij niet zag onder welke druk ze staat. En toen hij haar zoende, maakte hij het haar niet makkelijker. Ik ga in de middag wel even met hem praten..."
Ik loop terug naar mijn hut. Ik laat me op mijn bed vallen. "Die Mex moet echt oppassen..." Ik sluit mijn ogen. Maar kom niet in slaap. Ik stap uit bed en loop het dorp uit. Ik verander en begint te rennen. Wel de andere kant op dan Layenna. Ze moet nu gewoon even rust hebben.

POV Layenna

Ik begin langzamer te gaan rennen. Tot ik loop. Ik ben doodop. Ik stop onder een boom
"Waarom moest Mex me nou weer zoenen? Ik wil niet dat onze band sterker word! Ik wil gewoon rust!" Zeg ik hardop tegen mezelf. Ik brul van frustratie. De vogels vliegen weg en de zebra's zetten het op het rennen. Ik hoor blaadjes ritselen boven me. Ik kijk omhoog de boom in. Ik zie iemand wegduiken. Het is een geur die ik nog niet ken. "Wie daar ook is. Laat je nu zien! Ik heb geen zin in nog meer raadsels of problemen." Ik ga wat van de boom af. Ik ga zitten en wacht. Er komt een meisje uit. Ze heeft witte haren en blauwe ogen. "Wie ben je?" Vraag ik nieuwschierig. 'Ik, ik ben Jazlin. 16 jaar en een weerwolf.' Zegt ze. "Waarom volg je me?" Vraag ik.
Ze zucht. 'Omdat je de laatste White lion ben. Of in jou geval lioness.' Zegt ze simpel. 'Ik heb je al gevolgt sinds je bij de cheeta's was. Je heb dus ook een tijger? Daar kan ik je wel mee helpen.' "Oke? En hoe kan ik weten dat ik je kan vertrouwen?" Vraag ik wantrouwend. 'Omdat ik iemand ken die jij ook ken. Mex. De beta van de roedel van mijn tweeling zus Jasmine.' Zegt ze. De zon begint op te komen. "Dus Mex kent je ook?" Ze schud haar hoofd. 'Nee, niemand weet dat Jasmine een tweeling zus heeft. Omdat het haar anders in gevaar zou brengen.' Zegt ze. Ik knik begrijpend. We hebben nog lang gekletst over veel dingen. Ze is echt mega aardig! Ze heeft haar Mate al gevonden! Hij heet Finn. Ze zijn erg gelukkig samen. Maar hij is nu bij de groep tijgers. Waarbij ze verblijven. En ze houd erg van muziek en tekenen. Ze kan ook heel goed zingen. En ze heeft een speciale gaven. Ik mag dit eigenlijk nog niet zeggen van haar, maar *fluister toon* ze kan het gedrag van wezens beïnvloeden. Hoe cool!
We lopen terug naar het dorp. De zon is al een uurtje op. Maar het is al warm zat. Ze heeft me kleding gegeven. Daarom ben ik nu weer mens. We komen bij het dorp aan.
We lopen lachent het dorp in. De bewoners kijken ons raar aan. Daardoor lachen we nog harder.
'Layenna!' Hoor ik achter me. Sandro geeft me een stevige knuffel. 'Sorry voor gister avond. Ik snap dat je je rust nodig heb.' Zegt hij zacht. Ik knuffel terug. 'Het geeft niet. Als ik niet gek geworden was, had ik Jazlin ook niet ontmoet.' Zeg ik lachent en kijk naar Jazlin. Ze lacht een beetje verlegen. Ik laat Sandro los.
'Sandro, Jazlin. Jazlin, Sandro.' Zeg ik tegen ze. Ze geven elkaar een hand. Sandro slaat een arm om me heen. Ik lach. 'Je bent gek. Dat weet je?' Zegt hij. 'Kom je daar nu pas achter.' Zeg ik simpel terug. Ik kijk een beetje rond. Mijn blik kruist met die van Mex. Hij staat pissig tegen zijn hut aan. Ik kijk hem aan met een blik van: Dit-is-je-eigen-fout.
Hij kijkt verdrietig terug. Jazlin volgt mijn blik. Ze weet wat er gebeurt is. Ze kijkt me me medelevend aan.
Sandro laat me los. 'Ik ga even jagen. Ben zo terug.' Zegt hij met een lieve lach, en hij rend weg. Die middag heb ik Jazlin het dorp laten zien, en aan mijn ouders voorgestelt. We zijn nu hutgenootjes! We maken nog een kleine wandeling in het gebied om het dorp heen. We komen aan bij een soort put in de grond. Het is gewoon een gat in de grond. Maar bewoners noemen het de put, omdat hier vaak gevochten word om, bijvoorbeeld, de vrouwen. Tipisch leeuwen gedrag. Maar dan zie ik wat ik liever had willen voorkomen...

Like? Commend? Follow?
Bye people♡☆♡☆♡
Ps, wat denken jullie dat ze ziet? ;)
_XRobijntjeX_