--Η μάχη--

Φορούσε ένα επίσημο ταγιέρ, τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν αυστηρό κότσο και έχοντας στα χέρια το φάκελο που ετοίμασε τη προηγούμενη μέρα, κατέβηκε από το αυτοκίνητο. Η Ελίζαμπεθ μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες κατάφερε και συγκέντρωσε κάθε απαραίτητο έγγραφο που ήθελε.

Τα στοιχεία που είχε στα χέρια της  δεν ήταν ικανοποιητικά αλλά θα το πάλευε. Ο Τζόνι δεν είχε ιδέα ότι θα τον αναλάμβανε. Ακόμα δεν είχε μιλήσει  σε κανένα. Ούτε καν στους συναδέλφους του από το τμήμα του Ντιτρόιτ μιας και εκείνος κρατούνταν στη Μινεσότα.

Η πρώτη της στάση ήταν στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής.
Κατεθεσε πρωί πρωί τα χαρτιά με βάση τα οποία ο Άξελ Γουάιτ, έπαιρνε απαλλαγή από κατάθεση λόγω υγείας. Εκτός αυτού η κατάθεση του ήταν προς το παρόν τυπική και είχε θέμα τον Τζόνι και αν γνώριζε κάτι για το φόνο. Ο ίδιος δεν είχε κάποια κατηγορία πάνω στο κεφάλι του χωρίς το κινητό και τις αποδείξεις.
Δε τον είχε επισκεφθεί ακόμα αλλά η Ρόξι εξασφάλισε την υπογραφή του και με βάση αυτής η Ελίζαμπεθ μπορούσε να αποφασίσει και να τρέξει για εκείνον κάθε διαδικασία. Δεν είχε ιδέα βέβαια ότι εκείνη βρισκόταν από πίσω. Η Ρόξι δε του είπε λέξη. Του ζήτησε να  υπογράψει ένα χαρτί  γιατί βρήκε δικηγόρο και εκείνος το έπραξε χωρίς πολλές ερωτήσεις. Ήταν στα όρια της κατάθλιψης μόλις επέστρεψαν όλες οι μνήμες.

Έχοντας στα χέρια και τα χαρτιά του Καρίμ ,σαν νόμιμος εκπρόσωπος του,  ανέβηκε στα κρατητήρια.

"Καλησπέρα σας" Είπε προς τον αστυνομικό της βάρδιας "Έχω έρθει να επισκεφθώ τον πελάτη μου. Καρίμ Γουάιτ"

"Είστε η;" Τη ρώτησε και εκείνη τον κοίταξε έντονα.

"Η δικηγόρος του. Μόλις σας είπα ότι ήρθα για τον πελάτη μου" Συνέχισε κοφτά

"Έχετε κάποιο έγγραφο;"

"Φυσικά" η Ελίζαμπεθ έβγαλε ένα χαρτί στο οποίο είχε όλα του τα στοιχεία και υπογραφή. Ποιος θα καταλάβαινε ότι υπέγραψε σε αυτό ο Άξελ; Κανένας φυσικά...ούτε υπήρχε περίπτωση ο Καρίμ να δήλωνε πλαστογραφία. Ηταν δύσκολο να πάρει την υπογραφή του από τα κρατητήρια και να κάνει χίλιες δυο διαδικασίες. Με αυτό το τρόπο θα κέρδιζε χρόνο.

"Μισό λεπτακι παρακαλώ" αφού ο αστυνομικός έλεγξε το χαρτί έκανε μια κλήση και ύστερα επέστρεψε σε εκείνη.
"Ακολουθήστε με" της ζήτησε και την οδήγησε σε ένα δωμάτιο ανάκρισης.

"Δεν υπάρχουν επισκεπτήρια;" τον ρώτησε πριν μπούνε μέσα "Το ξέρετε ότι απαγορεύεται να μιλήσω με τον πελάτη μου σε ένα δωμάτιο γεμάτο καταγραφικό υλικό;" Ο αστυνομικός τη κοίταξε αλλόκοτα "Τι με κοιτάτε. Απαιτώ να βρεθώ μαζί του κάπου χωρίς κάμερες ή μικρόφωνα"

"Μα δεν τα έχουμε σε λειτουργία"

"Δεν με απασχολεί. Υπάρχει προσωπικό απόρρητο"

Ο αστυνομικός μίλησε στον ασύρματο και ύστερα της ζήτησε να τον ακολουθήσει εκ νέου σε άλλο χώρο.

Έφτασαν σε ένα δωμάτιο επισκεπτηρίου. Η Ελίζαμπεθ μπήκε μέσα και κάθισε.
Ο αστυνομικός απομακρύνθηκε και στάθηκε έξω από τη πόρτα ενώ σε λίγη ώρα, ακούστηκε ένας θόρυβος ότι ανοίγουν οι εσωτερικές πόρτες και τον είδε να πλησιάζει. Η καρδιά της έχασε χτύπους αμέσως. Ο Καρίμ δεν την είχε δει ακόμα. Τα χέρια του ήταν πίσω από το σώμα και μόλις είδε ότι του φοράνε χειροπέδες σαλταρε.

"Με ποιο δικαίωμα του βάλατε χειροπέδες στο επισκεπτήριο; Η πράξη κατηγορίας είναι ο ξυλοδαρμός. Όχι φόνος!" μόλις την άκουσε ο Καρίμ γύρισε έκπληκτος . Πράγματι υπήρχε ένα νομικό παραθυράκι κατά το οποίο διαχώριζε τα πλημμελήματα από τα κακουργήματα καθως και το τρόπο μεταφοράς των κρατουμένων.
"Επίσης σύντομα θα είναι ελεύθερος. Έχω ήδη καταθέσει αγωγή κατά της δεσποινίς Τζέσικα Σπένσερ για ψευδές κατηγορίες" συνέχισε αν και ήξερε καλά πως ένας απλός φρουρός δεν είχε ανάγκη τη γνώση αυτής της πληροφορίας. Παρόλα αυτά, ανέδιδε μια δυναμική και το είχε ανάγκη για να καταφέρει να μείνει μόνη μαζί του. 

"Μπεμ ... Δεσποινίς Μπράουν..." ο Καρίμ ζήτημα αν έδωσε σημασία σε όσα έλεγε. Απλά τη κοίταζε έτοιμος να ουρλιάξει τόσο από χαρά όσο και από απελπισία.

Ο φρουρός του έβγαλε τις χειροπέδες, τον οδήγησε στο τραπεζάκι και η Ελίζαμπεθ κάθισε. Μόλις βγήκε και εκείνος έξω και έμειναν μόνοι, κοίταξε τριγύρω της και έπειτα εστίασε σε εκείνον.

"Πάντα έλεγα ότι είσαι τρελή αλλά ποτέ δε φαντάστηκα κάτι τέτοιο μπέμπα..."

Η Ελίζαμπεθ ήθελε να του χαμογέλασει αλλά ήξερε πως από τα τζάμια τη βλέπουν

"Το απόγευμα θα βγεις. Κατέθεσα μήνυση εναντίων της. Σας είδε κανένας εκείνο το βράδυ;"

"Όχι αλλά δεν είχα και άλλοθι..."

"Ας έβρισκες ένα Καρίμ!" τον μάλωσε μέσα από τα δόντια της "Πήρα τη κατάθεση σου χθες. Δηλωσες ότι βρέθηκες μαζί της αλλά μετέπειτα έφυγες και την άφησες μια χαρά. Αυτό μας βολεύει... Ευτυχώς δεν το παραδέχθηκες"

"Βγάλε με και θα τελειώσω ότι άρχισα . Στο ορκίζομαι τη πουτάνα θα τη θάψω"

"Σσς!" του έκοψε τη φόρα "Λοιπόν έχει δόντι στη Μινεσότα. Κρατάνε τον Τζόνι χωρίς απτά στοιχεία παρά μόνο  με ένα ηχητικό το οποίο φυσικά είναι παρανομο αφού πρόκειται για καταγραφή δίχως συναίνεση. Σαφώς και τους είπε για εσάς. Αλλά δεν έχουν τίποτα. Και το όνομα μου έδωσε αλλά πουθενά δεν αναφέρεται επίσημα. Δεν έχει αποδείξεις.

"Το κινητό του Άξελ; Μέσα στο χαμό δεν καταφέραμε να το βρούμε εκείνη τη μέρα στο γάμο"

"Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Δεν ξέρουμε αν το πήρε κάποιος ή αν..." Ο Καρίμ άπλωσε και έπιασε το χέρι της μα εκείνη τραβήχτηκε αμέσως

"Συγχώρεσε μας Λιζ..." της ζήτησε "Εμένα που δε σε αναζήτησα, τον Άξελ για όσα έκανε και... Και τον Τζόνι γιατί είναι απλά ο Τζόνι..."

"Αυτά δεν έχουν σημασία τώρα" Του απάντησε κοφτά

"Όλα έχουν... Δε θα άφηνα τη κατάσταση να ξεφύγει αν δε πήγαινα τη Σάρα στο νοσοκομείο Λιζ... Θα καταλάβαινα... Όταν μου μίλησε ο Άξελ έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Με εκείνον σε ένα κρεβάτι για ένα χρόνο , δεν ήξερα τι να πιστέψω και τι όχι..."

"Θα έχουμε χρόνο για αυτά" ήταν απότομη αλλά ο Καρίμ ήξερε κατά βάθος ότι η Λιζ έκανε την υπέρβαση του εαυτού της επιστρέφοντας και δεν επέμεινε "Λοιπόν, η Ρόξι θα έρθει να σε πάρει το απόγευμα. Επίσης σύντομα θα απαγγελθούν κατηγορίες και στη Τζέσικα. Δε το γλιτώνουμε το δικαστήριο να ξέρεις. Θα είναι ο λόγος μας ενάντια στον δικό της. Κανονικά θα έμενες μέσα αλλά κατάφερα να σε βγάλω με περιορισμό. Η δίκη ορίστηκε σε δυο μέρες. Δεν έχουν και με τίποτα να ασχοληθούν όπως καταλαβαίνεις. Μέχρι τότε θα τρέξω στη Μινεσότα..."

"Μόνη σου; Ο Τζόνι ..."

"Ξέρω. Τον έφτιαξα μια φορά. Δε φοβάμαι. Ότι κι αν κάνει, θα τον βγάλω από εκεί μέσα"

"Δεν έχει ιδέα για τον Άξελ... Βασικά δεν ξέρω τι μπορεί να ξέρει"

"Τον κρατούν χωρίς λόγο. Η σιωπή του βέβαια είναι εναντίων του. Δεν κραυγασε την αθωότητα του. Αυτό δε μας βοηθάει. Ούτε το γεγονός πως λείπει το κινητό του Άξελ βοηθάει. Αν ξέραμε που είναι θα είχαμε ένα αβαντάζ"

"Πως θα καταφέρεις να τον πείσεις να το δεχτεί Λιζ;"

"Δε θα τον πείσω Καρίμ. Θα του το ανακοινώσω"

"Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω. Εύχομαι απλώς τα πράγματα να ηταν..."

"Επισκεπτήριο τέλος" οι φρουροί μπήκαν μέσα  διακόπτοντας τον και η Ελίζαμπεθ σηκώθηκε

"Πάρε με όταν βγεις. Φεύγω σε μία ώρα"

                           ************

Από την ώρα που έμαθε ότι ξύπνησε ο Άξελ κάτι μέσα της είχε ραγίσει... Δεν πήγε ούτε μια φορά να τον δει ενώ η μόνη της παρηγοριά η Τζέσικα που την γέμιζε συνεχώς με δηλητήριο. Η Σάρα ένιωσε να πνίγεται. Ήθελε να μιλήσει σε κάποιον. Τον αγαπούσε ακομα παρά τα όσα έγιναν αλλά θέλοντας να μη κάνει κάποια απερίσκεπτη κίνηση , πήγε στο σπίτι της Τζέσικα. Εκείνη θα κατάφερνε να την ηρεμήσει. Θα της υπενθυμίζε χίλιους λόγους για να μείνει μακριά του.

Ήξερε ότι θα ήταν στη πόλη.
Έφευγε κατά καιρούς και πήγαινε στο Τζόνι αλλά τώρα ήταν σπίτι. Μετά τον χαμό που έγινε η Σάρα επέστρεψε στη πόλη της εκεί όπου ζούσε μόνιμα και η Τζέσικα. Δεν ήταν μακριά, μία ώρα δρόμος απόσταση από το Ντιτρόιτ αλλά και πάλι, ήταν αρκετό για να μην συνυπάρχει με τον Άξελ.

"Τζες;" Η Σάρα έφτασε έξω από το σπίτι , χτύπησε αλλά εκείνη δεν απάντησε "Που πήγε πάλι θεέ μου όταν τη χρειάζομαι;!" αναφώνησε και ξέροντας ότι αφήνει ένα κλειδί στη γλάστρα , το πήρε , άνοιξε και μπήκε μέσα. "Ανάθεμα αν μάθει ποτέ να συμμαζέυει..." Μουρμουρισε βλέποντας το χαμό και αποφάσισε να τη περιμένει. Λεπτά αργότερα ένιωθε ότι θα τρελαθεί. Σηκώθηκε και άρχισε να κάνει δουλειές ώσπου φτάνοντας στη κρεβατοκάμαρα, άνοιξε το συρτάρι της να τακτοποιήσει κάποια πράγματα και πάγωσε "Τι είναι αυτό;" ένα κινητό της φάνηκε αρκετά γνωστό. "Δε μπορεί... Τι δουλειά έχει εδώ το κινητό του Άξελ; Σίγουρα κάνω λάθος..." Η Σάρα προσπάθησε να το ανοίξει αλλά κατάλαβε ότι δεν είχε μπαταρία. Γεμάτη περιέργεια όμως, βρήκε ένα φορτιστή και μόλις το σύνδεσε και άνοιξε η οθόνη , έπαθε σοκ. Ήταν πράγματι το κινητό του Άξελ.

Σαν φόντο είχε ακόμα τη φωτογραφία τους ... Η Σάρα δακρυσε... Ήξερε τους κωδικούς του και θέλοντας να αναβιώσει για λίγο όλα εκείνα τα όμορφα συναισθήματα, το άνοιξε. Άρχισε να το σκαλίζει ώσπου φτάνοντας στα μηνύματα, το κινητό της έπεσε από τα χέρια και έμεινε να το κοιτάζει τρομαγμένη "Δε μπορεί...." δεκάδες μηνύματα της Τζέσικα προς εκείνον... Απειλώντας τον ότι θα δώσει το Τζόνι στην αστυνομία... Ρωτούσε για λεφτά... Για το αν κατάφερε να απομονώσει την Ελίζαμπεθ...
Τον απειλούσε ότι αν δε κάνει ότι του είπε η Σάρα θα χάσει το μωρό και άλλα πολλά...

Άρχισε να κλαίει...
Δεν ήταν μόνο η προδοσία της...
Ήταν και τα αποτελέσματα αυτής που κατέστρεψαν τη ζωή της...
Πήρε το κινητό, το έβαλε στη τσάντα της  χωρίς δεύτερη σκέψη και έφυγε τρέχοντας από το διαμέρισμα...

                        ****************

Μινεσότα
Αστυνομικό τμήμα

"Και είστε η;" τη ρώτησε ο φρουρός οπως ακριβώς και στα κρατητήρια στο Ντιτρόιτ

"Η δικηγόρος του" τον ενημέρωσε μόνο που δεν είχε κάποια χαρτιά να δείξει και ήξερε ότι το τμήμα στη Μινεσότα ήταν τριπλάσιο από ότι στο Ντιτρόιτ.

"Έχετε κάποιο αποδεικτικό; Είναι στα τυπικά ξέρετε"

"Δυστυχώς το πρωί ξέχασα το φάκελο σπίτι μου. Η βοηθός μου όμως θα τον φέρει μέχρι να τελειώσω τη συνάντηση"

"Λυπαμαι αλλά..."

"Αλλά; Ο πελάτης μου εκεί μέσα κατηγορείται για ένα φόνο που δεν υπάρχει! Τον κρατάτε χωρίς αποδεικτικά στοιχεία και του ασκείτε ψυχολογική βία για να παραδεχτεί κάτι το οποίο υπάρχει μόνο σαν εικασία. Δείξτε μου παρακαλώ τη δικογραφία με την οποία είναι υπό κράτηση!" Η Ελίζαμπεθ αγριεψε και εκείνος έμεινε άγαλμα "Και τώρα που έχω τη προσοχή σου άκουσε με καλά... Πήγαινε με σε έναν ανώτερο σου!" ζήτησε αφήνοντας στην άκρη το Τζόνι

"Καλώς" της απάντησε και σε λίγα λεπτά ήταν έξω από το γραφείο του πρώτου αξιωματικού της υπηρεσίας και υπεύθυνο για τη σύλληψη. Πιο καλά δε θα μπορούσε να πάει.
Ο φρουρός χτύπησε και μπήκε. Μετέπειτα βγήκε και της έκανε νόημα να περάσει.

Μπαίνοντας η Ελίζαμπεθ είδε μπροστά της ένα κοντόχοντρο άντρα γύρω στα πενήντα.
Πλησίασε και σταθηκε μπροστά του.

"Τζώρτζ Μακένζι. Τι μπορώ να κάνω για εσάς;" ήταν οι πρώτες του κουβέντες.

"Ελίζαμπεθ Μπράουν. Δικηγόρος του Τζόνι Μάξγουελ. Θέλω τη δικογραφία με βάση της οποίας κρατείται ο πελάτης μου καθώς και τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής" του είπε σοβαρή

"Ο πελάτης σας κατηγορείται για φόνο"

"Αλήθεια;" τον ειρωνεύτηκε

"Εσείς η ίδια το είπατε δεσποινίς Μπράουν..." της έδωσε να καταλάβει πως είχε γνώση για το ηχητικό αλλά η Ελίζαμπεθ δε μάσησε

"Με είδατε με τα μάτια σας να βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητο;"

"Ποιο αυτοκίνητο; Στο διαμέρισμα του ήσασταν"

"Και εσείς πώς το ξέρετε αυτό;" του είπε και αφήνοντας τη τσάντα της πλάι στη καρέκλα, έβαλε τα χέρια της πάνω στο γραφείο του "Έχετε κάποια φωτογραφία; Μήπως έχετε περάσει το αρχείο, το οποίο να σημειώσω ότι είναι παρανομο από ανιχνευτή φωνής; Πως τολμάτε να κάνετε εικασίες χρησιμοποιώντας το όνομα μου χωρίς αποδείξεις;  Ποια ήταν η πηγή σας κύριε Μακένζι;" Η Ελίζαμπεθ έκανε μια παύση "Βλέπω φοράτε βέρα..." αποκρίθηκε σοβαρή "Θα ήθελα να μάθω λοιπόν, πως δεχθηκατε να κάνετε έρευνα για κάτι που δεν υπάρχει πατώντας μονάχα στα λεγόμενα μιας γυναίκας χωρίς έντιμο βίο, και κρατώντας παράνομα έναν άνθρωπο στα κρατητήρια"

Ο αξιωματικός σηκώθηκε όρθιος

"Τι υπονοείς;" της μίλησε στον ενικό και η Ελίζαμπεθ έβγαλε ένα μάτσο χαρτιά και τα πέταξε στο γραφείο του

"Δέκα υποθέσεις της δεσποινίς Σπένσερ... Ψευδορκία, ναρκωτικά, κλέψιμο... Και η λίστα συνεχίζεται. Μπορείτε τώρα να μου βρείτε παρόμοια στοιχεία για τον κύριο Μάξγουελ; Είμαι περίεργη πως δώσατε βαρύτητα σε μια τέτοια γυναίκα κύριε Μακένζι... Με κάνει και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι διαφορετικό από πίσω..." Η Ελίζαμπεθ έδωσε ρεσιτάλ

"Τι θέλετε από μένα μου λέτε; Η κατηγορία που βαραίνει τον πελάτη σας...."

"Τη γνωρίζω τη κατηγορία. Και τη φωνή αναγνωρίζω στο αρχείο..." τον διέκοψε "Δική μου είναι φυσικά... Και ο κύριος Μάξγουελ όντως έκανε φόνο" Ο αστυνομικός έμεινε έκπληκτος "Κλείστε το στόμα σας... Μιλούσαμε μεταφορικά! Σκότωσε έναν άνθρωπο... Σκότωσε τον εαυτό του!" Η Ελίζαμπεθ γέλασε "Ξέρω πολύ καλά ότι η δεσποινίς Σπένσερ, έχει κάποιο κονέ στο τμήμα..." συνέχισε σιγανα "Θέλετε όμως όντως να πάμε σε δίκη κύριε Μακένζι; Γιατί μαζί με τον κύριο Μάξγουελ, θα έρθει και το τμήμα μαζί! Θα σας κάνω μήνυση για παραπλανητικα στοιχεία με δόλο και συγκάλυψη εντός της αρχής" το βλέμμα της πετουσε σπίθες

"Η δεσποινίς Σπένσερ δέχθηκε απειλές για τη ζωή της και από ότι ξέρω, την ξυλοκόπησαν για να κρατήσει το στόμα της κλειστό..."

"Πολλές πληροφορίες ανεπίσημα δεν ξέρετε; Καλώς..." Η Ελίζαμπεθ μάζεψε τα χαρτιά σιωπηλή. Τα έβαλε στη τσάντα και γύρισε για να φύγει "Θα τα πούμε στο δικαστήριο κύριε Μακένζι. Θα σας στείλω προσωπικά εξώδικο..."

Λίγο πριν φτάσει στη πόρτα όμως εκείνος τη σταμάτησε "Περίμενε!" τον άκουσε να λέει και η Ελίζαμπεθ το γλεντησε μέσα της...
"Ο πελάτης σας θα ελευθερωθεί αμεσα αλλά να ξέρετε Δεσποινίς Μπράουν ότι δεν τελειώσαμε! Υπάρχουν στοιχεία !"

"Α ναι; Και που είναι ακριβώς; Στο συρτάρι σας και περιμένουν να βγουν μόνα τους;" Η Ελίζαμπεθ απαξίωσε "Ευχαριστώ για τη συνεργασία" του είπε και χωρίς άλλη κουβέντα, γύρισε και έφυγε. Μόλις έκλεισε η πόρτα ο αστυνομικός έβγαλε αμέσως το κινητό του και την κάλεσε

"Που στα κομμάτια είσαι;!" φώναξε μέσα από τα δόντια του

"Αυτή η μαλακισμένη κατέθεσε μήνυση εναντίων μου! Είμαι στο τμήμα"

"Δε με νοιάζει. Φέρε μου απόψε κι όλας το κινητό!"

"Δε μπορώ! Είμαι υπό κράτηση. Και τι θα γίνει με τον εκβιασμό;! Δε θέλω να γυρίσει μπούμερανγκ πάνω μου!"

"Εσύ ήρθες σε μένα! Όχι εγώ! Αν θέλεις να τον βάλω μέσα, φέρε μου το τηλέφωνο κατάλαβες;! Μόλις τον άφησα ελεύθερο!"

"Τι έκανες;"

"Αυτό που άκουσες! Αν δε μου το φέρεις τα χέρια μου είναι δεμένα!"

"Κάνε κάτι!, κάνε αλλιώς θα πω στη γυναίκα σου ότι κοιμηθήκαμε μαζί!"

"Πρόσεχε ποιον απειλείς γιατί θα σε φυτέψω εκεί που είσαι το κατάλαβες;" της έκλεισε το τηλέφωνο έξαλλος και με μια κίνηση , πέταξε όλα τα πράγματα πάνω από το γραφείο...

                         ***********

Ήταν μέσα στο αμάξι της στο πάρκινγκ και περίμενε ...
Ήξερε πως θα τον αφήσουν ελεύθερο...
Αυτό που δεν ήξερε ήταν πως ακριβώς να τον πλησιάσει... Με βάση τα λεγόμενα του Καρίμ ο Τζόνι δεν είχε ιδέα για την αλήθεια. Για εκείνον η αλήθεια θάφτηκε εκείνη τη μέρα και έπειτα πήρε τη κατρακύλα...

Όσο περνούσε η ώρα άλλο τόσο η καρδιά της πεταριζε...
Ήταν θυμωμένη, απογοητευμένη και εξαγριωμένη μαζί του... Μα πέρα από αυτά, ήταν και ερωτευμένη...

Ξάφνου το κινητό της χτύπησε και είδε άγνωστο αριθμό... Η Ελίζαμπεθ το έκλεισε και συνέχισε να περιμένει με το βλέμμα κολλημένο στην είσοδο αλλά εκείνο χτύπησε ξανά...και ξανά...
Βγάζοντας ένα επιφώνημα κούρασης, το σήκωσε

"Παρακαλώ;"

"Λιζ;" μια γνώριμη φωνή έσκασε στα αυτιά της και η Ελίζαμπεθ τα έχασε "Συγνώμη Λιζ..."

"Σάρα;!"

Η πραγματική εκπληξη όμως ήρθε από αλλου...
Η πόρτα του αυτοκινήτου άνοιξε , και ένα χέρι την έπιασε και την έβγαλε έξω

"Τι στο διάολο θέλεις από μένα μου λες;!" ο Τζόνι έστεκε εξαγριωμένος μπροστά της

"Ελίζαμπεθ; Ο Τζόνι ήταν; Μίλησε μου!" Η αχνή φωνή της Σάρας από την άλλη μεριά της γραμμής ούτε που ακουγόταν πια...

❤️🖤🥹