--Η επιστροφή--

Ένα χρόνο πριν το γάμο της Ελίζαμπεθ

"Τζόνι τελείωνε θα αργήσουμε!" Η Λιζ έστρωσε το φόρεμα της και εκείνος στεκόταν πίσω της και τη κοιτούσε.
"Σε ικετεύω βγάλε κάθε βρώμικη σκέψη από το κεφάλι σου!" έβαλε κραγιόν, έλεγξε και τα σκουλαρίκια της και έπειτα γύρισε προς το μέρος του. "Λοιπόν; Πως σου φαίνομαι για κουμπάρα;"
Ο Τζόνι εγλυψε και δάγκωσε μαζί,  τα χείλη του "Επ! Τι είπα; Όχι πρόστυχες σκέψεις!"

"Δε θα σε χαλάσω στο υπόσχομαι...Λίγο μόνο.. Με τρελαίνεις με αυτό το φόρεμα αλλά με τρελαίνεις πιο πολύ χωρίς αυτό..." πήγε να της σηκώσει το φόρεμα μα εκείνη τον μάλωσε

"Ξέχασε το! Πρέπει να είμαστε στο δημαρχείο σε δέκα λεπτά!"

"Ρε Λιζ! Το δημαρχείο με το αμάξι απέχει 3 λεπτά! Έχουμε 7 ολόκληρα λεπτά να..."

"Πήγαινε έξω!" του είπε δείχνοντας τη πόρτα

"Ρε ματάκια μου όμορφα..."

"Έξω είπα!"

"Καλά... Φεύγω! Το βράδυ όμως μη τολμήσεις να ζητήσεις κάτι!"

"Α, σοβαρά;"

"Ναι σοβαρά!"

"Το ξέρεις ότι δε χρειάζεται να το ζητήσω έτσι;" Η Ελίζαμπεθ περπάτησε λάγνα κοντά του, κόλλησε πάνω του το κορμί της και χαμογέλασε πονηρά "Υπακούει σε μένα αγάπη μου..." του ψιθύρισε κοιτώντας προς το παντελόνι του  και ύστερα δάγκωσε τα χείλη της και χώθηκε στο λαιμό του. "Και τώρα πήγαινε έξω να τελειώσω!" του είπε έντονα και εκείνος γέλασε και βγήκε

"Μια μέρα θα φας τόσο ξύλο που δε θα ξέρεις από που σου ήρθε!" τη κορόιδεψε πηγαίνοντας στο σαλόνι

"Σε τι στάση;" του φώναξε από τη κρεβατοκάμαρα και τον άκουσε να παραμιλαει

"Ρε Λιζ! Δηλαδή λυπήσου με ρε φίλε! Θα σκάσει το παντελόνι μου!"

Ήταν μια καθημερινότητα που δε θα άλλαζε με τίποτα πια..
Ο Τζόνι μετακόμισε στο σπίτι της. Έφτιαξαν το δωμάτιο και ζούσαν τις καλύτερες στιγμές στους το τελευταίο χρόνο.
Ποιος να της το έλεγε όταν πρωτοπατησε το πόδι της στο Ντιτρόιτ ότι θα κατέληγαν έτσι...

Μα τα ευχάριστα δεν είχαν τελειωμό...
Η Σάρα έμεινε έγκυος και ήταν στο τρίτο μήνα. Όλοι στη παρέα είχαν ενθουσιαστεί και τη πρόσεχαν σαν μπιμπελο. Ο Άξελ πάλι πετούσε στα σύννεφα ενώ ο Καρίμ δεν έχανε ευκαιρία να τον κοροϊδεύει. Όλοι μαζί είχαν το επόμενο βήμα... Έφυγαν από τα δύσκολα νιάτα και πλέον έμοιαζαν με ώριμους ενήλικες. Η Λιζ είχε βρει δουλειά σε ένα δικηγορικό γραφείο, τα αγόρια έτρεχαν την επιχείρηση του πατέρα τους και ο Τζόνι δέχθηκε τη πρόταση ενός γνωστού από το τμήμα και μετά από κάποιες εξετάσεις εντάχθηκε σε αυτό και έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα... Κυνηγούσε και νόμιμα πλέον κάθε απόβρασμα εκεί έξω.

Η Ελίζαμπεθ έριξε μια τελευταία ματιά στο καθρέφτη και χαμογέλασε. Όταν της ζήτησε ο Άξελ να τους παντρέψει στο δημαρχείο τρελάθηκε. Έκανε σαν μωρό παιδί. Ήθελαν να γίνει ο γάμος πριν γεννήσει για να μη τρέχουν μετα με τα χαρτιά και να ήταν όλα έτοιμα. Οι σχέσεις μεταξύ τους ήταν οι καλύτερες. Η Ελίζαμπεθ θα τους πάντρευε και η Σούζαν μετέπειτα θα γινόταν νονά.

"Είμαι έτοιμη!" η Λιζ βγήκε στο σαλόνι και ο Τζόνι τη κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω

"Έκανες τρία λεπτά για να κάνεις τι ακριβώς;; Ίδια είσαι με πριν που σε άφησα! Ξέρεις τι θα κάναμε σε αυτά τα τρία λεπτά;!"

"Θα κάτσεις επιτέλους φρόνιμος; Σήμερα έχουμε χαρές!"

"Αυτές τις χαρές θέλω και εγώ να νιώσω ο καημένος αλλά..."

"Τζόνι!"

"Καλά καλά! Άντε πάμε..." Πήγε κοντά, τη φίλησε και τη κοίταξε "Λάμπεις σήμερα... Μην αγχώνεσαι... Όλα θα πάνε καλά..."

Η Ελίζαμπεθ αναστεναξε.
Ήταν όντως μέσα στο άγχος.

Πήραν τα πράγματα τους, τις βέρες και το δωράκι για τη Σάρα και ξεκίνησαν. Μετά το γάμο θα πήγαιναν σε ένα μαγαζί λίγο πιο έξω από τη πόλη για να γλεντήσουν. Βέβαια όλοι ήταν λίγο φοβισμένοι γιατί το μαγαζί το διάλεξε η Σούζαν και δεν είχαν ιδέα τι ετοίμασε αλλά ήξεραν ότι ναι μεν ήταν λίγο τρελή, μα τους αγαπούσε εξίσου ύστερα από τόσα χρόνια.

Φτάνοντας έξω από το δημαρχείο, ο Τζόνι σταμάτησε το αυτοκίνητο  λίγα μέτρα πιο μακριά και πήρε μια βαθιά ανάσα...

"Τι έπαθες; Αγχώθηκες και εσύ έτσι;" τον ρώτησε η Ελίζαμπεθ και εκείνος έβαλε το χέρι στη τσέπη, έπιασε το κουτάκι και αναστεναξε ξανά. "Με τρομάζεις; Σίγουρα είναι όλα καλά; Έχεις ασπρίσει!"
Λίγο πριν κάνει τη κίνηση του μια παλάμη κόλλησε στο τζάμι και η Ελίζαμπεθ πετάχτηκε

"Ει! Αργήσατε! Άντε!" Ήταν ο Καρίμ με τη Κάθριν

Ο Τζόνι έβαλε το κουτάκι πίσω στη τσέπη και τη κοίταξε γλυκά

"Μια χαρά είμαι... Πάμε γιατί αυτός ο κανίβαλος δε θα μας αφήσει σε ησυχία"

"Σίγουρα; Πριν ένα λεπτό ήσουν..."

"Καλά είμαι ματια μου... Η νύχτα απόψε θα είναι μεγάλη..." τη φίλησε και εκείνη του χάιδεψε τη μύτη

"Κύριε Μάξγουελ; Μπορώ να έχω τη τιμή;"

"Εννοείται μωρό μου... Και τώρα και πάντα..."

Βγήκαν, έπιασε το μπράτσο του και κίνησαν προς το δημαρχείο.

"Έχουν μπει μέσα. Πάμε!" Τους ενημέρωσε ο Καρίμ

"Κάθριν είσαι μια κούκλα σήμερα..!" της έκανε κομπλιμέντο η Ελίζαμπεθ

"Και εσύ δε πας πίσω! Άντε και στα δικα σας!" Ο Τζόνι άνοιξε διάπλατα τα μάτια του.

"Μη λες τέτοια και πάθει κανένα εγκεφαλικό!" της απάντησε η Λιζ χωρίς να έχει ιδέα τι ήταν έτοιμος να κάνει στο αμάξι λίγα λεπτά πριν

Μόλις έφτασαν στην αίθουσα, είδα τη Σάρα να κάθεται σε μια καρέκλα και τον Άξελ πλάι της.

"Επιτέλους!" Αναφώνησε και σηκώθηκε

"Μα δεν αργήσαμε!"

"Το ξέρω αλλά έχω τόσο άγχος..." Η Ελίζαμπεθ την αγκάλιασε και γύρισε προς τον Άξελ

"Εσύ τι έχεις και είσαι σαν φάντασμα; Παντρεύεσαι!" Του έπιασε τα χέρια μα εκείνα έπεσαν σαν κλαράκια προς τα κάτω

"Έχει χεστει επάνω του, τι να έπαθε!" σχολίασε ο Καρίμ "Δεν έβγαλε λέξη εδω και δύο ώρες από το σπίτι μέχρι εδώ"

Για κάποιο λόγο η Λιζ τον κοίταξε μέσα στα μάτια και ένιωσε ότι κάτι δεν ήταν σωστό...
Τον ήξερε από τη καλή και από την ανάποδη... Δεν ήταν άγχος αυτό...

"Λοιπόν! Μπαίνουμε!" Ο Καρίμ τους έδειξε την αίθουσα και εκείνοι προχώρησαν. Η Ελίζαμπεθ όμως ήταν σφιγμένη...
Ο Άξελ ήταν περίεργος και ανάθεμα απορούσε πως ήταν δυνατόν να μη το πρόσεξε κάποιος...

Ο δήμαρχος εμφανίστηκε , εκείνη άφησε στην άκρη τις σκέψεις και προχώρησαν στο μυστήριο...

Ενάμιση χρόνο πριν τον γάμο του Άξελ

"Τι δε καταλαβαίνεις κοπέλα μου;!" Την έσυρε από το μπράτσο και μόνο που δε την πέταξε στο οδόστρωμα.
"Πάρε τα πράγματα σου και μη τολμήσεις να μας ενοχλήσεις ξανά! Ούτε εμένα, ούτε το Τζόνι αλλά ούτε και τη Σάρα! Εξαφανίσου!"

"Δε με ξέρετε καλά εμένα!" τον απείλησε

"Μάλλον εσύ δε μας ξέρεις καλά εμάς! Το ότι σου χαρίζω τη ζωή μετά από ότι έκανες με το Τζόνι, είναι από μόνο του αρκετό!"

Η Τζέσικα χαμογέλασε

"Σοβαρά;"

"Έχεις το θράσος να ειρωνεύεσαι κι όλας;"

"Εκατό χιλιάρικα" του είπε ξαφνικά "Μόνο έτσι θα σας αφήσω ήσυχους"

"Έχεις τρελαθεί έτσι;" Ο Άξελ ήταν έτοιμος να ορμήσει επάνω της

"Έχεις λεφτά δε θα σου λείψουν... Θέλω τόσα και θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό..."

"Για πιο πράγμα μιλάς; Πάρε τα κουρέλια σου και δρόμο!" Ο Άξελ γύρισε να μπει στο αμάξι μα εκείνη δε τον άφησε

"Ξερω ότι ο Τζόνι σκότωσε άνθρωπο..." του είπε ξαφνικά και το αίμα του πάγωσε...
"Είδες; Τώρα μπορούμε να συνεννοηθούμε μια χαρά..." συνέχισε βλέποντας τον να χάνει το χρώμα του

"Είσαι τρελή;"

"Μην αρχίζεις το θέατρο Άξελ... Μια χαρά στα λογικά μου είμαι! Βλέπεις όταν με πήρε η Σάρα , κατάλαβα ότι κάτι τρέχει... Δεν ήρθα αμέσως σε εσάς... Την είδα να μπαίνει στο συγκρότημα και την ακολούθησα..."

"Ε και;"

"Ε και; Έχω καταγράψει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία... Νομίζεις είμαι χαζή; Δεν ήξερα ότι θα κινηθείτε εναντίον μου στο τέλος;"

"Είσαι για δέσιμο. Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάς!"

Η Τζέσικα πήγε κοντά του και έπιασε την άκρη της μπλούζας του πονηρά

"Αν μέχρι αύριο δεν έχω εκατό χιλιάρικα, η συνομιλία θα πάει στο τμήμα... Αν δεν τον έχω εγώ, ούτε κι αυτή θα τον έχει! Ούτε και εσείς! Υποθέτω το ξέρατε! Έχεις ακουστα τη λέξη συγκάλυψη εγκλήματος;"
Ο Άξελ πήρε μια βαθιά ανάσα
"Μπράβο το αγόρι μου... Εκατό χιλιάρικα και τελειώσαμε!"

Δύο ώρες πριν το γάμο

Άνοιξε το παράθυρο να πάρει αέρα. Ένιωθε ότι τα πνευμόνια του δεν έχουν αρκετό.
Ήταν τόσο ευτυχισμένος με το γάμο αλλά είχε αγχωθει υπερβολικά.

Θα γινόταν μπαμπάς και ύστερα από όσα είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια ήταν ότι πιο όμορφο συνέβη στη ζωή του.

"Καρίμ;" Φώναξε και εκείνος ήρθε αμέσως

"Έλα αδερφέ!"

"Πως είμαι;"

"Ρε μαλάκα πας καλά; Σαν γυναικούλα κάνεις!"

"Μια ερώτηση έκανα!"

"Κούκλος είσαι! Και τώρα πάμε γιατί η Σούζαν με τη Σάρα ξεκίνησαν. Ήθελες να πάμε και χωριστά τρομάρα σου!"

"Έτσι δε κάνουν;"

"Στην εκκλησία Άξελ! Όχι στο δημαρχείο! Τέλος πάντων. Σε πέντε να είσαι κάτω!"

Ο Καρίμ έφυγε και ο Άξελ έβγαλε το κινητό του και κοίταξε τη φωτογραφία με τις βέρες που του είχε στείλει η Ελίζαμπεθ μια μέρα πριν. Ήταν όμορφες... Υποσχέθηκε στον εαυτό του μόλις γεννιόταν το μωρό να έκαναν και θρησκευτικό. Ένα γλέντι τεράστιο. Ξεφυσησε χαρούμενος , έβαλε το κινητό στο γραφείο και γύρισε για να φύγει όταν εκείνο χτύπησε ξαφνικά.
Στην αρχή δεν έδωσε σημασία αλλά λίγο πριν φύγει, επέστρεψε και είδε ποιος καλεί.

"Δε μπορεί..." ψέλλισε παγωμένος . Η κλήση τερματίστηκε μα στα επόμενα δευτερόλεπτα έλαβε ένα μήνυμα. -Σηκωσε το. Αλλιώς ούτε γάμος θα γίνει ούτε τίποτα. Είμαι έξω από το τμήμα. Το μήνυμα ήταν συνοδευόμενο από μια φωτογραφία της Τζέσικα έξω από το τμήμα του Ντιτρόιτ. Ήταν εδώ... Ο Άξελ έχασε τη γη κάτω από τα πόδια και όταν εκείνη τον κάλεσε ξανά το σήκωσε αμέσως
"Τι διάολο θέλεις ρε καταραμένη;"

"Τς τς τς... Δε μιλάνε έτσι!"

"Λέγε τι θες! Πήρες ότι ζήτησες."

"Πράγματι αλλά μου τελείωσαν... Εκτός αυτού, η γυναίκα σου μιλάει πολύ... Έμαθα παντρεύεστε..."

"Να μη σε νοιάζει!"

"Πρόσεχε πως μου μιλάς.."

"Τι σκατά θέλεις μου λες;"

"Μαθαίνω τα νέα σας που και που ξέρεις..."

"Δε με απασχολεί..."

"Κακώς... Θέλεις να μάθεις κάτι ωραίο;" Ο Άξελ παρέμεινε σιωπηλός "Όταν ο Τζόνι τα ετσουζε, μιλούσε αρκετά...Βέβαια φροντίζα και εγώ για αυτό... Λίγο να τον θυμωνα και κελαηδουσε όταν ήταν μαστουρωμενος... Φροντίζα να παίρνει τα χάπια του στην ώρα του βλέπει..." Του είπε και εκείνος έσφιξε τη γροθιά του

"Που το πας; Γιατί δε μας αφήνεις ήσυχους;!"

"Πως θα φαινόταν στη γλυκιά Σάρα , να μάθει ότι η κουμπάρα της πηδιοταν με τον άντρα της;" του είπε και ο Άξελ ένιωσε τα γόνατα του να λυγίζουν "Λες να το άντεχε;"

"Δε ξέρεις τι λες καταραμένη!"

"Λοιπόν, επειδή με κούρασες θα σου πω ακριβώς τι θα γίνει!"

"Δεν έχουμε να πούμε τίποτα!"

"Μην αρχίσουμε πάλι τα ίδια... Λοιπόν επειδή ας πούμε ότι πληγώθηκε λιγάκι ο γυναικείος εγωισμός μου, και τελείωσαν και τα λεφτά , και επειδή μαθαίνω ότι γίνατε και όμορφη παρέα, άκου πως έχει η κατάσταση...
Θα παντρευτείς σήμερα...
Μετά θα πας στο γλέντι..
Θα πιείτε... Και ύστερα θα βρεις τρόπο, να πηδήξεις την Ελίζαμπεθ..."

"Είσαι παρανοϊκή!!"

"Θα τη πηδήξεις και θέλω να σας πιάσει ο Τζόνι! Σίγουρα δε θα πει κάτι στη Σάρα στη κατάσταση της οπότε μη φοβάσαι... Η Ελίζαμπεθ πάλι, θα εξαφανιστεί από τη ζωή σας. Εσείς αν θυμάμαι καλά είστε..
Αχ πως το είχε ο Τζόνι... Α ναι! Ένα... Οπότε εκείνη θα πάει στα τσακιδια, θα μου στείλεις και διακόσια χιλιάρικα και αυτη θα είναι πράγματι η τελευταία φορά που θα ακούσεις νέα μου... Στο υπόσχομαι στη τιμή μου..." Τον κορόιδεψε

"Θα σε σκοτώσω μα το θεό"

"Άδειες απειλές... Μπορείς φυσικά να μη το κανεις... Τότε η Σάρα θα μάθει για εσάς.. φαντάσου στη κατάσταση της τι θα απογινει το μωρό... Οι πρώτοι μήνες είναι επικίνδυνοι... Εκτός αυτού, θα συλλάβουν και το Τζόνι... Χαμός... Κηδείες και δράματα..." Η Τζέσικα σώπασε λίγο "Διαλέγεις... Η Ελίζαμπεθ ή το παιδί σου; Παρεμπιπτόντως, είναι γιος.... Μου το είπε η Σάρα το πρωί αλλά θέλει να σου κάνει έκπληξη..." Ο Άξελ κάθισε στη καρέκλα και η καρδιά του ήταν έτοιμη να σταματήσει "Μέχρι το βράδυ να έχω νέα. Αλλιώς αύριο το πρωί, θα σας διαλύσω Άξελ..." Του είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα...

🥹🖤🥹🖤