--Ζηλεια--

1 χρόνο μετά...

"Αυτό θα βάλεις;" Η Σούζαν σουφρωσε τα φρύδια της έκπληκτη

"Γιατί τι έχει;" η Ελίζαμπεθ έριξε ακόμα ένα βλέμμα στο καθρέφτη, έλεγξε το κραγιόν της και έφτιαξε τα μαλλιά της.
Επέλεξε ένα μίνι μαύρο φόρεμα με έξω τη πλάτη και ήταν κάτι που δε συνήθιζε.

"Ποτέ δεν έχεις ξαναβάλει κάτι τέτοιο στου Φρέντυ!"

"Ε και; Για όλα υπάρχει πρώτη φορά..."

Η Σούζαν την έπιασε και την έβαλε να κάτσει στο κρεβάτι

"Λέγε..." της ζητησε σοβαρη

"Τι να πω..."

"Ελίζαμπεθ; Λέγε ποιος σου την έχει δώσει στα νεύρα να τελειώνουμε! Θα εμφανιστείς στο στέκι μας, που είναι φισκα στους τελειόφοιτους, με αυτό;! Δε πάμε στο κλαμπ! Στου Φρέντυ πάμε! Λέγε τώρα ποιος σε εκνεύρισε και μετά έλα να βάλουμε τα όμορφα ρουχαλακια σου γιατί δε σε αφήνω να βγεις έτσι έξω!"

"Πειράζει που θέλω να γίνω λίγο πιο θηλυκή σήμερα; Εκτός αυτού , με αθλητικά θα το βάλω όχι με γόβες!"

"Με κουράζεις το ξέρεις..;" Η Σούζαν κούνησε το κεφάλι της και ξεφυσησε
"Σε ξέρω καλύτερα και από τον εαυτό σου... Λέγε τι έγινε!" επέμεινε

"Η Ρόξι..." Παραδέχθηκε  ύστερα από λίγο και η Σούζαν έβγαλε ένα επιφώνημα κούρασης.

"Είναι δυνατόν να ασχολείσαι με τη Ρόξι;! Έλα θεέ και κύριε!"

Η Ρόξι ήταν παλιά γνωστή των αγοριών και της Ελίζαμπεθ δεν της άρεσε καθόλου η διαχυτικότητα της. Μερικές φορές γινόταν χυδαία και εκείνοι πάντα έλεγαν ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας της και γελούσαν με τα αστεία της. Αυτό όμως που της την έδινε πιο πολύ ήταν το γεγονός πως την έβρισκαν όλοι σέξυ. Έμενε σε άλλη πόλη, και κάθε φορά που τους επισκέπτονταν όλο και προκαλούσε σουσουρο. Η Σούζαν της είχε εξηγήσει πως η Ρόξι μεγάλωσε μαζί τους στο Ντιτρόιτ. Ηταν πλούσια και μετακόμισαν λίγους μήνες πριν πάει εκεί και η Ελίζαμπεθ. Έκανα παρέα μαζί της τα αγόρια από το γυμνάσιο αλλά δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο από μια φίλη τους. Παρόλα αυτά η Ελίζαμπεθ είχε αντίθετη γνώμη.

"Εκείνη ασχολείται μαζί μου κάθε φορά όχι εγώ... Δύο φορές έχει έρθει όλες κι όλες και το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να μου τη μπει στο μάτι!"

"Ε ωραία! Να της μπεις και εσύ στο μάτι σαν Ελίζαμπεθ! Σαν αυτό που είσαι..." Η Σούζαν ήταν η φωνή της λογικής και η Λιζ το εκτιμούσε αυτό. "Θα αλλάξεις σε παρακαλώ; Για χάρη μου..."

"Εντάξει..." της απάντησε μελανχολικα και έβγαλε το φόρεμα

"Άντε να σε χαρώ! Βάλε το τζινακι σου και το ωραίο το μαύρο μπλουζάκι που σου πήρα προχθές! Είσαι μια κούκλα αγάπη μου... Μην αναλώνεσαι σε παρακαλώ..."
Η Ελίζαμπεθ ντύθηκε όπως συνήθως , έπιασε  μια κοτσίδα τα μαλλιά της και φόρεσε τα αθλητικά της. "Και τώρα πάμε να τους σκίσουμε στο μπιλιάρδο! Έβαλα στοίχημα σε σένα σήμερα!" αστείευτηκε για να χαλαρώσει το κλίμα και ξεκίνησαν.

Θα έφταναν πρώτες. Τα αγόρια είχαν ενημερώσει από τη προηγούμενη ότι θα έπρεπε να τρέξουν μια δουλειά που ήθελε ο πατέρας του Τζόνι και θα έφταναν μετά. Είχε γίνει η καθημερινότητα τους εκείνο το μαγαζί. Χαλάρωναν μετά από μια δύσκολη μέρα και συζητούσαν για το αύριο. Η Ελίζαμπεθ αρίστευσε στις τελικές εξετάσεις και πλέον είχε ξεκινήσει να ψάχνει για να κάνει τη πρακτική της, η Σούζαν δέχθηκε μια θέση στο νοσοκομείο που εργαζόταν η μητέρα της και τα αγόρια ανέλαβαν απλά τις επιχειρήσεις των δικών τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έβγαζαν τα δικά τους χρήματα.

Δεκαπέντε λεπτά αργότερα είχαν φτάσει έξω από του Φρέντυ.

"Ο Άξελ δεν είπε ότι θα έφταναν αργότερα;" Παρατήρησε η Σούζαν βλέποντας τις μηχανές τους απ' έξω.

"Ίσως τελείωσαν νωρίτερα. Δεν ξέρω. Έλα πάμε.." Πέρασαν το δρόμο και μπήκαν μέσα. Όπως κάθε βράδυ γινόταν πανικός. Το μαγαζί ήταν τεράστιο. Είχε μπιλιάρδα, μπαρ, καφέ, ακόμα και φαγητό. Τέρμα πίσω υπήρχαν διάσπαρτοι δεκάδες καναπέδες ενώ στον επάνω όροφο, είχαν  από τη μια ηλεκτρονικά και από την άλλη μια πιο ήσυχη πλευρά με επιτραπέζια.

"Κάθονται ήδη στον καναπέ μας!" Η Σούζαν τους είδε αλλά πριν συνεχίσουν σταμάτησε "Λιζ;"

"Τι έγινε; Θέλεις μήπως να φας κάτι;"

"Όχι. Θέλω να πάμε, να κάτσουμε και να περάσουμε όμορφα οκ;"

"Γιατί, πότε δε περάσαμε;" αστείευτηκε αλλά σαν προχώρησαν λίγο ακόμα της κόπηκε το γέλιο.

"Εμ τα λεγα εγώ, δε τα λεγα;..." μονολογησε η Σούζαν

"Κάποιος είπε ότι θα αργήσουν!" Η Ελίζαμπεθ έκανε είσοδο, και φίλησε τον Καρίμ στο μάγουλο που καθόταν στην εξωτερική πλευρά.

"Ακυρώθηκε μπέμπα!" της απάντησε χτυπώντας απαλά το καναπέ δίπλα του για να κάτσει.

"Βλέπω έχουμε και επισκέψεις;" Σχολίασε χαμογελαστή

"Θέλεις να έχεις και εσύ;" Της είπε αμέσως η Ρόξι"Εγώ για τα αγόρια μου ήρθα αλλά αν σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, μπορείς να πεις ότι ήρθα για όλους σας!"

Ο Άξελ ανοιγοκλείσε τα βλέφαρα του  απελπισμένα και ο Τζόνι κοίταξε αμέσως την Ελίζαμπεθ

"Τα αγόρια σου... Μάλιστα..." Μουγκρησε μέσα από τα δόντια της αλλα συνέχισε να είναι χαμογελαστή "Μπορείς να κρατήσεις τα αγόρια σου γλυκιά μου...!" ξεκίνησε να λέει ειρωνικά  "Εγώ άλλωστε τους έχω σαν άντρες..." Συνέχισε έχοντας ένα φαρδύ πλατύ χαμόγελο και έπειτα κάθισε πλάι στον Καρίμ και η Σούζαν δίπλα της.

"Παραγγείλατε;" Έσπευσε να μιλήσει η Σούζαν πριν η Ρόξι απαντήσει

"Ναι, έρχονται σε λίγο. Και εμείς έχει δέκα λεπτά που φτάσαμε..." εξήγησε ο Άξελ

"Ναι μωρέ... Επέμεναν να έρθουν να με πάρουν από το αεροδρόμιο. Δε κατάφερα να έρθω με το αμάξι..." πετάχτηκε η Ρόξι "Ευτυχώς ο Τζόνι ξέρει ότι δε μπορώ τις πτήσεις και μου έφερε και πορτοκάλαδα..." άφησε το χέρι της πάνω στο σώμα του και έσκυψε το κεφάλι της στο στήθος του. "Με λατρεύει μωρέ! Ίσως δείχνει αγροίκος αλλά καταβαθος λιώνει..Έτσι δεν είναι;" Η Ρόξι το τράβηξε σε άλλο επίπεδο και ο Τζόνι έπιασε απαλά το χέρι της και το απομάκρυνε.
"Έλα που σε πιασαν οι ντροπές! Δικός μας άνθρωπος είναι πια η Λιζ! Ε Λιζ;" αποκρίθηκε χαρούμενα δίνοντας έμφαση στις λέξεις της.

"Αααα δε ξέρω..." η Ελίζαμπεθ ήταν έτοιμη "Είμαι σίγουρα ο άνθρωπος τους... Θέλεις να γίνω και δικός σου; Όχι τίποτα άλλο αλλά ξέρεις μωρέ... Έχω και αλλεργίες..." Η Ρόξι σήκωσε το φρύδι της αλλά παρέμεινε χαμογελαστή

"Λοιπόν; Τι νέα; Δεν πρόλαβα ούτε να σας χορτάσω!" απευθύνθηκε στα αγόρια "Μου λείψατε!" άφησε το Τζόνι και αμέσως εγυρε πάνω στον Άξελ

"Όλα καλά εδω. Εσύ πως και από εδώ;" τη ρώτησε ενώ την ίδια στιγμή, ήρθε ο σερβιτόρος και άφησε τα ποτά τους. "Νόμιζα ότι είχες να τελειώσεις με τις εγγραφές" η Ρόξι είχε σχολή χορού και πάντα καυχιόταν για αυτή.

"Τελείωσα τσακ μπαμ!"

"Φαντάσου πόσο κόσμο θα είχε..." σχολίασε χαμηλά η Ελίζαμπεθ και η Σούζαν δεν άντεξε και γέλασε.

"Αμάν ρε μπέμπα...Αμάν!" Της ψιθύρισε ο Καρίμ ο οποίος άκουσε και εκείνος το σχόλιο.

"Μάλιστα αποφάσισα να μείνω δύο μέρες!" τους ανακοίνωσε "Και όχι απλά θα μείνω αλλά θα θυμηθούμε και τα παλιά!" συνέχισε ρίχνοντας ένα πλάγιο βλέμμα στην Ελίζαμπεθ "Θα κοιμηθείτε σε μένα! Όπως τότε... Αχ πόσο ωραία περνούσαμε..."

"Παρατατικός του περνάω..." σχολίασε η Λιζ χαμηλά "Θα μάθει και την άρνηση στο μέλλοντα σύντομα..."

"Ρε Λιζ!" τη σκουντησε η Σούζαν

"Πολύ σιωπηλός δεν είσαι εσύ; Λέξη δεν έχεις πει ακόμα..!" Η Ρόξι έριξε το βλέμμα της εκ νέου στον Τζόνι "Ούτε ένα κομπλιμέντο δεν μου έκανες! Παλιά με ελουζες με αυτά!" του είπε χαϊδεύοντας το στομάχι του

"Πάμε για μπιλιάρδο;!" Πετάχτηκε ο Καρίμ τραβώντας τα βλέμματα τους

"Θέλεις να σε σκίσω πάλι;" η Ρόξι είχε τη τιμητική της σε κάθε κουβέντα.

"Δε το νομίζω!" της απάντησε μονομιάς "Σε άφηνα να κερδίζεις για να μη γκρινιάζεις..."

"Όχι! Ο Άξελ με άφηνε να κερδίζω γιατί ήξερε ότι μετά θα τον στριμωχνα σε καμία γωνία και θα του έκανα..."

"Τη μούρη κρέας;" πετάχτηκε η Ελίζαμπεθ "Γιατί κάτι άλλο δύσκολα να του κάνεις στις γωνιές!"

Η Ρόξι είχε έρθει ορεξατη. Τη προηγούμενη φορά ήταν μαζεμένη αλλά τώρα, είχε ξεπεράσει κάθε όριο στα μάτια της Ελίζαμπεθ.

"Πας στοίχημα;" Της είπε η Ρόξι και ο Άξελ άλλαξε χίλια χρώματα

"Στοίχημα όπως;"

"Ότι του έκανα κι άλλα στις γωνίες..." Χαριτολογησε η Ρόξι αλλά το μάζεψε αμέσως "Του έδινα και μπουνιές!" συνέχισε γελώντας δυνατά

"Δεν αμφιβάλω..." της απάντησε  η Λιζ έχοντας εκείνο το απίστευτα ειρωνικό χαμόγελο του τρελού ενώ την ίδια στιγμή έχωσε μια κλωτσιά στον Άξελ κάτω από το τραπεζάκι.

"Τέλος πάντων. Ωραία χρόνια ήταν τότε... Ε Καρίμ;"

"Εγώ θα τη πληρώσω πάλι.." μίλησε μέσα από τα δόντια του αφού η Ελίζαμπεθ ήταν σε απόσταση βολής.

"Θυμάμαι ένα βράδυ...." ξεκίνησε να λέει αλλά η Σούζαν αποφάσισε να επέμβει

"Ωραίες οι παλιές ιστορίες αλλά τι θα λέγατε για εκείνο το μπιλιάρδο;" Ρώτησε προσπαθώντας να αλλάξει κουβέντα

"Θα πάμε και εκεί! Μισό να σας πω μια απίστευτη ιστορία! Ήταν τότε που ο Τζόνι έπεσε στη πισίνα του σπιτιού μου...Είχε πιει, με κυνηγούσε γύρω γύρω και στο τέλος έπεσε μέσα.." τους είπε γελώντας "Αχ... Θυμάμαι καταλήξαμε στο κρεβάτι γιατί είχαμε παγώσει κάτω από τη κουβέρτα να τρέμουμε και οι δύο..."

Η Ελίζαμπεθ σηκώθηκε.

"Που πας;" ρώτησε  η Σούζαν σιγανα και η Ελίζαμπεθ έσκυψε προς το μέρος της

"Πάω να ετοιμάσω τα χαρτιά που θα χρειαστώ για την αθωωτική μου μετά από φόνο εν βρασμό ψυχής..." της ψιθύρισε και χωρίς να πει λέξη στους υπόλοιπους, γύρισε και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο.

"Ηλίθια! Γκόμενα της δεκαρας!" μουρμουρουσε καθώς περπατούσε "Και αυτό το άρωμα της..." Ξάφνου σταμάτησε λίγο πριν μπει στις τουαλέτες. Ύστερα από τόσο καιρό της ήρθε αναλαμπή πως το άρωμα της ήταν ίδιο με ένα άρωμα που είχε ξαναμυρισει και στο παρελθόν. Το βλέμμα της άλλαξε αμέσως. "Ώστε έτσι αγόρι μου;" ψέλλισε και αντί να πάει στο μπάνιο έκανε αναστροφή και πήγε στο μπαρ.
"Βάλε μου ένα σφηνάκι τεκιλα" Ζήτησε και εκείνος έλιωσε και μόνο που την είδε

"Ελίζαμπεθ! Δε σε είδα να μπαίνεις!"

"Ήμουν λίγο βιαστική Σεθ..."

"Θα έπρεπε να το καταλάβω ότι ήρθες... Τέτοια παρουσία και να περάσει έτσι..." την φλέρταρε συνεχώς σε κάθε ευκαιρία και αυτό έκανε και τώρα

"Το σφηνάκι;" του είπε βγάζοντας χρήματα αλλά εκείνος έπιασε το χέρι της και τραβώντας το ως τα χείλη του, το φίλησε

"Κερασμένο από μένα σήμερα..."

"Δε χρειάζεται" επέμεινε

"Σε παρακαλώ... Έχω γενέθλια. Θέλω να κεράσω" της είπε και εκείνη συμφώνησε.

"Ωραία... Κερασες. Και τώρα βάλε άλλο ένα... Βασικά καντα δύο..."

"Είσαι σίγουρη; Μήπως συμβαίνει κάτι;"

"Τίποτα δε συμβαίνει. Θέλω να το ρίξω λιγάκι έξω..."

"Όπως αγαπάς..." Ο Σεθ τη σέρβιρε και η Ελίζαμπεθ τα κατέβασε αμέσως το ένα μετά το άλλο.

"Να σου πω... Υπάρχει περίπτωση να έχεις ένα τραγούδι; Έτσι για να σπάσω λίγη πλάκα με τα παιδιά..."

"Για σένα ότι θέλεις!"

"Ωραία... Θέλω το Cant fight a moonlight"

"Ουαου! Να κάνω χώρο και στο μπαρ; Που το θυμήθηκες αυτό;"

"Αν βάλεις αλλά δύο σφηνάκια, κάνε χώρο..." του έκλεισε πονηρά το μάτι και στα επόμενα λεπτά άρχισε να παίζει η μουσική. Ο Σεθ της έβαλε τα δύο σφηνάκια που ζήτησε,  η Λιζ τα ήπιε και εκείνα και λίγο πριν ανέβει στο μπαρ, ένιωσε το κορμί της να μετατοπίζεται.

"Έχεις τρελαθεί τελείως;" μια που άκουσε τη φωνή του και μια που βρέθηκαν στο πίσω πάρκινγκ

"Θα με αφήσεις κάτω;!"

"Αφού σε πειράζει το γαμημένο! Με δυο σφηνάκια λαλάς!
Και όλη αυτή η μουσική; Και τι σκατά έκανες με το μαλάκα το Σεθ;"

"Μπα!" του είπε με υφακι "Απαγορεύεται να πιω;! Η μήπως απαγορεύεται να μιλάω; Γιατί εσείς μια χαρά τα κάνετε όλα!''

"Ελίζαμπεθ συνελθε! Αν πρόκειται για τα ηλίθια αστεία της Ρόξι, γάμησε τη!"

"Ξέρεις κάτι Άξελ;" του είπε και γέλασε πονηρά... "Αυτό ακριβώς θα κάνω!" η Ελίζαμπεθ τον έσπρωξε προς το τοίχο και όρμησε στα χείλη του αλλά εκείνος την απομάκρυνε

"Είσαι με τα καλά σου;! Θα μας δουνε! Είναι νωρίς !" Τη μάλωσε μα δε πρόλαβε να της πει και κάτι περισσότερο αφού τη δράση ανέλαβε άλλος

"Ελα, πάμε σπίτι!" Η φωνή του Τζόνι από πίσω, πυρπόλησε κάθε της αίσθηση ενώ μόλις την έπιασε από το μπράτσο η Ελίζαμπεθ σαλταρε

"Εσύ να μην ανακατευεσαι!" Του είπε έξαλλη αλλά εκείνος τη γραπωσε  από τη μέση , τη πέταξε στους ώμους και έβγαλε τα κλειδιά από το αμάξι

"Τη πάω σπίτι και έρχομαι..." είπε στον Άξελ ο οποίος κούνησε μονάχα συγκαταβατικα το κεφάλι και επέστρεψε μέσα...

🙄❤️🖤