--Δεν είναι ανάγκη να διαλέξεις... Ανάγκη είναι να ζήσεις κάθε επιλογή...--

"Ένα ακόμα!" Ο Καρίμ πέταξε το κούτσουρο στο τζάκι και κάθισε κάτω. Είχαν φάει και αφού μάζεψαν όλοι μαζί τα πιάτα κάθισαν στη μέση του μεγάλου χαλιου . Καθόλη τη διάρκεια του φαγητού τα αγόρια μιλούσαν για διάφορες δουλειές και εκείνη τους άκουγε με ενδιαφέρον. "Λοιπόν; Βολευτηκες επάνω;"

"Ναι, όλα μια χαρά... Πήγα στο..."

"Σσς! Δε σου είπα να μην μας πεις ποιο δωμάτιο διάλεξες;" Τη διέκοψε ο Άξελ.
"Λοιπόν, αφού υποσχεθηκαμε πως ήρθαμε εδώ για να χαλαρώσουμε, και αφού είμαστε και πολλοί, τι λέτε για θάρρος η αλήθεια;"

"Ναι, εμείς και τα δεκαπεντάχρονα στα πάρτι. Μήπως να παίξουμε και μπουκάλα;" αστείευτηκε ο Καρίμ

"Γιατί ρε μαλάκα , σε χαλάει να μου δώσεις ένα φιλάκι;" ο Τζόνι είχε φτιάξει ελαφρώς κεφάλι και πρώτη φορά η Ελίζαμπεθ τον έβλεπε τόσο χαλαρο και ήρεμο. Είχε συνηθίσει να είναι άγριος , απότομος και καμιά φορά φωνακλάς.

"Μαρεσεις ετσι..." τόλμησε να φωνάξει τις σκέψεις της αλλά μαζεύτηκε αμέσως "Εμ...εννοώ... Έτσι να.."

"Άστο μπέμπα! Και εμάς μας αρέσει όταν δεν είναι τραμπούκος ακόμα και με τον εαυτό του!" σχολίασε κοροϊδεύοντας τον ο Καρίμ και γέλασαν.

"Θάρρος η αλήθεια τελικά;" ρώτησε ο Άξελ "Άντε να γίνει λίγο πιο ενδιαφέρουσα η φάση... Πότε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία άλλωστε να βρεθούμε έτσι..."

"Ποτέ δε ξέρεις... Όπως και να έχει , ξεκινάω πρώτος!" Ο Καρίμ κάθισε και τους κοίταξε έναν προς έναν αλλά γέλασε "Έλα... Αφού όλοι ξέρουμε ότι έχεις τη τιμητική σου απόψε...!" είπε προς την Ελίζαμπεθ"Λοιπόν μπέμπα! Θάρρος η αλήθεια;"

"Χμ... Αλήθεια προφανώς;" τους είπε χαμογελαστή

"Όχι που θα τολμούσες να διαλέξεις κάτι άλλο, κότα..." σιγοψιθυρισε ο Άξελ και εκείνη του σήκωσε το φρύδι.

"Α ναι;"

"Ναι..." της είπε κοφτά. "Βρίσκεσαι σε μια καλύβα στη μέση του πουθενά με τρια άκρως επικίνδυνα αξεστα γουρούνια και θα διάλεγες ποτέ θάρρος; Εσύ; Η δεσποινίς μικρή αθώα ύπαρξη;"

"Ε λοιπόν, διαλέγω θάρρος!" η Ελίζαμπεθ σήκωσε ανάστημα περήφανα "Αν νομίζεις ότι με τρομάζετε πια κάνεις λάθος! Στη τελική τι ξέρετε για μένα Ε; Δεν έχετε ιδέα τι έχω δει και ζήσει στη παλιά μου γειτονιά αλλά ένα σας λέω... Αυτή η μικρή αθώα ύπαρξη θα σας βάλει τα γυαλιά απόψε!" η αλήθεια ήταν πως και εκείνη είχε χαλαρώσει αρκετά με το αλκοόλ αλλά βαθιά μέσα της ήξερε και η ίδια πως ήταν απλά μια δικαιολογία για να αφήσει ελεύθερο τον εαυτό της να ζήσει τις στιγμές.

"Ουαου..." Ο Καρίμ έστριψε τις παλάμες του. "Από όλο το μονόλογο του παραλόγου κρατάω το θάρρος και ξεκινάω... " τη κοίταζε διερευνητικα ώσπου γέλασε πονηρά

"Λοιπόν;"

"Θα σηκωθείς , θα σταθείς στη μέση του σαλονιού και θα μας τραγουδήσεις!" αποκρίθηκε με την Ελίζαμπεθ να ξεσπάει σε γέλια.

"Αυτό είναι όλο;!"

"Για να σε δω...!"

Η Ελίζαμπεθ σηκώθηκε και χωρίς αναστολές άρπαξε το μπουκάλι για μικρόφωνο και χαμογέλασε. "Έχετε δει τη ταινία Coyote Ugly;"

"Την ποια;" ρώτησε ο Τζόνι αμέσως

"Καλά το φαντάστηκα!" χωρίς άλλη κουβέντα, ανέβηκε στο μικρό σκαμπό και άρχισε να τραγουδάει και να χορεύει στους ρυθμούς του τραγουδιού όπως ακριβώς και στη ταινία με τους τρεις τους να τη κοιτάζουν έκπληκτοι. Τελικά δεν εξέπλητταν μόνο εκείνοι την Ελίζαμπεθ αλλά και αυτή με τη σειρά της, αυτούς... Ποτέ δε την είχαν δει τόσο χαρούμενη και χαλαρή πριν. Τραγουδούσε λικνιζοντας το κορμί της πέρα δώθε και όταν τελείωσε , πήδηξε το σκαμπό και τους έκανε μια βαθιά υπόκλιση "Ευχαριστώ ευχαριστώ!"

"Κοίτα να δεις! Δεν ήξερα ότι το είχες μέσα σου μικρή νυφίτσα!" Ο Άξελ σηκώθηκε "Πάω να φέρω κι άλλο ουίσκι. Θα είναι μεγάλη η βραδιά"

Και είχε δίκιο...
Τρεις ολόκληρες ώρες έπαιζαν, γελούσαν και μιλούσαν για κάθε θέμα. Η Ελίζαμπεθ μοιράστηκε μαζί τους γεγονότα από τη παλιά της ζωή και εκείνοι με τη σειρά τους απάντησαν σε κάθε ερώτηση που τους έκανε . Τίποτα πονηρό δεν είχε γίνει και αυτό ήταν κάτι που όχι απλά την έκανε να ανοιχτει αλλά το εκτίμησε κι όλας.

"Λοιπόν, είναι αργά... Τι λέτε για ένα τελευταίο γύρο και μετά νανι;" τους ανακοίνωσε ο Τζόνι

"Γιατί χαλάς τη διασκέδαση ρε;"

"Γιατί είναι αργά και γιατί έχουμε κατεβάσει τρία μπουκάλια;" Απάντησε στον Άξελ

"Εσείς τα κατεβάσατε! Εγώ μια χαρά είμαι!" πετάχτηκε η Ελίζαμπεθ και ο Τζόνι γέλασε

"Αυτό να το πεις στα μάγουλα σου που έχουν γίνει κόκκινα μικρή!"

"Η φωτιά φταίει!" απάντησε χαρούμενα

"Φταίει δε φταιει, πάμε ένα τελευταίο γύρο και δρόμο. Έχουμε και αύριο μέρα"

"Εγώ συμφωνώ" Αποκρίθηκε ο Καρίμ "Θέλω κρεβάτι μαξιλάρι και λιώσιμο"

"Καλώς" ο Άξελ τους κοίταξε πονηρά "θα κάνουμε από ένα τελευταίο θάρρος ο καθένας και ύπνο..."

"Γιατί θάρρος;" Γκρινιαξε η Ελίζαμπεθ "Μου έφυγε ο γοφος πριν που έκανα τη κότα.."

"Έλα, ένα τελευταίο κι ας πάει στα κομμάτια..." παρενέβη ο Καρίμ 

"Ωραία... Λοιπόν, διαλέγω τη μικρή νυφίτσα..."

"Όχι που δε θα με διάλεγες... Τι θα κάνω αυτή τη φορά;, μήπως καμιά αγελάδα;"

"Τσου...." της απάντησε πονηρά και από το τρόπο του και μόνο η Ελίζαμπεθ κατάλαβε ότι το παιχνίδι άλλαζε. "Θέλω να κάνουμε ένα συνολικό θάρρος..."

"Συνολικό;"

"Ναι... Θα σου δέσω τα μάτια και θα κάτσεις ακίνητη στη μέση του σαλονιού. Ύστερα ένας ένας θα περνάει απο μπροστά σου και θα έχει μόνο μια κίνηση προς εσένα. Αν καταφέρεις να βρεις ποιος είναι ποιος κερδίζεις .."

"Το έχει χάσει το παιδί έτσι;" αποκρίθηκε κοιτάζοντας το Τζόνι και τον Καρίμ αλλά εκείνοι έδειχναν να έχουν το ίδιο ενδιαφέρον μαζί του.

"Καθόλου δε το έχασα.. Έτοιμη; Και φυσικά δε θα πιάσεις κανένα! Αυτό εννοείται "

"Οκ! Όπως σου είπα, δεν έχω κάτι να φοβηθω. Εκτός αυτού, θα σας βρω αμέσως μικρά γατάκια!" τους κορόιδεψε και σηκώθηκε. Ο Άξελ πήρε μια λεπτή πετσέτα την έδεσε γύρω από τα μάτια της και κάνοντας νοήματα στους άλλους σηκώθηκαν και αυτοί.

Η Ελίζαμπεθ βρέθηκε ξαφνικά στα σκοτάδια. Τους ένιωθε να αλλάζουν θέσεις συνεχώς ώσπου ξαφνικά, κάποιος στάθηκε μπροστά της. Η καρδιά της χτύπησε δυνατά αλλά δεν έδειξε ίχνος αμηχανίας. Θα τους κέρδιζε στο παιχνίδι τους πάση θυσία.

Μια ανάσα ζεστή έστειλε ρίγος στη σπονδυλική της στήλη. Ύστερα ένιωσε τα μαλλιά της να μετατοπίζονται και δύο χείλη να φτάνουν στο λαιμό της. Προσπάθησε να συγκεντρωθεί σε αυτό που είχε να κάνει και να αποβάλει εκείνη την αίσθηση που τη πίεζε χαμηλά στη κοιλιά κάθε φορά που την πλησίαζαν με αυτό το τρόπο.
Άφησε τα χείλη να περιπλανηθούν στο λαιμό της και χαμογέλασε..

"Αυτό ήταν γρήγορο! Νομίζω σε κατάλαβα... Πάμε στον επόμενο τώρα..."

Δίχως να πούνε λέξη τα αγόρια άλλαξαν θέση. Αυτός που στάθηκε μπροστά της τώρα,  κράτησε απόσταση. Οι ανάσες τους είχαν τη μυρωδιά από το γλυκό ουίσκι και έτσι  έπρεπε να στηριχθεί καθαρά σε όλα όσα την είχαν συνηθίσει τόσο καιρό.
Δύο χέρια χωθηκαν μέσα από τη πιτζαμα της , γαργαλησαν τη κοιλιά της και ζουπηξαν το δέρμα της...
Η Ελίζαμπεθ χαμογέλασε πονηρά
"Επόμενος!" φώναξε σίγουρη ότι θα κοιταζοντουσαν έκπληκτοι μεταξύ τους μα εκείνη ήξερε πλέον ποιος ήταν ο τελευταίος...

Ανάσα πάλι στο πρόσωπο της... Αλλά δεν έμεινε εκεί... Η θερμή που της χάρισε απομακρύνθηκε ώσπου την ένιωσε ξανά πιο χαμηλά. Της είχε σηκώσει τη πιτζαμα και δευτερόλεπτα μετά τα χείλη του  κόλλησαν στη κοιλιά της. Δε ρουφηξε το δέρμα ούτε τη δάγκωσε όμως...
Τα χέρια του ξαφνικά βρέθηκαν να αγκαλιάζουν τα οπίσθια της και για κάποιο λόγο, είχε έρθει σε τέτοια ένταση το κορμί της που δεν ήθελε να τελειώσει. Ηταν γονατιστός και ένιωθε  τη γλώσσα του να κάνει κύκλους απαλά ενω κάθε τόσο κατέβαινε όλο και πιο χαμηλά...

"Το... Το βρήκα.." ψέλλισε προδομένη αφού η φωνή της έτρεμε σχεδόν μα μόλις σήκωσε τα χέρια για να βγάλει το μαντήλι, κάποιος της τα κατέβασε απαλά προς τα πίσω.

"Ακούμε ονόματα και μετά θα το βγάλεις..." μίλησε πρώτος ο Άξελ και χωρίς να ορίζει τα αισθηματα της, συνέχισε να παίζει

"Ο Καρίμ πρώτος... Ήταν απαλό το δέρμα γύρω από τα χείλη σαν βελούδο...
Εσύ δεύτερος... Τα δάχτυλα σου είναι ελαφρώς πιο τραχιά στο τελείωμα... Τα ένιωσα στο δέρμα μου...και... Και τελευταίος ο Τζόνι..."

"Μπράβο μικρή νυφίτσα... Δε σου το είχα... Αλλά απάντησε μου σε κάτι... Τον Τζόνι θα τον έβρισκες ακόμα κι αν ερχόταν πρώτος ή επειδή έμεινε τελευταίος και βρήκες εμάς του δύο εξ αρχής;" ήταν πολύ ιντριγκαδορικη η ερώτηση του και το ήξερε. Δεν ήταν και πολλές οι φορές που την έφερε άλλωστε σε τέτοια κατάσταση ο Τζόνι μετά τα όσα έγιναν το βράδυ στη κουζίνα. Παρόλα αυτά η απάντηση της τους εξέπληξε...

"Η γλώσσα του έκανε αργούς κύκλους στη κοιλιά μου..." παραδέχθηκε σιγανα "Όπως ακριβώς και τα δάχτυλα του εκείνο το βράδυ σπίτι μου..." κάτι στη θύμηση εκείνης της βραδιάς την έκανε να ξεφύγει από τη γλυκιά θαλπωρή του αλκοόλ και να βγάλει γρήγορα το μαντήλι. "Νομίζω πως είμαι κουρασμένη..."

Έστεκαν και οι τρεις μπροστά της.

"Καλώς..." της είπε ο Τζόνι και εκείνη τον κοίταξε θυμωμένα

"Ούτε μια συγνώμη δε μου έχεις ζητήσει για τότε!"

"Και ούτε πρόκειται. Και τώρα άντε σιγά σιγά για ύπνο γιατί ήπιες αρκετά" η Ελίζαμπεθ του έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα , πέταξε μια ξερή καληνύχτα και ανέβηκε στο δωμάτιο της.

"Εμείς ζητήσαμε..." του είπε ο Άξελ.

"Και εγώ τι θες να κάνω...Δεν έμαθα να απολογουμαι για πράξεις που δε μετανιώνω..."

"Καλά εντάξει πλάκα κάναμε ..." Πήρε θέση ο Καρίμ "Απλώς μάλλον ακόμα τη πειράζει..."

"Θα της περάσει. Και τώρα... Σβήστε τη φωτιά και πάνω" αποκρίθηκε ο Τζονι ήρεμος.

"Ξεκάθαρα θα διάλεξε το δωμάτιο μου" αστείευτηκε ο Καρίμ

"Κάνε όνειρα!" τον κορόιδεψε ο Άξελ "Πάντως μας βρήκε όλους..." συνέχισε πιο σκεπτικός. "Ειλικρινά δε της το είχα να μας ξεχωρίσει με δεμένα μάτια..."

"Όντως. Την υποτίμησα..." Παραδέχθηκε και ο Καρίμ ρίχνοντας τη κρατημένη στάχτη πάνω στη φωτιά και μόλις οι φλόγες κόπασαν, έβαλε το προστατευτικό και τους κοίταξε "Πάμε;"

Έκλεισαν τα φώτα, ανέβηκαν πάνω και λίγο πριν ανοίξουν τις πόρτες τους σταμάτησαν και αλληλοκοιταχθηκαν.. Έδωσαν μια βουβή υπόσχεση ότι όλα είναι καλά, με τα μάτια και ύστερα μπήκαν μέσα...

Σε όποιου το δωμάτιο κι αν ήταν, αυτό δε θα άλλαζε τίποτα...

😘😘😘