--Τι πρώτος , τι τελευταίος... Κανένας δε γλιτώνει..--

"Δε βάζεις και για μένα ένα καφέ; Τελικά ήταν ύπουλο το ποτό. Τι ήθελα και ήπια τόσο;" Ο Άξελ έπιασε το κεφάλι του και ο Τζόνι έβαλε δύο κούπες με καφέ

"Και για εμένα παρακαλώ!" Η χαρωπή φωνή του Καρίμ ακούστηκε πίσω τους και ο Άξελ στριφογυρισε το βλέμμα

"Ακόμα κοιμάται;" τον ρώτησε όταν ήταν ξεκάθαρο πια πως η Ελίζαμπεθ ήταν στο δωμάτιο του Καρίμ. Δεν ειχε προλάβει καν να το συζητήσει με τον Τζόνι αλλά η χαρά και μόνο στο πρόσωπο του αδερφού του, ήταν αρκετή.

"Ναι.. Και χθες όταν μπήκα μέσα κάναμε τρελό σεξ..." Τους κορόιδεψε αλλά όπως και ο Άξελ έτσι και εκείνος άρπαξε τη κούπα με το καφέ και κάθισε κοντά στο τζάκι "Κοιμόταν ήδη όταν μπήκα..." τους ενημέρωσε "Ανάθεμα αν ξέρει και με ποιον πέρασε τη βραδιά. Τη πείραξε το ποτό και κοιμόταν σαν πουλάκι. Βέβαια εγώ την αγκαλιά μου την έκανα και γενικά λούτρινο ολόκληρο την έκανα και κοιμήθηκα..."

"Καλά εντάξει αυτό έχει απίστευτη πλάκα" Παραδέχθηκε ο Άξελ. Έχω να βγάλω τρελό γέλιο μόλις σηκωθεί"

"Εγώ να δεις...! Αντί να με περιμένει να μου δώσει κανένα από εκείνα τα ωραία της φιλάκια εκείνη μόνο που δε ροχαλιζε" αστείευτηκε

"Ποιος ροχαλιζε;" Η Ελίζαμπεθ κατέβηκε τη σκάλα και βγάζοντας ένα χασμουρητό κούρασης, πήρε τη πρώτη κούπα που βρήκε μπροστά της, κάθισε και άρχισε να πίνει καφέ.

"Να υποθέσω θα βάλω άλλο για μένα..." ο Τζόνι κούνησε πέρα δώθε το κεφάλι και σέρβιρε εκ νέου καφέ στον εαυτό του.

"Πως πέρασες χθες;" τη ρώτησε ο Άξελ πονηρά

"Τι εννοείς;"

"Έλα τώρα... Μη κάνεις πως δε καταλαβαίνεις..."

"Εδώ καλά καλά δε ξέρω με ποιον κοιμήθηκα... Πας καλά; Άσε με πρωί πρωί..."

"Δε ξέρεις αλλά εγώ ξέρω... Έτρεμε όλο το βράδυ το κορμάκι σου στα χέρια μου..." ο καφές ξεχύθηκε μονομιάς μέσα από τα χείλη της και βρέθηκε στο πρόσωπο του.

"Ρε Ελίζαμπεθ!!" την αποκάλεσε με το όνομα της "Πλύθηκα πριν γαμωτο, δεν ήταν ανάγκη!" Παραπονέθηκε καθαρίζοντας τους καφέδες από το πρόσωπο του.

"Σόρρυ. Αλλά με αυτά που λες βγήκε αυθόρμητα..." Απάντησε  γελώντας "Λοιπόν; Ποιος ήταν ο τυχερουλης που έφαγε τις κλωτσιές μου; Γιατί σίγουρα κλωτσαω το βράδυ" Ρώτησε ατάραχη συνεχίζοντας το καφεδάκι της. Το γεγονός πως είχε αποκοιμηθεί ήταν για εκείνη λύτρωση. Βγήκε από τη δύσκολη να βρεθεί με κάποιον στο ίδιο κρεβάτι μετά τα χθεσινά. Όχι πως θα το απέφευγε αλλά σε κάθε περίπτωση, ήταν χαρούμενη.

"Θα μείνει μυστικό!" πετάχτηκε ο Καρίμ.

"Γιατί;"

"Για να έχει πλάκα!"

"Και με αυτό εσύ θα σπάσεις πλάκα;"

"Ναι θα σπάσω"

"Σταματήστε πριν ξεσπάσει καυγάς! Είναι πρωί ακόμα" επενέβη ο Τζόνι "Δεν εχει σημασία. Το θέμα είναι ότι ξημέρωσε μια καινούρια μέρα. Λοιπόν, πρέπει να πάμε να μαζέψουμε ξύλα. Δεν πρόσεξα το υπόστεγο και όσα είχαμε , μουλιασαν μάλλον από τις βροχές γιατί ήταν στοιβαγμένα. Δε θέλουμε πάρα πολλά. Να βγάλουμε τη μέρα σήμερα και αύριο πάμε πάλι"

"Για αυτό δεν άναψες το τζάκι;" ρώτησε η Ελίζαμπεθ

"Όχι. Αλλά έχει ζέστη...Δεν εχει;"

"Δε θα το έλεγα... Έχει λίγο κρύο. Δεν ξέρω. Ίσως επειδή μόλις σηκώθηκα..."

"Ξεχνάμε πως είναι γυναίκα;!" πετάχτηκε ο Καρίμ. "Φυσικά και θα κρυώνει! Σόρρυ μπέμπα. Μάλλον από συνήθεια δε το σκεφτήκαμε καν..."

"Να το αναψω;" Ο Τζόνι εστρεψε τη προσοχή του πάνω της

"Αν δε σου κάνει κόπο..."

"Καλώς. Τότε εμείς όσο είναι νωρίς βγαίνουμε για ξύλα και ερχόμαστε. Σύμφωνοι;" Ο Άξελ εκανε νόημα στο Καρίμ και σηκώθηκαν "Άιντε πάρε τα πόδια σου. Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο"

"Να έρθω και εγώ;" Η ερώτηση της Ελίζαμπεθ τους φάνηκε αστεία

"Όχι φυσικά! Δάσος είναι οχι σούπερ μάρκετ!" Ο Καρίμ έβαλε μπουφάν χωρίς να της δώσει χώρο για διαπραγμάτευση . "Αν βαριέσαι και δεν έχεις τι να κάνεις, δε φτιάχνεις καμια τηγανίτα; Έτσι να μοσχομυρισει λίγο;"

"Πωωω... Σαλακια παντού..." Σιγονταρησε ο Άξελ

"Σύμφωνοι!"

Σε λίγη ώρα τα αγόρια έφυγαν , ο Τζόνι πάλευε με το τζάκι και η Ελίζαμπεθ είχε ξεκινήσει να φτιάχνει τηγανίτες στη κουζίνα. Ήξεραν ότι ήταν από τα αγαπημένα της και όπως τους είχε πει τις έφτιαχνε άψογα και για εκείνη ήταν η τέλεια απασχόληση. Από την ώρα που σηκώθηκε ένιωθε ελαφρώς στα χαμένα. Φυσικά και κατανάλωσε αλκοόλ αλλά όχι σε τόσο βαθμό ώστε να μη θυμάται. Ευτυχώς όμως δε την έφεραν σε δύσκολη θέση και αυτό λειτούργησε θετικά στο ξύπνημα της.

"Ανάθεμα σε γιατί δεν ανάβεις!" Άκουσε το Τζόνι να μαλώνει με το τζάκι και γέλασε. Είχε κάνα τέταρτο που πάλευε χωρίς αποτέλεσμα. Η Ελίζαμπεθ χαμήλωσε τη φωτιά , πήρε λίγο λάδι και βγήκε στο σαλονακι.

"Αυτό θα κάνει δουλειά..." του είπε σκύβοντας προς το τζάκι και χωρίς να τον ρωτήσει, έριξε μια ικανή ποσότητα στα ξύλα.
"Τι περιμένεις;" συνέχισε βλέποντας να τη κοιτάζει "Βάλε φωτιά..."
Φορούσε ακόμα τις πιτζάμες της. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν ακανόνιστο κότσο και στο άλλο της χέρι κρατούσε τη πετσέτα. Αν κάτι έβρισκε σέξυ σε μια γυναίκα ο Τζόνι , ήταν η φυσική ομορφιά και από αυτή η Ελίζαμπεθ είχε μπόλικη. Όσο κι αν ήθελε να μη το παραδεχτεί έτσι όπως την έβλεπε το μυαλό του γέμισε με άγριες εικόνες.

"Πρόσεχε τι μου ζητάς Λιζ..." η φωνή του ήταν διαφορετική από ότι είχε συνηθίσει

"Φωτιά... Στο... Στο τζάκι ..." επανέλαβε και εκείνος σηκώθηκε, την έπιασε με το ένα χέρι από τη μέση και κυριολεκτικά την συνθλιψε πάνω του με δύναμη.

"Δε πρόκειται να σου ζητήσω ποτέ συγνώμη για ότι έγινε εκείνο το βράδυ ξέρεις γιατί;" είπε χαμηλά πιέζοντας τη πάνω του συνεχώς "Γιατί δε μετανιώνω...Γιατί το απόλαυσα... Γιατί ήσουν υγρή παντού..." έγινε πρόστυχος  μα αντί να  θυμώσει με αυτό,  η Ελίζαμπεθ ένιωσε μια κάψα να απλώνεται στο κορμί της. "Πάω στοίχημα πως είσαι το ίδιο υγρή και τώρα..." το χέρι του ταξίδεψε προς τα κάτω γρηγορα. Το σοκ δε, όταν το έβαλε μέσα από τη πιτζαμα  ήταν τόσο μεγάλο για εκείνη που δεν πρόλαβε να αντιδράσει. "Εδώ ακριβώς...." Το δάχτυλο του χώθηκε μέσα στο κιλοτακι της ξεπερνώντας απροκάλυπτα κάθε οριο και για ελάχιστα δευτερόλεπτα τα μάτια της έκλεισαν "Σου αρέσουν οι κύκλοι;" Η Ελίζαμπεθ έχασε το παιχνίδι εκείνη τη στιγμή και εκείνος το κατάλαβε. Ο αναστεναγμός που βγήκε βαθιά από μέσα της όταν σκιαγράφησε στα χείλη τους αιδοίου της έναν κύκλο, προκάλεσε  φρενίτιδα και στις δικές του αισθήσεις.
Με το χέρι που κρατούσε τη μέση της, τη σήκωσε  σαν πούπουλο ενώ με το άλλο, πίεζε δυνατά τη περιοχή της. Τη γύρισε και την κόλλησε στο παράθυρο και εκείνη ούτε που το κατάλαβε. Τα χείλη της ήταν μισάνοιχτα, είχε λαχανιασει και έτρεμε ,  ενώ μόλις το βλέμμα της βρήκε το δικό του η Ελίζαμπεθ όρμησε στα χείλη του. Τα χέρια της γραπωθηκαν αυτόματα γύρω από το λαιμό του και εκείνο το φιλί δεν θύμιζε σε τίποτα αυτό που αντάλλαξαν στη κουζίνα ένα μήνα πριν...
Ήταν άγριο μεν, αλλά  βαθύ , έντονο  και αισθησιακό συνάμα.
Ο Τζόνι είχε αρχίσει να χάνει τον έλεγχο και το ήξερε. Πάντα ήταν κύριος του εαυτού του σε ότι είχε να κάνει με το σεξ μα τώρα το μόνο που ήθελε ήταν να μπει σαν τρελός μέσα της. Τα υγρά της είχαν απλωθεί στα δάχτυλα του και η ηδονή να τα νιώθει εκεί ξέροντας ότι τα προκάλεσε εκείνος, δεν είχε προηγούμενο... Παρόλα αυτά, δευτερόλεπτα πριν αφήσει το δάχτυλο του να κατρακυλήσει μέσα στον παρθένο κόλπο της, έσπασε το φιλί, σταμάτησε και τη κοίταξε λαχανιασμενος.
"Αν συνεχίσω θα το μετανιώσεις αυριο..." της ψιθύρισε τραβώντας το χέρι του προς τα έξω. Η Ελίζαμπεθ είχε πάρει φωτιά. Τα μάγουλα της ήταν κόκκινα και το κορμί της είχε ιδρώσει. "Νομίζω θα καουν οι τηγανίτες μικρή..." Φίλησε απαλά τη μύτη της, τη κατέβασε κάτω και εκείνη έτρεξε αμέσως στη κουζίνα χωρίς να ρίξει βλέμμα πίσω της...

Δεν ήξερε αν το έκανε από ντροπή ή αν επειδή πράγματι οι τηγανίτες είχαν μαυρίσει και μύριζε ο τόπος μα μέχρι να γυρίσουν οι άλλοι δύο , η Ελίζαμπεθ δεν βγήκε λεπτο από τη κουζίνα ξανά...

                    *******************

"Έγινε κάτι όσο λείπαμε;" ο Άξελ είχε παρατηρήσει μια αμηχανία στην ατμόσφαιρα και η συμπεριφορά της ήταν περίεργη από την ώρα που επέστρεψαν  αλλά περίμενε να φύγει  η Ελίζαμπεθ στο δωμάτιο για να ρωτήσει το Τζόνι. "Μη μου πείτε ότι μόνο εμένα μου φάνηκε καπως..."

"Να πω την αλήθεια, θα συμφωνήσω... Τι παίχτηκε ρε μαλάκα;" πήρε θέση και ο Καρίμ "Μαλώσετε πάλι;"

Ο Τζόνι ξεφυσησε

"Ξέφυγα..." παραδέχτηκε

"Μαλώσατε! Δηλαδή δε μπορείτε να μείνετε μόνοι ούτε ένα λεπτό!" εκρωξε ο Άξελ

"Δεν κατάλαβες μάλλον τι εννοώ..." Ο Τζόνι άναψε ένα τσιγάρο και ο Καρίμ έμεινε παγωτό

"Πες μου ότι...."ξεκίνησε να λέει ώσπου ο Τζόνι τον διέκοψε

"Ένας θεός ξέρει πως κατάφερα και συγκράτησα τον εαυτό μου... Τέλος πάντων. Κλείστηκε στη κουζίνα μετέπειτα μέχρι που ήρθατε..."

"Τι κάνατε δηλαδή; Το κάνατε;!!" Ο Καρίμ δε πίστευε στα αυτιά του.

"Μαλάκας είσαι ρε;" ο Τζόνι τον κοίταξε έντονα "Είναι δυνατόν να της το έκανα αυτό; Παρασύρετε αμέσως... Κι αν δεν είχα το σθένος να σταματήσω ναι, ίσως και να το προχωρούσα... Πως θα κάνω όμως κάτι που αύριο θα μετανιώσει; Είναι η στιγμή της! Είναι λογικό να νιώθει έξαψη και το κορμί της να αντιδραει σε κάθε άγγιγμα δικό μας. Δε μπορεί να ελέγξει τις αισθήσεις της όταν φτάνουν σε ένα σημείο.. Εκεί γεννιέται η λαχτάρα και η πρωτόγνωρη ηδονή...Τέλος πάντων... Σταμάτησα πριν γίνει κατι πιο χοντρό..."

Ποτέ πριν δεν είχε τύχει να τους αρέσει πραγματικά κάποια γυναίκα και τους τρεις εξίσου. Ενώ το ότι μιλούσαν ανοιχτά μεταξύ τους για όλα, ήταν κάτι που δυνάμωσε το δεσμό τους αντί να τους χωρίσει. Δεν ήταν ανώριμοι. Ήξεραν ακριβώς τι έκαναν και πως το έκαναν από παιδιά. Είχαν επίγνωση της κατάστασης και μάλιστα κατανόηση αυτής. Κανένας από τους τρεις δε την έβλεπε σαν κομμάτι κρέας ούτε σαν μια γυναίκα που μαζί της θα μπορούσαν να κάνουν τις καύλες τους και τέλος. Για τον κάθε ένα ξεχωριστά σήμαινε και κάτι διαφορετικό η ύπαρξη της όπως ακριβώς ήταν σίγουροι ότι το ίδιο ίσχυε και για εκείνη ακόμα κι αν δε το παραδεχόταν.

"Σε τι σημείο σταμάτησες;" ρώτησε ο Άξελ

"Λίγο πριν της βάλω δάχτυλο..."

"Κατάλαβα... Γι' αυτό ήταν σε αυτή τη κατάσταση..."

"Ξέρει άραγε ότι μιλάμε μεταξύ μας;" αναρωτήθηκε ο Καρίμ.

"Προφανώς και θα το έχει καταλάβει..." του απάντησε ο Άξελ "Μας ζει σχεδόν όλη μέρα , κάθε μέρα το τελευταίο διάστημα. Εκτός αυτού, πολλές φορές έχει τύχει να αποκαλύψουμε κάτι που έχει κάνει με κάποιον άλλο μπροστά της. Λες να μη το ξέρει λοιπόν;"

"Νομίζω πρέπει κάποιος να της μιλήσει..." πρότεινε ο Καρίμ

"Και να της πει τι ακριβώς; Γεια σου Ελίζαμπεθ είμαστε τρεις μαλακες που σε γουστάρουμε όλοι και πιθανότητα μας θέλεις μάλλον και εσύ;" Είπε ο Άξελ "Καταλαβαίνεις πως ακούγεται;"

"Ας αφήσουμε τις κουβέντες για άλλη φορά. Δεν είναι χαζή..." έσπευσε να κατευνάσει τα πνεύματα ο Τζόνι. "Στη τελική, ξέρει πως είμαστε ξεκάθαροι. Απόφαση της είναι αν θα το ζήσει ή όχι..."

"Δε σας φαίνεται περίεργο που είμαστε έτσι;" ρώτησε ο Καρίμ

"Και τι θες να κάνουμε ρε μαλάκα; Να μαλώσουμε για το ποιος θα την έχει; Η μήπως να ζηλεύουμε ο ένας τον άλλο; Από εμένα δε παίζει τέτοια περίπτωση..." του ξεκαθάρισε ο Άξελ "Όσο ξέρω ότι κάθε ένας από εμάς τη νοιάζεται εξίσου, ειλικρινά και παντελονατα, δε με απασχολεί... Στα μάτια μου, δεν είναι ούτε πουτανάκι ούτε πρόστυχη σαν κάτι άλλες που πέρασαν από το κρεβάτι μας"

"Συμφωνώ" πήρε το λόγο ο Τζόνι "Είτε μας αρέσει είτε όχι η κατάσταση είναι αυτή και δεν αλλάζει. Σας αρέσει σα γυναικα;" ρώτησε σοβαρός και απάντησαν θετικά και οι δύο "Ωραία, ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μια και καλή..." Έκανε στην άκρη τους καφέδες και έφερε στα γρήγορα το ουίσκι. Γέμισε τρία ποτήρια και τα άφησε μπροστά τους "Είναι η τελευταία φορά που κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Εντάξει;" οι άλλοι δύο συμφώνησαν στα βουβά "Λοιπόν, αυτή η επιθυμία ας τη πω που έχουμε για εκείνη, πάντα θα μας ενώνει και ποτέ δε θα γίνει αιτία για καυγά. Τουλάχιστον όχι ανάμεσα μας. Επίσης δεν έχουμε ιδέα τι πραγματικά νιώθει και η ίδια και κάνουμε μονάχα εικασίες. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα κι αν θέλει η δε θέλει, θα το αποφασίσει εκείνη. Ξέρετε ότι δε μου αρέσει να μοιράζομαι... Το έχω κάνει σαφές αν κάτι το γουστάρω τρελά. Εδώ όμως δεν είναι το ίδιο..."

"Έχεις δίκιο..." είπε σκεπτικός  ο Άξελ

"Για αυτόν ακριβώς το λόγο, ας αφήσουμε το αύριο να ξεδιαλύνει το μπέρδεμα του σήμερα. Ας πράξει ο καθένας όπως αισθάνεται χωρίς όμως να προχωρήσει μαζί της παραπάνω...Και με τη λέξη παραπάνω καταλαβαίνετε τι εννοώ..." τους είπε και συμφώνησαν. "Ας μην αναμασαμε λοιπόν αυτή τη καραμέλα...Το θέμα έληξε εδώ"

"Για μένα μιλούσατε έτσι;" την άκουσαν και γύρισαν αμέσως και οι τρεις προς τη πόρτα...

                            ************

Ύστερα από τόσα χρόνια ακόμα δε μπορώ να πιστέψω ότι άκουσα εκείνη τη συζήτηση... Πόσο μάλλον για ότι ακολούθησε...
Εκείνο το Σαββατοκύριακο, ανοίξαμε εντελώς τα χαρτιά ανάμεσα σε ότι κι αν ήταν αυτό που μας συνέβαινε.... Και όταν λέω ότι τα ανοίξαμε, εννοώ όλοι... Ακόμα και εγώ...
Τι είπαμε; Αυτό είναι κάτι που θα το ζήσω ξανά και ξανά μέσα από τις στιγμές που θα έρθουν...

Η Κυριακή μας βρήκε να κοιμόμαστε όλοι στο χαλί μπροστά από το τζάκι χωρίς κάτι πρόστυχο ανάμεσα μας ούτε κάτι ασχημα ερωτικό... Μα αυτό δεν ήταν το αποκορύφωμα... Εκείνο ήρθε όταν γυρίσαμε...

Η επιστροφή μας πίσω στη πραγματικότητα ήταν φαντασμαγορική.... Ήταν ίσως ότι πιο ενθουσιώδες ειχα ζήσει μέχρι τότε...
Γιατί; Γιατί φύγαμε τέσσερις και γυρίσαμε ένας...
Έχετε αποποιηθεί ποτέ κάποια ταμπέλα στο κεφάλι σας; Ε λοιπόν εμείς το κάναμε...
Και ανάθεμα μας ο τρόπος που το κάναμε ήταν απερίγραπτος...

👅❤️😘