Zie hierboven op de afbeelding: Lani in haar wolvenvorm, De Legendarische Wolf.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Eindelijk! 7 jaar!" Lani greep haar spullen bij elkaar en rende de grot uit. Na eerst gecontroleerd te hebben, rende ze de struiken uit, naar haar school. Ze had eerst een toets van rekenen, maar dat verpestte haar dag niet. Lani was niet alleen blij dat ze nu 7 was, maar nu zou ze ook haar ware zij ontdekken. Namelijk: De Legendarische Wolf! Ze rende het schoolplein op. Daar kwam Tara aan gerend. "Gefeliciteerd!" riep ze. "Nu ben je ook 7 jaar!" "Ja! Eindelijk hè?!" antwoordde Lani. "Ha ha, nu hoor je ook bij de
7-jaars-club!" toen ging de bel.
"Gefeliciteerd!" begroette de juf haar. Van alle kanten klonk "Gefeliciteerd!" of "Van harte!" het was best leuk, alle aandacht, alleen omdat je jarig was. De toets ging gemakkelijk. De dag vloog voorbij. Al gauw was Lani uit.
Ze liep terug naar de grot. Natuurlijk had ze haar kap weer ver over haar hoofd getrokken. Ze zag politie zoekend om zich heen kijken. Toen kwamen ze op haar af. Waarom precies op dit moment, vroeg Lani zich af. Kom op zeg, het is mijn verjaardag. Waarom nu? "Ben jij het vermiste meisje?" vroeg een man van de politie. "Nee!" zei Lani en ze rende door. "Wacht!" riep hij haar na, toen rende hij haar achterna. "Denk toch niet dat u mij kan in halen!" beet Lani de man al rennend toe. Toen lichtte haar ogen door haar woede op. De man zag het kennelijk en stopte meteen. Lani stopte ook. "Goh, ik wist niet dat mijn ogen zo eng waren!" hoonde ze. "Je zou toch denken dat je zelf wel wist dat je ogen oplichtten." kapte hij haar af. "Hou toch op met dat gekibbel." de stem kwam van een vrouw, ook van de politie. Waarschijnlijk hoorde zij bij hem in het team. "Zou je niet twee vragen willen beantwoorden? Twee maar." zei ze. "Zolang het maar niet te lang duurt, vind ik het best." antwoordde Lani. De vrouw keek de man aan met een blik van, zo kan het ook en gaat het veel sneller. Daarna keek ze met een blik van jij grijpt mis en ik heb gelijk beet. De man wierp een geïrriteerde blik op de vrouw. "Waar komen je wonden vandaan?" "Gewoon in elkaar geslagen. Ik dacht dat jullie dat zo snel zagen." Gewoon nog wel! dacht de man. "Door wie is dat gedaan?" Lani twijfelde. "Ik zeg het alleen maar als ik wraak op diegene mag nemen!" het team keek elkaar twijfelend aan. Toen gaf de man een klein knikje naar zijn team. Sommige sloegen hun ogen neer uit teken dat ze het hadden begrepen. "Is goed." opnieuw begonnen Lani's ogen gevaarlijk te schitteren. "Het weeshuis." zei ze tenslotte. De mensen uit het politieteam keken elkaar aan. Hun theorie was dus toch waar! En het meisje gaf toe dat zij de vermiste was. "Maar denk aan wat ik heb gezegd!" vervolgde Lani waarschuwend. "Ik neem wraak!" en toen liep ze verder.
"Het was haar dus wel!" zei de vrouw verwonderd. Stiekem had het politieteam wel lof en respect voor het meisje. "En onze theorie was dus juist!" reageerde de man. "Deze ontdekkingen mogen we met de commissaris bespreken, maar NIET aan de rest en zeker niet aan die mensen en vrouw van het weeshuis!"
Lani keek zoekend tussen de struiken. Iets had een sein gegeven dat het haar wilde spreken. Dat wist ze gewoon zeker. Niet dat ze zo'n extra zintuig had of zo. Daar was een grijze flits. Het stond nu voor haar. Het was dezelfde wolf die ze had ontmoet op de dag van haar ontsnapping. De wolf wenkte haar met haar staart. Lani volgde haar. De wolf liep regelrecht naar Lani's grot. Hoe zou ze weten dat ik daar woon? dacht Lani. Of zou het gewoon toeval zijn. Ze ontving weer een sein. Kennelijk sprak de wolf nu even niet. Het seintje zei dat het geen toeval was en dat de wolf nog meer dingen wist waarvan zij niet wist, dat de wolf die dingen wist. Ze liepen de grot in.
De wolf liep naar het water. "Mag ik hier iets van drinken?" "Ja hoor, ga je gang." de wolf begon van het water te likken. Even later was ze klaar. "Wat is er?" vroeg Lani. "Oh, en voor je begint met je verhaal heb ik een vraag: is jouw naam Starshine?" de wolf leek echter niet verbaast. "Ja, dat ben ik. Ik was het die jou in je droom opzocht. Ik ben de leider van een troep. Ik was het die je alle informatie doorgaf." "Oké, begin maar met het verhaal." "Om te beginnen: je hebt het goed gedaan bij het politieteam. Je gaf perfecte antwoorden en soms is het goed om even irritante dingen te zeggen!" even glinsterde Starshine's ogen speels. Zelf was Starshine nog best jong. "Maar goed, nu ga ik beginnen met het belangrijke gedeelte. Je bent vandaag 7 jaar geworden. Van harte namens alle wolven. Je bent nu 7 en dat betekent dat je nu kan gaan beginnen met het trainen van de elementen. En natuurlijk met trainen om in De Legendarische Wolf te veranderen en terug. Je zult in je vrije tijd met mij oefenen. Jammer genoeg zal je met mij moeten doen!" Starshine kon het niet laten even een speelse opmerking te maken. "Vandaag kunnen we beginnen. Ik heb een doorgang in jouw grot gevonden. Heel stiekem ben ik soms jouw grot in geweest. Hij is echt mooi! Maar goed ik ben door die doorgang gegaan en heb een perfecte plek gevonden. Echt heel mooi! Daar zullen we gaan oefenen op de elementen." toen zette Starshine grote ogen op. Zo zag je hoe mooi ze van kleur waren. "Mag ik bij jou blijven tot het avond is en we gaan trainen?" "Natuurlijk mag je blijven!" antwoordde Lani.
De zon begon te dalen. "Tijd om te gaan trainen!" Starshine sprong op. "Volg mij!" ze rende naar de doorgang, gevolgd door Lani. Dat ik dat niet gezien heb! dacht Lani. "Nee, echt hè!" oh ja, natuurlijk, Starshine kon haar gedachtes lezen. Ze liepen door de doorgang. "Kijk, hier is het! Hoe vind je het?" vol verwachting keek Starshine naar Lani. "Het is een mooie plek, om te zien en om te trainen." antwoordde Lani. Trots om wat ze gevonden had, liep Starshine naar voren.
"En nu?" vroeg Lani. "Hoe gaan we nu trainen, tenminste wat?" "Simpel toch? Je moet eerst in een wolf kunnen veranderen, voordat je de elementen gaat leren!" "Ja, dat had ik kunnen weten, maar hoe?" "Om te beginnen. Sluit je ogen." dat deed Lani. "Concentreer je op het leven van een wolf en dan moet je moet je het gevoel krijgen, dat je een wolf bent. Heb je dat gevoel, dan ben je in een wolf veranderd." commandeerde Starshine. Lani concentreerde zich op het leven van een wolf, door te denken hoe ze leefden. Twee minuten later kreeg ze het gevoel dat ze een wolf was. Ze hoorde Starshine naar adem happen. Langzaam opende ze haar ogen. Ze was in een wolf veranderd. Ze was een grijze wolf met een blauwe gloed. Haar ogen waren hetzelfde gebleven, ijsblauw.
"Nu nog terug! Dat doe je door weer aan je mensenleven te denken. Eigenlijk gewoon het omgekeerde." Lani veranderde even later weer in haar mensenvorm. Les 1 was voltooid!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hi, ik wil even een uitroep doen, ja ik weet het, weer een zoveel lezers-spam: 120 LEZERS!!!!! EINDELIJK BEN IK DE 100 GEPASSEERD!!!
Ik heb nog steeds toetsen, dus sorry dat het even zal duren voordat er een nieuw hoofdstuk wordt geplaatst.
X— Silver Cat