Zie hierboven op de afbeelding: oh oh... de kitten is boos... REN VOOR JE LEVEN! Jk
------------------------------------------------------------------------------------------------
De volgende dag was Vex al snel op weg naar het bos. Lani zou daar voor de bomen op hem wachten. Er gebeurde niet zo veel bijzonders terwijl hij aan het lopen was. Totdat hij iemand zag die hij liever niet tegenkwam. Dash. Snel stapte hij naar achteren, verdwijnend in de schaduwen. Daarna veranderde hij in een kat en wandelde zo langs hem. Ik ben gewoon geniaal, dacht Vex. En toen werd zijn staart vast gegrepen en werd hij terug naar achteren getrokken. Luid blazend draaide hij zich om. Dierenbeul! Snel haalde hij zijn klauw over de hand van Dash en blies een tweede keer terwijl hij zich losrukte. Ineens begon zijn zwarte vacht te gloeien en zijn donkerblauwe kleur van zijn ogen kregen meerdere tinten blauw in zich. En daar was de zwarte panter met diezelfde donkerblauwe ogen. Erg onrealistisch, maar hij was gewoon onrealistisch. Hij grauwde en zakte in de aanvalshouding, klaar om Dash eens flink toe te takelen. En dat deed hij. Vex sprong naar voren en haalde zijn klauwen over Dash, keer op keer. Die schreeuwde het uit en viel achterover. Vex kreeg een krankzinnig idee en sprong richting Dash' keel. Toen hij zijn keel wilde doorbijten, hoorde hij ineens mensen aankomen rennen. In een fractie van een seconde stond er weer een zwarte kat met zijn rug naar Dash. Mensen kwamen naar Dash toe die begon te janken dat een zwarte panter hem had aangevallen. Eén van het groepje mensen keek naar Vex. "Miauw!" Hij begon luid te spinnen, zijn staart hoog in de lucht.
"Je bent gestoord," zei diezelfde man tegen Dash. "Hoe verklaar je deze verwondingen dan?" siste die kwaad. "Eh-" "Je bent psychisch gestoord," viel een ander hem in de rede. "Daarom knalde je met je kop tegen de vlakte en kwam in allerlei problemen terecht waardoor je al die verwondingen opliep." Dash stond met zijn mond vol tanden. Hoe durfde iemand hem psychisch gestoord te noemen?! "Neem hem mee en breng hem naar een ziekenhuis voor psychisch gestoorden!" riep iemand. "Die gast ziet spoken!"
Ondertussen was Vex alweer doorgelopen, op weg naar het bos.
"Ah, daar ben je!" Lani stond, zoals ze al had gezegd, voor het bos op hem te wachten. "Wacht eens even... Sinds wanneer grijns jij zoals dat? Je hebt zeker iets gedaan, hè?" Leedvermaak was in Vex's ogen te zien. "Het is niets," zei hij met een nog bredere grijns, terugdenkend aan dat geweldige moment. "Ja ja, dat zal vast. Volg mij, ik zal de weg wijzen." Lani veranderde in haar wolvenvorm. Vex keek vol bewondering naar haar. "Oh ja. Dat was ik zeker vergeten te vertellen." Als Lani in haar menselijke vorm voor hem had gestaan, had ze waarschijnlijk haar schouders opgehaald. Vex veranderde in de zwarte panter en volgde haar Het Woud in.
Even later struikelde hij al over een uitstekende boomwortel en knalde met zijn hoofd tegen een boomstronk. "Stop!" riep hij uit. Lani stopte en draaide zich naar hem om. "Ja?" "Ik vind dit niet meer leuk! Als ze me perse als een katachtige willen ontmoeten, dan hebben ze pech!" Vex was al weer in zijn menselijke vorm en sloeg zijn armen over elkaar. "Als de normale mij kan ik veel meer plezier hebben in een bos." "Heb ik je gedwongen om als een kat mee te komen?" vroeg Lani. "Nee, dat heb ik niet. Nou, schiet op!" Ze rende alweer weg, nog steeds als wolf. Vex volgde terwijl hij over omgevallen bomen sprong, slingerde via takken en allemaal gevaarlijke dingen bij boomstronken deed. Want ja, wanneer je er de tijd voor heb, doe het dan ook en verspil het niet!
"Uitgespeeld?" vroeg Lani toen hij eindelijk stilstond naast haar. "Ik speelde helemaal niet," mompelde Vex en keek weg, zijn wangen rood kleurend. De wolf negeerde hem echter en spitste haar oren. "Verander in die panter!" siste ze plots. "Zoals ik al zei: dan hebben ze p-" "NU! Er is geen tijd meer! Ze komen!" Vex veranderde opnieuw in de panter.
Twee seconden later sprongen er vier wolven tevoorschijn. Zij werden gevolgd door vijf kleinere wolven. "Legendaryheart," sprak de bruine wolf. "Starshine vertelde ons, als leden van de Legendarische Roedel, dat wij jou hier moesten ontmoeten. Jij had iets belangrijks te melden." Maar de rood-oranje wolf begon te praten nog voordat de Legendarische Wolf kon antwoorden. "Wie is dit en waarom heb je deze meegebracht, Legendaryheart?" De grotere grijs-witte wolf zette een paar stappen naar voren en keek naar de zwarte panter met ogen van ijzige koude. Ze leken dwars door zijn ziel heen te kijken, zoekend naar iets kwaads. De kleinere grijs-witte wolf stond schuin achter de grotere met diezelfde blik, alleen dan met een verwarde glans. "Geen zorgen, Fireheart," antwoordde de Legendarische Wolf. "Hij hoort bij de goede kant." De grijs-witte wolf boog haar kop even en stapte toen achteruit. "Mijn naam is Icefang, beheerder van het element water."
Wááát!? Nog een pratende wolf DIE EEN ELEMENT BEHEERST!? Ben ik doorgedraaid of zo!? Verschillende gedachten spookten door Vex's hoofd. Hij wist het allemaal even niet meer. Het werd hem te veel.
De wolf met de rood-oranje vacht, als de vlammen van een knetterend vuur, zette een stap naar voren. "Mijn naam is Fireheart, beheerder van het element vuur." De bruine wolf ging naast Fireheart staan. "Mijn naam is Earthclaw, beheerder van het element aarde." En toen stapte de witte wolf, die nog niets had gezegd, naar voren. "En mijn naam is Whirlwind, beheerder van het element lucht."
Vex raakte alleen maar meer verward. Hij begreep er helemaal niets meer van. Als dit een droom is, laat me dan nu wakker worden, dacht hij.
De kleinere grijs-witte wolf hief haar kop in de lucht. "Mijn naam is Iceleaf, leerling van het element water." Daarna gingen de andere vier naast haar staan. Eén voor één begonnen ze zich voor te stellen
"Mijn naam is Fireleaf, leerling van het element vuur."
"Mijn naam is Earthleaf, leerling van het element aarde."
"Mijn naam is Windleaf, leerling van het element lucht."
"En mijn naam is Windtail, leerling van het element lucht."
"Eén van de Luchtleerlingen zal haar leven geven voor Het Woud, net zoals de andere leerlingen die al zijn gegaan," vertelde Lani, oftewel Legendaryheart. "De overgebleven vier zullen Krijger worden en hun element volledig beheersen. Daarna zullen wij allen de WolfDemon moeten verslaan."
Demon... Wacht even... DEMON!? WHAT THE F*CKING H*LL!? Het was allemaal al te veel voor Vex en toen ging het helemaal mis. De zwarte panter begon hevig te trillen en steeds was er of een zwarte kat of een zwarte panter voor een fractie van een seconde te zien. Dat ging zo een tijdje door totdat een felle lichtflits te zien was, gevolgd door een explosie, niet heftig of erg, maar gewoon een klap. Of de klap was doordat Vex weer als de normale hij met zijn rug tegen een boom aanknalde.
"Niet weer!" zuchtte Legendaryheart lichtelijk geïrriteerd. Fireleaf liep naar de jongen toe en porde hem met haar poot. "Eh, Iceleaf?" De Waterleerling liep naar haar toe met een emotieloze blik in haar ogen. Ze stak een poot naar Vex uit en een waterstraal raakte hem in zijn gezicht. Windtail was naast hen komen staan. "Zit er nog een beetje leven in hem?" "Hij kan er wel tegen," merkte Legendaryheart op. "Ga weg en laat me slapen." was het enige dat Vex zei. Legendaryheart hield haar kop scheef en wilde iets zeggen. Maar Icefang liep met ferme passen naar het groepje toe en de leerlingen gingen uit de weg. De Waterwolf zwaaide haar staart hard in zijn gezicht. "Geen tijd om te slapen!" zei ze fel. "Er kan hier elk moment een gevecht uitbreken en jij wilt gaan slapen!? Volgens mij ben jij een beetje te veel op je hoofd gevallen!" Daarna liep ze terug naar de andere wolven. Legendaryheart duwde hem overeind. "Hoe dan ook," zei ze. "Dit is Vex. Ook al lijkt hij heel onhandig op het moment, jullie komen er wel achter dat hij helemaal niet zo onnuttig is."
Een luide kreet schelde door het bos. "Ze komen eraan! Hij komt eraan!" Op datzelfde moment verscheen Icebreeze naast hen. De ogen van de HemelWolf stonden bezorgd. "Doe er snel iets aan!" Het leek op een smeekbede. "Alsjeblieft, het is de zielensteler! Hij zal iedereen opeten!" Een zwarte wolk verspreidde zich razendsnel over Het Woud en met een laatste kreet verdween Icebreeze. "Icebreeze?!" riep Whirlwind haar nog na. Maar het was allang te laat. "Wat moeten we doen tegen een zielensteler?" Earthclaw zwiepte met haar staart; ze had een glans van lichte paniek in haar ogen. "Ik heb nog nooit met een zielensteler te maken gehad!" "Niemand van ons!" Fireheart keek verwilderd rond. "We moeten snel iets verzinnen!" Icefang had haar ogen gesloten. Lightstar, help ons, zond ze in gedachten naar de GedeelteGod. Een blauwe gloed verscheen om de wolf heen en daar was de felle lichtflits. Lightstar stond naast haar. "Je hebt me geroepen, Icefang? Wat kan ik voor jullie betekenen?" galmde er over de plaats tussen de bomen. "Wat moeten we tegen een zielensteler doen? Is het een demon?" vroeg Icefang de HemelWolf. Lightstar keek even opzij voordat ze Icefang weer in de ogen aankeek. "Zielensteler, zeg je?" Ze schudde even met haar kop. "De zielensteler is wel echter een demon en er zijn er meerderen van. Wanneer de zielensteler wordt verdreven, zal een nieuw dier zich aanbieden en zal de nieuwe zielensteler worden. De zielensteler kan niet tegen vele kleuren licht in één straal die op hem of haar wordt gericht." "Maar we komen nooit meer van ze af?" vroeg Whirlwind. Lightstar draaide zich naar haar om. "Nee. Tenzij je de spreuk gebruikt. Die ene spreuk, die ene zin die de traditie zal verbreken. Dan ben je van de zielenstelers af." "Wat is die spreuk? Lightstar?" Whirlwind was ongeduldig. "De spreuk is: 'Ki keerbrev ed eitidart nav ed sreletsneleiz.'; hierna zal niemand meer last hebben van een zielensteler. Ze zijn dan uitgeroeid."
"Alsjeblieft!" riep Vex ineens vanuit het niets uit. "Hou op met die vage gezegden of wat dan ook! Als mijn hoofd een bom was, was die allang ontploft!" "Stil!" De Legendarische Wolf had haar kop met een ruk naar hem omgedraaid. "Dit is van belang. Als er nu een gevecht uitbreekt, zal jij jezelf moeten kunnen verdedigen – als zwarte panter zul je meer kracht hebben – en grote kans dat je moet aanvallen, dus luister naar de belangrijke informatie!" "Vergeet het maar," mompelde Vex tegen zichzelf. "Als zwarte panter ben ik nog dommer dan een hersenloos persoon."
Een blauwgrijze flits was te zien. Bluesky. "Schiet op!" riep ze. "Maak je niet alleen druk om die zielensteler! Er komt veel meer aan!" De wolvin rende in haar nieuwe vorm door, snel als de wind.
De zwarte wolk had intussen al het hele bos verduisterd. Een volgende flits verraste het groepje. Het draaide in cirkels om hen heen en stopte uiteindelijk voor hen. Paarse ogen gloeiden in de duisternis en hielden de blikken van alle aanwezigen gevangen. Lightstar verbrak de stilte. "Niet in de ogen kijken!" galmde ze luid. "Je hoort helemaal niets..." een hypnotiserende stem galmde over de plaats. "Je ziet alleen mijn ogen en kijkt in de prachtige kleur paars..." het was duidelijk dat de stem van een mannelijk organisme kwam. Ineens leek de tijd voor Vex stil te staan. Die stem. Die stem herkende hij uit duizenden. Verdriet doemde in hem op en alles om hem heen leek te vervagen.

• Flashback •

Melissa was bezig in de keuken en luisterde verveeld naar de televisie, half kijkend. Vex was in de tuin met een voetbal aan het spelen, samen met zijn oudere broer terwijl zijn jongere broer in zijn kamer met de Lego aan het spelen was. "Een paar uur geleden is er een jongen van tien verdwenen," klonk er op het nieuws. Melissa stopte met waar ze mee bezig was en keek geïnteresseerd naar de televisie. "Aiden Bremer is zijn naam. Hij werd erop uit gestuurd om wat boodschappen te halen, maar is nooit meer thuis gekomen." Melissa riep Vex naar binnen. "Ken jij hem?" vroeg ze, wijzend naar de tv. Vex keek even naar het scherm en zijn ogen werden groot.
Aiden... dat mag niet! Vex liep dichter naar de tv. Degene waarmee hij bevriend was en altijd mee speelde was gewoon verdwenen. Vermist. Laat dit allemaal nep zijn! dacht hij wanhopig. Dit kan gewoon niet echt zijn!
Een traan rolde over zijn wang en hij rende naar buiten. Hij moest en zou Aiden vinden. Hij wist waar Aiden het liefst naartoe ging en ging alle plekken na, hopend dat Aiden zich gewoon aan het verstoppen was. Hij had nog maar één plek te gaan. Het meertje voor het bos. Maar hij wist niet wat zojuist op het nieuws was.
In de verte was het meertje te zien, maar er was iets vreemds. Er stonden hekken. De weg was geblokkeerd en er stonden politiewagens! Vex rende ernaar toe en toen zag hij iets traumatiserend. Op het water dreven Aidens kleren. De tienjarige rende harder en glipte onder een van de hekken door. Maar net voordat hij de rand van het meer kon bereiken, gingen twee agenten voor hem staan. Vex sprong en werd beet gegrepen. "NEE!" gilde hij huilend. "LAAT ME LOS!" Hij begon tevergeefs om hem heen te slaan en trappen en hij krijste nog een laatste keer het codewoord dat zij samen hadden bedacht. "AIDEN! KATTENSPRONG!"

• Einde flashback •

"Aiden..." fluisterde hij. "Je was nooit dood..." "Oh, is de arme jongen verdrietig? Laat me je dit vertellen. Ik heb je nooit als vriend gezien." Vex's ogen werden groot. "Jij betekent niets voor mij. Ja, ik heb je verlaten en je ziel gebroken. En nu, NU BEN IK DE ZIELENSTELER!" Plotseling ging zijn verdriet over in razernij. "Jij hebt mij verlaten!" Hij verhief zijn stem en alles werd weer helder. "Jij... Jij LEUGENAAR!" Vex greep een grote tak in een seconde en sprong naar de zwarte waas. Zodra hij in de buurt was, haalde hij uit met de tak en gaf er een enorme zwaai aan.
Maar Aiden lachte alleen maar en Vex raakte helemaal niets en had moeite om goed te landen. "Jij kan niets tegen mij doen, jij stomme idioot! Nu, kijk in mijn ogen!" De stem klonk sissend en dreigend en de ogen waren gericht op de wolven. "We hebben licht in verschillende kleuren nodig!" riep Icefang. Licht in verschillende kleuren... Had ik niet... Vex zocht in zijn broekzakken en haalde er vingerlampjes uit. Ook kwam er een laserlampje uit zijn jaszak. "Precies!" riep de Legendarische Wolf. "Icefang! Iceleaf! Maak een scherm van ijs! Vex! Schijn er doorheen en het zal vergroten! De rest! Niet in zijn ogen kijken!"
Terwijl iedereen deed wat er van hen gevraagd werd, greep Vex het laserlampje en richtte het op de een van de ogen van Aiden. Toen hield hij het knopje ingedrukt en hoorde Aiden een kreet slaken. Hij hield het op de ogen gericht. "NU! De lampjes, Vex!" Razendsnel zette hij alle lichtjes aan en scheen ermee door het ijs heen. Alles leek goed te gaan, totdat Windleaf het doorbrak.
"Windtail!" riep ze. Windtails ogen waren gesloten en haar tanden ontbloot. Ze trilde hevig en kon bijna niet meer op haar poten staan. Whirlwind trok Windleaf tegen zich aan. Uiteindelijk zakte Windtail op de grond. Om haar heen ontstond een gloed en Windtail rees op van de grond. Uit haar bek kwam een figuur in de vorm van een wolf. Het was haar ziel.

Iedereen behalve Aiden staarde er geschokt naar, maar een strijdkreet haalde hen uit hun shock. "VERGEET DAT MAAR, ZIELENSTELER!" Een flits en een zeer fel licht was te zien en Aiden werd naar de grond gedreven. Tegelijkertijd was daar Lightningsky. De HemelWolfs ogen begonnen licht te geven en de ziel van Windtail zweefde naar haar toe. Een lichtgrijze wolf stond bij Aiden en de zielensteler was gevangen tussen alle lichten. Hij krijste nog een laatste keer. "NEEEEE!" Een luide knal was te horen en Aiden was verdwenen.
De lichtgrijze wolf staarde naar de plek waar hij was verdwenen, haar azuurblauwe ogen helder. "Wie is dit..." fluisterde Windleaf zacht. Lightningsky daalde neer, naast het groepje. "Dit is Skylight, de laatst overgebleven wolf van Sky-Eight," vertelde ze. "Windtail..." Windleaf duwde met een poot in haar zij. "Je bent al gegaan..." "Ze heeft te lang in de ogen van de zielensteler gekeken," was Whirlwinds vermoeden. "Laten we hier ook maar gelijk een einde aan maken." Lightstar liep naar de plek waar de zielensteler was verdwenen en begon te spreuk te zeggen. "Ki keerbrev ed eit- MMMFF!"
Iets had Lightstar omver gegooid. Een slang onder hypnose van de WolfDemon.
Ineens verscheen Moonlight. "We hebben geen tijd om dit officieel te doen!" De Heerseres keek naar de vier leerlingen. "Treed naar voren." De leerlingen deden wat hen verteld werd. "Fireleaf, jij zal nu als Krijger bekendstaan als Firespark! Earthleaf, jij zal nu als Krijger bekendstaan als Earthbite! Iceleaf, jij zal nu als Krijger bekendstaan als Icespeed! En tot slot Windleaf, jij zal nu als Krijger bekendstaan als Windbreeze! Strijd met jullie kracht, verdedig met jullie leven en verzorg met jullie hart! Het Woud zal jullie moed eren, ElementWolven!"
"Dit is het begin," vertelde Lightningsky terwijl ze keek naar de anderen terwijl Lightstar in gevecht met de slang was. De rest was alert op andere vijanden. "Het laatste gevecht zal snel plaatsvinden."
------------------------------------------------------------------------------------------------
Hiya Legendarische Lezers!
Whoa! 2932 woorden als je alleen naar het verhaal kijkt!
Dit was hoofdstuk 50, het allerlaatste hoofdstuk!
Hierna komt nog de epiloog en dan is het tijd voor BOEK TWEE!!!!!!!
Ik heb er ontzettend veel zin in om het boek te schrijven en ik heb al prachtige ideeën!
Ik ben er alleen nog niet uit welke cover, dus misschien moeten jullie even wachten op de epiloog, maar ik zal zo snel mogelijk updaten sinds ik ook nog veel toetsen heb, jammer genoeg.
En in dit hoofdstuk de tweede flashback in dit boek :33
Ik hoop dat het niet tè erg is qua emoties, maar een beetje is altijd goed ;3
Heb ik nog iets belangrijks te melden..?
Nee, volgens mij niet.
Ik zie jullie in de epiloog!

X — Silver Cat