Zie hierboven op de afbeelding: de nieuwe Bluesky.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lanzaam verdween het licht en konnen de aanwezigen weer zien. Een slank figuur doemde op uit het licht.
Whirlwind was de eerste die reageerde. "Wow! Dus we kunnen iedereen veranderen als we dat willen!" Moonlight draaide haar kop met een ruk om naar de witte wolf. "Dat zou kunnen, ja," zei ze ijzig. "Maar dat doen we niet. Alleen in uiterst noodgevallen en dat zou jij moeten weten." Whirlwind kennende zou ze maar al te graag willen antwoorden, maar ze hield verstandig haar mond. Haar leerlingen stonden vlak naast haar, nog steeds niet verlost uit de verwarrende angst. De Luchtwolf had als enige nog twee leerlingen. De rest had er allemaal al een verloren.
Een HemelWolf kwam aangerend. Het was Icebreeze, de wolvin die bij Lightningsky was. Moonlight gaf haar een kort knikje. "Icebreeze, mijn boodschapper. Heb je nog nieuws?" "Moonlight," Icebreeze knikte kort. "De WolfDemon zal ons drie dagen lang met rust laten." "Hoe weet je dat zo zeker?" vroeg de Heerseres. "Dat hoorde ik hem zelf zeggen," antwoordde Icebreeze. "Ik ben daar geweest en niemand heeft me opgemerkt." Moonlight knikte langzaam. "Dat is goed. Verzamel een aantal HemelWolven en laat het iedereen weten."
De wolvin knikte en rende, snel als de wind, weer weg.
Moonlight draaide zich om naar de Legendarische Wolf. "Legendaryheart, zoals je hebt gehoord van mijn trouwe boodschapper, kan je drie dagen rusten. Starshine zal jou weer oproepen wanneer dat nodig is." De Legendarische Wolf knikte en liet de roedel alleen achter.
Windtail wilde even wat tijd voor zichzelf. Ergens had ze een vermoeden, maar ze was niet zeker of die ook klopte. Op het moment stond ze alleen tussen de bomen en genoot van de korte rust die ze zouden krijgen. Plotseling hoorde ze achter zich gefluister. Drie vage schimmen dwaalden rond tussen de bomen, hun ogen lichtgevend.
"Ga je met ons mee, Windtail?" galmde een van de stemmen. "We missen je!" Windtail staarde verbijsterd naar de drie schimmen en kwam na een tijdje tot een besluit. "Luister, ik-"
"Windtail!" klonk Firehearts stem. "Kom terug naar de roedel!" Bij het horen van Firehearts stem, vervaagden de schimmen. Windtail schudde even met haar kop en liep toen terug naar de roedel.

Bij de Legendarische Wolf:
Eenmaal aangekomen bij haar grot, besloot Lani te gaan rusten. Langzaam doezelde ze in...
Helemaal alleen stond ze op een strand, luisterend naar de zacht kabbelende golven en een zeebries voelend.
Het mag hier allemaal dan wel mooi zijn, maar waarom ben ik altijd alleen? vroeg Lani zich in stilte af. Ze draaide zich om, nieuwsgierig wat er achter haar was. Is dit een onbewoond eiland of zo? Het enige wat ze zag was een rotslandschap, meer niet. Zou ze het wagen om daar naartoe te lopen of zou ze afwachten wat er gaat gebeuren. Lani hoefde niet eens te kiezen sinds ze ineens de aanwezigheid van iemand aanvoelde. Een paar meter van haar vandaan stond een jongen. Hij leek een stuk ouder te zijn dan zij was en natuurlijk was hij ook een stuk langer. Het enige wat ze zag, was dat hij zwart haar had. De jongen stond met zijn rug naar haar toe, maar draaide zich om. Lani keek in zijn kille blauwe ogen en zijn blik verzachtte. Toen hij glimlachte, kleurde alles zwart.

Ergens op een andere plek:
Waar zullen we nu beland zijn? Dat zie je in het volgende hoofdstuk...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hiya Legendarische Lezers!
Lang geleden dat ik een hoofdstuk heb geplaatst, is het niet?
Hehe... trouwens, herinner jullie je dit nog?:

Teheheh... Ik herinner het me :33
Maar natuurlijk ^^ Ik zal dit nooit vergeten.
Laten we het hierop houden.
Hij is weg. Verdwenen.
Eigenlijk weet ik wel waar hij is.

X— Silver Cat