Zie hierboven op de afbeelding: mijn uitzicht.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
De dagen na de prank die verzonnen was door Icefang, werd er vooral getraind. De ElementWolven, mentor of leerling, waren gedwongen hun leider te vragen om de roedel tijdelijk te verlaten, zodat ze met elkaar konden trainen. Als deze oorlog tussen goed en kwaad afgelopen is, konden ze ook weer tijd doorbrengen met hun geboorteroedel.
Althans, áls deze strijd wel ooit gestreden is! dacht Windleaf. De leerling zat op een rots, starend naar de verte. We zullen toch niet altijd winnen? vroeg ze zich af. Het goed zal toch niet altijd het kwaad overwinnen? Ja, dan heb je die wolven die zeggen: 'Het goed verslaat het kwaad. Het licht wint van het donker.' Bewijs het maar! is Windleafs reactie. Ze staarde somber voor zich uit.
"Windleaf, daar ben je!" Windtail kwam op haar medeleerling lucht af. "Hé, wat is er?" Windleaf richtte haar ogen op Windtail. "Het goede kan niet altijd van het kwade winnen."
"Kop op, Windleaf! Waarom zo negatief?"
Nu kwamen ook Iceleaf en Icetail aangelopen. Beiden kwamen net terug van de jacht. "Goede vangst?" vroeg Windtail. "Ja, we hebben best veel kunnen vangen," antwoordde Icetail. Iceleaf was naar Windleaf gelopen. "Windleaf, is er iets?" vroeg de leerling water die de blik in de ogen van de leerling lucht had gezien. "Het zou toch logisch zijn als we zouden verliezen," mompelde Windleaf. "Het goede kan onmogelijk altijd overwinnen van het kwaad."
Iceleaf sloeg haar staart om Windleaf. "Dat is niet zeker, Windleaf," zei ze. "jouw gedachten zijn logisch, maar je moet hoop houden."
Windleaf keek naar Iceleaf. "Dat is makkelijker gezegd dan gedaan!" voordat Iceleaf iets kon zeggen, vervolgde ze snel: "En er gaan toch vier leerlingen dood! Eén van elk element!"
Iceleaf knikte, maar herhaalde: "Je moet hoop houden."
"Iceleaf heeft gelijk." Whirlwind kwam op hen afgelopen. "Misschien sterven er leerlingen die nooit hun nieuwe naam zullen ontvangen, maar je weet, Windleaf, dat iedere leerling hier wil sterven om Het Woud te redden? Het is toch juist mooi dat jullie in de strijd tegen het kwaad willen sterven?"
Windleaf zei niets.
"Kijk wat je kan bereiken," vervolgde Whirlwind. "Kijk naar je toekomst."
"Wolven zullen tegen je opkijken!" viel Iceleaf de wolvin met het element lucht bij. "Zij zullen net zo'n vechter als jij willen worden! Zij zullen je zien als één van de grote strijders tegen het kwaad!"
"Het enige dat je nodig hebt, is hoop," besloot Whirlwind.
"Dat zijn wijze woorden van de grappenmaker van de roedel," zei Icefang die ineens naast hen stond. "Oh, ook hallo, Icefang." Whirlwind richtte haar donkerblauwe ogen op de grijs-witte wolvin.
"Laat mij nog eens iets toevoegen aan jullie les aan Windleaf," zei Icefang. "Een wolf die de toekomst negatief inziet, kan zich minder concentreren, wat betekent dat diegene minder goed presteert, dan hij of zij kan."
Whirlwind keek naar de hemel. "Ja hoor, daar is wijze Icefang weer die altijd iets toe te voegen aan iemands verhaal heeft."
"Oh ja, joh?" Icefangs stem was ijskoud.
"Ja."
"Zeker, Whirlwind?"
"Natuurlijk ben ik zeker, Smartass."
"Durf je dat nog eens te zeggen?"
"Smartass!"
"Zo te zie-"
Zonder enige waarschuwing, sprong Icefang op Whirlwind af. De witte wolvin reageerde te laat en smakte tegen de grond. "1-0 voor mij!" riep Icefang. Whirlwind probeerde haar een trap uit te delen, maar Icefang dook weg en riep: "Te traag!"
"Je moet echt wat sneller worden, mocht je ons ooit willen verslaan, Luchtwolf."
Icefang draaide haar kop in de richting van het geluid. "Kop dicht, StrongDemon," zei ze koel. "Dat jij nou zo slecht was dat je nu al verbannen bent, wilt niet zeggen dat jij alles kan zeggen tegen de rest." "Probeer jij me uit te dissen, Waterwolf?" vroeg de stem die kennelijk van de StrongDemon was. "Dat probeer ik niet," zei Icefang met diezelfde koele stem. "Dat doe ik al."
"Dubbeldis!" riep Windtail.
"Tijd om dit af te ronden," zei Icefang. "Dus, verdwijn uit de wereld der levenden en ga terug naar die plek waar je naartoe bent verbannen, in plaats van ons te storen tijdens de training! Ook al probeer je ons van onze training weg te houden, het goede verslaat altijd het kwade!" De StrongDemon lachte. "Als jij dat gelooft, Waterwolf, dan ben je nog dommer dan ik dacht!" "Toevallig, StrongDemon," zei Icefang. "ben ik hier de slimste. En ten tweede: mijn naam is geen Waterwolf. Verdwijn uit deze wereld." Opnieuw lachte de StrongDemon, maar deze keer verdween hij uit de wereld van de levenden.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hi Legendarische Lezers, ik ben weer terug! Terug van vakantie! Op de afbeelding zien jullie mijn uitzicht vanaf de plaats waar ik begon met dit hoofdstuk, in Oostenrijk. Ondertussen ben ik alweer thuis!
X— Silver Cat